Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 9.1. Φιλοσοφικά/Διδακτικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 9.1. Φιλοσοφικά/Διδακτικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019

Αυτός είναι ο μυστικός μαθηματικός κώδικας για να «ξεκλειδώσετε» την Ιλιάδα και την Οδύσσεια


Μία συγκλονιστική νέα διάσταση της Ιλιάδας και της Οδύσσειας αποκαλύπτεται. Σύμφωνα με τα νέα επιστημονικά δεδομένα τα ομηρικά έπη είναι γραμμένα με βάση τα μαθηματικά!
Η αποκάλυψη της νέας μέθοδου προσέγγισης των αρχαιοελληνικών αριστουργημάτων βρέθηκε στο επίκεντρο της 8ης διεθνούς μαθηματικής εβδομάδας, με κεντρική ομιλήτρια την διδάκτωρ φιλολογίας Αναστασία Τσώνη.
Σύμφωνα με την προσέγγιση της κας Τσώνη, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, αποκωδικοποιείται με βάση μαθηματικούς υπολογισμούς, όπως ανέφερε στο αθηναϊκό πρακτορείο. Αποκαλύπτεται ότι ο Όμηρος, ήταν λάτρης των μαθηματικών, και ιδιαίτερα του αριθμού τρία.
Για να δώσει μαθηματικές προεκτάσεις στους στίχους του, ο 'Ομηρος χρησιμοποιεί, τους λεξάριθμους, στους οποίους κάθε γράμμα της αλφαβήτου αντιστοιχεί σε έναν αριθμό.Το γράμμα «Α» αντιστοιχεί στον αριθμό «ένα», το «Β» στο δύο, το «Γ» στο τρία και ούτω καθεξής. (Μετά το «Κ», οι αριθμοί ανεβαίνουν ανά γράμμα σε δεκάδες και μετά το «Ρ» σε εκατοντάδες, σύμφωνα με την κα Τσώνη). Ενδεικτικά αναφέρει, ότι αν οι πρώτες τέσσερις λέξεις της Α' Ραψωδίας της Οδύσσειας («άνδρα μοι έννεπε, μούσα») «αποκωδικοποιηθούν» με λεξάριθμους προκύπτει ο αριθμός 1182, που αν αθροιστεί ανά ψηφίο, προκύπτει και πάλι ο αριθμός τρία.
Το μυστικό αλφάβητο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας
Α = 1
B =2
Γ = 3
Δ = 4
Ε = 5
Ζ = 6
Η = 7
Θ = 8
Ι = 10
Κ = 20
Λ = 30
Μ = 40
Ν = 50
Ξ = 60
Ο = 70
Π = 80
Ρ = 100
Σ = 200
Τ = 300
Υ = 400
Φ = 500
Χ = 600
Ψ = 700
Ω = 800
«Ολόκληρες αριθμητικές παραστάσεις καταλήγουν στον αριθμό τρία και τα πολλαπλάσιά του» υποστηρίζει η κα Τσώνη, και προσθέτει ότι στην Ιλιάδα, ολόκληρο το κείμενο οργανώνεται μαθηματικά σε τρία επίπεδα. «Στο κείμενο αναφέρονται 29 ελληνικά βασίλεια στη νότια Βαλκανική, σε έξι γεωγραφικές ενότητες, σε 164 συγκεκριμένες θέσεις με 64 ηγεμόνες.
Κάθε βασίλειο συμμετέχει στην εκστρατεία με συγκεκριμένο αριθμό πλοίων κι όλα μαζί αθροίζονται σε 1186. Καθένα από αυτά έχει 50 έως 120 στρατιώτες.
Αν όλοι οι αριθμοί αθροιστούν, καταλήγουμε και πάλι στο τρία» εξηγεί η κ. Τσώνη.
Ο Όμηρος αποδεικνύεται επίμονος - και δίνει μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια - και σε ό,τι αφορά τον αριθμό των δώρων του Αγαμέμνονα προς τον Αχιλλέα, του Πρίαμου προς τον Αχιλλέα, ακόμη και των λάφυρων μετά από συγκεκριμένες μάχες.
Ολόκληρη η Ιλιάδα περιγράφει μια περίοδο 51 ημερών (5+1=6, οπότε καταλήγουμε και πάλι σε πολλαπλάσιο του αριθμού τρία), ενώ εννέα μέρες διαρκεί ο λοιμός και 12 η απραξία του Έκτορα. Επιπλέον, «τρεις φορές τίναξε ο Θεός Απόλλωνας τη φωτεινή του ασπίδα στην Ε' Ραψωδία, τρεις φορές σκάλωσε ο Πάτροκλος στο τείχος κτλ» σημειώνει.
Σχετικά με τα επεισόδια της Οδύσσειας, αυτά σχηματίζουν και πάλι τριάδες και μάλιστα με πολύ συγκεκριμένη σειρά: Κίκονες, Λωτοφάγοι και Κύκλωπες, Αίολος, Λαιστρυγόνες και Κίρκη και Σειρήνες, Σκύλλα-Χάρυβδη, Θρινάκια. «Πάντοτε το πρώτο είναι συνοπτικό και τα άλλα δύο διεξοδικά. Είναι συμμετρικά δεμένα μεταξύ τους με «κρίκους» και ο τρίτος κόμβος της αφήγησης είναι αυτός που αλλάζει αποφασιστικά την τύχη του Οδυσσέα και των εταίρων του» σημειώνει η κ. Τσώνη. «Θέλουν οι μαθηματικοί, οι φιλόλογοι, οι καλλιτέχνες να βρουν τον εαυτό τους; Θα τον βρουν στα ομηρικά έπη» υπογραμμίζει η ίδια και αναφέρει εν κατακλείδι έναν στίχο του Κωστή Παλαμά από το ποίημά του «Pαψωδία»: «ω μεγαλόχαρο βιβλίο, σε καρτερούσα μάθημα κι εσύ ήρθες θάμα»..
Πως η NASA χρονολόγησε τα ομηρικά έπη
Επίσης, η χρονολόγηση των Ομηρικών Επών αποτελεί εδώ και δεκαετίες για τους επιστήμονες άλυτο γρίφο αλλά και ένα μεγάλο στοίχημα. Ωστόσο μία ομάδα Ελλήνων επιστημόνων, χρησιμοποιώντας την αστροφυσική, φέρνει τα αριστουργήματα του Ομήρου πιο κοντά στην ιστορική τους διάσταση.
Ας ξετυλίξουμε όμως το κουβάρι της ιστορίας, των μύθων και των «μυστικών» που κρύβονται στους στίχους των Ομηρικών Επών.
Όπως εκτιμά η Αναστασία Τσώνη, τόσο στην Ιλιάδα, όσο και στην Οδύσσεια, χρησιμοποιεί με αξιοσημείωτο τρόπο στις αναφορές του χαρακτηριστικούς αριθμούς από το ένα ως το εννέα και τα πολλαπλάσιά τους, ενώ το ίδιο το μέτρο των στίχων διαπνέεται από αρμονία που θυμίζει τα πυθαγόρεια μαθηματικά μοντέλα.
«Το έπος [της Ιλιάδας] είναι γραμμένο σε δακτυλικό εξάμετρο, κάτι που σημαίνει ότι έχουμε μια μακρόχρονη συλλαβή και δύο βραχύχρονες. Η εναλλαγή αυτή θυμίζει τα πυθαγόρεια μαθηματικά και πετυχαίνει αρμονία στον λόγο. Η ποιητικότητα και η μαεστρία του Ομήρου υπάρχουν με αντίστοιχο τρόπο και στην εσωτερική σύνταξη των Απολόγων [της Οδύσσειας]» εξηγεί η δρ Τσώνη, σύμφωνα με την οποία ό,τι και να κάνει, ο 'Ομηρος σχηματίζει πάντα και με επιμονή μαθηματικό λόγο.
Πότε γράφθηκαν τα Ομηρικά Έπη;
Η χρονολόγηση των Ομηρικών Επών αποτελεί εδώ και δεκαετίες για τους επιστήμονες άλυτο γρίφο αλλά και ένα μεγάλο στοίχημα.
Ωστόσο μία ομάδα Ελλήνων επιστημόνων, χρησιμοποιώντας την αστροφυσική, φέρνει τα αριστουργήματα του Ομήρου πιο κοντά στην ιστορική τους διάσταση.
Σύμφωνα με καθημερινή εφημερίδα, πολλά από τα φυσικά φαινόμενα που περιγράφονται στα έργα, φαίνεται πως συνέβησαν στην πραγματικότητα, κάτι που με απλά λόγια σημαίνει πως εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι ήρωες του Ομήρου ήταν πραγματικά πρόσωπα, κερδίζουν έδαφος.
Η ερευνητική ομάδα μάλιστα, κάνει λόγο για «ιστορικό πυρήνα στο μύθο», κάτι που φαίνεται πως επιβεβαιώνεται και από τη χρήση των χαρτών της NASA.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ πρόκειται για την ακριβέστερη μέχρι στιγμής απόπειρα χρονολόγησης, η οποία συγκρίνει τα φυσικά φαινόμενα που περιγράφονται στα έπη με αστρονομικά φαινόμενα, και ελέγχει την ιστορική αλήθεια της αφήγησης.
Αποτέλεσμα, ο εντοπισμός ημερομηνιών για συμβάντα που αποτυπώνονται στα έπη, και μια νέα αντίληψη για την ιστορικότητά τους, η οποία φιλοδοξεί να παρέμβει στο Ομηρικό ζήτημα.
Όπως τονίζει στην εφημερίδα η κ. Παναγιώτα Πρέκα-Παπαδήμα, καθηγήτρια Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, «Πιστεύουμε ότι ο μύθος εξυφαίνεται γύρω από πραγματικά γεγονότα»,.
Η ίδια μαζί με διεπιστημονική ομάδα, η οποία και έκανε σχετικές δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, πιστεύουν ότι μερικά από τα γεγονότα που περιγράφονται συνέβησαν στ’ αλήθεια και αποδεικνύουν ότι τα φυσικά φαινόμενα που αναφέρονται συμπίπτουν με τον χρόνο της αφήγησής τους.
«Ο Οδυσσέας έφτασε στην Ιθάκη στις 25 Οκτωβρίου 1207 π.Χ. Πέντε μέρες αργότερα έγινε έκλειψη ηλίου σε ποσοστό 75%, η οποία σκέπασε το Ιόνιο Πέλαγος και τότε συνέβη και η μνηστηροφονία», λέει η κ. Παπαδήμα, διευκρινίζοντας ότι η πεποίθηση για την αλήθεια του συμβάντος είναι προσωπική.
Η έκλειψη ηλίου όπως και μερικά από τα γεγονότα που αναφέρονται αποδείχθηκαν με χάρτες της NASA, οι οποίοι περιγράφουν τα προβλέψιμα φυσικά φαινόμενα από το 4500 π.Χ. έως το 10.000 μ.Χ., αναφέρει ακόμα το ρεπορτάζ.
«Από το 1300 π.Χ. ώς το 1130, που είναι τα χρόνια στα οποία τοποθετούνται τα δύο έπη, έγιναν 14 εκλείψεις ηλίου. Ορατές στο Ιόνιο ήταν μόνο πέντε και δύο από αυτές είχαν ποσοστό απόκρυψης του ηλίου 2%, επομένως δεν έγιναν αντιληπτές. Αλλη μία έγινε με τη Δύση του ηλίου, επομένως μας αφορούν μόνο δύο» εξηγεί η κ. Παπαδήμα.
Μια ολική έκλειψη ηλίου έγινε το 1143, δηλαδή πολύ κοντά στην παρακμή των Μυκηναϊκών κέντρων και γι’ αυτό αποκλείσθηκε από τους επιστήμονες. Η δεύτερη όμως έγινε στις 30 Οκτωβρίου του 1207, από τις δυόμισι το μεσημέρι ως τις πέντε και μισή το απόγευμα και αυτή θεωρούν ότι αποτυπώνεται στην Οδύσσεια.
πηγή https://www.pronews.gr/istoria/419535_aytos-einai-o-mystikos-mathimatikos-kodikas-gia-na-xekleidosete-tin-iliada-kai-tin

