Μέγας Αλέξανδρος: Ο θρίαμβος στην μάχη της Ισσού κατά των Περσών

Η Μάχη της Ισσού: Ο δεύτερος θρίαμβος του Μεγάλου Αλεξάνδρου επί των Περσών μετά τον Γρανικό.
 Αυτή τη φορά, αντίπαλός του ήταν ο ίδιος ο βασιλιάς τους, Δαρείος Γ'.
Μετά τη Μάχη του Γρανικού και τη λύση του Γόρδιου Δεσμού, ο Μέγας Αλέξανδρος ολοκλήρωσε την κατάκτηση της Μικράς Ασίας και στράφηκε προς τη Συρία.

Ο Δαρείος ανησύχησε και συγκρότησε -σύμφωνα με τον αρχαίο ιστορικό Αρριανό- ένα πανίσχυρο στρατό, αποτελούμενο από 600.000 πεζούς (ανάμεσά τους και 30.000 έλληνες μισθοφόροι), και 100.000 ιππείς. Οι αριθμοί φαντάζουν υπερβολικοί για τους σύγχρονους ιστορικούς, που υποστηρίζουν ότι η δύναμη των Περσών δεν πρέπει να ξεπερνούσε τις 100.000 άνδρες. Επικεφαλής τους τέθηκε ο ίδιος ο Δαρείος, παρά τις περί του αντιθέτου εισηγήσεις των ελλήνων συμβούλων του.

Η αποφασιστική αναμέτρηση δόθηκε στις 12 Νοεμβρίου 333 π.Χ. στη στενή πεδιάδα, που ορίζεται από τον κόλπο της Ισσού και το όρος Ακμανός, κοντά στην πόλη Ισσό της Κιλικίας (σημερινό Ισκεντερούν της Νοτιοανατολικής Τουρκίας). Ο Αλέξανδρος με το ένα τρίτο των δυνάμεων του Δαρείου εφάρμοσε την προσφιλή του τακτική της λοξής φάλαγγας, όπως και στη Μάχη του Γρανικού. Παρέταξε τις δυνάμεις του στην αντίπερα όχθη του ποταμού Πινάρου, έτσι ώστε να καλύπτουν όλο το πλάτος της εχθρικής παράταξης. Ο Δαρείος επανέλαβε το λάθος του Γρανικού. Παρέταξε τον πολυπληθή στρατό του σε στενό χώρο κι έτσι δεν είχε περιθώριο ελιγμών.

Ο Αλέξανδρος διάβηκε πρώτος τον ποταμό και κατόρθωσε να αποκόψει την αριστερή πτέρυγα του εχθρού. Αυτή υποχώρησε και άφησε ακάλυπτο το κέντρο, όπου η Μακεδονική φάλαγγα είχε διαρραγεί από τους έλληνες μισθοφόρους, οι οποίοι τώρα πλήττονταν και από τα πλάγια. Ο Δαρείος πανικοβάλλεται και τρέπεται σε άτακτο φυγή, συμπαρασύροντας και τον στρατό του. Στο πεδίο της μάχης ο πέρσης μονάρχης αφήνει μητέρα και σύζυγο, οι οποίες αιχμαλωτίζονται, καθώς και πολλά λάφυρα. Μεγάλες ήταν οι απώλειες και για τους δύο αντιπάλους. Οι Πέρσες έχασαν 30.000 άνδρες και οι Μακεδόνες 7.000.

Η νίκη του Αλεξάνδρου στην Ισσό εδραιώνει τη φήμη του ως μέγα στρατηλάτη και καταρρακώνει το ηθικό των Περσών. Στη συνέχεια θα καταλάβει τη Φοινίκη, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο και έχοντας εξασφαλίσει τα νώτα του και τον έλεγχο όλης της Ανατολικής Μεσογείου θα στραφεί προς το εσωτερικό της Ασίας, όπου θα αναμετρηθεί εκ νέου με τον Δαρείο στη Μάχη των Γαυγαμήλων (331 π.Χ.)

πηγή https://www.pronews.gr/istoria/807698_megas-alexandros-o-thriamvos-stin-mahi-tis-issoy-kata-ton-person

Η Πολεμική Αεροπορία τιμά τον Προστάτης της Αρχάγγελο Μιχαήλ

Τη Σύναξη των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών

 Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων τιμά   8 Νοεμβρίου, η Εκκλησία μας.

Πριν από 65 χρόνια, στις 11 Ιουνίου 1954, καθιερώθηκε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ως προστάτης της Πολεμικής Αεροπορίας και η γιορτή του Αρχαγγέλου (8 Νοεμβρίου) ως η επίσημη αεροπορική γιορτή, η οποία γιορτάζεται κάθε χρόνο με λαμπρότητα σε όλες τις μονάδες.

Έτσι και φέτος, λοιπόν, η Πολεμική Αεροπορία ετοιμάζεται να τιμήσει τον προστάτη της, διοργανώνοντας ένα ξεχωριστό τετραήμερο εκδηλώσεων από την Πέμπτη 7 έως και την Κυριακή 11 Νοεμβρίου, με μετασταθμεύσεις αεροσκαφών για εμπλουτισμό των στατικών εκθέσεων των μονάδων, στατικές και φωτογραφικές εκθέσεις στις μονάδες, εκδηλώσεις αεραθλητικών σωματείων σε αεροπορικές βάσεις, πτήσεις αεροσκαφών πάνω από ακριτικά νησιά και εκπαιδευτικές επισκέψεις από μαθητές σχολείων (Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια) σε μονάδες της ΠΑ.

Το σύνθημα της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας είναι «Αίεν Υψικρατείν», 

το οποίο σημαίνει «Πάντοτε να κυριαρχείς στα ύψη», φράση που αποδίδεται 

στον Αντισμήναρχο (αργότερα Υποπτέραρχο) Σπύρο Παπασπύρο, διοικητή του Κέντρου Κατάταξης στη Βάση της Γάζας, ο οποίος με τη φράση αυτή, στην Ημερήσια Διαταγή της 5ης Οκτωβρίου 1941, καλωσόρισε στην Αίγυπτο το προσωπικό της 335 Μοίρας, της πρώτης ελληνικής Μοίρας μαχητικών αεροσκαφών στη Μέση Ανατολή. 

Το έμβλημα της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας αναπαριστά αετό σε πτήση μπροστά από το κυκλικό διακριτικό της

.

ΑΕΙΝ ΥΨΙΚΡΑΤΕΙΝ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ!

