Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως: "Ο δρόμος της ευτυχίας"

Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο από την καθαρή καρδιά, γιατί μια τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Και τι είναι ενδοξότερο από το θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτα.

Λέει ο Θεός γι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά: «Θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου». (Β’ Κορ. 6, 16).

Ποιοι λοιπόν είναι ευτυχέστεροι απ’ αυτούς τους ανθρώπους; Και από ποιο αγαθό μπορεί να μείνουν στερημένοι; Δεν βρίσκονται όλα τ’ αγαθά και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος στις μακάριες ψυχές τους;

Τι περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ’ αλήθεια, τίποτα! Γιατί έχουν στην καρδιά τους το μεγαλύτερο αγαθό: τον ίδιο το Θεό! Πόσο πλανιούνται οι άνθρωποι που αναζητούν την ευτυχία μακριά από τον εαυτό τους, στις ξένες χώρες και στα ταξίδια, στον πλούτο και στη δόξα, στις μεγάλες περιουσίες και στις απολαύσεις, στις ηδονές και σ’ όλες τις χλιδές και ματαιότητες, που κατάληξή τους έχουν την πίκρα!

Η ανέγερση του πύργου της ευτυχίας έξω από την καρδιά μας, μοιάζει με οικοδόμηση κτιρίου σε έδαφος που σαλεύεται από συνεχείς σεισμούς. Σύντομα ένα τέτοιο οικοδόμημα θα σωριαστεί στη γη… Αδελφοί μου! Η ευτυχία βρίσκεται μέσα στον ίδιο σας τον εαυτό, και μακάριος είναι ο άνθρωπος που το κατάλαβε αυτό. Εξετάστε την καρδιά σας και δείτε την πνευματική της κατάσταση.

Μήπως έχασε την παρρησία της προς το Θεό; Μήπως η συνείδηση διαμαρτύρεται για παράβαση των εντολών Του; Μήπως σας κατηγορεί για αδικίες, για ψέματα, για παραμέληση των καθηκόντων προς το Θεό και τον πλησίον; Ερευνήστε μήπως κακίες και πάθη γέμισαν την καρδιά σας, μήπως γλίστρησε αυτή σε δρόμους στραβούς και δύσβατους…

Δυστυχώς, εκείνος που παραμέλησε την καρδιά του, στερήθηκε όλα τ’ αγαθά κι έπεσε σε πλήθος κακών. Έδιωξε τη χαρά και γέμισε με πίκρα, θλίψη και στενοχώρια. Έδιωξε την ειρήνη και απόκτησε άγχος, ταραχή και τρόμο. Έδιωξε την αγάπη και δέχτηκε το μίσος. Έδιωξε, τέλος, όλα τα χαρίσματα και τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, που δέχτηκε με το βάπτισμα, και οικειώθηκε όλες τις κακίες εκείνες, που κάνουν τον άνθρωπο ελεεινό και τρισάθλιο.

Αδελφοί μου! Ο Πολυέλεος Θεός θέλει την ευτυχία όλων μας και σ’ αυτή και στην άλλη ζωή. Γι’ αυτό ίδρυσε την αγία Του Εκκλησία. Για να μας καθαρίζει αυτή από την αμαρτία, να μας αγιάζει, να μας συμφιλιώνει μαζί Του, να μας χαρίζει τις ευλογίες του ουρανού. Η Εκκλησία έχει ανοιχτή την αγκαλιά της, για να μας υποδεχθεί. Ας τρέξουμε γρήγορα όσοι έχουμε βαριά τη συνείδηση. Ας τρέξουμε και η Εκκλησία είναι έτοιμη να σηκώσει το βαρύ φορτίο μας, να μας χαρίσει την παρρησία προς το Θεό, να γεμίσει την καρδιά μας με ευτυχία και μακαριότητα…

πηγή https://www.pronews.gr/thriskeia/didahes/380414_agioy-nektarioy-pentapoleos-o-dromos-tis-eytyhias

Απελπισία, η μεγάλη απειλή

Όλο και πιο έκδηλο γίνεται το φαινόμενο οι άνθρωποι να φτάνουν στην απελπισία.

Να γαντζώνονται πάνω της λες και είναι η μοναδική «λύση».

Νιώθουν σαν καρκίνο την ζωή να τους τρώει την ύπαρξη.