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019

Η φιλοσοφία του Σπαρτιάτη πολεμιστή! Είναι ηδονή να κερδίζεις μάχες σ’ έναν πόλεμο χαμένο


Ποια ήταν η φιλοσοφία του Σπαρτιάτη πολεμιστή;
Η απάντηση του Αγησιλάου στον Αθηνάδη τα λέει όλα!
«Γιατί να αγωνιζόμαστε;» ρώτησε ο Αθηνάδης.
«Γιατί κοπιάζουμε και προσπαθούμε τόσο επίμονα;
Γιατί δεν απολαμβάνουμε την καθημερινότητα και τις μικρές χαρές της ζωής, όπως οι υπόλοιποι Έλληνες; Ποιος είναι ο σκοπός;
Σ' έχει απασχολήσει ποτέ αυτό το ερώτημα, Αγησίλαε;»

Η απάντηση του Αγησίλαου: «Με απασχολεί κάθε μέρα. Κάθε μέρα, όμως, δίνω την ίδια απάντηση. Είναι απλό. Υπερασπιζόμαστε έναν μάταιο σκοπό. Έναν πόλεμο χαμένο πριν καν διεξαχθεί. Υπερασπιζόμαστε έναν τρόπο ζωής μοναδικό σε όλη την Ελλάδα.
Έναν τρόπο ζωής αυστηρό, λιτό και στερημένο, έναν τρόπο ζωής που αργά η γρήγορα θα εκλείψει. Δεν μπορούμε να κερδίσουμε».
- «Άρα γιατί αγωνιζόμαστε;»

«Άρα, απόλυτη ηδονή. Ηδονή της ψυχής, όχι του σώματος, Ηδονή πραγματική.
Συνεχής και μόνιμη. Ηδονή λυτρωτική!

Να αγωνίζεσαι σ έναν αγώνα που δεν μπορεί να κερδηθεί.

Να κερδίζεις μάχες σε έναν πόλεμο χαμένο.

Να έχεις πάντα σκοπό σου τη νίκη.