Ποιοι είναι οι Παμμέγιστοι Αρχάγγελοι Μιχαήλ & Γαβριήλ;

Η Αγία Γραφή, αναφέρει σε πολλά σημεία την επικοινωνία των ανθρώπων με τους αγγέλους και ιδιαίτερα με τους επικεφαλείς των αγγελικών ταγμάτων Μιχαήλ και Γαβριήλ. 
Οι άγγελοι δεν γνωρίζουν πόνο και δυστυχία, αμφιβολίες και φόβους, αρσενικό και θυλυκό, αλλά τους χαρακτηρίζει η ομορφιά, η αγάπη και η αέναη ζωή. 
Είναι άγγελοι, δηλαδή κτιστοί, αόρατοι και τέλεια πνεύματα, τα οποία δεν τα περιορίζει ούτε ο χρόνος, ούτε ο χώρος.

Οι άγιοι άγγελοι εμφανίζονται στους ανθρώπους κάθε φορά που ο Θεός θέλει να γίνει το θέλημά του.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζονται συνήθως με σπαθί ή σκήπτρο στο δεξί χέρι, σύμβολο της εξουσίας που τους χάρισε ο Θεός. 

Στο αριστερό χέρι κρατούν πολλές φορές μια σφαίρα που συμβολίζει τον κόσμο. 

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, το όνομά του σημαίνει «Ποιος Είναι Όμοιος με τον Θεό;»

Είναι άγγελος ο οποίος εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη, κυρίως, και μάλιστα στις πρώτες στιγμές της δημιουργίας του Κόσμου: Όταν ο Εωσφόρος λόγω της υπερηφάνειας του εξεγέρθηκε κατά του Θεού, θέλησε να βάλει τον θρόνο του στον ουρανό και να γίνει όμοιος με το Θεό. 

Τον ακολούθησε ένα τάγμα Αγγέλων, το οποίο και αυτό αποσκίρτησε από το Θεό εξαιτίας της υπερηφάνειας του. Τότε εξέπεσαν και διώχτηκαν από τον ουρανό μαζί με τον αρχηγό τους τον Διάβολο. Και έγιναν όλοι τους σκοτεινοί αντί φωτεινοί. Δαίμονες αντί Άγγελοι. 

Τότε ο μέγας αυτός αρχάγγελος Μιχαήλ, βλέποντας την ελεεινή έκπτωση των Αγγέλων , κατάλαβε την αιτία της πτώσης τους, και για αυτό με την υποταγή και την ταπείνωση την οποία έδειξε στο Δεσπότη Θεό, διεφύλαξε τόσον την δική του δόξα και λαμπρότητα, όσο και την δόξα των άλλων Αγγελικών ταγμάτων. Για την υποταγή του και την ταπείνωση αυτή, διορίστηκε από το Θεό Παντοκράτορα να είναι ο πρώτος των Αγγελικών τάξεων.

Κατά την περίοδο εκείνη ο αρχάγγελος Μιχαήλ συγκέντρωσε και ένωσε τις τάξεις των Αγγέλων, και φώναξε σ' αυτούς το "Πρόσχωμεν. Ήτοι ας προσέξωμεν και ας εννοήσωμεν, τι έπαθον ούτοι οι εκπεσόντες δαίμονες διά την υπερηφανίαν τους, οίτινες προ ολίγου ήτον μαζί με ημάς Άγγελοι. Kαι ας στοχασθώμεν τι μεν είναι ο Θεός, τι δε είναι ο Άγγελος. O μεν γαρ Θεός, είναι Δεσπότης και Δημιουργός ημών των Aγγέλων. Hμείς δε οι Άγγελοι, είμεθα δούλοι και κτίσματα του Θεού''. Και έτσι ύμνησε και δόξασε τον Θεό Παντοκράτορα, αναφωνώντας εκείνον τον θείο και αγγελικό ύμνο με όλους τους Αγγέλους, «Άγιος, Άγιος, Άγιος Kύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης αυτού».

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι εκείνος που ανήγγειλε στον Αβραάμ την ανάγκη θυσίας του γιου του, Ισαάκ και ο οποίος στη συνέχεια την απέτρεψε. Έπειτα στον Λωτ, όταν τον λύτρωσε μαζί με την οικογένειά του από την καταστροφή των Σοδόμων. Μετά παρουσιάστηκε στον Πατριάρχη Ιακώβ, όταν τον λύτρωσε από τα φονικά χέρια του αδερφού του Hσαύ. Αυτός προπορεύονταν μπροστά από τους Ισραηλίτες όταν ελευθερώθηκαν από την σκλαβιά των Αιγυπτίων, με τη μορφή νεφέλης την ημέρα και φωτιάς τη νύχτα, τους έδειχνε το δρόμο προς τη γη της Επαγγελίας. Αυτός παρουσιάστηκε στον μάντη Bαλαάμ, όταν εκείνος ήθελε να καταραστεί τον Ισραηλιτικό λαό για να μη συνεχίσει το δρόμο προς τη Χαναάν. Αυτός παρουσιάστηκε και στον Ιησού του Nαυή απαντώντας του «Eγώ αρχιστράτηγος Kυρίου νυνί παραγέγονα».

Στην Καινή Διαθήκη, αυτός είναι που θα αναγγείλει τη δεύτερη έλευση του Ιησού Χριστού και την αρπαγή της εκκλησίας Του. (1 Θεσσαλονικείς 4:16-17)είναι παρών και στον Ιησού του Ναυί, την πτώση της Ιεριχώς, καθώς και τις ιστορίες του Εμμανουήλ, Δαβίδ, Ηλία κτλ. Πάντοτε κρατά ρομφαία, η οποία δίνει την πύρινη τιμωρία στους εχθρούς του Θεού.

Τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, τον συναντάμε στην κάθοδο του Χριστού στον Άδη, όπως επίσης και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, όπου επικεφαλής των Αγγέλων πολεμά το Σατανά. Εμφανίζεται προφητικά να ηγείται στρατιάς αγγέλων σε πόλεμο στον ουρανό, κατά «του μεγάλου Δράκοντα, του αρχαίου φιδιού, του Σατανά» και των αγγέλων του, όπου υπερισχύει ο Μιχαήλ και τους ρίχνει στη γη. (Αποκάλυψη 12:7-9)

Είναι γνωστό και το θαύμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ στους Κολοσσούς της Φρυγίας. Στην περιοχή των Κολοσσών είχε αναβλύσει πηγή με αγιασμένο νερό που θεράπευε κάθε αρρώστια. Εκεί χτίστηκε ναός στο όνομα του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Οι ειδωλολάτρες στράφηκαν εναντίον του ιερέα του ναού, τον οποίο όμως προστάτευσε ο Αρχάγγελος και σώθηκε. Οι ειδωλολάτρες δοκίμασαν τότε να εκτρέψουν το ρου ενός ποταμού για να πνίξουν τον ιερέα και να καταστρέψουν το ναό. Τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ επενέβη και με τη ρομφαία του έσκισε στα δυο τη γη και τα νερά χωνεύθηκαν μέσα. Έως σήμερα τα νερά των ποταμών χωνεύονται, γι' αυτό και το μέρος ονομάστηκε Χώναι.