Απελπισία. Απουσία ελπίδας. Απουσία πίστης. Απουσία ζωής.

Πολλές στιγμές στην ζωή μας πονούμε βαθιά. Μεγάλες δοκιμασίες, πολυχρόνιες. Καλούμαστε να τις περάσουμε με υπομονή και καρτερία.

Πόση υπομονή ακόμα; Ρωτούν τα δάκρυα.

Μου στέρεψε η ελπίδα, ομολογεί η σιωπή της παραίτησης.

Και όλες αυτές οι φωνές της απελπισίας, ηχούν στα αυτιά του απελπισμένου λογικές. Όλες αυτές οι φωνές συμβουλεύουν ως διέξοδο ακόμα και τον θάνατο, την αυτοχειρία.

Θυμήσου όμως το πριν και το μετά, άνθρωπε.

Μην ξεχνάς πως ήσουν. Ότι είχες ευτυχία, είχες χαρά στην ζωή σου. Ίσως για λίγο, πάντως είχες. Είχες και την έχασες, όμως όχι για πάντα. Έχασες κάτι το φθαρτό, κάτι το υλικό, ακόμα και κάποιο πρόσωπο που αγάπησες πολύ, γι’αυτό και τώρα κλαις και οδύρεσαι. Τα έχασες όμως δεν έπαψες να ζεις, να αναπνέεις. Υπάρχεις και θα υπάρχεις.

Και αφού θυμήθηκες το πριν, ατένισε τώρα το μετά. Το «αιώνιο μετά» που ξεπετιέται μπροστά σου γεμάτο υποσχέσεις που ο νους σου δεν χωρά. Τότε που όλα θα πάψουν να υφίστανται και το μόνο που θα υπάρχει θα είναι η Αγάπη, μιας και «ο Θεός αγάπη εστί».

Εάν βλέπουμε μόνο σ’αυτήν την ζωή, ίσως είναι δικαιολογημένη η απελπισία μας, όμως ο άνθρωπος θα πρέπει να ξεπερνά αυτή την ζωή, μιας και η ύπαρξή του ξεπερνά την ζωή.

Ο άνθρωπος που δεν βλέπει το τέλος στον θάνατο, ελπίζει. Ελπίζει όχι στην αποκατάσταση αυτής της ζωής, ή στην καλυτέρευση της κατάστασής του· αλλά ελπίζει στο «μετά» του θανάτου. Εκείνη είναι η πηγή της ελπίδος του.

Δεν ελπίζει σε μία επίγεια ανταμοιβή, σε ένα επίγειο και χειροπιαστό θαύμα.

Από την ζωή του απουσιάζει η απελπισία γιατί είναι αιώνιος.

Και τότε ακόμα κι αν πονά πιο πολύ και από πληγή, χαμογελά ως παιδί που βρήκε την αγκαλιά της μάνας του.

Η σκληρή καθημερινότητα γίνεται αγώνας. Όχι αγώνας επιβίωσης, αλλά κάτι πολύ πιο βαθύ και ανώτερο. Μια μάχη ενός «νηπίου» που καλείται να νικήσει την ανθρωπινότητά του. Να γίνει άγιο.

Δεν είναι η ζωή μας εύκολη. Σταυρωμένος ο καθένας μας, αναζητά το «τετέλεσται» ελπίζοντας στην ανάσταση.

Ήλιος και βροχή μαζί. Μια ζέστη και μία κρύο. Και κάποιες φορές κάθε μέρα και χειρότερα. Μέχρι να γονατίσεις από το βάρος της ευθύνης ενός σταυρού που νιώθεις ότι δεν σου ανήκει. Ψάχνεις τότε να βρεις ενόχους. Ψάχνεις να βρεις φίλους. Ψάχνεις να βρεις συνοδοιπόρους, συσταυρωτές. Μπορεί να μην βρεις κανέναν. Κανέναν γνωστό, κανέναν που ίσως περίμενες να σου μετριάσει τον πόνο, να σου απαντήσει σ’αυτά τ’απελπισμένα σου «γιατί». Και τότε πονάς ακόμα περισσότερο. Πονάς όχι για τον σταυρό σου, αυτόν τον αποδέχτηκες εν μέρει. Τώρα πονάς για την προδοσία, για το ότι σε ξέχασαν μέσα στην δική τους καθημερινότητα. Τα δικά τους «τριάντα αργύρια» ήταν το βόλεμά τους.

