Το θαύμα της Γεννήσεως του Κυρίου και οι αιώνιοι συμβολισμοί του

…Μια μόνο φορά γεννήθηκε ο Χριστός και ήτο αρκετό για την σωτηρία του κόσμου. Στην θέση του σπηλαίου όμως υψώθηκαν αναρίθμητες εκκλησίες, όπου όχι μόνο μια φορά τον χρόνο, αλλά κάθε ημέρα επαναλαμβάνεται το θαύμα της γεννήσεως του Κυρίου στον καιρό της τελέσεως της Θείας Λειτουργίας.

Λοιπόν, η Θεία Λειτουργία, κατά τους Πατέρες, είναι η επανάληψις του θαύματος της Βηθλεέμ. Με μία μόνο διαφορά: ότι τότε ο Χριστός φανερώθηκε στους ανθρώπους πραγματικά, πρόσωπο με πρόσωπο, όταν σχεδόν κανείς δεν Τον επίστευε, ενώ τώρα φανερώνεται κεκαλυμένα, εν μυστηρίω και πλήθος πιστών Τον ακολουθούν. Συνεπώς πιο εύπιστα αποδεικνύονται τα αυτιά των ανθρώπων, διά μέσου των χριστιανικών αιώνων, παρά τα μάτια και τα χέρια του περιουσίου λαού που ψηλαφούσαν τον Χριστό.

Τότε φανερώθηκε Βρέφος σπαργανομένο στην φάτνη, ενώ τώρα αποκαλύπτεται με την μορφή του ῎Αρτου και του Οίνου στο ‘Ιερό Ποτήριο. Τότε η Παρθένος Μαρία Τον εγέννησε, τώρα η ‘Εκκλησία Τον κρατεί στην αγκαλιά της. Τότε το σπήλαιο και η φάτνη Τον εστέγαζαν, ενώ τώρα το ῞Αγιο Βήμα Τον αναπαύει. Τότε οι Προφήτες Τον ανήγγειλλαν, τώρα οι ιερείς Τον κηρύττουν. Τότε τρεις μάγοι Τον προσκύνησαν, ενώ τώρα όλα τα έθνη υποκλίνονται μπροστά Του. Λοιπόν, με άλλη μορφή ο Χριστός <γεννάται> στον νόμο της Χάριτος. Πανάχραντη Παρθένος τώρα είναι η Χριστιανική ‘Εκκλησία, ο γέροντας ‘Ιωσήφ συμβολίζει τόσο την Παλαιά Διαθήκη όσο και τον εκλεκτό λαό, ο οποίος πιστεύει στον Χριστό στα γεράματά του, δηλαδή στο τέλος των αιώνων. ‘Η Βηθλεέμ είναι ο σκληρόκαρδος κόσμος, σπήλαιο είναι το Βήμα του Χριστιανισμού, όπου επιτελούνται όλα τα μυστήρια, φάτνη είναι το ῞Αγιο Ποτήριο.

Οι μεγάλοι Προφήτες: ‘Ησαΐας, ‘Ιερεμίας, Δανιήλ και ‘Ιεζεκιήλ συνευρίσκονται στον νόμο της Χάριτος μαζί με τους τέσσερεις Ευαγγελιστές· οι άλλοι δώδεκα Προφήτες είναι οι δώδεκα άγιοι ‘Απόστολοι της Χάριτος· ‘Ηλίας είναι ο άγιος ‘Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, ενώ ο μέγας Μωϋσής, κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης, είναι ο ‘Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρ του κόσμου, ο οποίος μας έβγαλε από την δουλεία της Αιγύπτου. Οι τρεις μάγοι είναι τα έθνη, που επιστρέφουν στην αληθινή πίστι, τα δώρα τους είναι τα καλά έργα, κτήνη είναι οι πεσμένοι στην αμαρτία άνθρωποι, οι οποίοι θέλουν να μετανοούν, ποιμένες είναι οι υπηρέτες της ‘Εκκλησίας, ενώ σπάργανα του Βρέφους είναι τα ιερά άμφια.

Με την μυστική μορφή ο Χριστός γεννάται στην γη, όσες φορές επιτελείται η θεία Λειτουργία. ‘Αλλά με τρόπο παραδοσιακό, εις ανάμνησιν του θαύματος της Βηθλεέμ, εθέσπισαν οι ῞Αγιοι Πατέρες και με τρόπο ορατό να εορτάζεται η γέννησις του Κυρίου μια φορά τον χρόνο, στις 25 Δεκεμβρίου. Καθιερώθηκε αυτή η εορτή στο τέλος του χρόνου, διότι ο ‘Ιησούς Χριστός ήλθε στον κόσμο στο τέλος των αιώνων και σε καιρό χειμώνος, διότι οι καρδιές των ανθρώπων είναι κρύες και στερούνται της θέρμης της αγάπης του Χριστού.

῎Οχι λιγώτερο προετοιμάζεται τώρα η ‘Εκκλησία για την μεγάλη εορτή, που είναι ενώπιόν μας. Τα τροπάρια της μετανοίας και κατανύξεως αντικαθίστανται με άλλα εγκωμιαστικά, όπως ακούσαμε και εμείς σήμερα. ‘Ενδύεται με καλύμματα καινούργια και φωτεινά, στολίζεται με ο,τι καθαρώτερο, πολυτιμώτερο και επάξιο για τον Χριστό έχει.

Εκτός απ’ αυτά η ‘Εκκλησία σήμερα επιτελεί την μνήμη όλων των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης και όλων των αγίων Προπατόρων, από τους οποίους προήλθε ο Χριστός κατά το σώμα. Σήμερα μνημονεύονται ο ‘Αδάμ, ο ῎Αβελ, ο Σηθ, ο άμεμπτος ‘Ενώχ. ‘Επίσης ο Νώε, ο ‘Αβραάμ ο φιλόξενος, ο ‘Ισαάκ, ο ‘Ιακώβ και οι δώδεκα πατριάρχες. Τώρα μνημονεύονται η πραότης του Μωϋσέως, η ικανότης του ‘Ααρών, του ‘Ιησού του Ναυή και του μεγάλου Δαβίδ, ανδρός κατά την καρδίαν του Θεού, από τους οποίους γεννήθηκε ο Χριστός. Τώρα μνημονεύεται ο Δανιήλ, ο άνδρας των επιθυμιών του Πνεύματος, ο οποίος έκλεισε τα στόματα των λεόντων και οι τρεις Παίδες που έσβησαν την δύναμι της φλογός με την δύναμι της πίστεώς τους. Και στην σειρά ακόμη μνημονεύονται τα έθνη του Κυρίου μέχρι τον δίκαιο ‘Ιωσήφ αποδεικνύοντας έτσι με πόση σοφία και φροντίδα ετοιμάζεται η ‘Εκκλησία να εορτάση την Γέννησι του Κυρίου.

από το βιβλίο: «‘Ο Γέροντας π.‘Υάκινθος Ουντσιουλεάκ»
Μετάφραση – επιμέλεια ‘Υπό ‘Αδελφών της ‘Ιεράς Μονής ‘Οσίου Γρηγορίου,’Αγίου ῎Ορους, 2001

πηγή https://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/to-thavma-tis-genniseos-tou-kyriou-kai-oi-aionioi-symvolismoi-tou/

Η έλευση του Υιού

Αρχιμ.Παύλου Εγγλεζάκη

Αν η πρώτη εντολή του Χριστού είναι η αγάπη προς τον Θεό, η κεφαλαία όμως αποκάλυψή Του είναι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο.

Φαίνεται πτωχό και λίγο ίσως. Αλλά ο άνθρωπος αρχίζει πάντα έτοιμος ν’ αγαπήσει και αυτό που τον κάνει κάποτε, ίσως συνήθως, ανίκανο ν’ αγαπήσει είναι το αίσθημα, ή η πλάνη, ότι κανείς δεν τον αγαπά αυτόν.

«Αγαπάσαι, ο Θεός σου σε αγαπά, σε αγαπά πάντα, αδιάλειπτα, ακόρεστα παρά την αμαρτία σου, μέσα στο λάθος σου, ένεκα της πτωχείας σου» – αυτή είναι η ευφρόσυνη αγγελία, το ευαγγέλιον, του Ιησού. 

Η αγάπη του Θεού για τον αμαρτωλό και απολωλότα, τον πτωχό και το νήπιο, την πόρνη και τον τελώνη. Μία αγάπη απρόσμενη, ανέλπιδη, παράλογη, ένας «έρως μανικός» (κατά την έκφραση του μεγάλου βυζαντινού Νικολάου Καβάσιλα) που δεν έπαψε ποτέ να σκανδαλίζει τους δικαιωμένους και αυτό-ικανοποιημένους φαρισαίους. Γιατί γι’ αυτούς ο Θεός μπορούσε, και μπορεί, να αγαπά τον μετανοημένο αμαρτωλό, μα για κανένα λόγο και ποτέ τον αμαρτωλό έτσι απλώς.