Επίσης θεωρείται από το λαό ότι είναι ο ψυχοπομπός άγγελος, δηλ. μεταφέρει τις ψυχές στον ουρανό. Μάλιστα σε ορισμένες περιοχές, όπως τη Θράκη, υπάρχουν κάποιες προλήψεις και ο κόσμος δεν αφήνει τη μέρα αυτή τα παπούτσια του έξω από το σπίτι, για να μην τα δει ο Αρχάγγελος και «ενθυμηθεί αυτούς και αναλάβει εκ της ζωής».

Στη Σύμη, το ακριτικό νησί των Δωδεκανήσων, ο Ταξιάρχης είναι ο προστάτης των ναυτικών και του προσφέρονται τάματα που τα ρίχνουν στη θάλασσα.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ (Ταξίαρχος και Αρχιστράτηγος) είναι ο Προστάτης Άγιος της Πολεμικής Αεροπορίας και η μνήμη του γιορτάζεται με κάθε μεγαλοπρέπεια σε όλες τις Μονάδες της Πολεμικής Αεροπορίας.

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, το όνομά του σημαίνει «ήρωας του Θεού».

Είναι ο άγγελος που εμφανίστηκε στο προφήτη Δανιήλ. Στην γυναίκα του Μανωέ, και της αναγγέλλει πως θα γεννήσει τον Σαμψών. Στον Ιωακείμ και τηνΑννα, και τους αναγγέλλει πως θα γεννήσουν την Παναγία. Στον ιερέα Ζαχαρία, πως θα γεννήσει τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είναι αυτός με τον οποίο συνδέονται όλα τα γεγονότα που έχουν σχέση με την γέννηση του Χριστού, είναι εκείνος που "τό προσταχθέν μυστικώς λαβών εν γνώσει" και έδωσε τον κρίνο στην Παναγία και της ανακοίνωσε ότι θα γεννήσει το Γιο του Θεού. Αυτός ήταν που έτρεφε με ουράνιο άρτο την Παναγία, μέσα στα Αγια των Αγίων. Αυτός καθησύχασε τους φόβους του Ιωσήφ. Αυτός παρουσιάστηκε στους βοσκούς. Αυτός είπε στον Ιωσήφ, να πάρει την Μαρία και το βρέφος και να φύγει στην Αίγυπτο και ύστερα από καιρό, να επιστρέψει στη γη του Ισραήλ.

Στα νεώτερα χρόνια στον Ιερό Ναό του Πρωτάτου, στις Καρυές του Αγ.Ορους εμφανίστηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ σε έναν μοναχό και μπροστά στην εικόνα της Παναγίας άρχισε να ψάλλει το "Αξιον Εστί".Του μοναχού του άρεσε αυτός ο ύμνος, αλλά στεναχωρέθηκε γιατί θα το ξεχνούσε. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ όμως με το δάχτυλό του χάραξε τον ύμνο πάνω σε μαρμάρινη πλάκα. Έτσι η εικόνα της Παναγίας ονομάστηκε «Αξιον Εστί» και υπάρχει μέχρι σήμερα η θαυματουργική αυτή εικόνα της Παναγίας «Άξιον Εστί» υπενθυμίζοντάς μας ότι η ύπαρξη των αγγέλων είναι μία πραγματικότητα, καθώς και ο ίδιος ο Αρχάγγελος Γαβριήλ.

Πολλοί από τους ιερούς μελετητές και ασματογράφους γνωματεύουν, ότι ο θείος Γαβριήλ ήταν ο Άγγελος ο οποίος κύλισε την βράχο από το μνημείο του Ιησού. Και αυτός ήταν που έφερε το μήνυμα στις Μυροφόρες για την Ανάσταση του Κυρίου. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ήταν αυτός που υπηρέτησε το Μυστήριο της ένσαρκης οικονομίας του Θεού Λόγου από την αρχή ως το τέλος.

Για αυτό και η Εκκλησία του Χριστού αποφάσισε να συνεορτάζει μαζί τους δύο Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ στις 8 Νοεμβρίου και να επικαλείται την χάρη και τη βοήθεια τους. 

πηγή stomenkalosstomenmetafovoutheou.blogspot.gr

http://www.paterikiorthodoxia.com/2013/11/pioi-einai-oi-pamegistoi-arhageloi-mihail-kai-gavriil.html

Η Θρυλική αερομαχία στο Αιγαίο: «Θα τον ξεσκίσω τον μπ… » (βίντεο)

Με αφορμή την ημέρα γιορτής της Πολεμικής μας Αεροπορίας, που τιμά τους προστάτες της Αρχάγγελο Μιχαήλ και Γαβριήλ, θυμόμαστε την «θρυλική» αερομαχία που είχε γίνει χρόνια πριν επάνω από το Αιγαίο.
Θυμηθείτε τους ανατριχιαστικούς διαλόγους την ώρα της αναχαίτισης και μάλιστα τη…λαχτάρα του Έλληνα πιλότου την ώρα που είχε στο στόχαστρο το τούρκικο μαχητικό.

πηγή https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/aeroporia/819446_i-thryliki-aeromahia-sto-aigaio-tha-ton-xeskiso-ton-mp-vinteo

Οι ακτιβίστριες με το «Ηλίθιο Βάδισμα» στην μαθητική παρέλαση της Νέας Φιλαδέλφειας

Γράφει ο «Έλληνας Πολίτης»

Η πολιτική παρέμβαση 10 γυναικών που προετοίμασαν και εκτέλεσαν μια κακόγουστη παράσταση τύπου «Ξεχαρβαλωμένα Στρατιωτάκια» κατά την διάρκεια της μαθητικής παρέλασης της Νέας Φιλαδέλφειας, ανήμερα της Εθνικής Εορτής της 28^ης Οκτωβρίου αποδείχθηκε κακόγουστη και άστοχη.

Οι "ακτιβίστριες" με το «Ηλίθιο Βάδισμα» – κατά αντιστοιχία με το «Ministry of Silly Walks» και εμπνευσμένες από τους γνωστούς Βρετανούς κωμικούς Monty Python – δεν κατάφεραν να περάσουν το ούτως ή άλλως ασαφές μήνυμα τους αντιθέτως προξένησαν αλγεινές εντυπώσεις, θυμό και πόλωση μεταξύ των δύο πολιτικών άκρων.

