Σκόρδο: πού και γιατί ωφελεί την υγεία;

Το σκόρδο, που οι μισοί λατρεύουν στο τζατζίκι και οι άλλοι μισοί απλά το μισούν, έχει δυνάμεις και ιδιότητες που αν τις γνωρίζαμε θα κουβαλούσαμε όλοι από μερικές σκελίδες στην τσάντα μας (λέμε τώρα…).

Και φυσικά όχι  για να προστατευτούμε από την επόμενη επίθεση βαμπίρ, αλλά για την τόνωση του ανοσοποιητικού, για την αντιμετώπιση της φαγούρας και τις αντικαρκινικές του ιδιότητες που χαρακτηρίζουν αυτόν τον τόσο παρεξηγημένο βολβό.

Αρχίστε λοιπόν, τα τζατζίκια, τα σκορδόψωμα και τις σκορδαλιές και αφήστε τους συνδαιτημόνες σας να γκρινιάζουν για τις δυσάρεστες οσμές και προειδοποιήστε τους πως ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουν αυτή τη δύσοσμη κατάσταση δεν είναι να σταματήσετε να παραγγέλνετε αυτά τα φαγητά αλλά να φάνε και οι ίδιοι λίγη από τη σκορδαλιά. Ακολουθούν 5 από τις ευεργετικές δράσεις του σκόρδου και πως θα τις εκμεταλλευτείτε προς όφελός σας.

Καθαρίζει το ουροποιητικό σύστημα

Ο χυμός από μούρα δεν είναι ο μοναδικός φυσικός τρόπος για να αντιμετωπίσετε τις λοιμώξεις του ουροποιητικού. Μια δίαιτα πλούσια σε σκόρδο βοηθάει στον καθαρισμό του συστήματος εξαιτίας των φυσικών αντιμικροβιακών ιδιοτήτων του βολβού.

Αντικαρκινικές ιδιότητες

Έρευνες έχουν δείξει πως αν συνθλίβετε ή ψιλοκόβετε το σκόρδο 10 λεπτά πριν το τσιγαρίσετε, θα έχει το χρόνο να πολλαπλασιάσει τις αντικαρκινικές του ιδιότητες, από το να το μαγειρεύατε κατευθείαν.

Καταπολεμά τη φαγούρα στα πόδια

Όταν σας πιάνει κρίση φαγούρας στα πόδια, το αντιμυκητιακό σκόρδο είναι η λύση που χρειάζεστε. Βράστε μερικές σκελίδες σε ζεστό νερό, αφήστε το νερό να πάρει θερμοκρασία δωματίου και βάλτε το σε μια μεγάλη λεκάνη στην οποία θα μουλιάσετε τα πόδια σας. Έχετε υπόψη σας πως το βρασμένο σκόρδο, που δεν έχει συνθλιβεί, δεν αφήνει δυσάρεστες μυρωδιές.

Μάχεται το κρυολόγημα

Στα πρώτα σημάδια ενός κρυολογήματος, δοκιμάστε να βάλετε στο φούρνο μικροκυμάτων δυο σκελίδες σκόρδο για 25 δευτερόλεπτα. Στη συνέχεια, αφήστε τις να κρυώσουν, ξεφλουδίστε τις και φάτε τις. Τα στοιχεία θείου που περιέχονται στο σκόρδο ενισχύουν σημαντικά το ανοσοποιητικό σύστημα και καταπολεμούν τις λοιμώξεις.

Καλλιεργήστε το

Δοκιμάστε να φυτέψετε σκόρδο δίπλα στις τριανταφυλλιές σας και προστατέψτε τις με φυσικό τρόπο από τα επιβλαβή παράσιτα. Έτσι και τα φυτά σας θα προστατεύσετε και θα έχετε δική σας παραγωγή σκόρδου…

πηγή https://www.clickatlife.gr/your-life/story/28231

Ρόδι: Από ποιες σοβαρές ασθένειες προστατεύει;

Το ρόδι με τους κατακόκκινους καρπούς του που μοιάζουν με… ρουμπίνια, χρησιμοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια για ιατρικούς σκοπούς, κυρίως στις χώρες της Μ. Ανατολή από όπου και είναι η προέλευσή του. Αυτές τις μέρες έχει και την… τιμητική του, καθώς έχει συνδυαστεί στην παράδοση της χώρας μας με τις ευχές για καλή χρονιά και καλή τύχη.

Το ρόδι είναι μια καλή πηγή φυτικών ινών. Περιέχει επίσης βιταμίνες Α, C και Ε, σίδηρο και άλλα αντιοξειδωτικά (κυρίως τανίνες).

Δείτε πόσα έχετε να κερδίσετε αν προσθέσετε το ρόδι στη διατροφή σας, σύμφωνα με την Βρετανική Διαιτητική Ένωση (British Dietetic Association):

Καρκίνος του προστάτη

Μια μικρή μελέτη από το 2006 έδειξε ότι η καθημερινή κατανάλωση 227ml από χυμό ροδιού επιβραδύνει σημαντικά την εξέλιξη των καρκινικών όγκων σε άνδρες με επαναλαμβανόμενο καρκίνο του προστάτη.

Στένωση της καρωτιδικής αρτηρίας

Μια μεγάλη έρευνα από το 2004 σε ασθενείς με στένωση της καρωτιδικής αρτηρίας (στένωση των αρτηριών), διαπίστωσε ότι η ημερήσια κατανάλωση μόλις 50ml από χυμό ροδιού (σε διάστημα τριών ετών) μείωσε τη βλάβη που προκαλείται από τη χοληστερόλη στην αρτηρία σχεδόν κατά 50% και επίσης μειώνει αισθητά και τη συνολική χοληστερόλη στο αίμα.

Καρδιακή ασθένεια

Έρευνα του 2005 σε 45 ασθενείς με στεφανιαία νόσο έδειξε ότι ένα καθημερινό ρόφημα 238ml από χυμό ροδιού (για τρεις μήνες) οδήγησε στη βελτίωση της ροής του αίματος προς την καρδιά και σε μειωμένο κίνδυνο καρδιακής προσβολής.

ΠΗΓΗ -https://www.pentapostagma.gr/2018/10/%CF%81%CF%8C%CE%B4%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8D-%CF%83%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CF%83%CE%B8%CE%AD-4.html

Αναιμία: σιδηροπενική - μεγαλοβλαστική - χρονίων νόσων - μεσογειακή - δρεπανοκυτταρική

Όταν το «υγρό της ζωής» δεν επαρκεί...

Πρόκειται για κλινικό εύρηµα και όχι για νόσο, εµφανίζεται πολύ συχνά και σε όλες τις ηλικίες, ακόµα και στα παιδιά, περισσότερο ευάλωτες είναι οι γυναίκες λόγω εγκυµοσύνης και εµµήνου ρύσης και η διάγνωσή της γίνεται µέσω αιµατολογικών εξετάσεων.

Ο λόγος για τη σιδηροπενική αναιµία, τη συχνότερη µορφή αναιµίας σε όλο τον κόσµο, η οποία εγκαθίσταται στον οργανισµό λόγω έλλειψης σιδήρου. Η κακή διατροφή, οι παρατεταµένες δίαιτες, η απώλεια αίµατος για τον οργανισµό, αλλά και οι αυξηµένες ανάγκες πρόσληψης σιδήρου σε συγκεκριµένες κατηγορίες ανθρώπων (έγκυες, γυναίκες σε περίοδο γαλουχίας και παιδιά) είναι οι κυριότερες αιτίες έλλειψης σιδήρου.