Να την επιδιώκεις ακόμα κι όταν γνωρίζεις ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί.
Οι έμποροι έχουν σκοπό το κέρδος. Οι πολεμιστές την νίκη!
- «Ποια νίκη όμως;»

«Τη νίκη στη ζωή, όχι μόνο στη μάχη.
Ηττημένος στη ζωή, τι αξία έχει αν νικήσεις στη μάχη;
Ηττημένος στον εαυτό σου, τι αξία έχει να νικήσεις τον αντίπαλο;
Αυτό μόνο μπορεί να επιθυμήσει πραγματικά ο πολεμιστής.
Ν' αγωνίζεται εναντίον του εχθρού που υποδεικνύουν οι ανώτεροί του, αλλά, πρώτα απ όλα, να αγωνίζεται εναντίον του εαυτού του, εναντίον των ενστίκτων, των παθών, των αδυναμιών του.


Αυτή η αντίληψη είναι που μας διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους Έλληνες.
Γι” αυτό μας θεωρούν απόκοσμους. Επειδή έχουμε πετύχει το ακατόρθωτο.
Μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις στηριγμένες στον πλούτο ή την καταγωγή.
Μία κοινωνία ομοίων.
Αυτό είναι που εξαγριώνει όσους έχουν συμφέρον από την διατήρηση της διαφορετικής κοινωνικής κατάστασης στις δικές τους πόλεις.
Γι” αυτό δυσφημούν, συκοφαντούν, διασπείρουν ψέματα και τερατολογίες για μας.

Είμαστε στρατοκρατική κοινωνία; Σίγουρα ναι, αλλά για ποιον σκοπό;
Για να διαφυλάξουμε τα υλικά κεκτημένα μας, τις φτωχικές οικίες, τον ελάχιστο κλήρο, τον ανύπαρκτο πλούτο;

Δεν νομίζω. Είμαστε οργανωμένοι στρατιωτικά μόνο και μόνο για να προστατεύσουμε το μοναδικό, πράγματι, τρόπο ζωής μας.
Την αντίληψη μια κοινωνίας ομοίων υπερασπιζόμαστε κι αυτό ακριβώς ενοχλεί τους ξένους.
Αυτό όμως που τους ενοχλεί, εμάς μας γοητεύει.
Αυτό θέλουμε. Να ξεχωρίζουμε στο πλήθος.
Όχι επειδή συσσωρεύσαμε πλούτο, αλλά επειδή καταφέραμε να ζούμε διαφορετικά την κάθε μικρή και ασήμαντη στιγμή, την κάθε λεπτομέρεια της ζωής»

Απόσπασμα από το βιβλίο «Το τέλος του εφιάλτη»

πηγή https://www.iellada.gr/istoria/i-filosofia-toy-spartiati-polemisti-einai-idoni-na-kerdizeis-mahes-s-enan-polemo-hameno-1