Δεν θα είχα ασχοληθεί με κάποιες που απλώς ήθελαν να προβληθούν με ανοησίες όμως η πράξη τους είχε πολιτικό χαρακτήρα και αυτό επιβεβαιώνεται και από ένα κείμενο που ανάρτησαν σε βίντεο αλλά και επειδή θεωρώ ότι είναι υποκινούμενες από ανθελληνικούς οικονομικοπολιτικούς κύκλους. Θα σταθώ οπότε και θα απαντήσω σε κάποια ουσιώδες αποσπάσματα του μηνύματος τους, χωρίς ασφαλώς να επιδιώκω την αλλοίωση του, ενώ ολόκληρο το κείμενο το παραθέτω στο τέλος του άρθρου:

«Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια, ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά»

Απάντηση: Ποιες είναι αυτές οι ιδέες που δεν σας πείθουν; Δεν έπρεπε να αντισταθεί ο ελληνικός λαός απέναντι στην εισβολή του φασιστικού Άξονος, τι έπρεπε να κάνει δηλαδή, να υποδεχθεί τους εισβολείς με γαρύφαλλα και κάνναβη; Η παρέλαση γίνεται προς τιμήν της αντίστασης του λαού ενάντια στους ιμπεριαλιστές της εποχής του '40 και σαφώς θα πρέπει να υπάρχει κάποιος εναρμονισμός και βηματισμός και σίγουρα όχι το ηλίθιο θέαμα που παρουσιάσατε εσείς…..

«Τι κοινό μπορεί να έχει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να έχει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού»

Απάντηση: Όπως έχει αποδείξει η ιστορία χωρίς πατριωτισμό δεν μπορεί να επιτευχθεί η ελευθερία. Χωρίς πατριωτισμό η Ελλάδα θα είχε καταληφθεί από της Περσική Αυτοκρατορία, χωρίς πατριωτισμό η Ελλάδα θα ήταν ακόμα υπόδουλη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, χωρίς πατριωτισμό δεν θα είχε απελευθερωθεί η Ήπειρος, η Μακεδονία, η Θράκη, τα νησιά του Αιγαίου, η Κρήτη και ένα μέρος της Κύπρου, χωρίς πατριωτισμό δεν θα είχε γραφτεί το Έπος του '40… χωρίς πατριωτισμό κινδυνεύουμε πάλι με διαμελισμό της χώρας μας και κατά συνέπεια με μείωση της ελευθερίας μας.

«Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια. Γι’ αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι… Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας, John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python. Με το δικό μας silly walk και ρυθμό»

Απάντηση: Τιμάτε τους Monty Python (τους οποίους εκτιμώ ως κωμικούς), αλλά δεν τιμάτε τους χιλιάδες νεκρούς αγωνιστές του ‘40. Τελικά, όπως φαίνεται, είστε επιλεκτικές στην απόδοση τιμών…. Και όχι μόνον αφού ούτε ακαλούπωτες είστε αλλά «καλουπωμένες του κερατά», που λέει ο λόγος, αφού έχω μια ισχυρή πεποίθηση ότι ανήκετε σε κάποια συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ και της Open Society του Soros….

Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες, τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών.

Απάντηση: Αν δεν σας αρέσουν τα έθιμά μας τότε να επιστρέψτε στην πατρίδα σας

Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.

Απάντηση: Απ’ ότι φαίνεται την ιστορία την γνωρίζετε και την χρησιμοποιείτε όπως σας συμφέρει αλλά και παραχαράσσοντας την. Σας συνιστώ όμως να μην παίζετε με την ιστορία γιατί ως Μπούμερανγκ θα επιστρέφει εις βάρος σας… «Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί Πατρίς», λοιπόν….

Υ.Γ.
Επιλέξαμε να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας σε μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα»

Απάντηση: Μιλάτε για Έλληνες πρόσφυγες από την Μικρά Ασία (που εκδιώχθηκαν από τους Τούρκους), τους οποίους όπως ήταν φυσικό αποδέχτηκε και αγκάλιασε ο ελληνικός λαός, εκτός των εξαιρέσεων από διάφορους ντόπιους κάφρους και το Βασιλο-Βενιζελικό καθεστώς.

Συμπέρασμα

Οι κυρίες – που δεν είναι μαθήτριες και μάλιστα κάποιες εξ’ αυτών είναι ηλικιακά ώριμες και άνω των τριάντα ετών – ακολουθούν την "λογική" του παραλόγου.

Διαφωνούν με το νόημα και την αξία των παρελάσεων, αλλά παρέλασαν…

Διαφωνούν με την αισθητική των παρελάσεων (παραγγέλματα, συγχρονισμένος βηματισμός), αλλά κακοποίησαν βάναυσα την αισθητική μας με τον «Ηλίθιο Βηματισμό» τους…..

Διαφωνούν με την απόδοση τιμών στους μαχητές και ήρωες προγόνους μας, αλλά τιμούν κάποιους διάσημους Βρετανούς κωμικούς…..

Διαφωνούν με τον μιλιταρισμό αλλά ειδικά στην Ελλάδα έχουν απαξιωθεί οι Ένοπλες Δυνάμεις από τους πολιτικούς τα τελευταία 10 χρόνια σε βαθμό κακουργήματος…….

Διαφωνούν με το «καλούπωμα», αλλά οι ίδιες είναι καλουπωμένα στρατιωτάκια του καπιταλισμού και τους συστήματος…….

Λέτε ψέματα ότι μάχεστε τον μιλιταρισμό και υπέρ της ελευθερίας…. Απόδειξη στο σαχλό αντιπρότυπο που είστε εσείς είναι όλες αυτές οι νεαρές Κούρδισσες που αγωνίζονται καθημερινά ενάντια στον Τουρκικό ιμπεριαλισμό και τον Ισλαμικό φονταμενταλισμό….

Προφανώς οι δέκα λαθροπαρελαύνουσες έκαναν όλη αυτήν την κακόγουστη παντομίμα για να εντυπωσιάσουν τον ινστρούχτορα τους και να αποκτήσουν μόρια για το μέλλον τους…. ένα μέλλον που μπορεί να εμπεριέχει ακόμα και θέση στην Βουλή ή και σε κάποιο γραφείο υφυπουργείου, δημαρχείου κτλ. Άλλωστε τα παραδείγματα από τον πολιτικό χώρο τους είναι πολλά, πολλοί αμόρφωτοι κατέλαβαν θέσεις στον κρατικό μηχανισμό επειδή ανέβηκαν σε κάγκελα ή φωνασκούσαν άναρθρα σε διάφορες κατευθυνόμενες διαδηλώσεις….

Για του λόγου το αληθές μια ανάρτηση στο Facebook από την Νεολαία Κομματικών Δούλων ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει τις υποψίες και πληροφορίες μου.