Εύκολη κόπωση, αδυναµία συγκέντρωσης σε πνευµατική εργασία, τριχόπτωση, εύθραυστα νύχια, ταχυκαρδία, χλοµάδα, δύσπνοια είναι µερικά από τα συµπτώµατα της σιδηροπενικής αναιµίας.

Η αντιµετώπισή της πρέπει να ξεκινά από τον εντοπισµό του αιτίου που την προκαλεί στον οργανισµό και όχι από την αναπλήρωση του χαµένου σιδήρου, η οποία επιτυγχάνεται µε προσεγµένη διατροφή, πλούσια σε σίδηρο (όπως είναι το µοσχαρίσιο κρέας) και µε τη λήψη φαρµακευτικών σκευασµάτων σιδήρου.

Για τις πιο γνωστές µορφές αναιµιών, τις αιτίες που προκαλούνται αλλά και τους τρόπους αντιµετώπισής τους, µας µιλά η γιατρός-αιµατολόγος κα Δέσποινα Γριµπαµπή.

 Όταν λέµε ότι κάποιος έχει σιδηροπενική αναιµία τι εννοούµε;

Πρόκειται για κλινικό εύρηµα, όχι για νόσο, εµφανίζεται µε µεγάλη συχνότητα και δηµιουργείται στον οργανισµό λόγω έλλειψης σιδήρου.

Ποιές είναι οι αιτίες έλλειψης σιδήρου;

Υπάρχουν κατ’ αρχήν τα στερητικά αίτια. Για στέρηση µιλάµε όταν κάποιος δεν λαµβάνει αρκετή ποσότητα σιδήρου µέσω των τροφών, είτε αυτό γίνεται λόγω δίαιτας, είτε λόγω κακής διατροφής. Έλλειψη σιδήρου µπορεί να παρατηρηθεί και σε κατηγορίες ανθρώπων που ο οργανισµός τους έχει αυξηµένες ανάγκες πρόσληψης σιδήρου. Παράδειγµα οι γυναίκες που εγκυµονούν ή εκείνες που βρίσκονται σε περίοδο γαλουχίας και θηλάζουν. Αν σε αυτή την περίοδο της ζωής τους δεν λαµβάνουν συµπληρώµατα σιδήρου, τότε θα τους δηµιουργηθεί σιδηροπενική αναιµία. Εξάλλου η εγκυµοσύνη εξ ορισµού είναι µια κατάσταση στην οποία δίνει κανείς συµπληρώµατα σιδήρου για να προλάβει την αναιµία. ’λλη κατηγορία µε αυξηµένες ανάγκες σε σίδηρο είναι και τα παιδιά, ειδικά όταν ξεκινάει η ανάπτυξή τους. Επίσης έλλειψη σιδήρου παρατηρείται όταν στον οργανισµό υπάρχει απώλεια αίµατος, σύµπτωµα το οποίο ευθύνεται πολύ συχνά για τη δηµιουργία σιδηροπενικής αναιµίας, ειδικά στους ενήλικες. Η απώλεια αίµατος συµβαίνει συνήθως στο πεπτικό, είτε στο στοµάχι, είτε στο έντερο, όταν υπάρχει µια εστία αιµορραγίας από την οποία «χάνεται» αίµα και σίδηρος, ο οποίος δεν αναπληρώνεται, µε αποτέλεσµα να δηµιουργείται αναιµία.

Ποια είναι τα συµπτώµατά της;

Μια σιδηροπενική αναιµία µπορεί να είναι και ασυµπτωµατική, καθώς δεν εγκαθίσταται στον οργανισµό εξ αρχής µε συµπτώµατα. Μπορεί κάποιος να έχει σιδηροπενική αναιµία και να µην έχει κανένα σύµπτωµα. Προϊόντος του χρόνου όµως και όσο µεγαλώνει η έλλειψη σιδήρου, παρατηρείται εύκολη κόπωση, αδυναµία συγκέντρωσης σε πνευµατική εργασία, τριχόπτωση, εύθραυστα νύχια (σπάνε εύκολα), γωνιακή χειλίτιδα (στις γωνίες των χειλιών του στόµατος εµφανίζεται ένας ερεθισµός), χλοµάδα, ταχυκαρδία και δύσπνοια.

Όταν δεν έχει κάποιος συµπτώµατα, πώς µπορεί να καταλάβει ότι έχει σιδηροπενική αναιµία και να λάβει τα απαραίτητα µέτρα;

Σε αυτή την περίπτωση µόνο ως τυχαίο εύρηµα. Μπορεί δηλαδή κάποιος να κάνει αιµατολογικές εξετάσεις και να την εντοπίσει. Πιθανές αλλαγές που θα παρατηρήσει ο γιατρός στη γενική αίµατος, στο σίδηρο ορού και στη φερριτίνη (δηλαδή στις «αποθήκες» του σιδήρου στον οργανισµό µας) δηλώνουν την ύπαρξη αναιµίας, συνεπώς προχωρά σε περαιτέρω έλεγχο.

Και στα τρία αυτά σηµεία παρατηρούνται αλλαγές ή µόνο σε κάποια από αυτά;

Μπορεί να συµβεί και το εξής: να βρεθεί χαµηλός σίδηρος, χαµηλή φερριτίνη και η γενική αίµατος να είναι φυσιολογική. Αυτό συµβαίνει γιατί η σιδηροπενική αναιµία εγκαθίσταται σταδιακά στον οργανισµό ενός ανθρώπου, εκτός και αν υπάρξει µεγάλη αιµορραγία κατά την οποία χάνει ποσότητα αίµατος. Στη σταδιακή εγκατάσταση της αναιµίας µετακινείται σίδηρος από τις «αποθήκες», σταδιακά λοιπόν µειώνεται η φερριτίνη. Όταν εξαντλούνται οι «αποθήκες» της φερριτίνης, τότε µειώνεται ο σίδηρος ορού και τελευταία εµφανίζονται ο χαµηλός αιµατοκρίτης και η αναιµία. ’ρα και σε αυτή την περίπτωση πρέπει να ξεκινήσουµε οπωσδήποτε έλεγχο.

Δηλαδή η διάγνωση της αναιµίας γίνεται µέσω των εξετάσεων αίµατος;

Όχι µόνο η διάγνωση, αλλά και ο βαθµός της αναιµίας.

Μπορούµε να µιλήσουµε για πρόληψη;

Σε συγκεκριµένες καταστάσεις ναι. Για παράδειγµα, µια έγκυος γυναίκα µπορεί να προλάβει τη δηµιουργία σιδηροπενικής αναιµίας, µόνο όµως της συγκεκριµένης αναιµίας, γιατί στις έγκυες µπορεί να προκληθεί άλλου είδους αναιµία, µε άλλο µηχανισµό. Επίσης, αυτό ισχύει και για τις γυναίκες που κάθε µήνα έχουν την έµµηνο ρύση τους. Εάν κάνουν µια προσεγµένη διατροφή, πλούσια σε πρόσληψη σιδήρου, τότε και αυτές µπορεί να προλάβουν την εµφάνιση της αναιµίας. Ένας άνθρωπος µε ιστορικό έλκους, µπορεί να προσέχει και να µην παίρνει ορισµένα φάρµακα που είναι υπεύθυνα για πρόκληση αιµορραγίας από το πεπτικό. Επίσης, κάποιος που έχει αιµορροΐδες µπορεί να κάνει εξετάσεις τακτικά γι’ αυτό το πρόβληµα υγείας κι αν δει ότι ξεκινάει αναιµία, πρέπει να φροντίσει να την προλάβει είτε µε φαρµακευτική αγωγή, είτε αντιµετωπίζοντας χειρουργικά το συγκεκριµένο πρόβληµα.