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2019

Διαφορές ανθρώπου και ζώων σύμφωνα με τον Αριστοτέλη






Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, υπάρχει μία θεμελιώδης και ειδοποιός διαφορά που διαχωρίζει την εξέλιξη του ανθρώπου από την εξέλιξη των ζώων. Η διαφορά αυτή έγκειται στο ότι ο άνθρωπος είναι «κατασκευασμένος» για να ακολουθήσει ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ, σε αντίθεση με τα ζώα που ακολουθούν υποχρεωτικά την ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ του είδους τους.
Ας δούμε όσα ο ίδιος αναφέρει σχετικά, στο βιβλίο του «ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ» 402a.
"πρῶτον δ' ἴσως ἀναγκαῖον διελεῖν ἐν τίνι τῶν γενῶν καὶ τί ἐστι"
ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΛΟΙΠΟΝ, ΙΣΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΣΚΟΠΙΜΟ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΟΥΜΕ ΔΙΕΞΟΔΙΚΑ ΣΕ ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΝΗ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
"λέγω δὲ πότερον τόδε τι καὶ οὐσία ἢ ποιὸν ἢ ποσόν"
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΕ ΠΟΙΑ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΤΑΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΑΠΟΨΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΑΠΟΨΗ ΠΟΣΟΤΗΤΑΣ
"ἢ καί τις ἄλλη τῶν διαιρεθεισῶν κατηγοριῶν"
ΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΤΑΞΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ.
"ἔτι δὲ πότερον τῶν ἐν δυνάμει ὄντων ἢ μᾶλλον ἐντελέχειά τις"
ΕΠΙΠΛΕΟΝ, ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΟΥΜΕ ΑΝ Η ΨΥΧΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΑ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΟΝΤΑ Η ΣΤΑ ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ ΟΝΤΑ
(Σε κατάσταση «εν δυνάμει» βρίσκεται η ψυχή, όταν δεν έχει ακόμα ενσαρκωθεί. Σε κατάσταση «εν εντελεχεία» βρίσκεται η ψυχή όταν εισέρχεται σε ανθρώπινο σώμα και καταφέρει να επανέλθει στην θεία υπόστασή της, μαζί το σώμα αυτό)
"διαφέρει γὰρ οὔ τι [402b] μικρόν"
ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΔΥΟ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ, ΠΑΡΑ ΜΙΚΡΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ
"σκεπτέον δὲ καὶ εἰ μεριστὴ ἢ ἀμερής"
ΕΠΙΣΗΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΑΝ Η ΨΥΧΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΜΕΡΙΣΤΗ Η ΑΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΗ ΟΥΣΙΑ
"καὶ πότερον ὁμοειδὴς ἅπασα ψυχὴ ἢ οὔ"
ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΡΩΤΗΘΟΥΜΕ, ΑΝ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΨΥΧΗΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΥΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗΣ ΨΥΧΗΣ, Η ΟΧΙ
"εἰ δὲ μὴ ὁμοειδής"
Ή ΑΝ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΨΥΧΗΣ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΟΥΣΙΑ
"πότερον εἴδει"
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ, ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;
"διαφέρουσα ἢ γένει"
ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΨΥΧΗ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΙΔΟΣ Η ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΓΕΝΟΣ;
(Το «είδος» είναι η ποιότητα της ψυχής, δηλαδή αν είναι καλή ή κακή κτλ. Το «γένος» είναι η κατηγορία του ζώου στο οποίο ανήκει η ψυχή, δηλαδή αν είναι άνθρωπος σκύλος γάτα, κτλ.)
"νῦν μὲν γὰρ οἱ λέγοντες καὶ ζητοῦντες περὶ ψυχῆς περὶ τῆς ἀνθρωπίνης μόνης ἐοίκασιν ἐπισκοπεῖν"
ΣΗΜΕΡΑ ΒΕΒΑΙΩΣ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΟΥΝ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΗ
(Αυτό αποδεικνύει το ενδιαφέρον του Αριστοτέλη για τα μεταφυσικά θέματα. Και μόνο από αυτήν την δήλωση, δεν θα μπορούσε κανείς σε καμία περίπτωση να τον κατατάξει στους «υλιστές φιλοσόφους», όπως δυστυχώς πιστεύουμε σήμερα)
"εὐλαβητέον δ' ὅπως μὴ λανθάνῃ πότερον εἷς ὁ λόγος αὐτῆς ἐστι"
ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΤΕΙ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΟΧΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΟΥΝ ΠΙΘΑΝΑ ΛΑΘΗ, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΗ
"καθάπερ ζῴου"
ΤΕΤΟΙΑ ΛΑΘΗ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΠΡΟΚΥΨΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΕΞΕΤΑΣΤΕΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΝΟΣ ΖΩΟΥ
"ἢ καθ' ἕκαστον ἕτερος"
Η ΑΝ ΔΕΝ ΕΞΕΤΑΣΤΕΙ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΕΜΨΥΧΟΥ ΟΝΤΟΣ, ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΕΜΨΥΧΟ ΟΝ
(Άρα, αυτό που υποστηρίζει ο Αριστοτέλης είναι ότι για να έχουμε μία ολοκληρωμένη αντίληψη περί ψυχής πρέπει να εξετάσουμε τις ψυχές όλων των ζώντων οργανισμών)
"οἷον ἵππου, κυνός, ἀνθρώπου, θεοῦ"
ΌΠΩΣ Π.Χ. ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΝΟΣ ΙΠΠΟΥ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΝΟΣ ΣΚΥΛΟΥ Ή ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Ή ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ
(Άρα η ψυχή διαφέρει και κατά γένος και κατά είδος. Αυτό σημαίνει ότι δύο άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να έχουν την ίδια ψυχική εξέλιξη, διότι η εξέλιξη που ακολουθούν είναι ατομική. Αντιθέτως δύο ζώα, έχουν υποχρεωτικά την ίδια ψυχική εξέλιξη, διότι η εξέλιξη που ακολουθούν είναι ομαδική)
"τὸ δὲ ζῷον τὸ καθόλου"
ΌΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΣΤΑ ΖΩΑ, Η ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΟΙΝΗ ΟΥΣΙΑ, ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΟΥΣ
"ἤτοι οὐθέν ἐστιν ἢ ὕστερον"
ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΖΩΟ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΠΟΥ ΝΑ ΥΣΤΕΡΕΙ Ή ΝΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΕΙ ΕΝΑΝΤΙ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ ΖΩΟΥ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ
(Δηλαδή μας λέει ότι όλα τα ζώα γεννιούνται με την ίδια ποιότητα ψυχής και ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος στο οποίο ζουν, είτε αγριεύουν είτε εξημερώνονται. Όμως αυτό δεν αποτελεί χαρακτηριστικό της ψυχής τους αλλά χαρακτηριστικό του τρόπου ζωής τους. Δεν υπάρχει δηλαδή κακό ή καλό σκυλί, αλλά υπάρχει ένα σκυλί που έχει αποκτήσει καλές ή κακές συνήθειες)
"ὁμοίως δὲ κἂν εἴ τι κοινὸν ἄλλο κατηγοροῖτο"
ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΤΟΥ ΖΩΙΚΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
"ἔτι δέ, εἰ μὴ πολλαὶ ψυχαὶ ἀλλὰ μόρια"
ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΜΑΛΙΣΤΑ, ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΨΥΧΕΣ ΖΩΩΝ, ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΟΥ ΖΩΟΥ
(Δηλαδή θεωρεί ότι η ψυχή κάθε ζώου δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο, από ένα μόριο, ένα ελάχιστο κομμάτι, από την συνολική ομαδική ψυχή του είδους του ζώου που ενσαρκώνεται)
"πότερον δεῖ ζητεῖν πρότερον"
ΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΜΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ;
"τὴν ὅλην ψυχὴν ἢ τὰ μόρια"
Η ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ Ή Η ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΟΥ ΜΟΡΙΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΖΩΟΥ;
(Προκειμένου να γίνουν περισσότερο κατανοητά αυτά που υποστηρίζει ο Αριστοτέλης, θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε τις ψυχές των ζώων με τον τρόπο λειτουργίας των μαγνητών. Δηλαδή, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που θα μπορούμε να προσθέσουμε τους πόλους μικρών μορίων μαγνητών και να σχηματιστεί χωρίς κανένα πρόβλημα ένας τεράστιος μαγνήτης, έτσι μπορούν να συνδεθούν και οι επιμέρους ψυχές των ζώων, σε μία συνολική ψυχή που θα αφορά το γένος του ζώου στο οποίο ανήκει.
Αυτό σημαίνει ότι οι ψυχές των ζώων παραμένουν όλες ίδιες, σαν τα επιμέρους τμήματα ενός μαγνήτη, ενώ οι ψυχές των ανθρώπων διαφέρουν ως προς την εξέλιξή τους.
Αυτός είναι ο λόγος που τα ζώα ακολουθούν υποχρεωτικά ομαδική εξέλιξη. Ενώ στην περίπτωση του ανθρώπου, από την στιγμή που η ψυχή του λειτουργεί αντίθετα από την ψυχή των ζώων, ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει προσωπική ή ατομική εξέλιξη)
"χαλεπὸν δὲ καὶ τούτων διορίσαι ποῖα πέφυκεν ἕτερα ἀλλήλων"
ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΑ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥΣ
"καὶ πότερον τὰ μόρια χρὴ ζητεῖν πρότερον ἢ τὰ ἔργα αὐτῶν"
ΆΡΑΓΕ, ΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΝΑ ΕΡΕΥΝΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΟΡΙΩΝ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ Ή ΤΙΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΚΑΘΕ ΓΕΝΟΣ ΖΩΟΥ;
"οἷον τὸ νοεῖν ἢ τὸν νοῦν"
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΤΑ ΖΩΑ Ή ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ;
"καὶ τὸ αἰσθάνεσθαι ἢ τὸ αἰσθητικόν"
Ή ΑΛΛΙΩΣ, ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ Ή ΤΟ ΤΙ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ
"ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων"
ΑΥΤΗ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΨΥΧΩΝ

Πηγή: https://www.pronews.gr/istoria/127825_diafores-anthropoy-kai-zoon-symfona-me-ton-aristoteli

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2019

Πιο επίκαιρος από ποτέ ο Ξενοφών: «Για να υποτάξεις κάποιον φτωχοποίησέ τον»