«Αυτό που έπραξαν τα κορίτσια ήταν ένα αντιπολεμικό-αντιμιλιταριστικό μήνυμα το οποίο αρμόζει στην ιδέα της ανθρώπινης συνύπαρξης. Δεν υπάρχει καμία προσβολή. Οι στρατιωτικού τύπου παρελάσεις αποτελούν μία αναχρονιστική παράδοση, που πρέπει να καταργηθεί. Στο βαθμό όμως που γίνονται, θα πρέπει να μας θυμίζουν τους αγώνες για την Δημοκρατία, την Ελευθερία, για την Ειρήνη και την κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό που έπραξαν τα κορίτσια ήταν ένα αντιπολεμικό-αντιμιλιταριστικό μήνυμα το οποίο αρμόζει στην ιδέα της ανθρώπινης συνύπαρξης», όπως αναφέρεται στην ανάρτηση της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ.

Σημείωση-Απάντηση 1: Ας ξεκινήσουν οι Συριζαίοι και οι συνιστώσες τους τον "αγώνα" για την κατάργηση των παρελάσεων στην Βόρεια Κορέα, στην Κίνα, στην Βενεζουέλα ή και στην Αγγλία, στην Γαλλία, στην Τουρκία και μετά το ξανασυζητάμε το θέμα…..

Σημείωση-Απάντηση 2: Από πού και ως που μπορούν να μιλούν οι «Κομματικοί Δούλοι» για Δημοκρατία; Αυτοί που εκουσίως έχουν αυτουποδουλωθεί σε κάποιο αντιδημοκρατικό-καπιταλιστικό μαντρί ούτε κατέχουν την Δημοκρατία ούτε και έχουν δικαίωμα να ομιλούν για αυτήν. Οι Δούλοι το μόνο που διαχρονικά επιζητούν από το εκάστοτε αφεντικό τους είναι μια ανταμοιβή για τις υπηρεσίες τους, όσο μεγαλύτερη τόσο το καλύτερο (για αυτούς)….

Ιδιώτες, κομματικοί Δούλοι και δουλάκια του George Soros και του διεθνούς καπιταλισμού δεν έχουν υψηλές αξίες και ιδανικά, δεν έχουν καν αξιόπιστο πολιτικό λόγο. Αξίες και Ιδανικά όπως ο υγιής Εθνικοπατριωτισμός, η Δικαιοσύνη, η Ελευθερία, η Δημοκρατία, η Ειρήνη, η Ευημερία, η Παιδεία, η Υγεία, η Ισονομία, μπορούν να επικαλούνται και να οραματίζονται μόνον αυτοί που μάχονται για την πραγματική Δημοκρατία, δηλαδή μόνον οι Πολίτες της Δημοκρατίας και όχι οι Δούλοι της Κομματοκρατίας……!

Υποσημειώσεις: 

[Ολόκληρο το κείμενο των καλουπωμένων "αντιμιλιταριστριών"]

«Στρατιωτάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα; Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα; Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους; Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις.

Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας. Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι.

Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια, ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά.

Τι κοινό μπορεί να έχει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να έχει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.

Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια. Γι’ αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι… Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας, John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python. Με το δικό μας silly walk και ρυθμό. Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για «προβληματικά παιδιά». Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.

Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες, τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.

Υ.Γ.
Επιλέξαμε να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας σε μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα»

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως: "Ο δρόμος της ευτυχίας"

Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο από την καθαρή καρδιά, γιατί μια τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Και τι είναι ενδοξότερο από το θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτα.

Λέει ο Θεός γι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά: «Θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου». (Β’ Κορ. 6, 16).

Ποιοι λοιπόν είναι ευτυχέστεροι απ’ αυτούς τους ανθρώπους; Και από ποιο αγαθό μπορεί να μείνουν στερημένοι; Δεν βρίσκονται όλα τ’ αγαθά και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος στις μακάριες ψυχές τους;

Τι περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ’ αλήθεια, τίποτα! Γιατί έχουν στην καρδιά τους το μεγαλύτερο αγαθό: τον ίδιο το Θεό! Πόσο πλανιούνται οι άνθρωποι που αναζητούν την ευτυχία μακριά από τον εαυτό τους, στις ξένες χώρες και στα ταξίδια, στον πλούτο και στη δόξα, στις μεγάλες περιουσίες και στις απολαύσεις, στις ηδονές και σ’ όλες τις χλιδές και ματαιότητες, που κατάληξή τους έχουν την πίκρα!

Η ανέγερση του πύργου της ευτυχίας έξω από την καρδιά μας, μοιάζει με οικοδόμηση κτιρίου σε έδαφος που σαλεύεται από συνεχείς σεισμούς. Σύντομα ένα τέτοιο οικοδόμημα θα σωριαστεί στη γη… Αδελφοί μου! Η ευτυχία βρίσκεται μέσα στον ίδιο σας τον εαυτό, και μακάριος είναι ο άνθρωπος που το κατάλαβε αυτό. Εξετάστε την καρδιά σας και δείτε την πνευματική της κατάσταση.

Μήπως έχασε την παρρησία της προς το Θεό; Μήπως η συνείδηση διαμαρτύρεται για παράβαση των εντολών Του; Μήπως σας κατηγορεί για αδικίες, για ψέματα, για παραμέληση των καθηκόντων προς το Θεό και τον πλησίον; Ερευνήστε μήπως κακίες και πάθη γέμισαν την καρδιά σας, μήπως γλίστρησε αυτή σε δρόμους στραβούς και δύσβατους…

Δυστυχώς, εκείνος που παραμέλησε την καρδιά του, στερήθηκε όλα τ’ αγαθά κι έπεσε σε πλήθος κακών. Έδιωξε τη χαρά και γέμισε με πίκρα, θλίψη και στενοχώρια. Έδιωξε την ειρήνη και απόκτησε άγχος, ταραχή και τρόμο. Έδιωξε την αγάπη και δέχτηκε το μίσος. Έδιωξε, τέλος, όλα τα χαρίσματα και τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, που δέχτηκε με το βάπτισμα, και οικειώθηκε όλες τις κακίες εκείνες, που κάνουν τον άνθρωπο ελεεινό και τρισάθλιο.