Στη φάτνη, εκεί όπου θρησκευτικό δόγμα και ποιητική αλήθεια αγκαλιάζονται, αυτό είναι το νόημα και το μήνυμα, το μέγα και αιώνιο ευαγγέλιον: ότι ο Θεός τόσο αγαπά τον κόσμο, ώστε έρχεται να πεθάνει γι’ αυτόν· και ότι τίποτα δεν χωρίζει τόσο τελειωτικά τον άνθρωπο από τον Θεό όσο η αυτοεγγυημένη θρησκευτικότης.

Τα «Δόξα» των ουρανών δεν είναι παρά η σωτηριολογική χαρά του Θεού για την ανατολή του καιρού της αφέσεως, της καταλλαγής και της ειρήνης. Η ταραχή του Ηρώδη, τίποτα παρά ο τρόμος της εγκόσμιας βασιλείας μπρός στην ερχομένη βασιλεία του Θεού. Η υποψία των αρχιερέων και γραμματέων του λαού, τίποτα παρά η δικαία ανησυχία των δικαίων και συνετών για την άδικη υπερβολή και σπατάλη του Δεσπότου.

Το φως τη φάτνης είναι έτσι το φως της λυκαυγής.
Το νόημα των Χριστουγέννων το εννοούμε αρχίζοντας από τον Γολγοθά και πηγαίνοντας προς τα πίσω.
Γιατί το άφωνο βρέφος που γεννιέται σήμερα γεννιέται για να πεθάνει για μένα, μαζί με μένα, από αγάπη σε μένα, αντί για μένα.

Γι’ αυτό σαρκώνεται ο Θεός, για να πεθάνει για τον άνθρωπο, άνθρωπος αυτός τέλειος, και να λυτρώσει τον άνθρωπο από τον θάνατο, τη φθορά, και τον διάβολο.

Γι’ αυτό σήμερα ο Λόγος άφωνο βρέφος και νήπιο αδύναμο ο Δυνατός, για να χαρίσει σ’ όσους αδύνατους (που ξέρουν ότι είναι αδύναμοι και ανήμποροι) το θαύμα της εκ νεκρών Αναστάσεως.

Για τούτο, οι ύψιστοι ουρανοί δοξάζουν και οι όσοι ταπεινοί γήινοι αγαλλιάζονται σήμερα.

«Ότι ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ».

πηγή https://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/i-elefsi-tou-yiou/

Η υπομονή φέρνει τη χάρη του Θεού…

Η υπομονή φέρνει τη χάρη του Θεού…

Η πολύχρονη υπομονή, που έφερε άμετρη τη χάρη του Θεού

Ένας από τους αγίους πατέρες είπε: Ήταν ένας γέροντας αναχωρητής, τίμιος, και πήγα μια φορά σ’ αυτόν, όταν ήμουν καταπονημένος από τους πειρασμούς.

Αυτός ήταν άρρωστος και κατάκοιτος και, αφού τον χαιρέτησα, κάθισα κοντά του και του είπα:

– Κάνε μια ευχή για μένα, πάτερ, διότι πολύ θλίβομαι από τους πειρασμούς των δαιμόνων.

Και ο γέροντας άνοιξε τα μάτια του και μου είπε:

– Παιδί μου, εσύ είσαι νέος και δε θ’ αφήσει ο Θεός να καταπονηθείς από αβάσταχτους πειρασμούς.

Κι εγώ του είπα:

– Και νέος είμαι και πειρασμούς έχω από πολύ ενάρετους ανθρώπους.

Κι εκείνος πάλι μου είπε:

– Λοιπόν, ο Θεός θέλει να σε κάνει σοφό.

Κι εγώ είπα:

– Πώς θα με κάνει σοφό; Εγώ κάθε μέρα γεύομαι το θάνατο της ψυχής.

Κι εκείνος αμέσως απάντησε:

– Σώπα, παιδί μου. Είπα ότι σε αγαπά ο Θεός και θα σου δώσει τη χάρη του.

Και πρόσθεσε:

– Να ξέρεις, παιδί μου, ότι τριάντα χρόνια πολέμησα με τους δαίμονες και επί είκοσι χρόνια δε φάνηκε να μη βοήθησε καθόλου ο Θεός. Κι όταν πέρασε το εικοστό πέμπτο, άρχισα να βρίσκω κάποια ανάπαυση, που με τον καιρό γινόταν πιο μεγάλη.

Μετά το εικοστό έβδομο και το εικοστό όγδοο έτος η ανάπαυση της ψυχής μου γινόταν πολύ πιο έντονη. Και τώρα που περνάει το τριακοστό έτος και κοντεύει να τελειώσει, τόσο στερεώθηκε μέσα του η ανάπαυση, ώστε δεν μπορώ να την υπολογίσω και να τη μετρήσω.

Και τελείωσε ο γέροντας με αυτά τα λόγια:

– Όταν θελήσω να σηκωθώ για να προσευχηθώ, τρεις ψαλμούς προφταίνω να πω με το στόμα μου και από κει και πέρα, τρεις μέρες να στέκομαι όρθιος, αισθάνομαι έκσταση κοντά στο Θεό και δεν καταλαβαίνω καθόλου κούραση.

Βλέπεις τώρα, τι άμετρη ανάπαυση μου προξένησε η πολύχρονη εργασία της υπομονής;

Αγίου Ισαάκ του Σύρου

ostratiotistisagapis.blogspot.com/2020/09/blog-post_20.html

πηγή https://www.agiotopia.gr/2020/10/blog-post_53.html

28 Οκτωβρίου: Εορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου

Την ανάμνησης του Θαύματος της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου τιμά σήμερα, 28 Οκτωβρίου, η Εκκλησία μας. Σήμερα κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας θα διαβαστεί το παρακάτω απόσπασμα:

«Τη αυτή ημέρα την ανάμνησιν ποιούμεθα της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας ήτοι του Ιερού Αυτής Μαφορίου, του εν τω σορώ του Ιερού Ναού των Βλαχερνών, ότε ο Όσιος Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός κατείδεν εφηπλωμένην Αυτήν άνωθεν και πάντας τους ευσεβείς περισκέπουσαν»

Λόγω λοιπόν, των πολλών Θαυμάτων από την Παναγία, που ανέφεραν οι Έλληνες στρατιώτες στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο το 1940, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος με απόφασή της το 1952, καθιέρωσε να εορτάζεται η Αγία Σκέπη της Θεοτόκου αντί για την 1η Οκτωβρίου, στις 28 Οκτωβρίου.

Η εορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου η οποία τελούταν από παλαιοτάτων χρόνων την 1η Οκτωβρίου, ήταν ανάμνηση του θαύματος το οποίο είδε ο Όσιος Ανδρέας. 

Κατά τη διάρκεια μιας αγρυπνίας στο παρεκκλήσι της «Αγίας Σορού» του ναού των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη, ο Όσιος Ανδρέας είδε την Θεοτόκο να προχωράει από τις βασιλικές πύλες προς το θυσιαστήριο ανάμεσα σε λευκοφόρους Αγίους, από τους οποίους ξεχώριζαν ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος.

Όταν έφτασε στο θυσιαστήριο γονάτισε και προσευχόταν για πολλή ώρα, κλαίγοντας και παρακαλώντας τον Υιό Της για την σωτηρία του κόσμου.

Όταν ολοκλήρωσε την δέησή Της, έβγαλε από το κεφάλι της το αστραφτερό μαφόριο, που φορούσε και με μία κίνηση το άπλωσε σαν σκεπή επάνω από το εκκλησίασμα. 
Έτσι απλωμένο το έβλεπε για αρκετή ώρα ο Όσιος Ανδρέας μαζί με τον Επιφάνιο, που τον συνόδευε.

Όσο φαινόταν εκεί η Θεοτόκος, φαινόταν και η Ιερή Εσθήτα να σκορπίζει τη Χάρη της.
Όταν Εκείνη άρχισε να ανεβαίνει προς τον ουρανό, άρχισε και η Αγία Σκέπη να μαζεύεται και σιγά–σιγά να χάνεται.
- Το Ιερό αυτό μαφόριο που φυλασσόταν εκεί συμβόλιζε την Χάρη και την προστασία που παρέχει η Παναγία στους πιστούς.

Απολυτίκιο:

Της Σκέπης σου Παρθένε, αvuμνούμεν τας χαρίτας, ην ως φωτοφόρον νεφέλην, εφαπλοίς υπέρ έννοιαν, και σκέπεις τον λαόν σου νοερώς, εκ πάσης των εχθρών επιβουλης. Σε γαρ σκέπην και προστάτιν και βοηθόν, κεκτήμεθα βοώντες σοι. Δόξα τοις μεγαλείοις σου Αγνή, δόξα τη θεία Σκέπη σου, δόξα τη προς ημάς σου, προμηθεία Άχραντε.