Μπορεί να έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια, αλλά είναι πάντα επίκαιροι οι αρχαίοι κλασικοί φιλόσοφοι...
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα λόγια του Ξενοφώντος, ο οποίος είχε πει μεταξύ άλλων «για να υποτάξεις κάποιον φτωχοποίησέ τον», μια φράση που μοιάζει σαν να είναι βγαλμένη από τα τεκταινόμενα στη σύγχρονη Ελλάδα.
Είναι φορές που και η τυραννία γίνεται ακόμη και για τους τυράννους σκέτη τυραννία. Ο Ιέρων λόγου χάρη. Τύραννος των Συρακουσών, δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν. Ο πρώτος που εφάρμοσε δίκτυο κατασκοπείας. Μίσθωνε τακτικά κατασκόπους και πληροφοριοδότες χρησιμοποιώντας τους λεγόμενους “ωτακουστές”…
Ο Αριστοτέλης μας λέει ότι ο Ιέρων έστελνε για να ακούσουν τις ομιλίες και τις απόψεις των ανθρώπων στην πόλη («και ους ωτακουστάς εξέπεμπεν Ιέρων»: Πολιτικά Ε’, 1313β11). Ο Αριστοτέλης γνώριζε ότι ίσως ο Ιέρων είχε δανειστεί το πρότυπο των ωτακουστών από την Περσία.
Ας πάμε να διαβάσουμε ένα απόσπασμα από τον Ξενοφώντα από το έργο του “Ιέρων” ή Τυραννικός (Μτφρ. Λ. Τρουλινού) που αναλύει εξαιρετικά απλά και ουσιαστικά τον λόγο που κυβερνούν οι άδικοι και διώκονται οι δίκαιοι…
“Θα σου πω κι ένα άλλο από τα δυσάρεστα που παθαίνουν οι τύραννοι, Σιμωνίδη. Αυτοί, παρ’ όλο που αναγνωρίζουν τους γενναίους, τους σοφούς και τους δίκαιους όχι λιγότερο απ’ ότι οι ιδιώτες, τους φοβούνται μάλλον παρά τους θαυμάζουν.
Τους ανδρείους, μήπως και τολμήσουν κάτι για χάρη της ελευθερίας· τους σοφούς μήπως και μηχανευτούν κάτι· τους δίκαιους, μήπως τους θελήσει το πλήθος για κυβερνήτες του. Κι όταν οι τύραννοι από το φόβο τους τούς ξεπαστρέψουν αυτούς, ποιοι άλλοι θα τους μείνουν για να τους χρησιμοποιούν εκτός από τους άδικους, τους έκλυτους και τους δουλοπρεπείς;
Τους άδικους τους εμπιστεύονται, γιατί κι αυτοί φοβούνται, όπως οι τύραννοι, μήπως η πόλη κάποια μέρα γίνει ελεύθερη και ασκήσει πάνω τους την εξουσία της· τους έκλυτους εξαιτίας της ελευθερίας δράσης που έχουν προς το παρόν και τους δουλοπρεπείς, επειδή αυτοί δεν έχουν καμιά αξίωση να είναι ελεύθεροι.
Μου φαίνεται λοιπόν δυσάρεστο κι αυτό το πάθημα: άλλους να θεωρείς χρηστούς άνδρες κι άλλους να είσαι αναγκασμένος να χρησιμοποιείς.
Επιπλέον, ο τύραννος είναι αναγκασμένος να αγαπά την πόλη του· γιατί χωρίς αυτή δεν μπορεί, ούτε να υπάρχει, ούτε να ευτυχεί· η τυραννία όμως αναγκάζει τους τυράννους να εγκαλούν την ίδια την πατρίδα τους. Γιατί, δεν χαίρονται κάνοντας τους πολίτες πιο γενναίους ή εξοπλίζοντας τους καλύτερα αλλά ευχαριστιούνται περισσότερο καθιστώντας τους ξένους ισχυρότερους για να τους χρησιμοποιούν μετά ως φρουρούς τους, όπως αναφέρει το destora.
Ακόμη κι όταν έρχονται καλές χρονιές για τις σοδειές και υπάρχει αφθονία αγαθών, ούτε τότε χαίρεται ο τύραννος· γιατί πιστεύει πως όσο πιο φτωχοί είναι οι άνθρωποι τόσο πιο υποταγμένοι είναι ώστε να τους χρησιμοποιεί”.
Χαλεπὸν δ’ ἐρῶ σοι καὶ ἄλλο πάθημα, ὦ Σιμωνίδη, τῶν τυράννων. γιγνώσκουσι μὲν γὰρ οὐδὲν ἧττον τῶν ἰδιωτῶν τοὺς ἀλκίμους τε καὶ σοφοὺς καὶ δικαίους. τούτους δ’ ἀντὶ τοῦ ἄγασθαι φοβοῦνται, τοὺς μὲν ἀνδρείους, μή τι τολμήσωσι τῆς ἐλευθερίας ἕνεκεν, τοὺς δὲ σοφούς, μή τι μηχανήσωνται, τοὺς δὲ δικαίους, μὴ ἐπιθυμήσῃ τὸ πλῆθος ὑπ’ αὐτῶν προστατεῖσθαι. ὅταν δὲ τοὺς τοιούτους διὰ τὸν φόβον ὑπεξαιρῶνται, τίνες ἄλλοι αὐτοῖς καταλείπονται χρῆσθαι ἀλλ’ ἢ οἱ ἄδικοί τε καὶ ἀκρατεῖς καὶ ἀνδραποδώδεις; οἱ μὲν ἄδικοι πιστευόμενοι, διότι φοβοῦνται ὥσπερ οἱ τύραννοι τὰς πόλεις μήποτε ἐλεύθεραι γενόμεναι ἐγκρατεῖς αὐτῶν γένωνται, οἱ δ’ἀκρατεῖς τῆς εἰς τὸ παρὸν ἐξουσίας ἕνεκα, οἱ δ’ ἀνδραποδώδεις, διότι οὐδ’ αὐτοὶ ἀξιοῦσιν ἐλεύθεροι εἶναι. χαλεπὸν οὖν καὶ τοῦτο τὸ πάθημα ἔμοιγε δοκεῖ εἶναι, τὸ ἄλλους μὲν ἡγεῖσθαι ἀγαθοὺς ἄνδρας, ἄλλοις δὲ χρῆσθαι ἀναγκάζεσθαι. ἔτι δὲ φιλόπολιν μὲν ἀνάγκη καὶ τὸν τύραννον εἶναι· ἄνευ γὰρ τῆς πόλεως οὔτ’ ἂν σῴζεσθαι δύναιτο οὔτ’ εὐδαιμονεῖν· ἡ δὲ τυραννὶς ἀναγκάζει καὶ ταῖς ἑαυτῶν πατρίσιν ἐνοχλεῖν. οὔτε γὰρ ἀλκίμους οὔτ’ εὐόπλους χαίρουσι τοὺς πολίτας παρασκευάζοντες, ἀλλὰ τοὺς ξένους δεινοτέρους τῶν πολιτῶν ποιοῦντες ἥδονται μᾶλλον καὶ τούτοις χρῶνται δορυφόροις. ἀλλὰ μὴν οὐδ’ ἂν εὐετηριῶν γενομένων ἀφθονία τῶν ἀγαθῶν γίγνηται, οὐδὲ τότε συγχαίρει ὁ τύραννος. ἐνδεεστέροις γὰρ οὖσι ταπεινοτέροις αὐτοῖς οἴονται χρῆσθαι.
πηγή https://www.iellada.gr/istoria/pio-epikairos-apo-pote-o-xenofon-gia-na-ypotaxeis-kapoion-ftohopoiise-ton

