24 Φεβρουαρίου: Ο Υψηλάντης υψώνει τη σημαία της Ελληνικής επανάστασης στο Ιάσιο

Η έναρξη της Επανάστασης του '21 γιορτάζεται στην Ελλάδα την 25η Μάρτη. Η ημερομηνία αυτή συνδέεται με την έναρξη της εξέγερσης στην Πελοπόννησο (αν και αυτό αμφισβητείται έντονα). Στην πραγματικότητα η Ελληνική Επανάσταση άρχισε ένα μήνα πριν, στη Μολδαβία.

Είναι γνωστό ότι το αρχικό σχέδιο της Φιλικής Εταιρείας προέβλεπε την έναρξη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο, με επικεφαλής τον ίδιο τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Αλλά στον αρχηγό των Φιλικών, που το Φλεβάρη του 1821 βρισκόταν στο Κισνόβιο, όπου είχε στήσει το επιτελείο του, έφτασαν ανησυχητικές ειδήσεις, ότι η Πύλη ανακάλυψε τα σχέδια των επαναστατών. 

Τότε ο Υψηλάντης αποφάσισε να αρχίσει αμέσως την Επανάσταση από ένα σημείο κοντά στο Κισνόβιο, στα ανατολικά σύνορα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, για να αποσπάσει την προσοχή της Πύλης από τις επαναστατικές ζυμώσεις στην Ελλάδα.

Στις 24 Φλεβάρη του 1821, στις 6 το βράδυ, ο Υψηλάντης με τους αδελφούς του Νικόλαο και Γεώργιο, τον Γ. Καντακουζηνό, τον Πολωνό αξιωματικό Γαρνόφσκι και μερικούς άλλους εγκαταλείπει τη Ρωσία, περνάει τον ποταμό Προύθο και αποβιβάζεται στο Ιάσιο. Αυτή η ημέρα θεωρείται ως αρχή του κινήματος.

Στις 23 Φλεβάρη ο Υψηλάντης και οι σύντροφοί του μεταβαίνουν στο Ιάσιο και από εκεί εκδίδει τρεις προκηρύξεις μεγάλης σημασίας, από τις οποίες αποδεικνύεται ότι ο αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας άρχιζε την εξέγερση στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, δρούσε όμως ως πανελλήνιος ηγέτης. Στην πρώτη προκήρυξη που απηύθυνε προς το Εθνος έγραφε: «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος», με την οποία καλούσε τους Ελληνες: «Να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον ζυγόν... Να ελευθερώσωμεν την Πατρίδαν».

Στο Ιάσιο άρχισαν εντατικές προετοιμασίες και στις 2 Μάρτη εκδηλώθηκε το κίνημα, στο οποίο ο Υψηλάντης ήταν επικεφαλής 4-5 χιλιάδων ενόπλων ανδρών. 

Το κίνημα απέτυχε, στη μάχη του Δραγατσανίου (7 Ιούνη 1821) ο στρατός του Υψηλάντη διαλύθηκε. Ο ίδιος και οι δύο αδελφοί του φυλακίστηκαν στην Αυστρία, όπου έμειναν για έξι χρόνια. Ο αρχηγός της Επανάστασης πέθανε το Γενάρη του 1828 στη Βιέννη, δύο μήνες μετά την αποφυλάκισή του. 

Ομως, το κίνημα αυτό συνέβαλε αποφασιστικά στην επιτυχία της Επανάστασης στην Ελλάδα, καθώς υποχρέωσε την Πύλη για το κρίσιμο διάστημα (Φλεβάρης - Ιούνης του 1821), να δεσμεύσει στη Μολδοβλαχία μεγάλες δυνάμεις, τις οποίες αλλιώς θα διέθετε για την κατάπνιξη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο.