Αδελφοί μου! Ο Πολυέλεος Θεός θέλει την ευτυχία όλων μας και σ’ αυτή και στην άλλη ζωή. Γι’ αυτό ίδρυσε την αγία Του Εκκλησία. Για να μας καθαρίζει αυτή από την αμαρτία, να μας αγιάζει, να μας συμφιλιώνει μαζί Του, να μας χαρίζει τις ευλογίες του ουρανού. Η Εκκλησία έχει ανοιχτή την αγκαλιά της, για να μας υποδεχθεί. Ας τρέξουμε γρήγορα όσοι έχουμε βαριά τη συνείδηση. Ας τρέξουμε και η Εκκλησία είναι έτοιμη να σηκώσει το βαρύ φορτίο μας, να μας χαρίσει την παρρησία προς το Θεό, να γεμίσει την καρδιά μας με ευτυχία και μακαριότητα…

πηγή https://www.pronews.gr/thriskeia/didahes/380414_agioy-nektarioy-pentapoleos-o-dromos-tis-eytyhias

Απελπισία, η μεγάλη απειλή

Όλο και πιο έκδηλο γίνεται το φαινόμενο οι άνθρωποι να φτάνουν στην απελπισία.

Να γαντζώνονται πάνω της λες και είναι η μοναδική «λύση».

Νιώθουν σαν καρκίνο την ζωή να τους τρώει την ύπαρξη.

Απελπισία. Απουσία ελπίδας. Απουσία πίστης. Απουσία ζωής.

Πολλές στιγμές στην ζωή μας πονούμε βαθιά. Μεγάλες δοκιμασίες, πολυχρόνιες. Καλούμαστε να τις περάσουμε με υπομονή και καρτερία.

Πόση υπομονή ακόμα; Ρωτούν τα δάκρυα.

Μου στέρεψε η ελπίδα, ομολογεί η σιωπή της παραίτησης.

Και όλες αυτές οι φωνές της απελπισίας, ηχούν στα αυτιά του απελπισμένου λογικές. Όλες αυτές οι φωνές συμβουλεύουν ως διέξοδο ακόμα και τον θάνατο, την αυτοχειρία.

Θυμήσου όμως το πριν και το μετά, άνθρωπε.

Μην ξεχνάς πως ήσουν. Ότι είχες ευτυχία, είχες χαρά στην ζωή σου. Ίσως για λίγο, πάντως είχες. Είχες και την έχασες, όμως όχι για πάντα. Έχασες κάτι το φθαρτό, κάτι το υλικό, ακόμα και κάποιο πρόσωπο που αγάπησες πολύ, γι’αυτό και τώρα κλαις και οδύρεσαι. Τα έχασες όμως δεν έπαψες να ζεις, να αναπνέεις. Υπάρχεις και θα υπάρχεις.

Και αφού θυμήθηκες το πριν, ατένισε τώρα το μετά. Το «αιώνιο μετά» που ξεπετιέται μπροστά σου γεμάτο υποσχέσεις που ο νους σου δεν χωρά. Τότε που όλα θα πάψουν να υφίστανται και το μόνο που θα υπάρχει θα είναι η Αγάπη, μιας και «ο Θεός αγάπη εστί».

Εάν βλέπουμε μόνο σ’αυτήν την ζωή, ίσως είναι δικαιολογημένη η απελπισία μας, όμως ο άνθρωπος θα πρέπει να ξεπερνά αυτή την ζωή, μιας και η ύπαρξή του ξεπερνά την ζωή.

Ο άνθρωπος που δεν βλέπει το τέλος στον θάνατο, ελπίζει. Ελπίζει όχι στην αποκατάσταση αυτής της ζωής, ή στην καλυτέρευση της κατάστασής του· αλλά ελπίζει στο «μετά» του θανάτου. Εκείνη είναι η πηγή της ελπίδος του.

Δεν ελπίζει σε μία επίγεια ανταμοιβή, σε ένα επίγειο και χειροπιαστό θαύμα.

Από την ζωή του απουσιάζει η απελπισία γιατί είναι αιώνιος.

Και τότε ακόμα κι αν πονά πιο πολύ και από πληγή, χαμογελά ως παιδί που βρήκε την αγκαλιά της μάνας του.

Η σκληρή καθημερινότητα γίνεται αγώνας. Όχι αγώνας επιβίωσης, αλλά κάτι πολύ πιο βαθύ και ανώτερο. Μια μάχη ενός «νηπίου» που καλείται να νικήσει την ανθρωπινότητά του. Να γίνει άγιο.

Δεν είναι η ζωή μας εύκολη. Σταυρωμένος ο καθένας μας, αναζητά το «τετέλεσται» ελπίζοντας στην ανάσταση.

Ήλιος και βροχή μαζί. Μια ζέστη και μία κρύο. Και κάποιες φορές κάθε μέρα και χειρότερα. Μέχρι να γονατίσεις από το βάρος της ευθύνης ενός σταυρού που νιώθεις ότι δεν σου ανήκει. Ψάχνεις τότε να βρεις ενόχους. Ψάχνεις να βρεις φίλους. Ψάχνεις να βρεις συνοδοιπόρους, συσταυρωτές. Μπορεί να μην βρεις κανέναν. Κανέναν γνωστό, κανέναν που ίσως περίμενες να σου μετριάσει τον πόνο, να σου απαντήσει σ’αυτά τ’απελπισμένα σου «γιατί». Και τότε πονάς ακόμα περισσότερο. Πονάς όχι για τον σταυρό σου, αυτόν τον αποδέχτηκες εν μέρει. Τώρα πονάς για την προδοσία, για το ότι σε ξέχασαν μέσα στην δική τους καθημερινότητα. Τα δικά τους «τριάντα αργύρια» ήταν το βόλεμά τους.

Απελπισία. Από παντού προσπαθεί να σε αγκαλιάσει, να γίνει η θανατηφόρα ερωμένη σου.

Κι όμως, εάν είχαμε έστω και λίγο συναίσθηση για το «μετά», γι’αυτό που μας χαρίζεται, γι’αυτό που ο Θεάνθρωπος μας προσφέρει δεν θα τολμούσαμε να τραγουδήσουμε τα μοιρολόγια της απελπισίας. Δεν τολμούσαμε να χορέψουμε μαζί της στα φθινοπωρινά της βαλς. Δεν θα μπαίναμε στην διαδικασία των «γιατί», «φτάνει πια», «έως πότε»;

Δεν θα εθελοτυφλούσαμε στα σημεία της Θείας Παράκλησης και Βοήθειας.

Το να ψάχνεις διέξοδο είναι φυσιολογικό και δικαιολογημένο. Το να νομίζεις ότι διέξοδος είναι η παραίτηση από την ζωή δεν είναι φυσιολογικό. Ο πόνος το κάνει να φαντάζει έτσι. Ένας πόνος που σίγουρα είναι μεγάλος, όμως και περαστικός και θεραπεύσιμος.

Δεν είναι μαγκιά η παραίτηση. Διότι όπως είπε και ο ποιητής «ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό», αρκεί να κάνεις αυτό το «κάτι», την δοκιμασία σου, μέσο για να γίνεις δυνατός. Να γίνεις δυνατός μέσω της ταπείνωσης, της προσευχής, της μετάνοιας. Και τότε γίνεσαι όντως δυνατός όπως ο απόστολος Παύλος που ομολογεί: «η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται».