Πως ο Λυκούργος αντιμετώπισε την κρίση


Ένα από τα πρώτα μέτρα που έλαβε ο Λυκούργος ήταν η κατάργηση του νομίσματος και η αντικατάστασή του με δύσχρηστα ογκώδη σιδερένια νομίσματα...
Χιλιάδες χρόνια αργότερα, ένας μεγάλος του πνεύματος και της τέχνης, ο Ριχάρδος Βάγκνερ, τοποθετούσε στον χρυσό του Ρήνου όλα τα κακά του κόσμου. 
Το χρήμα ήταν το...... κακό και αυτό ο Λυκούργος το είχε διαπιστώσει πριν από 28 ολόκληρους αιώνες.
Δεύτερο έργο του Λυκούργου, και το πιο τολμηρό απ' όλα, είναι... ο αναδασμός της γης. Υπήρχε τότε φοβερή ανισότητα και έρχονταν στην πόλη πολλοί ακτήμονες και άποροι επειδή τα πλούτη είχαν συσσωρευτή σε ελάχιστους.
Γι' αυτό, πολεμώντας την αναισχυντία και το φθόνο και το έγκλημα και την τρυφηλότητα και τα δύο άλλα νοσήματα της πολιτείας, που είναι παλαιότερα και σοβαρότερα, τον πλούτο και τη φτώχεια, έπεισε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες να τα βάλουν όλα στη μέση για να γίνει αναδασμός και να ζουν μεταξύ τους όλοι ίσοι και με ίση περιουσία, επιδιώκοντας να πρωτεύουν στην αρετή, σαν να μην υπήρχε καμιά άλλη ανάμεσά τους διαφορά και ανισότητα παρά αυτή που την ορίζει η καταδίκη του κακού και ο έπαινος του καλού πολίτη.
Και κάνοντας πράξη το έργο του μοίρασε την άλλη λακωνική γη σε τριάντα χιλιάδες κλήρους για τους περιοίκους κι αυτήν που αποτελούσε την Σπάρτη σε εννιά χιλιάδες (γιατί τόσοι έγιναν οι κλήροι των Σπαρτιατών).»ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - ΒΙΟΣ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ
«Λένε πως όταν κάποτε ο Λυκούργος, χρόνια πολλά μετά τον αναδασμό της γης, γύριζε από ένα ταξίδι και είδε να έχουν πριν λίγο θερίσει στους αγρούς, καμαρώνοντας τους σωρούς, ίσους τον ένα δίπλα στον άλλο, χαμογέλασε και είπε σ' αυτούς που ήταν μαζί του, πως η Λακωνική ολόκλη ρη μοιάζει με χώρα που ανήκει σε αδέλφια, που μόλις έκαναν τη μοιρασιά».
Πρώτος ο Λυκούργος, πρώτη η Αρχαία Σπάρτη αντελήφθη αυτό που αργότερα έγινε η μάστιγα της ανθρωπότητας, την δουλεία του χρήματος! Κάποτε οι ισχυροί είχαν τον έλεγχο των υλικών αγαθών, σήμερα τα πράγματα έχουν αντιστραφεί, αυτοί που έχουν τον έλεγχο των υλικών αγαθών είναι και οι ισχυροί.
Αυτήν την αντιστροφή των πραγμάτων, αυτόν τον βιασμό της φύσης που επέρχετο προσπάθησε να προλάβει ο Λυκούργος περιορίζοντας στο ελάχιστο την κοινωνική αδικία, εγκαθιστώντας μια κατάσταση οικονομικής ισότητας μεταξύ των πολιτών και προχω ρώντας σε ένα πρακτικό μέτρο για την επίτευξη αυτού του σκοπού.
Στην κατάργηση των χρυσών και αργυρών νομισμάτων και στην αντικατάσταση τους με δυσκίνητα σιδερένια νομίσματα ούτως ώστε όταν καθιερώθηκε αυτό το μέτρο, όπως ανα φέρει ο Πλούταρχος, πολλών ειδών αδικήματα εξηφανίσθησαν από την Λακεδαίμονα. 
Πρώτος, δηλαδή ό Λυκούργος, "πρώτη η Αρχαία Σπάρτη ήταν η Πολιτεία εκείνη που κατήργησε τον χρυσό από βάση της οικονομίας της
πηγή https://www.iellada.gr/istoria/pos-o-lykoyrgos-antimetopise-tin-krisi

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2019

Κι όμως ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε την Θεωρία της Σχετικότητας



Αποσπάσματα από τον Αριστοτέλη - «Της των δε ενόντων ρευστήν δύναμιν, εις κραταιάν θέσιν ισοκλίνουσα παν εν τη δομή των σμικρών μορίων πλέγμα ουσίας έγεθος έστι τάδε: η της μάζης πολλαπλότητα εν διαδοχή, δις, μετά μεγέθους τριών μυρίων μυριάδων τριπλών ποδών προς την μονάδα του χρόνου».
Πράγμα που σημαίνει: Το μέγεθος της περικλειόμενης ενέργειας που συγκρατεί τα μόρια στο πλέγμα της δομής τους είναι: Ο πολλαπλασιασμός της μάζας διαδοχικά δύο φορές, με το μέγεθος τριάντα χιλιάδες φορές το δέκα χιλιάδες (μετρούμενο σε) τρία πόδια προς τη μονάδα του χρόνου.
Δηλαδή: Ε= m: (3: 10.000:10.000) : (3: 10.000:10.000)= m: (3: 10.000:10.000)2 = m; (3: 100.000.000)2=m: (300.000.000)2= m : c2
 Όπου 300.000.000 m/sec = c η ταχύτητα του φωτός.
Σχόλια: τριών μυρίων μυριάδων 3 (χ) 10.000 (χ) 10.000 άρα 300.000.000 m/sec.
Η μονάδα μήκους 3 πόδια (=1 μέτρο) = l m.
Η μονάδα του χρόνου είναι το 1 sec. Άρα η ταχύτητα του φωτός c= 300.000.000 m/sec = 300.000 Km/sec, αφού 1 Km (χιλιόμετρο) = 1000 m.
Εδώ έχουμε να κάνουμε πολλά σχόλια με πρώτο το ότι βασιζόμαστε στην έρευ­να των Άγγλων και των Αμερικανών για την αυθεντικότητα του αραβικού κειμέ­νου. Το βασικότερο όμως των σχολίων είναι το «πώς γνώριζε ο Αριστοτέλης ή οι Άραβες τις σύγχρονες μονάδες μέτρησης; Δηλαδή το μέτρο και το δευτερόλεπτο. Μήπως και τις μονάδες μέτρησης τις πήραν οι «πολύμαθοι κλέφτες της αρχαίας ελ­ληνικής γνώσης» από τους αρχαίους μας προγόνους;
Το μεν δευτερόλεπτο έχει κάποια λογική, αφού είναι το 1/60 του λεπτού (min) που είναι το 1/60 της ώρας (h) που είναι το 1/24 της περιστροφής της Γης γύρω από τον εαυτό της.
Το μέτρο όμως ή τα τρία πόδια; Εδώ υπάρχει ένα μυστήριο.
Nα δώσουμε όμως και άλλα χωρία από το κείμενο του Αριστοτέλη για την ταχύ­τητα του φωτός. «Την προς άκραν αύξησιν λόγου μεταβολής χώρου, προς χρόνον, ουκ εά η φύσις εις μη μετρήσιμον προσάγειν: προσάγει γαρ οσονούπω της μάζης το μέγε­θος εις το μη μετρήσιμον».
Πράγμα που σημαίνει: « Την αύξηση του λόγου του μήκους προς το χρόνο (ταχύτητα) προς ακραία τιμή (όριο της ταχύτητας του φωτός) δεν την επιτρέπει η φύση να φθάσει σε μη μετρήσιμη τιμή (άπειρο). Διότι κάνει και το μέγεθος της μάζας να είναι μη μετρήσιμο (άπειρο)».
Ακριβώς, δηλαδή, ότι λέει και η ειδική θεωρία της σχετικότητας του Einstein (;) που του την εξήγησε και πλήρως διατύπωσε ο Καραθεοδωρή(ς).
Πάμε παρακάτω στο κείμενο του Αριστοτέλη:
«Την δε χρόνου ροήν πάλιν αίφνης εις βραδύτερον προσάγει». Που σημαίνει: «Τη δε ροή του χρόνου την επιβραδύνει άμεσα».
Μιλάμε δηλαδή για τη διαστολή του χρόνου. Όσον αφορά το όριο της ταχύτητας του φωτός ο Αριστοτέλης, όπως τον αντέγρα­ψαν οι Άραβες και όπως πριν δεκαπέντε περίπου χρόνια απεκάλυψαν οι Άγγλοι, μας λέει-
«Την δε μεταβολήν των θεών νόμος τοιαύτη επιβολή φέρει το μέγεθος μηδέ των τριών μυρίων μυριάδων τριπλών ποδών προς την του χρόνου μονάδα υπερέχειν, μηδέ Ήλιος άλλος αστήρ αντιβαίνειν».
Εδώ έχουμε ένδειξη για το ότι ο Αριστοτέλης έχει διατυπώσει και τη «γενική θε­ωρία της σχετικότητας».
Η μετάφραση είναι: Στη δε μεταβολή (του χώρου προς τον χρόνο, άρα στην ταχύ­τητα), ο νόμος των θεών επιβάλλει να είναι μικρότερη από τριάντα χιλιάδες επί δέκα χιλιάδες επί τρία πόδια (ένα μέτρο) προς τη μονάδα του χρόνου (ένα δευτερόλεπτο) και ούτε ο Ήλιος ούτε άλλο άστρο μπορεί να την κάνει να παραβεί (το νόμο).
Η τελευταία φράση δείχνει ότι:
1) Γνώριζε ο Αριστοτέλης ότι ο Ήλιος ήταν απλά ένα άστρο όπως όλα.
2) Γνώριζε ότι τις συνθήκες κίνησης τις ορίζουν τα «βαρυτικά πηγάδια» (gravity wells) των άστρων, και ακόμη και ένα μαύρο άστρο (μελανή οπή) με την τεράστια έλξη του δε μπορεί να εξασφαλίσει ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτήν του φωτός.
Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι:
1) Οι υποψίες μας για το ότι ο Einstein κάτι έτοιμο πρέπει να βρήκε όταν διατύπωσε τη θεωρία της σχετικότητας επαληθεύονται.
2) Ο Einstein με ειλικρίνεια και εντιμότητα ζήτησε τη βοήθεια του Καραθεοδωρή(ς) που του τα εξήγησε όλα.
3) Στον Αριστοτέλη πλέον μπορούν να αποδοθούν.
α) Ο τύπος E=m:c2 για τη μετατροπή της μάζας σε ενέργεια και αντιστρόφως.
β) Η διαστολή του χρόνου και η συστολή του μήκους .
γ) Το όριο της ταχύτητας του φωτός.
6) Η μέτρηση της ταχύτητας του φωτός.
ε) Η «βαρυτική» θεωρία της γενικής θεωρίας της σχετικότητας.
στ) Η σχέση μάζας – ταχύτητας (όταν απειρίζεται η μία, απειρίζεται και η άλλη).
Τέλος να τονίσουμε ότι ακόμη και αν δεν τα έβγαλε αυτά ο Αριστοτέλης, τότε τα πήρε από κάποια άλλη αρχαιότερη ελληνική πηγή σαν μύστης που ήταν.
Ακόμη και αν οι Άραβες είπαν ψέματα και δεν τα βρήκαν όλα αυτά από τον Αρι­στοτέλη, ας αναρωτηθούμε που τα βρήκανε πριν από εκατοντάδες χρόνια;
Εξάλλου γιατί να μην πάρουν αυτοί τη δόξα; Το πιθανότερο είναι ότι οι Άραβες απλά αντέγραφαν για να σώσουν τη γνώση, χωρίς καν να την κατανοούν.
Αυτούς τους Άραβες αλλά και τους Άγγλους του Imperial College of London τους ευχαριστούμε για τη γνώση που μας έδωσαν και για την αλήθεια που την απεκατέστησαν.
Κάποιοι αντιγράφουν την αρχαία ελληνική επιστήμη και μας την «πλασάρουν» ως δική τους και γεγονός μοναδικό και κοσμοϊστορικό..Ίσως μαθαίνουμε λάθος ιστορία στους νέους…Ίσως πρέπει να αρχίσουμε να μαθαίνουμε αυτά που φοβόμαστε πως θα αλλάξουν όσα έχουμε στο νού μας ως…δεδομένα.
πηγή https://www.iellada.gr/istoria/ki-omos-o-aristotelis-itan-o-protos-poy-anakalypse-tin-theoria-tis-shetikotitas