Απ’ ό,τι φαίνεται, η διατροφή παίζει σηµαντικό ρόλο και στην πρόληψη της σιδηροπενικής αναιµίας. Επειδή ωστόσο ακούµε διάφορα πάνω σ’ αυτό το θέµα, θα µπορούσατε να µας διευκρινίσετε κάποια πράγµατα σχετικά µε το ζήτηµα αυτό;

Εδώ πράγµατι υπάρχουν ορισµένοι µύθοι. Ο κόσµος λέει συχνά «φάε σπανάκι ή φάε φακές γιατί έχουν σίδηρο». Αυτός όµως είναι ένας µύθος, γιατί ο σίδηρος των λαχανικών δεν είναι απορροφήσιµος από το πεπτικό σύστηµα, καθώς η µορφή του είναι τέτοια που δεν µπορεί να απορροφηθεί. Ωστόσο ο σίδηρος που προέρχεται από ζωικές πηγές, όπως είναι τα κρέατα (κατά προτίµηση το µοσχαρίσιο κρέας) και το συκώτι, απορροφάται πολύ καλά από τον οργανισµό. Εάν όµως κάποιος ξεκινήσει αγωγή υποκατάστασης, δηλαδή παίρνει χάπια σιδήρου για να υποκαταστήσει το σίδηρο που του λείπει, δεν υπάρχει λόγος να «πιέζεται» διατροφικά και να λαµβάνει συγκεκριµένα τρόφιµα.

Δηλαδή λαµβάνοντας αγωγή υποκατάστασης λύνεται το πρόβληµα;

Όταν διαπιστωθεί η σιδηροπενική αναιµία, σηµασία έχει να ανακαλύψεις γιατί «κάνεις την αναιµία» και όχι να πάρεις απλώς σίδηρο για να τη διορθώσεις, πρέπει δηλαδή να ψάξεις και να βρεις το αίτιο από το οποίο προκλήθηκε η αναιµία στον οργανισµό. Εάν τελικά το αίτιο προέρχεται από το πεπτικό όπως είπαµε και πιο πάνω, αν δηλαδή ο ασθενής έχει έλκος ή καλοήθη πολύποδα, τότε πρόκειται για καταστάσεις που αντιµετωπίζονται. Η σιδηροπενική αναιµία όµως αποτελεί συχνό εύρηµα και σε καρκίνους του πεπτικού, συνεπώς, όπως καταλαβαίνουµε, δεν πρέπει κάποιος να χάσει χρόνο στην προσπάθειά του να πάρει σίδηρο και να υποκαταστήσει την έλλειψη, δηλαδή στην προσπάθεια να διορθώσει την αναιµία χωρίς να βρει το αίτιο, καθώς σ’ αυτή την περίπτωση µπορεί να χάσει πραγµατικά πολύτιµο χρόνο για την ίασή του.

Τι ακριβώς είναι η αγωγή υποκατάστασης;

Πρόκειται για φαρµακευτικά σκευάσµατα σιδήρου, τα οποία ο ενδιαφερόµενος πρέπει να τα λαµβάνει οπωσδήποτε µισή ώρα πριν το φαγητό, καθώς το στοµάχι του επιβάλλεται να είναι άδειο, επειδή η οξύτητα των πεπτικών υγρών επηρεάζει την απορρόφηση του σιδήρου.

Αυτά τα σκευάσµατα σιδήρου προκαλούν κάποιες γαστρεντερικές διαταραχές;

Ο σίδηρος από µόνος του δηµιουργεί ερεθισµό στο γαστρεντερικό, µπορεί να προκαλέσει επιγαστραλγία ή δυσκοιλιότητα ή διάρροια. Ωστόσο, κυκλοφορούν πλέον νεώτερα σκευάσµατα, τα οποία δεν προκαλούν αυτού του είδους τις γαστρεντερικές διαταραχές και µπορεί να τα πάρει κάποιος άνετα. Υπάρχουν βέβαια και σπάνιες περιπτώσεις, κατά τις οποίες κάποιος δεν µπορεί να πάρει σίδηρο από το στόµα, ή απλώς δεν αποδίδει η θεραπεία δια του στόµατος και τότε χρειάζεται να λάβει το σίδηρο ενδοφλέβια, κάτι που γίνεται µόνο στο νοσοκοµείο. Αλλά όπως είπαµε, αυτό συµβαίνει σπάνια.

Η σιδηροπενική αναιµία παρουσιάζεται πιο πολύ στις γυναίκες ή στους άνδρες;

Οι γυναίκες είναι πιο ευάλωτες, λόγω της εµµήνου ρύσης, της εγκυµοσύνης και της γαλουχίας.

Εµφανίζεται πιο συχνά σε κάποιες συγκεκριµένες ηλικίες;

Όχι, σε όλες τις ηλικίες κάνει την εµφάνισή της και όπως είπαµε ήδη, τη συναντάµε πολύ συχνά και σε παιδιά.

 Εκτός από την σιδηροπενική αναιµία, θα µπορούσατε να µας αναφέρετε και κάποιες άλλες µορφές αναιµίας που ταλαιπωρούν τον κόσµο;

Τις αναιµίες τις χωρίζουµε σε κατηγορίες. Η σιδηροπενική είναι στερητική αναιµία, δηλαδή δηµιουργείται γιατί λείπει από τον οργανισµό κάποιου ένα συστατικό ερυθροποίησης. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει και η µεγαλοβλαστική αναιµία, η οποία παρουσιάζεται λόγω έλλειψης βιταµίνης Β12 και λόγω έλλειψης φυλλικού οξέος (το λαµβάνουµε από τα πράσινα λαχανικά), συστατικά τα οποία συµµετέχουν στην ερυθροποίηση και όταν λείπουν από τον οργανισµό δηµιουργούν τη µεγαλοβλαστική αναιµία.

Η αναιµία αυτού του τύπου έχει τα ίδια συµπτώµατα µε την σιδεροπενική αναιµία;

Έχει τα συµπτώµατα της σιδηροπενικής αλλά και µερικά επιπλέον. Επειδή η Β12 είναι συστατικό που χρησιµοποιείται και από το νευρικό ιστό, η έλλειψή της δηµιουργεί νευρολογικά συµπτώµατα, δηλαδή ο άνθρωπος έχει την εντύπωση ότι «πατάει σε βαµβάκι» ή «πάνω σε σύννεφα», έχει µουδιάσµατα και αλλοιωµένη αφή στις άκρες των δακτύλων των χεριών του, εµφανίζει γλωσσίτιδα, ενώ υπάρχουν συµπτώµατα που µπορεί να µιµούνται µέχρι και εκείνα της ψύχωσης. Βεβαίως, η τελευταία περίπτωση αποτελεί µια ακραία µορφή, δηλαδή πρέπει να λείπει για πολύ καιρό η βιταµίνη Β12 από τον οργανισµό κάποιου και να µην το έχει καταλάβει. Επίσης, ένα επί πλέον σύµπτωµα, το οποίο δεν παρατηρείται στη σιδηροπενική, είναι ότι αυτός που πάσχει από µεγαλοβλαστική αναιµία παρουσιάζει µια χαρακτηριστική «κιτρινίλα».

Η µεγαλοβλαστική αναιµία δηµιουργείται γρήγορα ή εγκαθίσταται σιγά - σιγά στον οργανισµό;

Δεν δηµιουργείται µε τόσο γρήγορο ρυθµό όσο η σιδηροπενική, καθώς ο ανθρώπινος οργανισµός διαθέτει «αποθήκες» βιταµίνης Β12 για διάστηµα από τρία έως πέντε χρόνια. Όταν αυτές εξαντληθούν, τότε αρχίζει οργανισµός να εµφανίζει αναιµία, εµφανίζοντας και τα σχετικά συµπτώµατα.