πηγή https://iellada.gr/istoria/24-fevroyarioy-o-ypsilantis-ypsonei-ti-simaia-tis-ellinikis-epanastasis-sto-iasio

Τα Σκόπια γίνονται βάση χημικών όπλων του ΝΑΤΟ – Οικολογική απειλή για την Ελλάδα

Άσχημες ειδήσεις μας φέρνει ο Σέρβος πολιτικο-στρατιωτικός αναλυτής Μίροσλαβ Λαζάνσκυ, μετά την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ σχετικά με το πεδίο βολής στο Κρίβολακ, μερικά χλμ από την Βόρεια Ελλάδα, λόγω της χρήσης από την συμμαχία βλημάτων απεμπλουτισμένου ουρανίου και χημικών, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο και τον σερβικό τύπο.   

«Το Κρίβολακ θα μετατραπεί στο σκοπιανό-Bondsteel, που είναι η βάση των ΗΠΑ στο Κοσσυφοπέδιο, ενώ η συμφωνία ανάμεσα στην «Β.Μακεδονία» και το ΝΑΤΟ είναι έτοιμη», δηλώνει ο ίδιος.

Ο Σέρβος Αντισυνταγματάρχης ε.α. Ljuban Karan ισχυρίζεται ότι σε μια τόσο μικρή περιοχή δεν υπάρχει καμία απολύτως πιθανότητα δημιουργίας εκπαίδευσης στρατιωτικών μονάδων, ενώ οι βολές απαγορεύονται.

Για αυτό αυτή η περιοχή θα μετατραπεί σε περιοχή δοκιμής χημικών όπλων, όπως το σαρίν και το αέριο μουστάρδας (που χρησιμοποιείται από τρομοκράτες στη Συρία και το Ιράκ), καθώς και ως πεδίο βολής βλημάτων απεμπλουτιμένου ουρανίου.

«Το ΝΑΤΟ γνωρίζει πολύ καλά γιατί επέλεξε τον Κρίβολακ. Αυτό είναι ένα πεδίο που έχει, λόφους, δάση, άμμο, και το μέρος που μοιάζει με έρημο, ενώ ολόκληρο το πεδίο βολής διέρχεται ο Αξιός ποταμός (Βαρδάρης για τους Σλάβους), και είναι ιδανικός για στρατιωτικές δραστηριότητες.

Εκτός από αυτό πρέπει να προστεθεί και η συχνή αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών, ενώ μια τέτοια ατμόσφαιρα αδύνατο να βρεθεί αλλού στην Ευρώπη» εξηγεί ο Karan.

Το πεδίο βολής του Κρίβολακ

– Δημιουργήθηκε με απόλυτη μυστικότητα από το 1963 έως το 1969.

– το αποκαλούν «διαμάντι που δεν έχει παραδοθεί»

– βρίσκεται στην κοιλάδα Tikvesh, ανάμεσα στην κεντρική και τη νότια Β.Μακεδονία.

– Η πλησιέστερη πόλη με το όνομα Kavadarci απέχει περισσότερο από 20 χιλιόμετρα.

– Έχει 22 χιλιόμετρα μήκος, 18 χιλιόμετρα πλάτος.

– Οι αποθήκες του έχουν μεγάλες δυνατότητες αποθήκευσης ποσότητας διαφορετικών βαρέων όπλων και υλικών.

– Θα χρησιμοποιηθεί για διεξαγωγή πραγματικού χημικού πολέμου, με χρήση χημικών όπλων όπως το σαρίν και το αέριο μουστάρδας (που χρησιμοποιείται από τρομοκράτες στη Συρία και το Ιράκ).

– Θα αποτελέσει πεδίο βολής πυραύλων αεροσκαφών Α-10 με πυρομαχικά απεμπλουτισμένου ουρανίου.

– θα δοκιμάσουν νέες βόμβες και εκρηκτικά, καταλήγει το σερβικό άρθρο.

Δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες και στοιχεία πιο πολλά για την συμφωνία ανάμεσα σε Βόρεια Μακεδονία και ΝΑΤΟ, αλλά αυτά που δημοσιοποιούν στον σερβικό τύπο οι Σέρβοι ειδικοί είναι συγκλονιστικά εφόσον επιβεβαιωθούν.