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2018

H διαχρονική ρήση της Πυθίας για το ελληνικό Έθνος



Πολύ μύθοι υπάρχουν γύρω από το όνομα της Πυθίας. 
Ωστόσο μία από τις ρήσεις που της αποδίδονται είναι πολύ εύστοχη.

Όταν στις αρχές του 2ου προχριστιανικού αιώνα ο πολύπειρος Αρκάδας στρατηγός Φιλοποίμην, είδε την διάθεση για εμπλοκή στα ελληνικά πράγματα του Ρωμαίου υπάτου Φλαμινίκου, κατάλαβε πως οι Έλληνες βρισκόταν μπροστά σε τεράστιες περιπέτειες.

Ο Φιλοποίμην αποφάσισε τότε να συμβουλευθεί το Μαντείο των Δελφών για το μέλλον της Ελλάδος.

Η Πυθία έδωσε τον εξής χρησμό και ταυτόχρονα τον απόλυτο ορισμό της Ελλάδας, που εδώ και 22 αιώνες επιβεβαιώνεται στο ακέραιο:

«Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδεπώποτε βυθιζόμενος»

Η ιέρεια των Δελφών παρομοίασε, δηλαδή, την Ελλάδα με φουσκωμένο ασκί στο φουρτουνιασμένο πέλαγος, που κλυδωνίζεται μεν λόγω των κυμάτων, αλλά που δεν πρόκειται να βυθιστεί ποτέ!

Και πράγματι, επιβεβαιώνοντας τους φόβους του Φιλοποίμενα

Οι Ρωμαίοι ήρθαν.
Οι Γότθοι ήρθαν.
Οι Άβαροι ήρθαν.
Οι Φράγκοι ήρθαν.
Οι Τούρκοι ήρθαν.
Οι Άραβες ήρθαν.
Οι Γερμανοί ήρθαν.

Σύμμαχοι ήρθαν, προδότες ήρθαν, χρεωκοπίες ήρθαν, μνημόνια ήρθαν…
Αλλά ο ασκός, σε πείσμα όλων αυτών και πολλών άλλων,
«μηδεπώποτε βυθίζεται»!

πηγή https://www.pronews.gr/istoria/736316_h-diahroniki-risi-tis-pythias-gia-elliniko-ethnos

Πυθαγόρας ο Σάμιος: Ο Έλληνας που άλλαξε τον κόσμο




Mην βαδίζεις στις λεωφόρους αλλά στα μονοπάτια . 
Mην ακολουθείς τις γνώμες των πολλών, αλλά τις γνώμες των μορφωμένων.

Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, υπήρξε σημαντικός Έλληνας φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης, θεωρητικός της μουσικής, ηγέτης αρχαίου θρησκευτικού και πολιτικού κινήματος, ιδρυτής της Πυθαγόρειας σχολής.