Η συγκεκριµένη αναιµία παρατηρείται τόσο συχνά όσο και η σιδηροπενική;

Την παρατηρούµε, αλλά όχι τόσο συχνά όσο τη σιδηροπενική. Μπορούµε να πούµε ότι ίσως είναι η δεύτερη κατά σειρά αιτιολογία αναιµίας.

Πρόκειται για µια µορφή αναιµίας που θεραπεύεται;

Βεβαίως, αλλά πρέπει να αντιµετωπιστεί εγκαίρως, επειδή όσο περνά ο καιρός η αναιµία χειροτερεύει. Η µεγαλοβλαστική αναιµία µπορεί να προκληθεί λόγω µιας αυτοάνοσης κατάστασης, κατά την οποία καταστρέφονται τα ειδικά κύτταρα που απορροφούν τη βιταµίνη στο τελικό τµήµα του ειλεού. Δηλαδή ο ίδιος ο οργανισµός αναγνωρίζει αυτά τα κύτταρα ως ξένα προς αυτόν και τα καταστρέφει, µε αποτέλεσµα να χάνεται µε αυτόν τον τρόπο εφ’ όρου ζωής η δυνατότητα απορρόφησης της Β12 από τις τροφές. Ως εκ τούτου, στις περιπτώσεις αυτές ο µόνος τρόπος να διατηρήσει κανείς τη Β12 στον οργανισµό του είναι να κάνει ενέσεις Β12. Αυτή βέβαια είναι µια θεραπεία την οποία ο ασθενής θα πρέπει να διατηρήσει για όλη του τη ζωή. Στο πλαίσιο της θεραπείας αυτής, ο ασθενής κάνει µια ένεση Β12 περίπου µια φορά το µήνα και δεν έχει κανένα πρόβληµα.

Με χάπια δεν µπορεί να αντιµετωπιστεί;

Όχι, εφόσον έχει χάσει τη δυνατότητα απορρόφησης από το πεπτικό σύστηµα, ό,τι και να πάρει δεν πρόκειται να το απορροφήσει. Γι’ αυτό το λόγο, η θεραπεία είναι ενέσιµη.

Πώς γίνεται η διάγνωση της συγκεκριµένης αναιµίας;

Μέσω αιµατολογικών εξετάσεων, στις οποίες βρίσκονται συγκεκριµένα χαρακτηριστικά που µας καθοδηγούν προς αυτή την κατεύθυνση. Συγκεκριµένα, σε µια γενική εξέταση αίµατος, υπάρχει µια τιµή µε την οποία βρίσκει κανείς τις σχετικές παραµέτρους και βλέπει ότι ο υπό εξέταση άνθρωπος έχει µακροκυττάρωση, δηλαδή τα ερυθρά αιµοσφαίρια είναι πιο µεγάλα από το φυσιολογικό. Στην περίπτωση αυτή ο γιατρός σκέφτεται µήπως υπάρχει έλλειψη Β12, καθώς δεν είναι η µοναδική κατάσταση που προκαλεί µακροκυττάρωση, είναι όµως η κύρια αιτία, συνεπώς προς αυτή την κατεύθυνση ξεκινάµε τον έλεγχο.

Υπάρχει άλλη µορφή αναιµίας;

Η αναιµία χρόνιων νόσων. Ασφαλώς δεν είναι στερητικής αιτιολογίας όπως οι δυο προηγούµενες. Εµφανίζεται λόγω δυσχερειών του οργανισµού να χρησιµοποιήσει τις ουσίες που χρειάζονται για την ερυθροποίηση, δυσκολεύεται δηλαδή να «φτιάξει αίµα».

Γιατί ονοµάζεται έτσι;

Άνθρωποι που πάσχουν από χρόνια νοσήµατα, όπως είναι οι νεφροπαθείς, αυτοί που έχουν αυτοάνοσα νοσήµατα (κολλαγονώσεις όπως ο συστηµατικός ερυθηµατώδης λύκος και η ρευµατοειδής αρθρίτιδα), αλλά και όσοι πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη ή διάφορες νεοπλασίες, όλοι αυτοί µπορεί να παρουσιάσουν αναιµία χρόνιας νόσου. Ονοµάζεται έτσι γιατί αποτελεί εύρηµα που συνοδεύει αυτά τα νοσήµατα, ενώ δηµιουργείται µε ορισµένους µηχανισµούς λόγω του κυρίου νοσήµατος.

Αποτελεί µια επικίνδυνη µορφή αναιµίας για τους ανθρώπους που την παρουσιάζουν;

Σε κάθε µορφή αναιµίας, η επικινδυνότητα καθορίζεται από δυο παράγοντες: την ταχύτητα εγκατάστασης της αναιµίας, δηλαδή το πόσο γρήγορα την αποκτά κανείς και το βαθµό της αναιµίας, το πόσο έντονη είναι δηλαδή η αναιµία που παρουσιάζει κάποιος.

Θεραπεύεται;

Υπάρχει θεραπεία, κυρίως όταν αντιµετωπίζεται το υποκείµενο νόσηµα, οπότε διορθώνεται και η αναιµία. Χαρακτηριστικό παράδειγµα είναι οι νεφροπαθείς οι οποίοι υποβάλλονται σε τεχνητό νεφρό. Οι συγκεκριµένοι ασθενείς δεν παράγουν την ορµόνη ερυθροποιητίνη, επειδή ακριβώς αυτή φτιάχνεται στο νεφρό κι εφόσον ο νεφρός πάσχει, δεν την παράγει. Υπάρχει όµως συνθετική ερυθροποιητίνη που χορηγείται και έτσι διορθώνεται η αναιµία. Να σηµειώσουµε ότι η ερυθροποιητίνη είναι η ορµόνη που καθορίζει το πόσο αίµα θα φτιάξουµε και τι αιµατοκρίτη θα έχουµε.

Υπάρχουν και ορισµένες αναιµίες µε τις οποίες γεννιούνται κάποιοι άνθρωποι;

Ναι κι αυτές είναι οι αναιµίες που οφείλονται σε αιµοσφαιρινοπάθειες, δηλαδή καταστάσεις κατά τις οποίες δηµιουργείται µια παθολογική αιµοσφαιρίνη. Η αιµοσφαιρίνη αυτή οδηγεί στη γρήγορη καταστροφή των ερυθρών αιµοσφαιρίων, δηλαδή αυτά δεν ζουν τόσο όσο ζουν φυσιολογικά σε όλους τους ανθρώπους. Το αποτέλεσµα αυτής της αυξηµένης καταστροφής είναι η αναιµία. Σε αυτή την οµάδα ανήκουν η µεσογειακή και η δρεπανοκυτταρική αναιµία. Αυτές οι αναιµίες είναι γενετικά καθορισµένες.

Δηλαδή, τι ακριβώς σηµαίνει αυτό στην πράξη;

Και τις δυο αυτές αναιµίες ο άνθρωπος τις κληρονοµεί από τους γονείς του, γεννιέται δηλαδή µε αυτές. Κι αυτό συµβαίνει ως εξής: οι γονείς έχουν το στίγµα, αλλά είναι ετεροζυγώτες. Δεν παρουσιάζουν κάποιο σύµπτωµα, εκτός από µια ήπια αναιµία τις περισσότερες φορές. Όταν όµως τεκνοποιήσουν δυο άνθρωποι που έχουν το στίγµα, τότε υπάρχει 25% πιθανότητα το παιδί που θα γεννήσουν να γεννηθεί µε την εκδήλωση της νόσου, δηλαδή να πάσχει από µεσογειακή ή δρεπανοκυτταρική αναιµία.