Αν μολυνθεί ο Αξιός ποταμός που διέρχεται από το Κρίβολακ κατ’επέκταση της είδησης αυτής, κινδυνεύουν ολόκληρες περιοχές στην Βόρεια Ελλάδα, κινδυνεύει και ο υδροφόρος ορίζοντας σε ελληνικό έδαφος και φυσικά οι κάτοικοι.

Οι πληροφορίες του Σέρβου ειδικού Μ. Λαζάνσκυ οφείλουμε να τις διερευνήσουμε εξονυχιστικά και να ζητήσουμε διευκρινήσεις από το ΝΑΤΟ και τα Σκόπια για το τι ακριβώς ετοιμάζουν εκεί οι ΗΠΑ.

Άλλωστε τις τεράστιες επιπτώσεις του πολέμου του Κοσόβου το 1999 ακόμα τις πληρώνει η Ελλάδα τόσο ακριβά, μετά το βομβαρδισμό του εργοστασίου χημικών στο Πάντσεβο και τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου που έριχναν τα νατοϊκά αεροσκάφη με τα τσουβάλια.

πηγή https://iellada.gr/ellada/ta-skopia-ginontai-vasi-himikon-oplon-toy-nato-oikologiki-apeili-gia-tin-ellada

Αυτός είναι ο μυστικός μαθηματικός κώδικας για να «ξεκλειδώσετε» την Ιλιάδα και την Οδύσσεια

Μία συγκλονιστική νέα διάσταση της Ιλιάδας και της Οδύσσειας αποκαλύπτεται. Σύμφωνα με τα νέα επιστημονικά δεδομένα τα ομηρικά έπη είναι γραμμένα με βάση τα μαθηματικά!

Η αποκάλυψη της νέας μέθοδου προσέγγισης των αρχαιοελληνικών αριστουργημάτων βρέθηκε στο επίκεντρο της 8ης διεθνούς μαθηματικής εβδομάδας, με κεντρική ομιλήτρια την διδάκτωρ φιλολογίας Αναστασία Τσώνη.

Σύμφωνα με την προσέγγιση της κας Τσώνη, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, αποκωδικοποιείται με βάση μαθηματικούς υπολογισμούς, όπως ανέφερε στο αθηναϊκό πρακτορείο. Αποκαλύπτεται ότι ο Όμηρος, ήταν λάτρης των μαθηματικών, και ιδιαίτερα του αριθμού τρία.

Για να δώσει μαθηματικές προεκτάσεις στους στίχους του, ο 'Ομηρος χρησιμοποιεί, τους λεξάριθμους, στους οποίους κάθε γράμμα της αλφαβήτου αντιστοιχεί σε έναν αριθμό.Το γράμμα «Α» αντιστοιχεί στον αριθμό «ένα», το «Β» στο δύο, το «Γ» στο τρία και ούτω καθεξής. (Μετά το «Κ», οι αριθμοί ανεβαίνουν ανά γράμμα σε δεκάδες και μετά το «Ρ» σε εκατοντάδες, σύμφωνα με την κα Τσώνη). Ενδεικτικά αναφέρει, ότι αν οι πρώτες τέσσερις λέξεις της Α' Ραψωδίας της Οδύσσειας («άνδρα μοι έννεπε, μούσα») «αποκωδικοποιηθούν» με λεξάριθμους προκύπτει ο αριθμός 1182, που αν αθροιστεί ανά ψηφίο, προκύπτει και πάλι ο αριθμός τρία.

Το μυστικό αλφάβητο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας

Α = 1

B =2

Γ = 3

Δ = 4

Ε = 5

Ζ = 6

Η = 7

Θ = 8

Ι = 10

Κ = 20

Λ = 30

Μ = 40

Ν = 50

Ξ = 60

Ο = 70

Π = 80

Ρ = 100

Σ = 200

Τ = 300

Υ = 400

Φ = 500

Χ = 600

Ψ = 700

Ω = 800

«Ολόκληρες αριθμητικές παραστάσεις καταλήγουν στον αριθμό τρία και τα πολλαπλάσιά του» υποστηρίζει η κα Τσώνη, και προσθέτει ότι στην Ιλιάδα, ολόκληρο το κείμενο οργανώνεται μαθηματικά σε τρία επίπεδα. «Στο κείμενο αναφέρονται 29 ελληνικά βασίλεια στη νότια Βαλκανική, σε έξι γεωγραφικές ενότητες, σε 164 συγκεκριμένες θέσεις με 64 ηγεμόνες.