Απελπισία. Από παντού προσπαθεί να σε αγκαλιάσει, να γίνει η θανατηφόρα ερωμένη σου.

Κι όμως, εάν είχαμε έστω και λίγο συναίσθηση για το «μετά», γι’αυτό που μας χαρίζεται, γι’αυτό που ο Θεάνθρωπος μας προσφέρει δεν θα τολμούσαμε να τραγουδήσουμε τα μοιρολόγια της απελπισίας. Δεν τολμούσαμε να χορέψουμε μαζί της στα φθινοπωρινά της βαλς. Δεν θα μπαίναμε στην διαδικασία των «γιατί», «φτάνει πια», «έως πότε»;

Δεν θα εθελοτυφλούσαμε στα σημεία της Θείας Παράκλησης και Βοήθειας.

Το να ψάχνεις διέξοδο είναι φυσιολογικό και δικαιολογημένο. Το να νομίζεις ότι διέξοδος είναι η παραίτηση από την ζωή δεν είναι φυσιολογικό. Ο πόνος το κάνει να φαντάζει έτσι. Ένας πόνος που σίγουρα είναι μεγάλος, όμως και περαστικός και θεραπεύσιμος.

Δεν είναι μαγκιά η παραίτηση. Διότι όπως είπε και ο ποιητής «ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό», αρκεί να κάνεις αυτό το «κάτι», την δοκιμασία σου, μέσο για να γίνεις δυνατός. Να γίνεις δυνατός μέσω της ταπείνωσης, της προσευχής, της μετάνοιας. Και τότε γίνεσαι όντως δυνατός όπως ο απόστολος Παύλος που ομολογεί: «η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται».

Εξευτελίζεσαι, μα ουσιαστικά καθαρίζεσαι. Ταπεινώνεσαι, μα ουσιαστικά υψώνεσαι. Ματώνεις, μα ουσιαστικά γιατρεύεσαι. Σταυρώνεσαι, μα ουσιαστικά αναστένεσαι.

Η ελπίδα δεν πεθαίνει τελευταία. Δεν πεθαίνει ποτέ. Απλά δίνει την θέση της στην Αγάπη. Και τότε έχεις πάψει να ελπίζεις. Δεν ελπίζεις, γιατί αγαπάς. Και αγαπώ σημαίνει ζω. Ζω σε σχέση με τον κόσμο και με τον Θεό πέρα από τον χώρο και τον χρόνο. Ζω τώρα, την αιωνιότητα.

Δεν ελπίζω πια σε τίποτα, μιας και όλα που μου δόθηκαν νικήθηκαν, ξεπεράστηκαν από το Κάλλος του Άπειρου, του Αιώνιου, του Θείου.

Αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος

πηγή https://www.pronews.gr/thriskeia/didahes/380530_apelpisia-i-megali-apeili

Ιερά όπλα: Η παράξενη δύναμη στις ασπίδες των αρχαίων Ελλήνων

Όπως έχει αναφερθεί μυστήριο καλύπτει το θέμα του τί ήταν τα περίφημα ιερά όπλα πού υπήρχαν μέσα στο άδυτο του ναού του Απόλλωνος, και τα οποία με θαυμαστό τρόπο βρέθηκαν μπροστά από τον ναό όταν έφθαναν στο τέμενος του θεού οι βάρβαροι Πέρσες για να το συλήσουν.

Μια ιδέα για το τί μπορεί να ήταν κάποιο από τα ιερά αυτά όπλα μας δίνει ό θρύλος του Άβαντος, πού αναφέρεται στην θαυματουργή ασπίδα του «Άβαντεία ασπίς» οι περιπέτειες της οποίας έχουν ως έξης:

Κάποτε κάποιος έφηβος έτρεψε σε φυγή ολόκληρο στράτευμα με την μαγική δύναμη της άσπίδος του, ή οποία αργότερα περιήλθε στον Δαναό, πού την ανήρτησε, αφιερώνοντας την στο Ηραίον του Άργους.

Ο Λυγκεύς έτόλμησε να ξεκρεμάσει το αφιέρωμα και να το προσφέρει στον γιό του Άβαντα, ό οποίος μόνον με αυτή καθυπέταξε τους αντιπάλους του, διότι ή παρουσία της άσπίδος έτρεπε σε φυγή τους εχθρούς.