Λόγω του προγεννητικού ελέγχου ωστόσο, υποθέτουµε ότι δεν πρέπει να γεννιούνται πλέον παιδιά µε αυτές τις αναιµίες. Υποθέτουµε σωστά;

Ναι, καθώς έχουµε τη δυνατότητα να γνωρίζουµε µέσω του προγεννητικού ελέγχου εάν ένα παιδί πάσχει από αυτές τις µορφές αναιµίας. Γι’ αυτό και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν γεννιούνται πλέον παιδιά µε µεσογειακή η δρεπανοκυτταρική αναιµία. Εάν συµβεί αυτό, θα πρέπει οι γονείς να είναι ελλιπώς ενηµερωµένοι, ή να µην έχουν κάνει προγεννητικό έλεγχο.

πηγή https://www.farmakeutikoskosmos.gr/article-f/anaimia-sidhropenikh-megaloblastikh-/5607

Έλκος στομάχου: Τι να τρώτε και τι να αποφεύγετε

Τα έλκη στομάχου, επίσης γνωστά και ως πεπτικά, ή γαστρικά έλκη, είναι ανοικτές πληγές στην εσωτερική επένδυση του στομάχου. Λόγω της ποσότητας οξέος που υπάρχει στο στομάχι, όταν συμβαίνουν έλκη, είναι συχνά εξαιρετικά επώδυνα.

Η πιο κοινή αιτία για το έλκος στομάχου είναι το βακτήριο Helicobacter pylori, ή αλλιώς H. pylori. Έλκη μπορεί επίσης να προκληθούν από την υπερβολική χρήση παυσιπόνων, όπως η ασπιρίνη και μη-στεροειδή αντιφλεγμονωδών, όπως η ιβουπροφαίνη και η ναπροξένη.

Το έλκος στομάχου συχνά αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά και φάρμακα που μειώνουν, μπλοκάρουν, ή εξουδετερώνουν τα οξέα του στομάχου. Υπάρχουν, επίσης, φυσικές θεραπείες που μπορείτε να εφαρμόσετε, για να ανακουφιστείτε από τα συμπτώματα ενός έλκους στο στομάχι και να το βοηθήσετε να επουλωθεί.

Φλαβονοειδή

Έρευνες δείχνουν ότι τα φλαβονοειδή, επίσης γνωστή ως βιοφλαβονοειδή, μπορεί να είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για το έλκος στομάχου. Τα φλαβονοειδή είναι χημικές ενώσεις που υπάρχουν με φυσικό σε πολλά φρούτα και λαχανικά. Τα τρόφιμα και τα ποτά που είναι πλούσια σε φλαβονοειδή περιλαμβάνουν:

• Σόγια
• Όσπρια
• Κόκκινα σταφύλια
• Λάχανο
• Μπρόκολο
• Μήλα
• Μούρα
• Τσάι (ιδίως το πράσινο τσάι)

Ωστόσο, μερικά τρόφιμα και ποτά που περιέχουν φλαβονοειδή, όπως τα εσπεριδοειδή και τα κόκκινα κρασιά, μπορεί να ερεθίσουν το έλκος στομάχου.

Τα φλαβονοειδή χαρακτηρίζονται ως “γαστροπροστατευτικά”, πράγμα που σημαίνει ότι υπερασπίζονται την επένδυση του στομάχου και συμβάλλουν στην επούλωση των ελκών. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Linus Pauling, δεν υπάρχουν παρενέργειες από την κατανάλωση φλαβονοειδών σε ποσότητες που κατά κανόνα υπάρχουν σε ένα ισορροπημένο διατροφικό πρόγραμμα, αλλά η υπερβολική κατανάλωση φλαβονοειδών μπορεί να επηρεάσει την πήξη του αίματος.

Προβιοτικά

Τα προβιοτικά είναι τα ζωντανά βακτήρια και η ζύμη που βοηθούν στην καλή υγεία του πεπτικού συστήματος. Τα βρίσκουμε σε πολλά κοινά τρόφιμα, ιδιαίτερα σε όσα έχουν υποστεί ζύμωση, όπως το βουτυρόγαλα και το γιαούρτι.

Μπορείτε επίσης να πάρετε τα προβιοτικά σε μορφή συμπληρώματος. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα προβιοτικά συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού και την ταχύτερη ανάρρωση σε ασθενείς με έλκη.

Μέλι

Το μέλι προσφέρει πολλά περισσότερα από γλυκιά γεύση. Ανάλογα με το φυτό, από το οποίο προέρχεται, το μέλι μπορεί να περιέχει έως και 200 στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των πολυφαινολών και άλλων αντιοξειδωτικών. Το μέλι είναι ένα ισχυρό αντιβακτηριακό και έχει αποδειχτεί, ότι αναστέλλει την ανάπτυξη του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού. Εφόσον έχετε φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, μπορείτε να απολαύσετε το μέλι, όπως θα κάνατε με οποιαδήποτε γλυκαντική ουσία, με το “μπόνους” της καταπραϋντικής του ιδιότητας για το έλκος στομάχου.

Σκόρδο

Το σκόρδο έχει αποδειχθεί ότι αναστέλλει την ανάπτυξη του H. pylori σε πειράματα στο εργαστήριο, τόσο σε ζώα, όσο και σε ανθρώπους. Αν δεν σας αρέσει η γεύση (και η… μυρωδιά που αφήνει έντονα πίσω του στην αναπνοή σας) μπορείτε να το πάρετε σε μορφή εκχυλίσματος ως συμπλήρωμα διατροφής. Το σκόρδο είναι γνωστό ότι κάνει πιο λεπτό το αίμα, γι’ αυτό ρωτήστε το γιατρό σας πριν το πάρετε ως συμπλήρωμα, ειδικά αν χρησιμοποιείτε βαρφαρίνη, ή άλλα αντιπηκτικά αίματος.

Κράνμπερι (μούρα)

Τα μούρα τύπου cranberry είναι γνωστά για την ικανότητά τους να καταπολεμούν τις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, εμποδίζοντας τα βακτήρια από το να κάθονται πάνω στα τοιχώματα της ουροδόχου κύστης. Μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην καταπολέμηση του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού. Μπορείτε να πιείτε χυμό cranberry, να φάτε μούρα cranberries, ή να πάρετε συμπληρώματα με κράνμπερι.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει συγκεκριμένη ποσότητα που να έχει οριστεί από έρευνες, ως προς την ανακούφιση για το έλκος στομάχου. Η υπερβολική κατανάλωση μούρων σε οποιαδήποτε μορφή μπορεί να προκαλέσει δυσφορία στο στομάχι, είτε έχετε έλκη, είτε όχι, γι’ αυτό συνιστάται να ξεκινήσετε με μικρές ποσότητες και να τις αυξήσετε σταδιακά. Επιπλέον, πολλοί από τους χυμούς που υπάρχουν στο εμπόριο έχουν πολύ ζάχαρη ή/και σιρόπι καλαμποκιού υψηλής φρουκτόζης, το οποίο μπορεί επίσης να προκαλέσει στομαχικές διαταραχές και να σας προσθέσει κενές θερμίδες.

Μαστίχα

Η μαστίχα είναι ο χυμός του αντίστοιχου δέντρου στο νησί της Χίου. Υπάρχουν αντικρουόμενες μελέτες για την αποτελεσματικότητα της μαστίχας στο έλκος στομάχου, αλλά τουλάχιστον μία από αυτές έχει δείξει ότι το μάσημα της μαστίχας βοηθά στην καταπολέμηση του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού. Αν τα έλκη σας δεν ανταποκρίνονται σε άλλες θεραπείες, αξίζει να δοκιμάσετε την μαστίχα, δεδομένου ότι δεν φαίνεται να σχετίζεται με τυχόν παρενέργειες. Μπορείτε να την μασάτε ως τσίχλα, ή να την πίνετε σε μορφή συμπληρώματος.