Κάθε βασίλειο συμμετέχει στην εκστρατεία με συγκεκριμένο αριθμό πλοίων κι όλα μαζί αθροίζονται σε 1186. Καθένα από αυτά έχει 50 έως 120 στρατιώτες.

Αν όλοι οι αριθμοί αθροιστούν, καταλήγουμε και πάλι στο τρία» εξηγεί η κ. Τσώνη.

Ο Όμηρος αποδεικνύεται επίμονος - και δίνει μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια - και σε ό,τι αφορά τον αριθμό των δώρων του Αγαμέμνονα προς τον Αχιλλέα, του Πρίαμου προς τον Αχιλλέα, ακόμη και των λάφυρων μετά από συγκεκριμένες μάχες.

Ολόκληρη η Ιλιάδα περιγράφει μια περίοδο 51 ημερών (5+1=6, οπότε καταλήγουμε και πάλι σε πολλαπλάσιο του αριθμού τρία), ενώ εννέα μέρες διαρκεί ο λοιμός και 12 η απραξία του Έκτορα. Επιπλέον, «τρεις φορές τίναξε ο Θεός Απόλλωνας τη φωτεινή του ασπίδα στην Ε' Ραψωδία, τρεις φορές σκάλωσε ο Πάτροκλος στο τείχος κτλ» σημειώνει.

Σχετικά με τα επεισόδια της Οδύσσειας, αυτά σχηματίζουν και πάλι τριάδες και μάλιστα με πολύ συγκεκριμένη σειρά: Κίκονες, Λωτοφάγοι και Κύκλωπες, Αίολος, Λαιστρυγόνες και Κίρκη και Σειρήνες, Σκύλλα-Χάρυβδη, Θρινάκια. «Πάντοτε το πρώτο είναι συνοπτικό και τα άλλα δύο διεξοδικά. Είναι συμμετρικά δεμένα μεταξύ τους με «κρίκους» και ο τρίτος κόμβος της αφήγησης είναι αυτός που αλλάζει αποφασιστικά την τύχη του Οδυσσέα και των εταίρων του» σημειώνει η κ. Τσώνη. «Θέλουν οι μαθηματικοί, οι φιλόλογοι, οι καλλιτέχνες να βρουν τον εαυτό τους; Θα τον βρουν στα ομηρικά έπη» υπογραμμίζει η ίδια και αναφέρει εν κατακλείδι έναν στίχο του Κωστή Παλαμά από το ποίημά του «Pαψωδία»: «ω μεγαλόχαρο βιβλίο, σε καρτερούσα μάθημα κι εσύ ήρθες θάμα»..

Πως η NASA χρονολόγησε τα ομηρικά έπη

Επίσης, η χρονολόγηση των Ομηρικών Επών αποτελεί εδώ και δεκαετίες για τους επιστήμονες άλυτο γρίφο αλλά και ένα μεγάλο στοίχημα. Ωστόσο μία ομάδα Ελλήνων επιστημόνων, χρησιμοποιώντας την αστροφυσική, φέρνει τα αριστουργήματα του Ομήρου πιο κοντά στην ιστορική τους διάσταση.

Ας ξετυλίξουμε όμως το κουβάρι της ιστορίας, των μύθων και των «μυστικών» που κρύβονται στους στίχους των Ομηρικών Επών.

Όπως εκτιμά η Αναστασία Τσώνη, τόσο στην Ιλιάδα, όσο και στην Οδύσσεια, χρησιμοποιεί με αξιοσημείωτο τρόπο στις αναφορές του χαρακτηριστικούς αριθμούς από το ένα ως το εννέα και τα πολλαπλάσιά τους, ενώ το ίδιο το μέτρο των στίχων διαπνέεται από αρμονία που θυμίζει τα πυθαγόρεια μαθηματικά μοντέλα.