Εξευτελίζεσαι, μα ουσιαστικά καθαρίζεσαι. Ταπεινώνεσαι, μα ουσιαστικά υψώνεσαι. Ματώνεις, μα ουσιαστικά γιατρεύεσαι. Σταυρώνεσαι, μα ουσιαστικά αναστένεσαι.

Η ελπίδα δεν πεθαίνει τελευταία. Δεν πεθαίνει ποτέ. Απλά δίνει την θέση της στην Αγάπη. Και τότε έχεις πάψει να ελπίζεις. Δεν ελπίζεις, γιατί αγαπάς. Και αγαπώ σημαίνει ζω. Ζω σε σχέση με τον κόσμο και με τον Θεό πέρα από τον χώρο και τον χρόνο. Ζω τώρα, την αιωνιότητα.

Δεν ελπίζω πια σε τίποτα, μιας και όλα που μου δόθηκαν νικήθηκαν, ξεπεράστηκαν από το Κάλλος του Άπειρου, του Αιώνιου, του Θείου.

Αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος

πηγή https://www.pronews.gr/thriskeia/didahes/380530_apelpisia-i-megali-apeili

Ιερά όπλα: Η παράξενη δύναμη στις ασπίδες των αρχαίων Ελλήνων

Όπως έχει αναφερθεί μυστήριο καλύπτει το θέμα του τί ήταν τα περίφημα ιερά όπλα πού υπήρχαν μέσα στο άδυτο του ναού του Απόλλωνος, και τα οποία με θαυμαστό τρόπο βρέθηκαν μπροστά από τον ναό όταν έφθαναν στο τέμενος του θεού οι βάρβαροι Πέρσες για να το συλήσουν.

Μια ιδέα για το τί μπορεί να ήταν κάποιο από τα ιερά αυτά όπλα μας δίνει ό θρύλος του Άβαντος, πού αναφέρεται στην θαυματουργή ασπίδα του «Άβαντεία ασπίς» οι περιπέτειες της οποίας έχουν ως έξης:

Κάποτε κάποιος έφηβος έτρεψε σε φυγή ολόκληρο στράτευμα με την μαγική δύναμη της άσπίδος του, ή οποία αργότερα περιήλθε στον Δαναό, πού την ανήρτησε, αφιερώνοντας την στο Ηραίον του Άργους.

Ο Λυγκεύς έτόλμησε να ξεκρεμάσει το αφιέρωμα και να το προσφέρει στον γιό του Άβαντα, ό οποίος μόνον με αυτή καθυπέταξε τους αντιπάλους του, διότι ή παρουσία της άσπίδος έτρεπε σε φυγή τους εχθρούς.

Με την παράδοση αυτή συνδεόταν και το πανάρχαιο έθιμο σύμφωνα με το οποίο οι νικητές των αγώνων του Άργους ελάμβαναν εκτός από τον στέφανο και για έπαθλο μια ασπίδα.

Αυτή την παράδοση περί Άβαντείας άσπίδος χρησιμοποίησε εντέχνως ό Βιργίλιος, για να κολακεύσει τον αυτοκράτορα Αύγουστο, πού ένίκησε τόν Αντώνιο στο Ακτιο (31 π.Χ.).

Οι θεοί ετάχθησαν τάχα υπέρ του Οκταβιανού Αυγούστου και τον έκαναν ικανό να παραλάβη την θαυματουργή ασπίδα, την οποία ό Αινείας φεύγοντας από την Τροία κρέμασε στην πύλη του ναού τού Απόλλωνος στο Ακτιο.

Αλλά δεν ήταν συνηθισμένες ασπίδες και εκείνες του Ηρακλέους και του Αχιλλέως.

Ή Ασπίς Ηρακλέους είναι ένα από τα πιο περίεργα αρχαιοελληνικά κείμενα και αναφέρεται στην περίφημη ασπίδα τού μεγίστου θρυλικού ήρωος του Ελληνισμού.

Ό θείος ποιητής Ησίοδος περιγράφει αυτήν ως ουράνια: «Χερσί γε μήν σάκος είλε παναίολον, ουδέ τις αυτό ούτ' έρρηξε βαλών ούτ' έθλασε θαύμα ίδέσθαι πάν μέν γάρ κύκλω τιτάνω λευκώ τ' έλέφαντι ήλέκτρω θ' ύπολαμπές έην χρυσω τε φαεινω λαμπόμενον, κυάνου δέ διά πτύχες ήλήλαντο...» (στ. 139-143).

Πήρε λοιπόν στα χέρια του την ασπίδα πού ήταν σαν πανάλαφρο μπαλόνι (σάκος παναίολον), πού κανένας ποτέ δεν την έσχισε ή την έσπασε χτυπώντας την, και ήταν θαυμάσιο να την κοιτάζεις. Γιατί ολόκληρη ή κυκλική της επιφάνεια λαμποκοπούσε από τιτάνιο, και από λευκό ελεφαντόδοντο κι από κεχριμπάρι κι άστραφτε από το χρυσάφι το λαμπερό, την διαπερνούσαν δε πολλές βαθυγάλαζες ταινίες...

Από την συνέχεια του κειμένου φαίνεται ότι στην μέση της άσπίδος βρισκόταν ένας δράκος, του όποιου τα μάτια έλαμπαν σαν την φωτιά και πού είχε μια σειρά λευκά δόντια, τρομερά και απλησίαστα.

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δώσει κανείς στην αναφορά του Ησιόδου, ότι πάνω στο φρικτό του μέτωπο (τού δράκοντα) πετούσε ή Εριδα ή τρομερή πού ξεσηκώνει ταραχές ανάμεσα στους άνδρες, ή καταραμένη πού συνηθίζει να παίρνει τον νουν και τον λογισμό των ανδρών, εκείνων πού με έχθρα πολεμούν τον γιό τού Διός.

Μήπως ευρισκόμεθα ενώπιον ενός άγνωστου όπλου (ψυχοτρονικού πολέμου;) πού προκαλούσε μανία και πανικό στους εχθρούς; (Αυτό είναι το ερώτημα πού ανακύπτει από το προαναφερθέν σημείο της περιγραφής τού θεϊκού ποιητή Ησιόδου).

Προβληματισμό προκαλούν οι αμέσως ακολουθούντες στίχοι: «τών καί ψυχαί μέν χθόνα δύνουσ' Άϊδος εϊσω αυτών, όστέα δέ σφι περί ρινοΐο σαπείσης Σειρίου άζαλέοιο μελαίνη πύθεται αϊη» (στίχοι 151-153).