Φρούτα, λαχανικά και δημητριακά ολικής άλεσης

Μια διατροφή με επίκεντρο τα φρούτα, τα λαχανικά και τα δημητριακά ολικής άλεσης δεν είναι μόνο καλή για τη γενική υγεία σας. Σύμφωνα με την Κλινική Mayo, μια πλούσια σε βιταμίνες διατροφή μπορεί να βοηθήσει το σώμα σας να επουλώσει το έλκος σας. Τρόφιμα που περιέχουν πολυφαινόλες (είδος αντιοξειδωτικών) μπορεί να σας προστατεύσουν από έλκη και να βοηθήσουν στην επούλωσή τους. Τα πλούσια σε πολυφαινόλες τρόφιμα και καρυκεύματα περιλαμβάνουν:

• Αποξηραμένα δεντρολίβανο
• Ρίγανη
• Μαύρη σοκολάτα
• Μύρτιλλα (μούρα)
• Μαύρες ελιές

Έλκος στομάχου: Ποιες τροφές να αποφεύγετε

Μερικές τροφές μπορεί να προκαλέσουν επιδείνωση των ελκών, ενώ άλλες έχουν προληπτική και θεραπευτική δράση. Τα λιπαρά και όξινα τρόφιμα είναι πιο πιθανό να ερεθίσουν το στομάχι σας, όπως και οι πικάντικες τροφές.

Για να μειώσετε τον πόνο του έλκους, αποφύγετε:

• Καφέ, συμπεριλαμβανομένου και του decaf (χωρίς καφεΐνη)
• Ανθρακούχα ποτά
• Καυτερές πιπεριές
• Επεξεργασμένες τροφές
• Κόκκινα κρέατα
• Τηγανιτά τρόφιμα
• Γάλα και αλκοόλ

Η ιδιότητα του γάλακτος να επικαλύπτει το εσωτερικό ενός ποτηριού μπορεί να σας κάνει να σκεφτείτε ότι δημιουργεί επίσης ένα προστατευτικό φράγμα στο εσωτερικό του στομαχιού σας. Και όντως, αρχικά το γάλα κατανάλωσης μπορεί να απαλύνει τον πόνο του έλκους. Αλλά μακροπρόθεσμα, δεν είναι καλό για τα έλκη. Έχει αποδειχτεί ότι κάνει τα πράγματα χειρότερα προκαλώντας το στομάχι σας να παράγει περισσότερο οξύ.

Εάν είχατε ποτέ hnagover, ξέρετε τα αποτελέσματα που το αλκοόλ μπορεί να έχει στο στομάχι σας. Το αλκοόλ συνδέεται άμεσα και με λοιμώξεις του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού, που σημαίνει ότι συμβάλλει στην δημιουργία ελκών στο στομάχι και μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ορίζεται ως περισσότερο από ένα ποτό την ημέρα για τις γυναίκες και πάνω από δύο για τους άνδρες.

Πηγή:https://www.pentapostagma.gr/2018/09/%CE%AD%CE%BB%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%BF%CF%85-%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE-3.html

Αμβρόσιος: "Μην γίνετε δότες οργάνων"

Να μην συναινέσουν στην εφαρμογή του νόμου για τη δωρεά οργάνων μέχρι να αποφανθεί η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος καλεί τους ενορίτες της Μητρόπολής του ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος.

Εν τω μεταξύ, με ανακοίνωσή του ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων έχει ανακοινώσει ότι η δωρεά οργάνων από αποβιώσαντες δότες γίνεται και θα γίνεται πάντοτε συναινετικά.
Με την ίδια ανακοίνωση ο ΕΟΜ καθησυχάζει τους πολίτες και διευκρινίζει ότι σε καμία περίπτωση δεν λαμβάνονται μοσχεύματα από αποβιώσαντα δότη, χωρίς τη συναίνεση της οικογένειάς του ή ενάντια στην αρνητική του δήλωση.

Την ίδια ώρα ο Σεβασμιώτατος δημοσιοποίησε στο blog του προτροπή προς τους πιστούς να δηλώσουν στα αρμόδια Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών ότι δεν συναινούν στην εφαρμογή του νόμου.

Ο κ. Αμβρόσιος αναφέρει: «Στη χώρα μας για πρώτη φορά από την 1η Ιουνίου 2013 ενεργοποιείται η περίφημη εικαζόμενη συναίνεση του δότη, αλλά και η συναίνεση των οικείων του, για την δωρεά οργάνων, με την εφαρμογή σε αυτό των σχετικών νόμων ήτοι του Ν. 3984/2011 και Ν.4075/2012.

Η νομοθεσία αυτή έφερε διάφορες σοβαρές αντιδράσεις α) από διάφορους φορείς και από Ιερές Μητροπόλεις, όπως Πειραιώς και Γλυφάδας, οι οποίες με εγκυκλίους, τον κατά τόπους Μητροπολιτών, χαρακτήρισαν την δωρεά οργάνων ως «δολοφονία» και προτρέπουν το πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας στην μη συναίνεση για την εφαρμογή σε αυτών των σχετικών νόμων.

Ο λόγος της μη συναίνεσης στηρίζεται στο εάν και πότε είναι νεκρός ο άνθρωπος, και γεννάται το ερώτημα, είναι σωματικός θάνατος ο εγκεφαλικός θάνατος;

Και η απάντηση δίδεται ότι δεν μπορεί να ταυτιστεί ο σωματικός θάνατος με τον εγκεφαλικό θάνατο και το δικαιολογούν με το ερώτημα:

Γιατί όταν κάποιος είναι εγκεφαλικά νεκρός όταν επιχειρείται αφαίρεση οργάνων χρειάζεται αναισθησιολόγος στο χειρουργείο;
Και β) η συναίνεση είναι κάτι που εκφράζεται με το «μου το παίρνουν, αυτό που μου ανήκει» και όχι με το «δίνω κάτι δικό μου, κάτι που μου ανήκει». Ετσι ηθικά δεν στέκεται η νομοθεσία αυτή.

Αναφορικά λοιπόν με την ηθική των μεταμοσχεύσεων γεννάται ένα βασικό ερώτημα. Πότε ακριβώς επισυμβαίνει ο θάνατος και πότε πρέπει να αφαιρέσουν τα όργανα προς δωρεά;»

πηγή http://www.pronews.gr/thriskeia/704193_amvrosios-min-ginete-dotes-organon

Οι καβγάδες του ζευγαριού απειλούν την υγεία του άνδρα

Αναμφισβήτητα, το να τσακώνεται κάποιος με τον ή η την σύζυγό του μπορεί να είναι τραυματικό. Ωστόσο, φαίνεται ότι για τους άνδρες ίσως να είναι λίγο παραπάνω τραυματικό απ' ό,τι για τις γυναίκες. Μια 16χρονη αμερικάνικη μελέτη αποκάλυψε ότι οι συχνοί καβγάδες σε έναν γάμο, προκαλούν προβλήματα υγείας όχι τόσο στο ασθενές φύλο, όπως θα υποθέταμε, αλλά στο ισχυρό. Οι άνδρες ανέφεραν ότι υπέφεραν συχνά από ημικρανίες, είχαν πρόβλημα στον ύπνο και γενικότερα ένιωθαν χειρότερα στην υγεία τους, σε σχέση με τη σύζυγό τους. 