Με την παράδοση αυτή συνδεόταν και το πανάρχαιο έθιμο σύμφωνα με το οποίο οι νικητές των αγώνων του Άργους ελάμβαναν εκτός από τον στέφανο και για έπαθλο μια ασπίδα.

Αυτή την παράδοση περί Άβαντείας άσπίδος χρησιμοποίησε εντέχνως ό Βιργίλιος, για να κολακεύσει τον αυτοκράτορα Αύγουστο, πού ένίκησε τόν Αντώνιο στο Ακτιο (31 π.Χ.).

Οι θεοί ετάχθησαν τάχα υπέρ του Οκταβιανού Αυγούστου και τον έκαναν ικανό να παραλάβη την θαυματουργή ασπίδα, την οποία ό Αινείας φεύγοντας από την Τροία κρέμασε στην πύλη του ναού τού Απόλλωνος στο Ακτιο.

Αλλά δεν ήταν συνηθισμένες ασπίδες και εκείνες του Ηρακλέους και του Αχιλλέως.

Ή Ασπίς Ηρακλέους είναι ένα από τα πιο περίεργα αρχαιοελληνικά κείμενα και αναφέρεται στην περίφημη ασπίδα τού μεγίστου θρυλικού ήρωος του Ελληνισμού.

Ό θείος ποιητής Ησίοδος περιγράφει αυτήν ως ουράνια: «Χερσί γε μήν σάκος είλε παναίολον, ουδέ τις αυτό ούτ' έρρηξε βαλών ούτ' έθλασε θαύμα ίδέσθαι πάν μέν γάρ κύκλω τιτάνω λευκώ τ' έλέφαντι ήλέκτρω θ' ύπολαμπές έην χρυσω τε φαεινω λαμπόμενον, κυάνου δέ διά πτύχες ήλήλαντο...» (στ. 139-143).

Πήρε λοιπόν στα χέρια του την ασπίδα πού ήταν σαν πανάλαφρο μπαλόνι (σάκος παναίολον), πού κανένας ποτέ δεν την έσχισε ή την έσπασε χτυπώντας την, και ήταν θαυμάσιο να την κοιτάζεις. Γιατί ολόκληρη ή κυκλική της επιφάνεια λαμποκοπούσε από τιτάνιο, και από λευκό ελεφαντόδοντο κι από κεχριμπάρι κι άστραφτε από το χρυσάφι το λαμπερό, την διαπερνούσαν δε πολλές βαθυγάλαζες ταινίες...

Από την συνέχεια του κειμένου φαίνεται ότι στην μέση της άσπίδος βρισκόταν ένας δράκος, του όποιου τα μάτια έλαμπαν σαν την φωτιά και πού είχε μια σειρά λευκά δόντια, τρομερά και απλησίαστα.

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δώσει κανείς στην αναφορά του Ησιόδου, ότι πάνω στο φρικτό του μέτωπο (τού δράκοντα) πετούσε ή Εριδα ή τρομερή πού ξεσηκώνει ταραχές ανάμεσα στους άνδρες, ή καταραμένη πού συνηθίζει να παίρνει τον νουν και τον λογισμό των ανδρών, εκείνων πού με έχθρα πολεμούν τον γιό τού Διός.

Μήπως ευρισκόμεθα ενώπιον ενός άγνωστου όπλου (ψυχοτρονικού πολέμου;) πού προκαλούσε μανία και πανικό στους εχθρούς; (Αυτό είναι το ερώτημα πού ανακύπτει από το προαναφερθέν σημείο της περιγραφής τού θεϊκού ποιητή Ησιόδου).

Προβληματισμό προκαλούν οι αμέσως ακολουθούντες στίχοι: «τών καί ψυχαί μέν χθόνα δύνουσ' Άϊδος εϊσω αυτών, όστέα δέ σφι περί ρινοΐο σαπείσης Σειρίου άζαλέοιο μελαίνη πύθεται αϊη» (στίχοι 151-153).

Το απόσπασμα αυτό μεταφράζεται ως εξής:

«Οι ψυχές εκείνων μπαίνοντας στην γη χώνονται βαθειά στον Άδη, και τα κόκκαλα τους, μόλις οι σάρκες, πού τα περιβάλλουν, λειώσουν από το κάμα τού Σειρίου, σαπίζουν μέσα στην μαύρη γη».