πηγή https://www.iellada.gr/thriskeia/28-oktovrioy-eorti-tis-agias-skepis-tis-theotokoy

ΣΚΟΡΠΑ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΗΝ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ! Γέροντας Πορφύριος

Μακριά από τη ζήλια… Τον κατατρώγει τον άνθρωπο.
Όλα γίνονται στο φθονερό άνθρωπο. Εγώ τα έζησα. Οι άνθρωποι με είχαν για καλό και ερχόντουσαν πολλοί για να εξομολογηθούν. Και μου τα έλεγαν με ειλικρίνεια. Μακριά από αυτά τα γυναικίστικα παράπονα. Το Χριστό, μωρέ, το Χριστό να αγαπήσουμε με πάθος, με θείο έρωτα.

Ευτυχισμένος ο μοναχός που έμαθε να αγαπάει όλους μυστικά. Δεν ζητά από τους άλλους αγάπη, ούτε τον νοιάζει να τον αγαπούν. Εσύ αγάπα όλους, και προσεύχου μυστικά μέσα σου. Ξέχυνε την αγάπη σου προς όλους.
Και θα έλθει ώρα που θα αγαπάς αβίαστα. Και θα νιώθεις, ότι όλοι σ’ αγαπούν. Ένα κοσμικό τραγούδι λέει: «Μη μου ζητάς να σ’ αγαπώ. Η αγάπη δεν ζητιέται. Μέσα στα φύλλα της καρδιάς μονάχη της γεννιέται». Πάρ’ το πνευματικά.
Εσύ σκόρπα φυσικά, από την καρδιά σου, την αγάπη του Χριστού.
Μερικοί μοναχοί, ιδίως γυναίκες, λένε:
– Μ’ αγαπάς;
– Γιατί δεν μ’ αγαπάς;
Πω πω! Πόσο μακριά είναι από την αγάπη του Χριστού! Φτώχεια, πνευματική φτώχεια. Μη σε νοιάζει αν σ’ αγαπούν.
Εσύ μόνο ξεχείλιζε από αγάπη Χριστού προς όλους. Και τότε μυστικά έρχεται μια μεταβολή, μια αλλαγή σ’ όλο το σύνολο.
Αυτό που σου λέω είναι η καλύτερη ιεραποστολή. Εφάρμοσέ το και τηλεφώνησέ μου τα αποτελέσματα». 

 

πηγή:

https://zpigikam.blogspot.com 

πηγή https://www.agiotopia.gr/2020/05/blog-post_20.html#more

 

Άγιος Πορφύριος.Όταν δεν ζεις με τον Χριστό, ζεις μες στη στενοχώρια και παρουσιάζονται πολλές ανωμαλίες και στον οργανισμό

 

Όταν δεν ζεις με τον Χριστό, ζεις μες στη μελαγχολία, στη θλίψη, στο άγχος, στη στενοχώρια. Δεν ζεις σωστά. Τότε παρουσιάζονται πολλές ανωμαλίες και στον οργανισμό.
Επηρεάζεται το σώμα, οι ενδοκρινείς αδένες, το συκώτι, η χολή, το πάγκρεας, το στομάχι. Σου λένε:«Για να είσαι υγιής, πάρε το πρωί το γάλα σου, το αυγουλάκι σου, το βουτυράκι σου με δύο-τρία παξιμάδια». Κι όμως, αν ζεις σωστά, αν αγαπήσεις τον Χριστό, μ᾽ ένα πορτοκάλι κι ένα μήλο είσαι εντάξει. Το μεγάλο φάρμακο είναι να επιδοθεί κανείς στην λατρεία του Χριστού. Όλα θεραπεύονται. Όλα λειτουργούν κανονικά. Η αγάπη του Θεού όλα τα μεταβάλλει, τα μεταποιεί, τα αγιάζει, τα διορθώνει, τα αλλάζει, τα μεταστοιχειώνει.

Ο έρωτας προς τον Χριστό είναι κάτι άλλο. Δεν έχει τέλος, δεν έχει χορτασμό. Δίνει ζωή, δίνει σθένος, δίνει υγεία, δίνει, δίνει, δίνει… Κι όσο δίνει, τόσο πιο πολύ ο άνθρωπος θέλει να ερωτεύεται. Ενώ ο ανθρώπινος έρωτας μπορεί να φθείρει τον άνθρωπο, να τον τρελάνει. Όταν αγαπήσομε τον Χριστό, όλες οι άλλες αγάπες υποχωρούν. Οι άλλες αγάπες έχουν κορεσμό. Η αγάπη του Χριστού δεν έχει κορεσμό. Η σαρκική αγάπη έχει κορεσμό.

Μετά μπορεί ν᾽ αρχίσει η ζήλια, η γκρίνια, μέχρι κι ο φόνος. Μπορεί να μεταβληθεί σε μίσος. Η εν Χριστῴ αγάπη δεν αλλοιώνεται. Η κοσμική αγάπη λίγο διατηρείται και σιγά-σιγά σβήνει, ενώ η θεία αγάπη ολοένα μεγαλώνει και βαθαίνει. Κάθε άλλος έρωτας μπορεί να φέρει τον άνθρωπο σε απελπισία. Ο θείος έρως, όμως, μας ανεβάζει στη σφαίρα του Θεού, μας χαρίζει γαλήνη, χαρά, πληρότητα. Οι άλλες ηδονές κουράζουν, ενώ αυτή διαρκώς δεν χορταίνεται. Είναι μία ηδονή ακόρεστος, που δεν την βαριέται κανείς ποτέ. Είναι το άκρον αγαθόν.

Όταν αγαπάς τον Χριστό, παρ᾽ όλες τις αδυναμίες και τη συναίσθηση που έχεις γι᾽ αυτές, έχεις τη βεβαιότητα ότι ξεπέρασες τον θάνατο, γιατί βρίσκεσαι στην κοινωνία της αγάπης του Χριστού.


Πηγή: Βίος και Λόγοι, Γέρων Πορφύριος έκδ. Ι. Μονής Χρυσοπηγής Χανίων, 2003

Για ποιο λόγο οι Ένοπλες Δυνάμεις τιμούν την Παναγία ως Υπερμάχο Στρατηγό;

 

Ο Μήνας Αύγουστος είναι γνωστός και ως μήνας της Παναγίας γιατί στις δεκαπέντε του τιμάται με λαμπρότητα η Κοίμηση της Θεοτόκου. Το Ελληνορθόδοξο έθνος μας και οι ένοπλες δυνάμεις του, τιμούν την Θεοτόκο ως Υπερμάχο Στρατηγό.

Στις  15 Αυγούστου, τιμάται με λαμπρότητα η Κοίμηση της Θεοτόκου. Η ημέρα δηλαδή, κατά την οποία η Παναγία μας εγκατέλειψε, ως άνθρωπος, αυτή τη ζωή και ετάφη στη Γεσθημανή από τους Αγίους Αποστόλους.

Η λέξη κοίμηση χρησιμοποιείται στην εκκλησιαστική γλώσσα ως δηλωτική του θανάτου, όχι μόνο για τους αγίους αλλά για κάθε χριστιανό. Διότι, σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία που θεμελιώνεται στην Ανάσταση του Χριστού, ο θάνατος έχει νικηθεί και δεν έχει εξουσία επί των ανθρώπων…

Αν λοιπόν αυτά ισχύουν για κάθε πιστό, πολύ περισσότερο ισχύουν για τη Μητέρα του Θεού, η Κοίμηση της οποίας ονομάζεται στην υμνολογία και μετάσταση, δηλαδή μετακίνηση από ένα τόπο σε άλλο. Και πραγματικά, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο υμνογράφος, μετέστη προς την ζωήν μήτηρ υπάρχουσα της ζωής.

Μετέβη δηλαδή στην αληθινή ζωή, κοντά στον Υιό της, διότι δεν θα μπορούσε να παραμείνει στο θάνατο αυτή που γέννησε τη ζωή. Το γεγονός αυτό επαληθεύτηκε ιστορικά με τη μη εύρεση της σορού της Παναγίας στον τάφο…»

«Το Ελληνορθόδοξο έθνος μας και οι ένοπλες δυνάμεις του, τιμούν την Θεοτόκο ως Υπερμάχο Στρατηγό γιατί σε αμέτρητες περιπτώσεις αποδείχθηκε προστάτις και σωτήρας μας. Το γνωστό κοντάκιο του Ακαθίστου Ύμνου αλλά και πλήθος αφιερωμάτων σε εικόνες της Παναγίας…είναι αδιάψευστοι μάρτυρες αυτού του γεγονότος.

Αξίζει ειδικά να τονίσουμε πως αυτό ακόμη το λάβαρο της επανάστασης, που υψώθηκε στην Αγία Λαύρα το 1821, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά κεντητή εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Για να δηλώσει ασφαλώς ότι όπως εκείνη η Κοίμηση προμήνυε την αληθινή ζωή έτσι και το υπόδουλο έθνος θα αποκτούσε την ελευθερία του…»

πηγή https://www.pronews.gr/thriskeia/905941_gia-poio-logo-oi-enoples-dynameis-timoyn-tin-panagia-os-ypermaho-stratigo

Πάνσεπτο Θεομητορικό Μνήμα της Γεσθημανή

Ο τάφος της Παναγίας που είναι γνωστός και ως <Πάνσεπτο Θεομητορικό Μνήμα της Γεσθημανή>, αποτελεί για τους Χριστιανούς και δη τους Ορθόδοξους ένα από τα σπουδαιότερα προσκυνήματα. Σύμφωνα με την θρησκευτική μας παράδοση, η Παναγία πέθανε δέκα χρόνια μετά τη Σταύρωση του Ιησού Χριστού και τάφηκε στην Ιερουσαλήμ και πιο συγκεκριμένα στην Γεθσημανή.