Τι προκαλεί ένας συζυγικός καβγάς στην υγεία;

Η επικεφαλής της μελέτης, Rosie Shrout, από το Πανεπιστήμιο της Νεβάδα εξηγεί: «Η αίσθηση της εμπιστοσύνης και ότι ο σύντροφός σου σε κατανοεί είναι πολύ σημαντικά σε μία σχέση. Όταν το ζευγάρι διαφωνεί και ο ένας από τους δυο είναι εχθρικός, αρνητικός και εγκαταλείπει συναισθηματικά τη σχέση, δημιουργείται στρες, το οποίο επηρεάζει το ανοσοποιητικό και βλάπτει το καρδιαγγειακό σύστημα».

Πώς έγινε η έρευνα;

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Νεβάδα και του Μίσιγκαν εξέτασαν 373 παντρεμένα ζευγάρια το πρώτο χρόνο, τον τρίτο, τον έβδομο και τον δέκατο έκτο χρόνο του γάμου τους. Γυναίκες και άνδρες ρωτήθηκαν πόσο συχνά καβγάδιζαν μεταξύ τους, για ποια θέματα και ποια ήταν η κατάσταση της υγείας τους (π.χ. αν ένιωθαν αρκετά υγιείς για να κάνουν τις δραστηριότητες που επιθυμούσαν, αν είχαν πρόβλημα στον ύπνο, πόσο συχνά ένιωθαν άγχος και πονοκεφάλους).

Παρατηρήθηκε ότι οι άνδρες από τα ζευγάρια που καβγάδιζαν περισσότερο είχαν προβλήματα στην υγεία τους ενώ αντίστοιχα στις συντρόφους τους δε σημειώθηκε κάποια σημαντική μεταβολή.
Ισως αυτό το πόρισμα να εξηγεί γιατί συνήθως οι γυναίκες ζουν περισσότερα χρόνια από τους συζύγους τους.

πηγη http://www.pronews.gr/ygeia/700296_oi-kavgades-toy-zeygarioy-apeiloyn-tin-ygeia-toy-andra

Ιπποκράτης: Η στεναχώρια είναι η πηγή όλων των ασθενειών!

Το σώμα μας το ίδιο μπορούμε να πούμε με απόλυτη σιγουριά ότι είναι ο εκφραστής της ψυχικής μας κατάστασης. Και τα δύο συνυπάρχουν με αξιοζήλευτη ισορροπία και στο σώμα μας αποτυπώνεται ότι υπάρχει μέσα στον ψυχικό μας κόσμο.

Δυσάρεστες ψυχικές καταστάσεις όπως η θλίψη, η μελαγχολία και η στεναχώρια επιδρούν με αρνητικό τρόπο στο σώμα μας και εμφανίζονται με επίπονα και πολλές φορές δυσάρεστα σωματικά συμπτώματα.

Ο Ιπποκράτης , ο πατέρας της Ιατρικής, έγραψε αιώνες ολόκληρους πριν μία φράση η οποία συμπυκνώνει μέσα της μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες: «Η στεναχώρια είναι η πηγή όλων των ασθενειών»

Μελετώντας την επίδραση της στεναχώριας σε βασικά όργανα του σώματός μας μπορούμε να αναφέρουμε κάποιες άσχημες συνέπειες της στεναχώριας:

Καρδιά: Η μεγάλη στεναχώρια μπορεί να επιφέρει αρρυθμία στην καρδιά, αύξηση της πίεσης, έντονη δυσφορία. Η δύναμη της στεναχώριας είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να προσκαλέσει ακόμα και έμφραγμα.

Πεπτικό σύστημα: Η στεναχώρια προκαλεί πολλές διαταραχές στο στομάχι, από έντονο κοιλόπονο και δυσκοιλιότητα, μέχρι στην πιο ακραία μορφή γαστρορραγία.

Θυρεοειδής: Η στεναχώρια χτυπά πάρα πολύ τον θυρεοειδή, τον μεγαλύτερο αδένα που υπάρχει στο σώμα μας και ρυθμίζει τις λειτουργίες του οργανισμού μας. Επηρεάζοντας τη λειτουργία του , οδηγεί σε διάφορες παθήσεις.

Πνεύμονας: Η στεναχώρια χτυπάει πολύ το αναπνευστικό μας σύστημα, τους πνεύμονές μας. Έχει διαπιστωθεί ότι άτομα που εμφάνισαν αναπνευστικές παθήσεις , είχαν βιώσει άσχημες και στενάχωρες καταστάσεις.

Δέρμα: Το δέρμα αποτελεί ίσως το πιο εύκολο ‘’θύμα’’ της στεναχώριας. Η κακή διάθεση επιδρά στο δέρμα μας περισσότερο από οπουδήποτε αλλού αφού δερματικές παθήσεις , κοκκινίλες, εκζέματα και δερματίτιδες οφείλονται στο μεγαλύτερο βαθμό τους στη στεναχώρια ή το άγχος.

Μαλλιά: Τα μαλλιά μας επηρεάζονται και αυτά εξίσου πολύ από τη στεναχώρια με γνωστό σύμπτωμα την τριχόπτωση και την ελάττωση της ποιότητας.

Η στεναχώρια, πραγματικά, εξασθενεί τις άμυνες του οργανισμού μας. Έχει διαπιστωθεί ότι η καρδιακή ανακοπή και το εγκεφαλικό, συνδέεται με μεγάλη στεναχώρια τις περισσότερες φορές (άνθρωποι που θρηνούσαν, για παράδειγμα, λόγω της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου είχαν περισσότερες πιθανότητες να υποστούν ένα από τα δύο).

Οι άσχημες διαπροσωπικές σχέσεις, οικονομικά προβλήματα, η δύσκολη καθημερινότητα και επαγγελματικές ή συναισθηματικές απογοητεύσεις, εντείνουν τη στεναχώρια μας τις περισσότερες φορές. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να προστατεύσει τον εαυτό του, τη ζωή του;

• Με το να υιοθετήσει έναν τρόπο ζωής στον οποίο αποφεύγει συνήθειες οι οποίες έχουν αποδειχθεί ότι είναι βλαπτικές για την υγεία μας. Το κάπνισμα, το ποτό και η ανθυγιεινή διατροφή εντείνει πολλές φορές τη διόγκωση του προβλήματος. Η υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής, η καλή διατροφή, η άθληση και ενασχόληση με αθλήματα και ο επαρκής ύπνος βοηθούν στο να νοιώθουμε ελκυστικοί , όμορφοι και συμβάλλουν στη διατήρηση της υγείας μας.

• Με το να μην φορτωνόμαστε όλες τις επιθυμίες και τα θέλω των άλλων. Πολλές φορές η στεναχώρια απορρέει από τη διαπίστωση ότι δε μπορούμε να ικανοποιήσουμε – και είναι λογικό – τις επιθυμίες όλων και ίσως νοιώθουμε, λανθασμένα , να φοβόμαστε μήπως οι άλλοι αποσύρουν την αγάπη τους. Τα παιδιά πολλές φορές νοιώθουν στεναχώρια επειδή νοιώθουν ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των γονιών, ένας άνεργος μπορεί να νοιώθει στεναχώρια επειδή δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του. Με το να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας τις ανάγκες και τα δικά μας θέλω και το γεγονός ότι δεν μπορούμε να ευχαριστούμε τους πάντες, αποβάλλουμε από μέσα μας τη στεναχώρια και τις ενοχές που προκύπτουν από το βάρος της μη εκπλήρωσης των προσδοκιών των άλλων.