Το απόσπασμα αυτό μεταφράζεται ως εξής:

«Οι ψυχές εκείνων μπαίνοντας στην γη χώνονται βαθειά στον Άδη, και τα κόκκαλα τους, μόλις οι σάρκες, πού τα περιβάλλουν, λειώσουν από το κάμα τού Σειρίου, σαπίζουν μέσα στην μαύρη γη».

Στους στίχους αυτούς, όπως υποστηρίζει ό Θεόδωρος Άξιώτης στην «ΑΡΓΩ», τονίζεται ότι ο κυριότερος ρόλος της ασπίδος ήταν εκείνος των ουρανίων ταξιδιών.

πηγή https://www.pronews.gr/istoria/364804_iera-opla-i-paraxeni-magiki-dynami-stis-aspides-ton-arhaion-ellinon

«Παγώνει» η επένδυση ύψους 1,5δις της VW στην Τουρκία λόγω της εισβολής στη Συρία

Παγώνει προσωρινά η επένδυση της γερμανικής Volkswagen στην Τουρκία, λόγω της εισβολής στη Συρία.

Νωρίτερα εκπρόσωπος της αυτοκινητοβιομηχανίας είχε δηλώσει στο περιοδικό Der Spiegel και στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, «παρακολουθούμε πολύ προσεκτικά και με μεγάλη ανησυχία τις εξελίξεις», επισημαίνοντας ότι η δημιουργία εργοστασίου κοντά στην Σμύρνη βρίσκεται το τρέχον διάστημα στο τελικό στάδιο του σχεδιασμού.

Σε αυτό σχεδιαζόταν να κατασκευάζονται τα μοντέλα VW Passat και Skoda Superb, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες κυρίως της ανατολικής Ευρώπης.

Το ύψος της επένδυσης υπερβαίνει το 1,5 δισ. ευρώ, ενώ εκτιμάται ότι θα δημιουργηθούν 4.000 νέες θέσεις εργασίας.

Η έναρξη της ανέγερσης των εγκαταστάσεων έχει προγραμματιστεί για το τέλος του 2020, με την παραγωγή να ξεκινά το 2022.

Η εφημερίδα σημειώνει ότι η ένταση στις σχέσεις της Τουρκίας με δυτικές χώρες «δεν επηρεάζει μόνο τις εξαγωγές όπλων, αλλά προφανώς και τις ιδιωτικές επενδύσεις. Στο στόχαστρο βρίσκεται μεταξύ άλλων το νέο εργοστάσιο που σχεδιάζει η Volkswagen κοντά στη Σμύρνη.»

Πάντως η VW είχε επιλέξει την Τουρκία για το εργοστάσιο λόγω «θετικών μακροοικονομικών συνθηκών», συμπεριλαμβανομένου ενός πληθυσμού 80 εκατομμυρίων που ανταγωνίζεται το μέγεθος της Γερμανίας και τη θέση του μέσα στις αναπτυσσόμενες αγορές.

Η VW εξέταζε την κατασκευή του εργοστασίου σε Βουλγαρία, Σερβία, Ρουμανία και τη βόρεια Αφρική.

πηγή https://www.pronews.gr/oikonomia/diethnis-oikonomia/813059_pagonei-i-ependysi-ypsoys-15dis-tis-vw-stin-toyrkia-logo-tis

«Κάψτε την Σάμο & την Ελλάδα!» – "Φιλικά" μηνύματα από τους λαθροεισβολείς....

Τους τελευταίους μήνες τρέχει σχέδιο εσωτερικής αποσταθεροποίησης εναντίον της χώρας μας που εκτελείται από την Τουρκία αλλά και από συμμαχικές της χώρες και ισλαμικές οργανώσεις.

Τα μηνύματα από τα νησιά του Αν. Αιγαίου δεν είναι καθόλου ευχάριστα. Πριν από λίγο καιρό (29//9), ξέσπασε πυρκαγιά στην Μόρια της Λέσβου στην οποία πέθανε μια γυναίκα ενώ ταυτόχρονα μια ομάδα λαθρομεταναστών περιέφερε και δημοσιοποιούσε στα Social Media και ένα υποτιθέμενο νεκρό μωρό το οποίο όμως αποδείχτηκε αργότερα ότι ήταν εντόσθια ζώου.... 

Χθες το βράδυ (14/10), υπήρξαν γενικευμένα επεισόδια μεταξύ μεταναστών στην Σάμο όπου με πρωτοβουλία του δημάρχου κ. Γιώργου Στάντζου έκλεισαν προληπτικά παιδικοί σταθμοί, νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, που ήταν πλησίον των κέντρων υποδοχής προσφύγων. Τα επεισόδια εικάζεται ότι αφορούσαν τον πόλεμο στην Συρία και σε αυτά συμμετείχαν φιλοτουρκικές και φιλοκουρδικές δυνάμεις, ωστόσο αυτή η πληροφορία δεν είναι ακόμα πλήρως επιβεβαιωμένη. Σημασία έχει πάντως ότι μέρος των μεταναστών ξεκίνησε βίαιες συμπλοκές στο Βαθύ και αυτές αργότερα επεκτάθηκαν στο ΚΥΠ. Αυτήν την φορά οι λίγες αστυνομικές δυνάμεις κατάφεραν να αποσοβήσουν τον κίνδυνο αλλά για πόσο ακόμα;

Αν προσθέσουμε σε όλα τα παραπάνω και το κλείσιμο δρόμων και σταθμών τρένων στην ηπειρωτική Ελλάδα από λαθρομετανάστες θεωρούμε ότι αυτά τα συμβάντα δεν είναι τυχαία αλλά αποτελούν προοίμιο τραγικών εξελίξεων για την ασφάλεια της χώρας και των πολιτών. Παρεισφρέουν ανεμπόδιστα στην χώρα μας εχθρικοί πληθυσμοί (φανατικοί ισλαμιστές, κατά κύριο λόγο νεαροί τυχοδιώκτες και όχι πρόσφυγες), οι οποίοι αργά ή γρήγορα θα προβούν σε εγκληματικές ενέργειες (κλοπές, καταστροφές, βιασμούς, δολοφονίες κτλ). Υπάρχουν εξαιρέσεις ανάμεσα τους; Σαφώς υπάρχουν, αλλά το κράτος οφείλει να διακρίνει αυτές τις εξαιρέσεις αλλά κυρίως να προστατέψει τους πολίτες, την χώρα και τα σύνορα της.

Μηνύματα λαθρομεταναστών στο Facebook από την χτεσινή εξέγερση στο Βαθύ: «Κάψτε την Σάμο, κάψτε την Ελλάδα»