«Το έπος [της Ιλιάδας] είναι γραμμένο σε δακτυλικό εξάμετρο, κάτι που σημαίνει ότι έχουμε μια μακρόχρονη συλλαβή και δύο βραχύχρονες. Η εναλλαγή αυτή θυμίζει τα πυθαγόρεια μαθηματικά και πετυχαίνει αρμονία στον λόγο. Η ποιητικότητα και η μαεστρία του Ομήρου υπάρχουν με αντίστοιχο τρόπο και στην εσωτερική σύνταξη των Απολόγων [της Οδύσσειας]» εξηγεί η δρ Τσώνη, σύμφωνα με την οποία ό,τι και να κάνει, ο 'Ομηρος σχηματίζει πάντα και με επιμονή μαθηματικό λόγο.

Πότε γράφθηκαν τα Ομηρικά Έπη;

Η χρονολόγηση των Ομηρικών Επών αποτελεί εδώ και δεκαετίες για τους επιστήμονες άλυτο γρίφο αλλά και ένα μεγάλο στοίχημα.

Ωστόσο μία ομάδα Ελλήνων επιστημόνων, χρησιμοποιώντας την αστροφυσική, φέρνει τα αριστουργήματα του Ομήρου πιο κοντά στην ιστορική τους διάσταση.

Σύμφωνα με καθημερινή εφημερίδα, πολλά από τα φυσικά φαινόμενα που περιγράφονται στα έργα, φαίνεται πως συνέβησαν στην πραγματικότητα, κάτι που με απλά λόγια σημαίνει πως εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι ήρωες του Ομήρου ήταν πραγματικά πρόσωπα, κερδίζουν έδαφος.

Η ερευνητική ομάδα μάλιστα, κάνει λόγο για «ιστορικό πυρήνα στο μύθο», κάτι που φαίνεται πως επιβεβαιώνεται και από τη χρήση των χαρτών της NASA.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ πρόκειται για την ακριβέστερη μέχρι στιγμής απόπειρα χρονολόγησης, η οποία συγκρίνει τα φυσικά φαινόμενα που περιγράφονται στα έπη με αστρονομικά φαινόμενα, και ελέγχει την ιστορική αλήθεια της αφήγησης.

Αποτέλεσμα, ο εντοπισμός ημερομηνιών για συμβάντα που αποτυπώνονται στα έπη, και μια νέα αντίληψη για την ιστορικότητά τους, η οποία φιλοδοξεί να παρέμβει στο Ομηρικό ζήτημα.

Όπως τονίζει στην εφημερίδα η κ. Παναγιώτα Πρέκα-Παπαδήμα, καθηγήτρια Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, «Πιστεύουμε ότι ο μύθος εξυφαίνεται γύρω από πραγματικά γεγονότα»,.

Η ίδια μαζί με διεπιστημονική ομάδα, η οποία και έκανε σχετικές δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, πιστεύουν ότι μερικά από τα γεγονότα που περιγράφονται συνέβησαν στ’ αλήθεια και αποδεικνύουν ότι τα φυσικά φαινόμενα που αναφέρονται συμπίπτουν με τον χρόνο της αφήγησής τους.

«Ο Οδυσσέας έφτασε στην Ιθάκη στις 25 Οκτωβρίου 1207 π.Χ. Πέντε μέρες αργότερα έγινε έκλειψη ηλίου σε ποσοστό 75%, η οποία σκέπασε το Ιόνιο Πέλαγος και τότε συνέβη και η μνηστηροφονία», λέει η κ. Παπαδήμα, διευκρινίζοντας ότι η πεποίθηση για την αλήθεια του συμβάντος είναι προσωπική.