Στους στίχους αυτούς, όπως υποστηρίζει ό Θεόδωρος Άξιώτης στην «ΑΡΓΩ», τονίζεται ότι ο κυριότερος ρόλος της ασπίδος ήταν εκείνος των ουρανίων ταξιδιών.

πηγή https://www.pronews.gr/istoria/364804_iera-opla-i-paraxeni-magiki-dynami-stis-aspides-ton-arhaion-ellinon

«Παγώνει» η επένδυση ύψους 1,5δις της VW στην Τουρκία λόγω της εισβολής στη Συρία

Παγώνει προσωρινά η επένδυση της γερμανικής Volkswagen στην Τουρκία, λόγω της εισβολής στη Συρία.

Νωρίτερα εκπρόσωπος της αυτοκινητοβιομηχανίας είχε δηλώσει στο περιοδικό Der Spiegel και στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, «παρακολουθούμε πολύ προσεκτικά και με μεγάλη ανησυχία τις εξελίξεις», επισημαίνοντας ότι η δημιουργία εργοστασίου κοντά στην Σμύρνη βρίσκεται το τρέχον διάστημα στο τελικό στάδιο του σχεδιασμού.

Σε αυτό σχεδιαζόταν να κατασκευάζονται τα μοντέλα VW Passat και Skoda Superb, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες κυρίως της ανατολικής Ευρώπης.

Το ύψος της επένδυσης υπερβαίνει το 1,5 δισ. ευρώ, ενώ εκτιμάται ότι θα δημιουργηθούν 4.000 νέες θέσεις εργασίας.

Η έναρξη της ανέγερσης των εγκαταστάσεων έχει προγραμματιστεί για το τέλος του 2020, με την παραγωγή να ξεκινά το 2022.

Η εφημερίδα σημειώνει ότι η ένταση στις σχέσεις της Τουρκίας με δυτικές χώρες «δεν επηρεάζει μόνο τις εξαγωγές όπλων, αλλά προφανώς και τις ιδιωτικές επενδύσεις. Στο στόχαστρο βρίσκεται μεταξύ άλλων το νέο εργοστάσιο που σχεδιάζει η Volkswagen κοντά στη Σμύρνη.»

Πάντως η VW είχε επιλέξει την Τουρκία για το εργοστάσιο λόγω «θετικών μακροοικονομικών συνθηκών», συμπεριλαμβανομένου ενός πληθυσμού 80 εκατομμυρίων που ανταγωνίζεται το μέγεθος της Γερμανίας και τη θέση του μέσα στις αναπτυσσόμενες αγορές.

Η VW εξέταζε την κατασκευή του εργοστασίου σε Βουλγαρία, Σερβία, Ρουμανία και τη βόρεια Αφρική.

πηγή https://www.pronews.gr/oikonomia/diethnis-oikonomia/813059_pagonei-i-ependysi-ypsoys-15dis-tis-vw-stin-toyrkia-logo-tis

«Κάψτε την Σάμο & την Ελλάδα!» – "Φιλικά" μηνύματα από τους λαθροεισβολείς....

Τους τελευταίους μήνες τρέχει σχέδιο εσωτερικής αποσταθεροποίησης εναντίον της χώρας μας που εκτελείται από την Τουρκία αλλά και από συμμαχικές της χώρες και ισλαμικές οργανώσεις.

Τα μηνύματα από τα νησιά του Αν. Αιγαίου δεν είναι καθόλου ευχάριστα. Πριν από λίγο καιρό (29//9), ξέσπασε πυρκαγιά στην Μόρια της Λέσβου στην οποία πέθανε μια γυναίκα ενώ ταυτόχρονα μια ομάδα λαθρομεταναστών περιέφερε και δημοσιοποιούσε στα Social Media και ένα υποτιθέμενο νεκρό μωρό το οποίο όμως αποδείχτηκε αργότερα ότι ήταν εντόσθια ζώου.... 