Γνωρίζουμε από την Ιερή Παράδοση του Χριστιανισμού ότι η Παναγία πέθανε από φυσικό θάνατο και όχι κάποια άλλα αίτια. Κατόπιν - σύμφωνα πάντα με την Ιερά Παράδοση - η ψυχή της Θεομήτορος παραλήφθηκε από τον Ιησού Χριστό ενώ και το σώμα της αναστήθηκε την τρίτη ημέρα μετά από την κοίμηση της. Οπότε η Παναγία - κατ' εξαίρεσιν των γνωστών φυσικών κανόνων - παραμένει ζώσα, ψυχή τε και σώματι στον Ουρανό και στην Γη.

Σύμφωνα με τις επικρατούσες Χριστιανικές λαϊκές παραδόσεις, όταν ανοίχθηκε ο τάφος της Παναγίας, αρκετά χρόνια μετά την Κοίμηση της, στο μνήμα βρέθηκε μονάχα το σάβανο της, ενώ κατ' άλλες αναφορές μόνο η Τίμια Ζώνη της.

Να σημειώσουμε εδώ ότι όχι μόνον οι Ορθόδοξοι αλλά και οι Ρωμαιοκαθολικοί πιστεύουν ότι η Παναγία ανήλθε στον ουρανό ψυχή τε και σώματι, μέσω της θείας Ανάληψης.

Ασφαλώς για τους Πιστούς και γνωρίζοντες όλα όσα αναφέρουμε παραπάνω δεν είναι απλές εικασίες και δοξασίες αλλά μια πραγματικότητα, καθώς η Παναγία είναι πανταχού παρούσα, αρκεί βέβαια να την επικαλεστεί κάποιος και να την αναζητήσει. Ο Τριαδικός Θεός μας, ως Δημιουργός των πάντων, είναι ο μόνος που μπορεί να παρακάμψει οποιονδήποτε γνωστό σε εμάς τους θνητούς, φυσικό κανόνα.

Πληροφορίες σχετικά με το Μνήμα της Παναγίας

Πάνω και γύρω απ' τον τάφο έχει κτιστεί μια εκκλησία που τον περιβάλλει και τον προστατεύει - ο τάφος βρίσκεται σε μια υπόγεια βραχώδης σπηλιά - και στην είσοδό της βρίσκεται μια πλατιά καθοδική σκάλα που χρονολογείται τουλάχιστον από τον 12ο μΧ αιώνα. Στην αριστερή πλευρά της σκάλας υπάρχει το παρεκκλήσι του Αγίου Ιωσήφ, του συντρόφου της Μαρίας, ενώ στα δεξιά υπάρχει το παρεκκλήσι των γονέων της Παναγίας, του Ιωακείμ και της Άννας, εμπεριέχοντας επίσης τον τάφο της Βασίλισσας Μελισσάνθης της Ιερουσαλήμ.

Στην ανατολική πλευρά του εκκλησίας βρίσκεται το παρεκκλήσι του Τάφου της Παναγίας. Στην δυτική πλευρά υπάρχει επιπλέον μια Κοπτική εκκλησία.

Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ιερουσαλήμ και το Αρμενικό Πατριαρχείο της αποστολικής εκκλησίας των Αρμενίων της Ιερουσαλήμ έχουν υπό τον έλεγχο τους το ιερό του ναού, ενώ οι Σύριοι, οι Κόπτες, οι Αιθίοπες και άλλες εκκλησίες χριστιανών διατηρούν ορισμένα αλλά περιορισμένα δικαιώματα επί του ναού.

Ο ναός είναι από τα παλαιότερα χριστιανικά χτίσματα της Ιερουσαλήμ, που κατασκευάστηκε υπό τις εντολές και την εποπτεία της Αγίας Ελένης το 326 μ.Χ. προς τιμήν της Κοιμήσεως Θεοτόκου και βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της Γης. Εκ πρώτης όψεως διακρίνει κανείς μια ταπεινότητα στον χώρο και στην ίδια την κατασκευή, ωστόσο όταν εισέρχεται στο εσωτερικό του ο κάθε πιστός αισθάνεται μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή αρχοντιά και μεγαλοσύνη. 

Άλλωστε κάθε τι θεϊκό έχει μια αξεπέραστη φυσική και εκστατική μεγαλοπρέπεια, πολλές φορές μάλιστα μέσα από την απλότητα και την ταπεινότητα του.

Κλείνοντας το άρθρο θα αναφέρουμε ότι σύμφωνα με την Ιερά Παράδοση στην Γεσθημανή έχει ορισθεί να γίνει η θεϊκή κρίση κατά την Δευτέρα Παρουσία του Ιησού Χριστού.

Πηγή: Δίκτυο συνεργαζόμενων Blogers

Η Παναγία και η Ιατρική - Η προσδοκία του θαύματος

 

Ο Αύγουστος για τον Ελληνισμό είναι ο μήνας της Παναγίας. Στην Ελληνοχριστιανική παράδοση, το πρόσωπο της Παναγίας συνδέεται στενά με την προσδοκία της ίασης του ανθρώπου από τις παθολογικές καταστάσεις.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης και στην Ελλάδα γιορτάζεται από τη μία άκρη ως την άλλη με ιδιαίτερη λαμπρότητα και ευλάβεια. Χιλιάδες πιστών με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη, προστρέχουν στα αμέτρητα προσκυνήματα, όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας για να μαρτυρήσουν τη πίστη τους στο πρόσωπό της και να την ικετέψουν να μεσολαβήσει στον Υιό της για τη σωτηρία της ψυχής τους, αφού, σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, η Παναγία λίγο πριν τη μετάστασή της στους Ουρανούς υποσχέθηκε ότι δεν θα σταματήσει να φροντίζει για όλο τον κόσμο και θα γίνει η «μεσίτρια» στον Υιό της για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.

Η Παναγία Σουμελά είναι ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του ποντιακού ελληνισμού. Από το έτος ίδρυσής της μέχρι σήμερα την έχουν επισκεφθεί εκατομμύρια πιστοί από όλο τον κόσμο για να ζητήσουν τη χάρη της, ενώ η μεταφορά της εικόνας γίνεται με βυζαντινή κατάνυξη και θεωρείται μία από τις πιο συγκινητικές ακολουθίες.

Η Παναγία της Τήνου: Η εικόνα της Παναγίας της Τήνου βρέθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1823, έπειτα από πολλές προσπάθειες και με την υπόδειξη της Παναγίας στη μοναχή Πελαγία, στην ιστορική Μονή της "Κυράς των Αγγέλων", στο Κεχροβούνι. Ο δρόμος που οδηγεί από το λιμάνι στο ναό του Ευαγγελισμού, όπου βρέθηκε η εικόνα, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της άρρηκτης σχέσης του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Ο δρόμος αυτός αποτελεί το χώρο όπου αμέτρητες χιλιάδες ανθρώπων, κάθε χρόνο, εναποθέτουν τις ελπίδες τους και την πίστη τους ανηφορίζοντας με τα γόνατα για να φτάσουν στο ναό και να προσκυνήσουν τη Χάρης της.

Παναγία της Εκατονταπυλιανής: Ο ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής βρίσκεται στην Παροικία, της Πάρου. Ο Πάνσεπτος ναός της Εκατονταπυλιανής Πάρου αποτελεί το μεγαλύτερο ιερό προσκύνημα όχι μόνο στη περιφέρεια της Ιεράς Μητρόπολης Παροναξίας, που υπάγεται, αλλά και όλου του ελληνικού χώρου, μετά το συγκρότημα του Αγίου Όρους. Η δε ιερή εικόνα της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής που είναι έργο του 17ου αιώνα αποτελεί τη δεύτερη προσκυνηματική εικόνα των Κυκλάδων μετά την ιερή εικόνα της Παναγίας της Τήνου.

Τα φιδάκια στην Κεφαλλονιά Κάθε Δεκαπενταύγουστο μέσα και έξω από το ναό της Παναγίας Λαγκουβάρδας (ή Παναγία η Φιδούσα), κοντά στο χωριό Μαρκόπουλο στην Κεφαλλονιά, εμφανίζονται φίδια, τα οποία οι πιστοί ονομάζουν «φιδάκια της Παναγίας» και τα θεωρούν ιδιαίτερα γούρικα. Σύμφωνα με την παράδοση αν κάποια χρονιά τα φίδια δεν παρουσιασθούν, είναι κακό σημάδι. Αυτό συνέβη το 1940, καθώς και το 1953, οπότε δοκιμάσθηκε το νησί από τους σεισμούς.