Γεννήθηκε το 570 στην Σάμο και στα 18 του, όταν εμφανίστηκε το τυραννικό καθεστώς του Πολυκράτους, προβλέποντας ότι η τυραννία θα εμπόδιζε τα σχέδια και την φιλομάθειά του, έφυγε για την Μίλητο όπου σπούδασε κοντά στον Φερεκύδη, στον Αναξίμανδρο και στον Θαλή. Ο Θαλής του δίδαξε μαθηματικά, γεωμετρία και όσα έχουν σχέση με τους αριθμούς και τους υπολογισμούς και τον προέτρεψε να μεταβεί στην Αίγυπτο και να συναναστραφεί με τους ιερείς της Μέμφιδος και της Διόσπολης, από τους οποίους ο ίδιος είχε λάβει πολλές γνώσεις, προβλέποντας πως ο Πυθαγόρας θα γινόταν ο θεϊκότερος και σοφότερος από όλους τους ανθρώπους, τόσο ήταν ξεχωριστός.

Στην Αίγυπτο ο Πυθαγόρας έμεινε 22 χρόνια και τελειοποίησε τις γνώσεις σε γεωμετρία και αστρονομία. Κατόπιν βρέθηκε στη Βαβυλώνα όπου συναναστράφηκε τους Μάγους, δηλαδή τους Πέρσες ιερείς και διδάχθηκε θεολογικά και αστρονομικά θέματα για άλλα 12 έτη. Επέστρεψε στην Σάμο 56 ετών και κατασκεύασε ένα ημικυκλικό διδασκαλείο που διατηρήθηκε για αιώνες με την ονομασία «ημικύκλιο του Πυθαγόρα» και στο οποίο επιχείρησε να μεταδώσει στους συμπατριώτες του τις γνώσεις του, όμως δεν βρήκε την ανταπόκριση που περίμενε.

Οι Σάμιοι ούτε μεγάλο ενδιαφέρουν έδειξαν ούτε και ακολουθούσαν τις διδασκαλίες του στον τρόπο ζωής. Ο Πυθαγόρας αποφάσισε να μετοικίσει στην νότια Ιταλία, έχοντας την γνώμη πως πατρίδα του είναι η χώρα όπου βρίσκονται οι περισσότεροι άνθρωποι με διάθεση για να μάθουν. Προτού φτάσει στην Ιταλία, πέρασε από Δελφούς, Δήλο και Κρήτη, όπου είχε συναντήσεις με σοφούς της εποχής.

Στον Κρότωνα της Ιταλίας που τελικά εγκαταστάθηκε ξεκίνησε να διδάσκει τους νέους με την φήμη του να μεγαλώνει αστραπιαία.

Ερχόταν από πολλά μέρη για να τον ακούσουν και αρκετοί Έλληνες γοητεύτηκαν τόσο μαζί του που δεν επέστρεψαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους αλλά μαζί με τα παιδιά και τις γυναίκες τους έκτισαν ένα τεράστιο οίκημα ομαδικής ακροάσεως, το Ομακοείον και σε κοντινές περιοχές ίδρυσαν μικρές πόλεις που αποτέλεσαν την βάση για την Μεγάλη Ελλάδα της Ιταλίας.

Η σχολή του Πυθαγόρα είχε ηθικοθρησκευτική, επιστημονική και πολιτική μορφή, τα μέλη της έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα της Ιταλίας.

Ο ίδιος ο Πυθαγόρας ταξίδευε σε Ιταλία και Σικελία, κι όταν έβρισκε μια πόλη υπόδουλη σε κάποια άλλη, προέτρεπε τους κατοίκους της να κάνουν τα πάντα για να απελευθερωθούν.

 Οι ιδέες των Πυθαγορείων προκάλεσαν την οργή και τον φθόνο των πολιτικών τους αντιπάλων οι οποίοι κατέφυγαν στην συκοφαντία και στην βία.
Τους κατηγόρησαν πως ετοίμαζαν τάχα τυραννίδα και επιτέθηκαν σε μια τους συγκέντρωση, συνέλαβαν πολλούς από αυτούς και στις συμπλοκές που ακολούθησαν σε ολόκληρη την πόλη δολοφόνησαν πολλούς άλλους.

Ο Πυθαγόρας σύμφωνα με μία εκδοχή δολοφονήθηκε, σύμφωνα με μία άλλη, κατέφυγε στο Μεταπόντιο όπου πέθανε ύστερα από χρόνια. Για την προσωπική του ζωή γνωρίζουμε ότι είχε παντρευτεί σε μεγάλη ηλικία την Θεανώ από τον Κρότωνα με την οποία είχε 3 κόρες κι 1 γιο.

Όσον αφορά την διδασκαλία του Πυθαγόρα, ναι μεν οποιοσδήποτε μπορούσε να ακούει τις δημόσιες ομιλίες του, για να γίνει όμως μαθητής του υπήρχαν αυστηρά κριτήρια επιλογής, έπρεπε να υιοθετήσει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, να ασκηθεί στην εγκράτεια, να απέχει από συγκεκριμένες τροφές και να κάνει καθαρμούς.

Οι Πυθαγόρειοι υποστήριζαν πως ανά περιόδους εμφανίζονται και πάλι εκείνα που υπήρξαν παλαιότερα, ένας διαρκής κύκλος είναι η ζωή κι όλα τα έμψυχα πρέπει να τα θεωρούνται ομογενή.

Πίστευαν πως η ψυχή δε χάνεται με τον θάνατο αλλά ακολουθεί μια συνεχή διαδικασία μετενσάρκωσης, σε κατώτερες ή ανώτερες μορφές έως ότου επιτευχθεί η τελική κάθαρση που οδηγεί στην αθανασία της.

Αυτή η κάθαρση επιτυγχάνεται με την βοήθεια της μουσικής, της φιλοσοφίας και των μαθηματικών. Οι αριθμοί για τους Πυθαγόρειους αποτελούν την πρώτη αρχή, την προσδιοριστική δύναμη του κόσμου. Το σύμπαν προήλθε από το χάος και απέκτησε μορφή με το μέτρο και την αρμονία των αριθμών, στους αριθμούς και στη σχέση ανάμεσα τους βρίσκεται η ουσία των όντων και των φαινομένων. Ο αριθμός 7 για παράδειγμα εκφράζει την υγεία και το φως, ο 4 την δικαιοσύνη, ο 3 το γάμο, ο 8 τον έρωτα και τη φιλία.

Ο Πυθαγόρας εκτός πολλών άλλων, ανακάλυψε τον πίνακα πολλαπλασιασμού και το πυθαγόρειο θεώρημα.
Επίσης έθεσε τις βάσεις για την επιστήμη της Μουσικής, ανακάλυψε τη σχέση ανάμεσα στο μήκος των χορδών και το τονικό τους ύψος, στις ανακαλύψεις του οφείλουμε το πεντάγραμμο, τις διαβαθμίσεις των τόνων, τους μουσικούς φθόγγους.
Σε όλη του την ζωή προωθούσε την διατροφή με ελαφρές τροφές, όπως ο κρίθινος άρτος, τα λαχανικά, το μέλι, και οι φρέσκοι ή αποξηραμένοι καρποί και απέφευγε το κρέας.

Ως μυστικό ευτυχίας, συνιστούσε στους ανθρώπους να προσέχουν δύο στιγμές στην καθημερινή τους ζωή. Πριν κοιμηθούν, να κάνουν μια ολιγόλεπτη επισκόπηση της μέρας που τέλειωσε, και μόλις ξυπνήσουν, να εξετάζουν πόσα και ποια έργα θα πράξουν εντός της ημέρας που ακολουθεί.

 πηγή https://www.pronews.gr/istoria/736447_pythagoras-o-samios-o-ellinas-poy-allaxe-ton-kosmo