Χθες το βράδυ (14/10), υπήρξαν γενικευμένα επεισόδια μεταξύ μεταναστών στην Σάμο όπου με πρωτοβουλία του δημάρχου κ. Γιώργου Στάντζου έκλεισαν προληπτικά παιδικοί σταθμοί, νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, που ήταν πλησίον των κέντρων υποδοχής προσφύγων. Τα επεισόδια εικάζεται ότι αφορούσαν τον πόλεμο στην Συρία και σε αυτά συμμετείχαν φιλοτουρκικές και φιλοκουρδικές δυνάμεις, ωστόσο αυτή η πληροφορία δεν είναι ακόμα πλήρως επιβεβαιωμένη. Σημασία έχει πάντως ότι μέρος των μεταναστών ξεκίνησε βίαιες συμπλοκές στο Βαθύ και αυτές αργότερα επεκτάθηκαν στο ΚΥΠ. Αυτήν την φορά οι λίγες αστυνομικές δυνάμεις κατάφεραν να αποσοβήσουν τον κίνδυνο αλλά για πόσο ακόμα;

Αν προσθέσουμε σε όλα τα παραπάνω και το κλείσιμο δρόμων και σταθμών τρένων στην ηπειρωτική Ελλάδα από λαθρομετανάστες θεωρούμε ότι αυτά τα συμβάντα δεν είναι τυχαία αλλά αποτελούν προοίμιο τραγικών εξελίξεων για την ασφάλεια της χώρας και των πολιτών. Παρεισφρέουν ανεμπόδιστα στην χώρα μας εχθρικοί πληθυσμοί (φανατικοί ισλαμιστές, κατά κύριο λόγο νεαροί τυχοδιώκτες και όχι πρόσφυγες), οι οποίοι αργά ή γρήγορα θα προβούν σε εγκληματικές ενέργειες (κλοπές, καταστροφές, βιασμούς, δολοφονίες κτλ). Υπάρχουν εξαιρέσεις ανάμεσα τους; Σαφώς υπάρχουν, αλλά το κράτος οφείλει να διακρίνει αυτές τις εξαιρέσεις αλλά κυρίως να προστατέψει τους πολίτες, την χώρα και τα σύνορα της.

Μηνύματα λαθρομεταναστών στο Facebook από την χτεσινή εξέγερση στο Βαθύ: «Κάψτε την Σάμο, κάψτε την Ελλάδα»

 

Προειδοποίηση ΗΠΑ σε Τουρκία: «Μη μας αναγκάσετε ν'αναλάβουμε δράση» - Σφυρίζουν αδιάφορα οι Τούρκοι (upd)

(upd 12:46) Ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας δήλωσε το Σάββατο ότι η επίθεση σε παρατηρητήρια των ΗΠΑ στη Συρία δεν θα συμβεί σε καμία περίπτωση κατά τη διάρκεια της εισβολής.

Ο Hulusi Akar δήλωσε ότι οι όλμοι εκτοξεύτηκαν στο συνοριακό σταθμό της Τουρκίας στην περιοχή Suruc της επαρχίας Sanliurfa από ένα χιλιόμετρο (0,6 μίλια) νοτιοδυτικά του σημείου παρατήρησης των ΗΠΑ.

Ως αυτοάμυνα, οι θέσεις τρομοκρατών μπήκαν στο στόχαστρο, είπε ο Akar.

«Δεν υπήρξε καμία επίθεση στο παρατηρητήριο των ΗΠΑ».

«Κάθε είδος προφύλαξης ελήφθη έτσι ώστε να μην προκληθεί ζημιά στην αμερικανική βάση», δήλωσε ο Akar.

Πρόσθεσε ότι τα πυρά σταμάτησαν μόλις οι Η.Π.Α. έθεσαν το ζήτημα στις τουρκικές αρχές.

Ανακοινώσεις είχαμε τόσο από το αμερικανικό Πεντάγωνο όσο κι από το τουρκικό ΥΠΑΜ σχετικά με το χθεσινό επικίνδυνο περιστατικό με το βομβαρδισμό του αμερικανικού φυλακίου.

Οι Αμερικανοί δεν είναι πεπεισμένοι ότι έγινε κατά λάθος, ενώ οι Τούρκοι κάνουν τους «Κινέζους» λέγοντας πως στόχευαν σε Κούρδους..

Το Πεντάγωνο επιβεβαίωσε ότι Αμερικανοί στρατιωτικοί βρέθηκαν αντιμέτωποι με πυρά του πυροβολικού της Τουρκίας κοντά στην πόλη Κομπάνι, στη βόρεια Συρία.