Παναγία Αγιασώτισσα. Στην ενδοχώρα της Λέσβου, στην Αγιάσο, ο Δεκαπενταύγουστος αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία για όλους. Η ομώνυμη εικόνα είναι έργο του ευαγγελιστή Λουκά, πλασμένη με κερί και μαστίχα. Πολλοί από τους προσκυνητές, με αφετηρία την πόλη της Μυτιλήνης, περπατούν 25 χιλιόμετρα για να φθάσουν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, όπου διανυκτερεύουν.

Στον Ταΰγετο, η Μονή της Παναγίας της Γιάτρισσας είναι κτισμένη στην κορυφογραμμή σε υψόμετρο 1.000μ. Είναι αφιερωμένη στη Γένεση της Παναγίας και έχει οικοδομηθεί σε ερείπια αρχαίου ναού της Αθηνάς Γιατρίσσης. Στο εσωτερικό της μονής, ακόμα διακρίνονται δομικά στοιχεία από τον αρχαίο ναό.

Στη Σαμοθράκη, υπάρχει η Παναγία Κουφή, επειδή θεωρείται ότι θεραπεύει άτομα με προβλήματα ακοής, και στις Σέρρες η λεχούσα, η οποία πιστεύεται ότι προστατεύει τις λεχώνες.

Παναγία η Γιάτραινα βρίσκεται στο Ιατρικό Μουσείο που βρίσκεται στην πανεπιστημιούπολη Ιωαννίνων. Η εικόνα είναι μια αναπαράσταση 12 ιατρικών θαυμάτων της Παναγίας.
Και υπάρχουν πολλά ακόμα προσκυνήματα της Παναγίας, σε ολόκληρη την Ελλάδα, όπου πιστοί εναποθέτουν τις ελπίδες για την υγεία τους. Επειδή η Παναγία συνδέεται στενά με την προσδοκία της θεραπείας πολλά εκκλησάκια σε χώρους υγείας – νοσοκομεία ιδρύματα είναι αφιερωμένα στην Παναγία, αλλά και πολλά ιδρύματα- κλινικές φέρουν το Ονομά της.

Στις μέρες μας, περίπου 3 - 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πιστεύουν σε μια θεϊκή δύναμη και στην επίδραση της προσευχής για την επίτευξη της θεραπείας. Έχουν καταγραφεί πολλές περιπτώσεις ίασης, οι οποίες αποδίδονται στη Θεϊκή παρέμβαση. Άλλωστε, όλες οι θρησκείες αναγνωρίζουν την ύπαρξη της Θεϊκής παρέμβασης για την αποκατάσταση της υγείας.

Υπάρχουν ασθενείς που θεραπεύονται παρά το γεγονός ότι η επιστήμη δεν τους δίνει καμία ελπίδα ανάρρωσης. Ο Γάλλος γιατρός Πατρίκ Τεγέ, θέσπισε επτά προϋποθέσεις που εφόσον ισχύουν μπορεί να κριθεί η θεραπεία ως θαύμα.

Πρώτον, θα πρέπει η νόσος να είναι γνωστή και καταγεγραμμένη.

Δεύτερον, θα πρέπει να είναι σοβαρή, ικανή να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς.

Τρίτον, να υπάρχουν μετρήσιμες οργανικές και σωματικές βλάβες, απαραίτητο κριτήριο για να αποκλειστεί η περίπτωση ψυχικής νόσου.

Τέταρτον, δεν θα πρέπει να έχει εφαρμοστεί κανένα είδος θεραπείας στο μεσοδιάστημα, που να έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία ίασης.

Πέμπτον (ένα σημείο ιδιαίτερης σημασίας), θα πρέπει η ίαση να έχει προκύψει ξαφνικά, από τη μια στιγμή στην άλλη.

Έκτον, η ίαση θα πρέπει να είναι ολοκληρωτική, όχι μερική, επιτρέποντας στον ασθενή να επιστρέψει στην κατάσταση που ήταν πριν νοσήσει.

Έβδομον, η ίαση θα πρέπει να είναι μόνιμη.

Τα τελευταία χρόνια, είναι αλήθεια ότι όλο και περισσότεροι ειδικοί και μη υποστηρίζουν ότι θα ήταν σκόπιμο να περάσουν στο προσκήνιο και οι ψυχικές - πνευματικές όψεις του ανθρώπου, χωρίς αυτό να οδηγήσει σε οποιαδήποτε μορφή απαξίωσης των κατακτήσεων της σύγχρονης Ιατρικής και Τεχνολογίας.


Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι η προσευχή και ο διαλογισμός είναι δυνατό να συμβάλουν στην αποκατάσταση της υγείας. Ο ασθενής δεν χρειάζεται να γνωρίζει συγκεκριμένες προσευχές, ούτε το κέρδος της προσευχής αφορά μια συγκεκριμένη θρησκεία. Δεν μπορεί να προβλεφθεί εάν κάποτε η επιστημονική έρευνα θα επιτύχει να αναλύσει την πραγματική φύση της ψυχής ή της ψυχικής διάστασης του ανθρώπου. Όμως, ήδη έχει αρχίσει να καταγράφει την επίδραση των πνευματικών διεργασιών στο μυαλό και το σώμα.


πηγή http://www.pronews.gr/thriskeia/704392_i-panagia-kai-i-iatriki-i-prosdokia-toy-thaymatos

Εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού

Τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού, τιμά σήμερα, 6 Αυγούστου, η Εκκλησία μας. Κατά τη διήγηση των Ευαγγελιστών, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός πήρε από τους μαθητές τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο και ανέβηκε στό όρος Θαβώρ για να προσευχηθεί.

Όπως σημειώνει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: 

«Eπήρε δε τρεις μόνους Aποστόλους, ως προκρίτους και υπερέχοντας.O μεν γαρ Πέτρος επροκρίθη, επειδή ηγάπα πολλά τον Xριστόν. O δε Iωάννης, επειδή ηγαπάτο από τον Xριστόν. O δε Iάκωβος, επειδή εδύνετο να πίη το ποτήριον του θανάτου, το οποίον και ο Kύριος έπιεν».

Οι τρεις μαθητές Του, όπως ήταν κουρασμένοι από τη δύσκολη ανάβαση στο Θαβώρ και ενώ κάθισαν να ξεκουραστούν, έπεσαν σε βαθύ ύπνο. 

Όταν, ξύπνησαν, αντίκρισαν απροσδόκητο και εξαίσιο θέαμα. Το πρόσωπο του Κυρίου άστραφτε σαν τον ήλιο, και τα φορέματα Του ήταν λευκά σαν το φως. Τον περιστοίχιζαν δε και συνομιλούσαν μαζί Του δυο άνδρες, ο Μωϋσής (βλέπε 4 Σεπτεμβρίου) και ο Ηλίας (βλέπε 20 Ιουλίου).

 Γράφει χαρακτηριστικά ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: «Έφερε δε εις το μέσον τους τον Mωυσήν και τον Ηλίαν, διά να διορθώση τας σφαλεράς υποψίας, οπού είχον οι πολλοί περί αυτού. Kαθότι, άλλοι μεν έλεγον τον Kύριον, πως είναι ο Ηλίας.

 Άλλοι δε, πως είναι ο Iερεμίας. Διά τούτο λοιπόν επαράστησεν εις το Θαβώρ τους πρώτους και κορυφαίους Προφήτας, διά να γνωρίσουν οι μαθηταί, και διά των μαθητών όλοι οι άνθρωποι, πόση διαφορά είναι αναμεταξύ του Xριστού, και των Προφητών.

 O μεν γαρ Xριστός, είναι Δεσπότης. Oι δε Προφήται, είναι δούλοι. Kαι ίνα μάθουν, ότι ο Kύριος έχει την εξουσίαν του θανάτου και της ζωής. Διά τούτο, από μεν τους αποθαμένους, έφερε τον Mωυσήν. Aπό δε τους ζωντανούς, έφερε τον Ηλίαν».

Αφού οι μαθητές συνήλθαν κάπως από την έκπληξη, ο πάντα ενθουσιώδης, Πέτρος, θέλοντας να διατηρηθεί αυτή η αγία μέθη που προκαλούσε η ακτινοβολία του Κυρίου, ικετευτικά είπε να στήσουν τρεις σκηνές.

 Μια για τον Κύριο, μια για το Μωϋσή και μια για τον Ηλία.

 Πριν προλάβει, όμως, να τελειώσει τη φράση του, ήλθε σύννεφο που τους σκέπασε και μέσα απ’ αυτό ακούστηκε φωνή που έλεγε: 

«Οὗτος ἐστὶν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός· αὐτοῦ ἀκούετε» 

(Λουκά, θ’ 28-36). Δηλαδή, Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, που τον έστειλα για να σωθεί ο κόσμος. Αυτόν να ακούτε.

Οφείλουμε, λοιπόν, και εμείς όχι μόνο να Τον ακούμε, αλλά και να Τον υπακούμε. Σε οποιοδήποτε δρόμο μας φέρει, είμαστε υποχρεωμένοι να πειθαρχούμε.

Ἀπολυτίκιον:

Ἦχος βαρύς.

Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει Χριστὲ ὁ Θεός, δείξας τοῖς Μαθηταῖς σου τὴν δόξαν σου, καθὼς ἠδυναντο. Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς, τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα σοι

πηγή https://www.vimaorthodoxias.gr/vioi-agion/6-avgoustou-eorti-tis-metamorfoseos-tou-sotiros-christou-2/

Η Αγία Μαρίνα η Μεγαλομάρτυς – Ο βίος της, το τέλος της και τα σύγχρονα θαύματά της

Η καλλιπάρθενος αγία Μαρίνα θεωρείται προστάτης των παιδιών και μάλιστα ειδική για τη θεραπεία όσων απ’ αυτά είναι άρρωστα ή έχουν ειδικές ανάγκες. 

Βιογραφία

Η παρθενομάρτυς Μαρίνα γεννήθηκε στη πόλη Αντιόχεια της Πισιδίας, γύρω στο έτος 270, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός ή ο Κλαύδιος Καίσαρας. Οι γονείς της άνηκαν στην ανώτερη τάξη της περιοχής της Πισιδίας, ο πατέρας ήταν διακεκριμένος και σεβαστός από τους εθνικούς ιερέας των ειδώλων, λεγόταν δε Αιδέσιος. Αμέσως μετά τη γέννηση της Μαρίνας, έφυγε από την παρούσα ζωή η μητέρα της. Έτσι ο πατέρας αναγκάστηκε να αναθέσει την ανατροφή της θυγατέρας του σε μία άλλη γυναίκα, η οποία την ανέλαβε για να την θηλάσει (ας μην ξεχνάμε ότι τότε δεν υπήρχαν βρεφικά γάλατα και εάν μια νέα μητέρα έφευγε από τη ζωή, το θηλασμό του βρέφους αναλάμβανε μια άλλη μητέρα).

Ασπάζεται την χριστιανική πίστη

Η γυναίκα στην οποία ο Αιδέσιος είχε εμπιστευτεί την ανατροφή της κόρης του ήταν χριστιανή. Έτσι και η μικρή Μαρίνα γαλουχήθηκε νωρίς στη νέα πίστη του Χριστού. Και σε ηλικία 12 ετών έλαβε το Βάπτισμα. Με αμείωτο ενδιαφέρον ποθούσε να μάθει καθετί πού είχε σχέση με τον Ιησού Χριστό. O πατέρας της Αιδέσιος όταν πληροφορήθηκε ότι ήταν χριστιανή, τυφλωμένος από το φανατισμό της ειδωλολατρικής θρησκείας του, μίσησε το ίδιο το σπλάχνο του και αποκλήρωσε τη μοναχοκόρη του.

Το άνομο σχέδιο του επάρχου

Η Μαρίνα είχε γίνει πλέον 15 ετών. Ο Θεός δεν την είχε προικίσει μόνο με πλούσια ψυχικά χαρίσματα, αλλά και με σωματικό κάλλος εντυπωσιακό. Ο έπαρχος όμως Ολύβριος θέλησε και προσπάθησε να την πάρει για γυναίκα του επειδή ένιωσε μέσα του έρωτα γι’ αυτήν. Χωρίς καθυστέρηση λοιπόν της ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να αναλάβει την προστασία της και σύντομα να την κάνει γυναίκα του. Η νεαρή χριστιανή παρέμεινε σιωπηλή, ενώ μέσα της προσευχόταν θερμά, ζητώντας από τον Θεό να τη στηρίξει και να τη φωτίσει ώστε να φερθεί καθώς αρμόζει στις αφιερωμένες σ’ Εκείνον ψυχές. Στην επιμονή του Ολυβρίου να λάβει απάντηση στην πρότασή του, εκείνη απάντησε πώς είναι αδύνατο να την αποδεχτεί. Η έκπληξη του επάρχου ήταν μεγάλη. Στην ερώτησή του γιατί ήταν αδύνατο, έλαβε τη σεμνή αλλά γεμάτη αποφασιστικότητα και παρρησία απάντηση: Διότι είμαι χριστιανή! Και μόνο το άκουσμα της λέξης «χριστιανή» ήταν αρκετό να κάνει τον έπαρχο εκτός εαυτού.

Αρχίζουν τα μαρτύρια της Αγίας

Για ένα μικρό διάστημα ο έπαρχος προσπάθησε, να πείσει τη νέα τούτη χριστιανή να αλλάξει γνώμη και να δεχθεί τον γάμο, τάζοντάς της τιμές, καλοπέραση και δόξα πλάι του. Εκείνη όμως, ενισχυόμενη από τον Κύριο, στον όποιο δεν έπαυσε να προσεύχεται μυστικά, επέμενε στην ομολογία της πίστεως στον Ιησού Χριστό.

Τότε την έστησε μπροστά σε δικαστήριο,  το οποίο ζήτησε επίσημα κατά το ρωμαϊκό δίκαιο να μάθει αν όντως ήταν χριστιανή. Η Μαρίνα ομολόγησε και εδώ με γενναιότητα και παρρησία τη χριστιανική της ιδιότητα, γεγονός πού κατέπληξε τους παρισταμένους, οι οποίοι έβλεπαν τόσο ηρωισμό και θάρρος σε μια νεαρή γυναίκα!

Εξαιτίας της ομολογίας της καταδικάστηκε στην ποινή της μαστίγωσης. Η καρτερικότητά της όμως και η αντοχή ήταν τέτοιες πού άφησε κατάπληκτους έπαρχο, αξιωματούχους και λαό. Έχοντας υψωμένο το βλέμμα της στον ουρανό, δεν έπαυσε να προσεύχεται, να επικαλείται τη βοήθεια του Κυρίου και τη στήριξή του για να υπομείνει με ανδρεία τις μαστιγώσεις.

Ο έπαρχος έδωσε εντολή να σταματήσουν οι στρατιώτες τη μαστίγωση και να την οδηγήσουν στη φυλακή, ελπίζοντας ενδόμυχα ότι ίσως μετά απ’ αυτό να συνετισθεί η Μαρίνα και ν’ αλλάξει στάση.

Ύστερα από λίγες ημέρες με εντολή του επάρχου οδηγήθηκε εκ νέου στο δικαστήριο, όπου και πάλι ομολόγησε πίστη στο Χριστό και αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα. Αφού την κρέμασαν, καταξέσχισαν τα πλευρά της με σιδερένια νύχια. Τα βασανιστήρια ήταν τόσο σκληρά, πού όλο το κάλλος του νεανικού της σώματος εξαφανίστηκε. Στη συνέχεια ρίχνεται και πάλι στη φυλακή και αφήνεται χωρίς τροφή και φροντίδα.

Πειράζεται από το μισόκαλο διάβολο

Ο φθονερός διάβολος θέλησε να δοκιμάσει να κάμψει ο ίδιος την Αγία. Έτσι λοιπόν πήρε ο ίδιος τη μορφή μεγάλου και φοβερού δράκοντος (φιδιού) και πρόβαλε ξαφνικά μπροστά στη Μαρίνα. Από το στόμα του πετούσε φλόγες, ενώ τα αγριωπά μάτια του λαμπύριζαν απειλητικά και η γλώσσα του ήταν κατακόκκινη. Καθώς σερνόταν, σύρριξε εκνευριστικά και προκαλούσε τρόμο και σύγχυση, επιδιώκοντας να φοβίσει τη μάρτυρα και να την αποσπάσει από την προσευχή της.

Διαπιστώνοντας όμως ότι εκείνη η μακάρια καλλιπάρθενος δεν διέκοπτε την προσευχή της, κατευθύνθηκε εναντίον της και άνοιξε το στόμα του απειλητικά, δείχνοντας ότι θέλει να την καταπιεί. Και ναι μεν η μεγαλομάρτυς  αρχικά έγινε έντρομη από το φόβο της, χωρίς καθυστέρηση όμως επικαλέστηκε το σωτήριο όνομα του Σωτήρος Χριστού. Και, ώ του θαύματος, ο δράκοντας διερράγη και έγινε άφαντος, η δε Μαρίνα χαίροντας έψαλε ύμνους και νικητήρια στον Θεό.

Ο διάβολος μετασχηματίσθηκε σε άνθρωπο κατάμαυρο, με τρομερή και κακάσχημη εμφάνιση, σαν μαύρου σκυλιού. Η Μαρίνα όμως, στερεωμένη όσο ποτέ στην πίστη, τον άρπαξε από τα μαλλιά και μ’ ένα σφυρί πού ήταν κάπου εκεί ξεχασμένο, τον χτύπησε δυνατά στο κεφάλι και στη ράχη και τον ταπείνωσε εντελώς. Και ενώ η μεγαλομάρτυς άρχισε και πάλι να προσεύχεται και να υμνεί τον Κύριο, ο διάβολος, σκοτεινός και άσχημος όρμησε εναντίον της και κραυγάζοντας την απειλούσε ότι θα τη σκοτώσει αν δεν σταματούσε να προσεύχεται. Και η αγία Μαρίνα, παίρνοντας από την προσευχή της νέο θάρρος κατά του μετασχηματισμένου σε άνθρωπο διαβόλου, τον άρπαξε από τα μαλλιά της κεφαλής του και τον μαστίγωσε.