• Με το να μη μεγεθύνουμε με το μυαλό μας διάφορες καταστάσεις, χωρίς να έχουμε – όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές- επίγνωση της πραγματικότητας και όλων των γεγονότων. Με το να γνωρίζουμε την αλήθεια μίας κατάστασης, χωρίς να υπερβάλλουμε και να φτιάχνουμε σενάρια καταστροφής, μειώνουμε τη στεναχώρια.

• Με το να αποδεχτούμε ότι κάποιες καταστάσεις δεν αλλάζουν. Ένας κακός χωρισμός , μία απώλεια, μία αποτυχία στις εξετάσεις αργά ή γρήγορα θα κάνει την εμφάνιση στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Η στεναχώρια για κάτι που μπορεί να μην αλλάξει, είναι και καταστροφική και περιττή. Ας αναλογιστεί ο κάθε άνθρωπος τι μπορεί να τον διδάξει μία επώδυνη κατάσταση. Η αποδοχή, πολλές φορές, είναι φάρμακο.

• Με το να απομακρυνόμαστε από τους τοξικούς ανθρώπους. Οι άνθρωποι που δε μας εκτιμούν, μας φθονούν ή μας βλάπτουν δεν έχουν θέση στη ζωής μας, μόνο στεναχώρια μας προσφέρουν.

• Με το να προσέχουμε την υγεία μας. Η παρακολούθηση της υγείας μας , μας προφυλάσσει και μας προστατεύει από ανυπόστατα -μερικές φορές- σενάρια.

• Με το να αρχίσουμε να εκτιμάμε τα καλά πράγματα που μας προσφέρει η ζωή. Πολλές φορές θεωρούμε δεδομένα πράγματα όπως ο ήλιος, μία βόλτα με φίλους, το να δούμε μία ταινία ή το γεγονός ότι ξυπνήσαμε και γεμίζουμε στεναχώρια για όλα αυτά που δεν έχουμε. Με το να αρχίσουμε να εκτιμάμε κάθε τι στη ζωή , τότε θα διώξουμε τον αρνητισμό.

Η ψυχική μας υγεία είναι προπομπός της σωματικής.

Οφείλουμε να τη σεβόμαστε και να τη φροντίζουμε, όπως το σώμα μας. Η στεναχώρια και η θλίψη όχι μόνο δεν επιλύουν κανένα πρόβλημα, αλλά οδηγούν σε μαρασμό και ανοσοποιούν την κριτική μας ικανότητα και τα αντανακλαστικά για να ανταπεξέλθουμε με ωριμότητα και ψυχραιμία.

Πηγή: healingeffect.gr

Αυτές είναι οι τροφές με τα περισσότερα ή λιγότερα φυτοφάρμακα

Αυτά τα είναι λαχανικά με τα περισσότερα φυτοφάρμακα

• Σέλερι
• Σπανάκι
• Κόκκινες πιπεριές
• Αγγούρια
• Ντομάτες τύπου cherry (ντοματίνια)

Αυτά είναι τα λαχανικά με τα λιγότερα φυτοφάρμακα

• Αβοκάντο
• Καλαμπόκι
• Λάχανο
• Αρακάς κατεψυγμένος
• Σπαράγγια
• Κρεμμύδια
• Μελιτζάνες
• Κουνουπίδι
• Γλυκοπατάτες

Αυτά είναι τα φρούτα με τα περισσότερα φυτοφάρμακα

• Ανανάς
• Μάνγκο
• Ακτινίδια
• Γκρέιπφρουτ
• Πεπόνι

Διαβάζοντας προσεχτικά παραπάνω, θα δεις ότι πολλές από αυτές τις τροφές τις τρως ακόμη και καθημερινά. Εγώ πήρα μία απόφαση εδώ και λίγο καιρό. Επειδή ο οργανισμός μας έτσι κι αλλιώς είναι επιβαρυμένος από τη μόλυνση και το άγχος που καθημερινά εισχωρεί μέσα μας, δε θέλω πράγματα που μπορώ να αποφύγω, να τα παραβλέπω. Η διατροφή είναι το Α και το Ω και σου χαρίζει υγεία που δεν υπάρχει πιο πολύτιμο αγαθό. Γι’ αυτό πρόσεξε καλά τι αγοράζεις και από πού, εκτός αν είσαι τυχερή/τυχερός κι έχεις δικά σου προϊόντα!

Πηγή- https://www.pentapostagma.gr/2018/06/%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AD%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%83%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81.html

Ανεύρυσμα εγκεφάλου: Μην αγνοήσετε τα «αθώα» πρώιμα συμπτώματα

Το ανεύρυσμα εγκεφάλου μπορεί να παρουσιάσει διαρροή ή ρήξη, προκαλώντας αιμορραγία στον εγκέφαλο (αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο). Πιο συχνά μια ρήξη ανευρύσματος εγκεφάλου εμφανίζεται στο χώρο μεταξύ του εγκεφάλου και των λεπτών ιστών που καλύπτουν τον εγκέφαλο. Αυτό το είδος αιμορραγικού εγκεφαλικού επεισοδίου ονομάζεται “υπαραχνοειδής αιμορραγία”.

Η ρήξη ανευρύσματος είναι άμεσα απειλητική για τη ζωή του ατόμου και απαιτεί κατεπείγουσα ιατρική θεραπεία.

Ανεύρυσμα εγκεφάλου: Συμπτώματα

Ρήξη ανευρύσματος

Μια ξαφνική, πολύ έντονη κεφαλαλγία (πονοκέφαλος) είναι το βασικό σύμπτωμα μιας ρήξης ανευρύσματος. Αυτή η κεφαλαλγία συχνά περιγράφεται από πολλούς ασθενείς ως “ο χειρότερος πονοκέφαλος που είχαν ποτέ”.

Τα πιο συνήθη συμπτώματα μιας ρήξης ανευρύσματος περιλαμβάνουν:

• Αιφνίδια, εξαιρετικά σοβαρή κεφαλαλγία
• Ναυτία και έμετο
• «Πιάσιμο» στον λαιμό
• Θολή ή διπλή όραση
• Ευαισθησία στο φως
• Επιληπτική κρίση
• Βλεφαρόπτωση
• Απώλεια της συνείδησης
• Σύγχυση

Ανεύρυσμα εγκεφάλου που έχει απλή διαρροή

Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα ανεύρυσμα μπορεί να αρχίσει να διαρρέει μόνο μία μικρή ποσότητα αίματος. Αυτή η διαρροή μπορεί να προκαλέσει:

• Αιφνίδια, εξαιρετικά σοβαρή κεφαλαλγία
• Μια πιο σοβαρή ρήξη ακολουθεί σχεδόν πάντα την απλή διαρροή

Ανεύρυσμα εγκεφάλου που δεν έχει διαρραγεί (σπάσει) ακόμα

Ένα ανεύρυσμα εγκεφάλου που δεν έχει σπάσει μπορεί να μην προκαλέσει κανένα σύμπτωμα, ιδιαίτερα αν είναι μικρό. Ωστόσο, ένα μεγάλο ανεύρυσμα μπορεί να πιέζει τους παρακείμενους ιστούς του εγκεφάλου και τα νεύρα, προκαλώντας ενδεχομένως:

• Πόνο πάνω και πίσω από το ένα μάτι
• Η κόρη του ματιού μεγαλώνει
• Αλλαγές στην όραση ή διπλωπία (διπλή όραση)
• Μούδιασμα, αδυναμία ή παράλυση της μιας πλευράς του προσώπου
• Βλεφαρόπτωση

Πηγή- https://www.pentapostagma.gr/2018/06/%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%8D%CF%81%CF%85%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%BF%CE%AE%CF%83%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B1-4.html