Από τα πυρά δεν προκλήθηκαν τραυματισμοί στελεχών των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, διευκρίνισε ο πλοίαρχος Μπρουκ ΝτιΓουόλτ, εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας. 

Οι αμερικανικές δυνάμεις δεν έχουν αναδιπλωθεί από τις θέσεις τους στο Κομπάνι, ξεκαθάρισε ο πλοίαρχος Μτ. «Οι ΗΠΑ απαιτούν η Τουρκία να απέχει από ενέργειες που θα μπορούσαν να έχουν αποτέλεσμα οι Αμερικανοί στρατιωτικοί να αναλάβουν άμεση αμυντική δράση», τόνισε ο ΝτιΓουόλτ,

Ο στρατηγός Μαρκ Μάιλι, αρχηγός του γενικού επιτελείου εθνικής άμυνας των ΗΠΑ, τόνισε νωρίτερα σε δημοσιογράφους στο Πεντάγωνο πως οι τουρκικές δυνάμεις είναι πλήρως ενημερωμένες για το πού βρίσκονται αμερικανικές δυνάμεις στην περιοχή επιχειρήσεων, ότι τους δόθηκαν αναλυτικά συντεταγμένες.

«Οι πάντες γνωρίζουν ότι είμαστε ο αμερικανικός στρατός» και «επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας στην αυτοάμυνα», διεμήνυσε ο στρατηγός Μάιλι.

Σφυρίζει αδιάφορα η Τουρκία που κάνει τον «Κινέζο».

«Σε καμία περίπτωση η Τουρκία δεν άνοιξε πυρ εναντίον φυλακίου των ΗΠΑ», υποστήριξε το υπουργείο Εθνικής Αμυνας της Τουρκίας. «Είχαν ληφθεί όλα τα προληπτικά μέτρα προτού ανοίξουμε πυρ προκειμένου να αποτραπεί όποια βλάβη στην αμερικανική βάση. Ως πρόληψη, παύσαμε πυρ μόλις λάβαμε πληροφορίες από τις ΗΠΑ. Απορρίπτουμε σθεναρά τον ισχυρισμό ότι έπεσαν πυρ εναντίον δυνάμεων των ΗΠΑ ή του συνασπισμού», επέμεινε το τουρκικό υπουργείο αναφορικά με την κατάσταση στη Συρία.

Νωρίτερα, το τουρκικό υπουργείο Άμυνας ανέφερε ότι έλαβε μέτρα για να εξασφαλίσει πως δεν θα χτυπηθεί καμία αμερικανική βάση και ότι οι τουρκικές δυνάμεις ανταπέδωσαν πυρά «παρενόχλησης» από την περιοχή που βομβαρδίστηκε.

Επέμεινε ότι στόχος των πυρών δεν ήταν η θέση παρατήρησης των Αμερικανών.

πηγή https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/enoples-sygkroyseis/811762_proeidopoiisi-ipa-se-toyrkia-min-mas-anagkasete

Τι ήταν ο Ιχώρ και τι συμβολίζει;

Ποιοι ήταν πραγματικά οι Θεοί της Αρχαίας Ελλάδας, ήταν απλώς σύμβολα ή αληθινά υπερδύναμα όντα; Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν αρκετά επιχειρήματα ικανά να μας πείσουν ότι οι θεοί των Αρχαίων Ελλήνων ήταν σύμβολα, όπως υποστήριζε και μια μεγάλη μερίδα φιλοσόφων, οι Στωικοί, οι οποίοι πίστευαν ότι οι μύθοι δεν έχουν κυριολεκτική σημασία αλλά αντίθετα παρουσιάζουν αλληγορικές διηγήσεις, χρήσιμες για την καθημερινότητα των ανθρώπων.

Υπάρχει περίπτωση να ισχύει το αντίθετο; Σε ολόκληρη την Ελληνική γραμματεία, οποιοσδήποτε μπορεί να ανακαλύψει μια ατελείωτη σειρά από παράδοξες και μεταφυσικές εμπειρίες, που οι θνητοί πρόγονοί μας τις απέδωσαν στους αθάνατους θεούς τους. Επίσης υπάρχει μια παραφυσική λεπτομέρια που ίσως αποτελεί κλειδί για την διατύπωση της αληθινής φύσης των αρχαίων θεών.