Βλέπει ουράνιες οπτασίες

Μετά από αυτό δυνατό φως καταύγασε το σκοτεινό χώρο της φυλακής της, πού έβγαινε από ένα Σταυρό, του οποίου η κορυφή υψωνόταν στον ουρανό. Πάνω από το Σταυρό πετούσε κυκλικά ένα περιστέρι. 

Ο συναξαριστής της αγίας Μαρίνας δίνει και την εξήγηση των συμβολισμών του οράματος: Όλα αυτά σήμαιναν το μυστήριο της Αγίας Τριάδος, το φώς, τη δόξα του Πατέρα. Ο Σταυρός, τον εσταυρωμένο Χριστό. Και το περιστέρι, το Άγιο Πνεύμα.

Το περιστέρι κατέβηκε κάποια στιγμή, πλησίασε την καλλιπάρθενο Μαρίνα και της είπε: «Χαίρε, Μαρίνα, η λογική περιστερά του Θεού, διότι νίκησες τον πονηρό δαίμονα και ντρόπιασες τον εχθρό. Χαίρε πιστή και αγαθή δούλη του Κυρίου σου, τον οποίο πόθησες με όλη την καρδιά σου και μίσησες κάθε πρόσκαιρη απόλαυση. Χαίρε και αγάλλου, γιατί έφτασε η μέρα να λάβεις το στεφάνι της νίκης και να μπεις, όπως το αξίζεις, στολισμένη, μαζί με τις φρόνιμες παρθένες στο νυμφώνα του Χριστού και βασιλιά σου». 

Ενώ η αγία Μαρίνα άκουγε τα λόγια αυτά συντελέστηκε στο σώμα της άλλο θαύμα: Όλες οι πληγές του επουλώθηκαν και η νεαρή μάρτυς απέκτησε και πάλι το κάλλος το όποιο θαύμαζαν όλοι.

Σκληρότερα μαρτύρια και το μακάριο τέλος

Ο έπαρχος Ολύβριος βλέποντας την υγιής προσπάθησε με κολακείες να την μεταπείσει όμως μάταια. Το μένος του επάρχου έφτασε στο αποκορύφωμά του. Γεμάτος λοιπόν θυμό δίνει εντολή να γυμνώσουν τη μάρτυρα, να την κρεμάσουν στο ξύλο και να καίνε με λαμπάδες το σώμα της.

Στη συνέχεια, γέμισαν ένα μεγάλο λέβητα με νερό, κατέβασαν την καλλιπάρθενο μεγαλομάρτυρα από το ξύλο, την έδεσαν γερά και τη βούτηξαν με το κεφάλι προς τα κάτω μέσα στο νερό για να πεθάνει από πνιγμό. Η μάρτυς και πάλι προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο και Θεό της, οπότε <παρευθύς σεισμός μέγας ἐγένετο καί ἐφάνη πάλιν ἡ πρώτη περιστερά ἐπάνω του ὕδατος, βαστάζουσα εἰς τό στόμα στέφανον. Αὐτήν τήν ὥρα ἐφάνη καί ὁ πύρινος στύλος, ἐπάνω δέ τούτου Σταυρός>. 

Η μάρτυς βγήκε από το νερό σώα, τα δεσμά της είχαν λυθεί και στεκόταν και πάλι σε στάση προσευχής, δοξάζουσα τον Θεό. Το δε περιστέρι κάθισε πάνω στο κεφάλι της, κρατώντας στο στόμα του το στεφάνι και είπε προς τη Μαρίνα: «Εἰρήνη σέ σένα, δούλη τοῦ Θεοῦ. Ἔχε θάρρος καί λάβε ἀπό τή δεξιά τοῦ Ὑψίστου αὐτό τό οὐράνιο στεφάνι».

Λέγοντας αυτά η θεϊκή περιστερά, πέταξε και κάθισε πάνω σ’ εκείνο το Σταυρό και απευθυνόμενη προς τη μεγαλομάρτυρα είπε δυνατά, έτσι πού ν’ ακούνε όλοι: «Έλα, Μαρίνα, στις άνω μονές του Παραδείσου, για ν’ απολαύσεις το στεφάνι της αφθαρσίας στα αγαπητά σκηνώματα του Κυρίου, να χαίρεσαι μαζί με τους αγίους και να αναπαύεσαι αιώνια». 

Η φωνή αυτή πού ακούστηκε από πολλούς, συγκλόνισε άντρες και γυναίκες, αρκετοί δε απ’ αυτούς ομολόγησαν πώς ήταν έτοιμοι να πιστέψουν και να δώσουν ακόμα και τη ζωή τους για το Χριστό.

Ο έπαρχος πρόσταξε να θανατώσουν όσους είχαν πριν λίγο ομολογήσει πίστη στο Χριστό. Ο Ολύβριος, για να προλάβει μεγαλύτερο κακό για τους ειδωλολάτρες, διέλυσε το δικαστήριο και προσποιήθηκε ότι δίνει εντολή να μεταφέρουν την αγία Μαρίνα και πάλι στη φυλακή. Στην ουσία όμως, έδωσε μυστικά προσταγή στον επικεφαλής της φρουράς να πάρουν την καλλιπάρθενο μεγαλομάρτυρα και να την αποκεφαλίσουν στον τόπο της καταδίκης.

Εκεί η αγία, αφού προσευχήθηκε για τελευταία φορά πάνω στη γη, έσκυψε και το ξίφος του δημίου <ἐκκόψαν τήν κεφαλήν της, περιέβαλεν αὐτήν μέ τόν ἀδαμάντινον στέφανον τοῦ μαρτυρίου>.

Τα ιερά λείψανά της

Μετά τον διά του ξίφους θάνατο της οι χριστιανοί παρέλαβαν κρυφά το τίμιο λείψανο και το ενταφίασαν με τιμές πού αρμόζουν στους μάρτυρες της πίστεως.

Άγνωστο πότε ακριβώς μετακομίστηκαν στην Κωνσταντινούπολη, εφόσον είναι αληθινή η πληροφορία ότι το έτος 1230 σταυροφόροι της Δύσεως μετέφεραν τα λείψανα αυτά από την πρωτεύουσα του Βυζαντίου στη Βενετία, γεγονός πού οι Ρωμαιοκαθολικοί γιορτάζουν στις 17 Ιουλίου (ημέρα μνήμης της μεγαλομάρτυρος και για μας τους Ορθοδόξους).

Η καλλιπάρθενος αγία Μαρίνα θεωρείται προστάτης των παιδιών και μάλιστα ειδική για τη θεραπεία όσων απ’ αυτά είναι άρρωστα και καχεκτικά ή έχουν ειδικές ανάγκες.

Πρόσφατο Θαύμα Αγίας Μαρίνας

Πολλές φορές στην ζωή μας, σαν συνειδητοί Χριστιανοί, επικαλούμεθα τον Θεό και τούς Αγίους Του. Αυτό λοιπόν έκανε και μια οικογένεια από την Κύπρο, γνωστή από τις τηλεοπτικές εκκλήσεις της πριν δύο χρόνια, για την εξεύρεση δότη προκειμένου να βρεθεί μόσχευμα για εγχείρηση στο μικρό παιδί τους, τον Ανδρέα που έπασχε από λευχαιμία. Μόσχευμα βρέθηκε και οι γονείς ετοιμάστηκαν για να ταξιδεύσουν στις ΗΠΑ, όπου θα γινόταν η λεπτή χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης μυελού.

Ίσως θυμόμαστε την αγωνία της οικογένειας του Βάσου Βασιλείου, από τη Λεμεσό της Κύπρου, και τις καθημερινές εκκλήσεις τους στον Χριστό μας για να σώσει το παιδί τους. Πριν λοιπόν ξεκινήσουν για την εγχείρηση οι γονείς άκουσαν για τα θαύματα της Αγίας Μαρίνας και πήραν την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσουν στο μοναστήρι τής Αγίας Μαρίνας στην Άνδρο και να ζητήσουν την ευλογία Της.

Στο τηλέφωνο ο ηγούμενος της Μονής αρχιμανδρίτης Κυπριανός υποσχέθηκε πως θα προσευχηθεί στην Αγία και ευχήθηκε στους γονείς να έχει το παιδί την Αγία Μαρίνα στο χειρουργείο για βοήθεια. Πράγματι με την ευχή του ηγουμένου Κυπριανού στις αποσκευές τους και με ακράδαντη την πίστη για τη βοήθεια της Αγίας Μαρίνας οι δύο γονείς και ο μικρός Ανδρέας μετέβησαν στις ΗΠΑ.

Μετά τις καθιερωμένες προκαταρκτικές εξετάσεις προετοιμασίας ο μικρός Ανδρέας εισήλθε για την πραγματικά πολύ σοβαρή και λεπτή εγχείρηση. Λίγη ώρα πριν το χειρουργείο παρουσιάστηκε στον ιατρό που θα χειρουργούσε τον μικρό Ανδρέα μία γυναίκα.