Μέσα στην μυθολογία υπάρχουν αμέτρητες αναφορές σχετικά με μιά ουσία ονόματι Ιχώρ που έρρεε στις φλέβες των Θεών και ήταν γαλαζόχρωμη.
Η ουσία Ιχώρ αναφέρεται από τον Όμηρο, τον Πλάτωνα, τον Απολλώνιο τον Ρόδιο, τον Ιουλιανό,τον Αριστοτέλη,τον Πυθαγόρα κ.α. Ο Όμηρος αναφέρει: (ιλιάς Ε 340 και Οδύσσεια 405). “ρέε δ’ άμβροτον αίμα θείο, ιχώρ, οις περ τε ρέει μαχάρεσση θεοίσιν”.

Ο Πλάτωνας (Πλάτων, Τίμαιος, 39, 3) “ο ιχώρ, το υγρόν, ο ορός του αίματος είναι απαλός της μαύρης και της οξείας χολής είναι δριμύς, όταν αναμειγνύεται ένεκα θερμότητας με αλμυρά συστατικά, τότε το ονομάζουμε οξύ φλέγμα”.

Ο Πυθαγόρας επίσης αναφέρει περί «θείας ουσίας» στο αίμα των Ελλήνων που προστατεύει τους φέροντες από αλλοίωση ή μετάλλαξη του γενετικού τους κώδικα.

Επίσης, στην μυθολογία γίνεται μια αναφορά για έναν μυθικό φύλακα της Κρήτης,τον Τάλω, που ήταν κατασκευασμένος από χαλκό από τον θεό Ήφαιστο και μέσα του έρεε ιχώρ (θα μπορούσε να ήταν ένα είδος καυσίμου;)!

Πρόκειται σύμφωνα με αναφορές για μία ζωογόνο ουσία που είναι αθάνατη, άφθαρτη, δεν υπόκειται στούς νόμους σύνθεσης και αποσύνθεσης, έχει την ιδιότητα να πυρακτώνεται, να παρέχει τεράστια δύναμη και δύναται να κληροδοτηθεί από τον πατέρα.

Έτσι, αν θεωρήσουμε ότι οι θεοί ήταν όντα υπαρκτά και ενώθηκαν με τους ανθρώπους τοτε σύμφωνα με τις αναφορές, τα παιδία που προέκυπταν από την ένωση θεών και θνητών είχαν είτε γαλάζιο αίμα είτε κόκκινο. Όσα παιδιά είχαν γαλάζιο αίμα,ήταν ημίθεοι και όσα παιδιά είχαν κόκκινο, διέθεταν ανενεργό ιχώρ, όπως εξακολουθούν να έχουν και σήμερα οι απόγονοι της ένωσης των ανθρώπων με τους θεόυς, οι Έλληνες.

Ο ιχώρ ακόμη, λέγεται ότι μπορεί να ενεργοποιηθεί στο αίμα και να το μετατρέψει από κόκκινο σε γαλάζιο (ποια θα ήταν η συνέπεια;). Μάλιστα, τον τελευταίο καιρό Γάλλοι βιολόγοι αποφάνθηκαν ότι στό DNA (γενετική σύσταση) των Ελλήνων υπάρχουν κάποια χρωματοσώματα που τους καθιστούν διαφορετικούς (θα μπορούσε να ήταν ο Ιχώρ;). Επίσης σύμφωνα με έρευνα των Πανεπιστημίων του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας, τo DNA των Ελλήνων καταδεικνύει πως σε ποσοστό 99,5% πρόκειται για καθαρά φυλή που δεν έχει επηρεασθεί από τους Σλάβους ούτε από τους Τούρκους.

Σίγουρα όμως, δεν θα υπήρχαν τόσες πολλές αναφορές (μυθολογία,φιλόσοφοι) αν δεν υπήρχε ένα στήριγμα ώστε να βασιστεί η θεωρία του ιχώρ (όπως λένε όπου υπάρχει καπνός,υπάρχει και φωτιά). Γιατί όμως ο ιχώρ που υποστηρίζεται από πολλούς, βρίσκεται στο αίμα των Ελλήνων ανενεργός; Μήπως περιμένει μια αφύπνιση;

πηγή https://www.pronews.gr/istoria/809687_ti-itan-o-ihor-kai-ti-symvolizei