Είπε πως είναι γιατρός και παρακάλεσε να παρακολουθήσει την εγχείρηση, επειδή ήταν προσωπική ιατρός του μικρού Ανδρέα. Η συζήτηση της γυναίκας με τον χειρούργο έδειχνε πως κατείχε την ιατρική επιστήμη και δεν άφηνε καμιά αμφιβολία στο χειρούργο να σκεφτεί πως δεν είναι ιατρός. Εκείνος πάντως της είπε πως δεν επιτρέπεται να βρίσκεται στο χειρουργείο ξένος ιατρός και πως αποτελούσε πρακτική της ιατρικής του ομάδας να μην μετέχουν άλλοι στις λεπτές αυτές εγχειρήσεις.

Η επιμονή όμως της γυναίκας έκαμψε την αρχική αδιαλλαξία του χειρούργου. Της ζήτησε να αφήσει τα στοιχεία της στη γραμματεία και να εισέλθει στη συνέχεια στο χειρουργείο μαζί του. Έτσι και έγινε. Η άγνωστη ιατρός εισήλθε στο χειρουργείο και όχι απλώς παρακολουθούσε αλλά συμμετείχε ενεργά στην εγχείρηση του μικρού Ανδρέα. Αρκετές φορές μάλιστα έδωσε τις κατευθύνσεις για το πώς έπρεπε να προχωρήσει η επέμβαση.

Όλα πήγαν καλά και ο γιατρός αφού την ευχαρίστησε εξήλθε του χειρουργείου. Το ζεύγος Βασιλείου έτρεξε να πληροφορηθεί για το πώς πήγε η εγχείρηση.

«Όλα πήγαν πολύ καλά» τους είπε. Και πρόσθεσε: «Δεν μπορώ όμως να καταλάβω πως είχατε μια τέτοια γιατρό για το παιδί σας και ήλθατε σε μένα;»

Οι γονείς έκπληκτοι του απάντησαν ότι δεν είχαν φέρει κάποια γιατρό και δεν γνωρίζουν κάτι σχετικό. Ο χειρούργος όμως επέμενε και τους είπε πως όταν εξήλθε από το χειρουργείο η γιατρός του μικρού Ανδρέα, παρέμεινε για λίγο μέσα με την υπόλοιπη ιατρική ομάδα. Ως εκ τούτου κάπου εκεί γύρω έπρεπε να είναι και τους προέτρεψε να τη συναντήσουν.

Μάταια όμως έψαχναν να τη βρουν. Η γιατρός είχε εξαφανισθεί… Σκέφθηκαν πως θα έφυγε και πήγαν μετά την προτροπή του χειρούργου στη γραμματεία να ζητήσουν τα στοιχεία της προκειμένου να την ευχαριστήσουν. Πίστευαν πως ίσως κάποια γιατρός από την Ελλάδα, ή την Κύπρο ευαισθητοποιήθηκε και ταξίδευσε στις ΗΠΑ για να συμβάλλει στην λεπτή χειρουργική επέμβαση.

Με έκπληξη διαπίστωσαν πως η άγνωστη γυναίκα ιατρός είχε υπογράψει με το όνομα Μαρίνα από την Άνδρο. Δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν. Στέκονταν επί αρκετή ώρα αμήχανοι μπροστά στο θαύμα της Αγίας Μαρίνας.

Τα δάκρυα ευγνωμοσύνης και χαράς πλημμύρισαν τα μάτια τους. Θυμήθηκαν αυτό που τους είχε πει ο σεβαστός γέροντας και ηγούμενος της ομώνυμης Ιεράς Μονής. «Πηγαίνετε στην Αμερική και εύχομαι η Αγία Μαρίνα να είναι μέσα στο χειρουργείο».

Την απερίγραπτη χαρά τους για την επιτυχή έκβαση της εγχείρησης και την επαναφορά της υγείας του μικρού Ανδρέα τη μετέφεραν στα ΜΜΕ μιλώντας για το αληθινό θαύμα. Από τότε έβαλαν ως τάμα να βρίσκονται πάντοτε οικογενειακώς στην Άνδρο την ημέρα της μνήμης της Αγίας Μαρίνας. Έτσι και πράττουν, ενώ όπως ανέφερε μοναχός της Μονής με τον οποίο συνομιλήσαμε δύο φορές, στα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, η οικογένεια Βασιλείου μεταβαίνει τακτικά από τη Λεμεσό κάθε καλοκαίρι στην Άνδρο για να ευχαριστήσει την Αγία Μαρίνα, που έσωσε τον μικρό Ανδρέα.

Ουδέποτε λοιπόν απουσίασαν τα θαύματα των Αγίων από την ζωή τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, και είθε ο Πανάγαθος Θεός, ό Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, να μας ενισχύει την πίστη μας με τα θαύματα των Αγίων μας!

Ἀπολυτίκιον
Μνηστευθεῖσα τῷ Λόγῳ Μαρίνα ἔνδοξε, τῶν ἐπιγείων τὴν σχέσιν πᾶσαν κατέλιπες, καὶ ἐνήθλησας λαμπρῶς ὡς καλλιπάρθενος· τὸν γὰρ ἀόρατον ἐχθρὸν κατεπάτησας στερρῶς ὀφθέντα σοὶ Ἀθληφόρε. Καὶ νῦν πηγάζεις τῷ κόσμῳ τῶν ἰαμάτων τὰ δωρήματα.

Πηγή: https://www.pentapostagma.gr/2018/07/%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%82-%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CF%84.html

«Η Κωνσταντινούπολη θα ελευθερωθεί, θα ξαναγίνει ελληνική, και η Αγία Σοφία πάλι θα λειτουργήσει..»

«Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις
πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι».

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

…Θα κανονίσει ο Χριστός τις υποθέσεις του ῎Εθνους. Αν έμενε σ᾽ εμάς αυτή η δουλειά, το τινάζαμε στον αέρα το Έθνος…

Το Γένος μας θα μεγαλώσει, αν και οι υποτιθέμενοι φίλοι μας θα ήθελαν να το τσαλακώσουν και θα τους ήταν πολύ ευχάριστο. Αλλά ο Θεός δε θα επιτρέψει. Η Τουρκία θα καταστραφεί. Έρχεται μεγάλη μπόρα σύντομα. Θα μας αγγίξει, αλλά δε θα μας καταστρέψει.

Μετά απ’ αυτή την μπόρα, θα επέμβει η Χάρη του Χριστού.

Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάση; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι.“

Πολλές μπόρες πέρασε η Ελλάδα, αδικήθηκε πολύ. Αλλά όμως μπόρες θα΄ναι! Η Ελλάδα δεν θα πάθει τίποτε, γιατί την αγαπάει ο Θεός. Στην Μικρά Ασία έχουμε πολλά άγια λείψανα. Θα πάρουμε την Αγία Σοφία και θ΄ανοίξει και η πύλη. Αυτήν την πύλη δεν την ξέρει κανείς … Η Κωνσταντινούπολη θα ελευθερωθεί, θα ξαναγίνει ελληνική, και η Αγία Σοφία πάλι θα λειτουργήσει. Η Τουρκία θα διαλυθεί. Έτσι θα απελευθερωθούν τα χωριά μας και οι αλύτρωτες πατρίδες μας...

Την Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες πρέπει να την φυλάξουν. Και, έτσι, ο Θεός θα την χαρίσει σε εμάς. Θα μας βοηθήσει ο Θεός, γιατί είμαστε ορθόδοξοι ’
‘Υπάρχει η μαγιά και αυτή η μαγιά κρατάει την Εκκλησία και την Ελλάδα. Γι αυτή τη μαγιά ο Κύριος θα κάμει ότι θα κάμει’.

Σημεία, σημεία των καιρών, δεν βλέπετε…Πρέπει να΄ναι βόιδι – να με συγχωρείτε – κανείς, για να μην καταλαβαίνει με όλα αυτά που γίνονται …Πολλοί από τους άγιους πατέρες θα ευχόντουσαν να ζήσουν στην εποχή μας, γιατί είναι εποχή ομολογίας. Οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Κοιμόμαστε με τα τσαρούχια.

Τι να πούμε, βρε παιδιά, όλα τα λένε και τα γράφουν τα βιβλία μας (της Εκκλησίας), αλλά ποιος τα διαβάζει; Ο κόσμος χαμπάρι δεν παίρνει. Κοιμάται με τα τσαρούχια!

Ο Θεός μας είπε ότι θα μας δείχνει σημεία. Τα πράγματα, όμως προς τα εκεί βαδίζουν…’

¨Όπως ξέρεις, εγώ δεν διαβάζω εφημερίδες, αλλά αυτά τα μαθαίνω από αλλού…¨

Ο Γέροντας έλεγε: Σήμερα το να διαβάζει κανείς τους προφήτες είναι σαν να διαβάζει εφημερίδα.

πηγή

conandlight.wordpress.com

πηγή https://simeiakairwn.wordpress.com/2018/05/28/η-κωνσταντινούπολη-θα-ελευθερωθεί-θα/