Η έκλειψη ηλίου όπως και μερικά από τα γεγονότα που αναφέρονται αποδείχθηκαν με χάρτες της NASA, οι οποίοι περιγράφουν τα προβλέψιμα φυσικά φαινόμενα από το 4500 π.Χ. έως το 10.000 μ.Χ., αναφέρει ακόμα το ρεπορτάζ.

«Από το 1300 π.Χ. ώς το 1130, που είναι τα χρόνια στα οποία τοποθετούνται τα δύο έπη, έγιναν 14 εκλείψεις ηλίου. Ορατές στο Ιόνιο ήταν μόνο πέντε και δύο από αυτές είχαν ποσοστό απόκρυψης του ηλίου 2%, επομένως δεν έγιναν αντιληπτές. Αλλη μία έγινε με τη Δύση του ηλίου, επομένως μας αφορούν μόνο δύο» εξηγεί η κ. Παπαδήμα.

Μια ολική έκλειψη ηλίου έγινε το 1143, δηλαδή πολύ κοντά στην παρακμή των Μυκηναϊκών κέντρων και γι’ αυτό αποκλείσθηκε από τους επιστήμονες. Η δεύτερη όμως έγινε στις 30 Οκτωβρίου του 1207, από τις δυόμισι το μεσημέρι ως τις πέντε και μισή το απόγευμα και αυτή θεωρούν ότι αποτυπώνεται στην Οδύσσεια.

πηγή https://www.pronews.gr/istoria/419535_aytos-einai-o-mystikos-mathimatikos-kodikas-gia-na-xekleidosete-tin-iliada-kai-tin

Τι να απαντήσουμε όταν κάποιος μας λέει ότι δεν υπάρχει Θεός

Ένας συνάδελφός σου , σού επαναλαμβάνει συνεχώς: “Δεν υπάρχει Θεός !” Καί αισθάνεσαι σά νά σέ χτυπά μέ μαστίγιο. Κι εσύ αγωνιάς γιά τήν ψυχή του καί τή ζωή του. Καί καλά σκέφτεσαι.

Άν δέν υπάρχει ο Ζών κι ο Παντοδύναμος Θεός κι άν δέν είναι ισχυρότερος από τό θάνατο, τότε ο θάνατος είναι ο μοναδικός κυρίαρχος. Καί η κάθε ζωντανή ύπαρξη δέν είναι παρά ένα κλωτσοσκούφι τού θανάτου. Ένα ποντικάκι στό στόμα τής γάτας.

Μία φορά, αντικρούοντας τόν, τού είπες: “Ο Θεός υπάρχει. Γιά σένα δέν υπάρχει”. Καί δέν έσφαλες. Γιατί εκείνοι πού αποκόπτονται από τόν Αιώνιο καί Ζωοδότη Κύριο εδώ στήν γή, αποκόπτονται από τή ζωή τήν πραγματική. 

Καί έτσι ούτε εδώ, ούτε στήν άλλη ζωή θά γευθούν τό μεγαλείο του Θεού καί τής πλάσης Του. Καί καλύτερα νά μήν είχαμε γεννηθεί, παρά νά είμαστε αποκομμένοι από τόν Θεό.

Άν ήμουν στή θέση σου, θα του έλεγα τα εξής:

– Κάνεις λάθος, φίλε μου! Ορθότερο θα ήταν, αν έλεγες: «Εγώ δεν έχω Θεό». Διότι το βλέπεις, ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι γύρω σου, που έχουν Θεό και γι’ αυτό διακηρύττουν ότι υπάρχει Θεός. Λοιπόν, μη λες: «Δεν υπάρχει Θεός»! Περιορίσου να λες: «Εγώ δεν έχω Θεό»!

– Κάνεις λάθος! Μιλάς σαν τον άρρωστο, που λέει ότι δεν υπάρχει πουθενά υγεία!

– Κάνεις λάθος! Μοιάζεις με τον τυφλό που λέει: «Δεν υπάρχει φως στον κόσμο». Όμως φως υπάρχει. Και είναι διάχυτο παντού. Αυτός ο δυστυχής δεν έχει το φως του.

Και θα μιλούσε σωστά αν έλεγε: 

«Εγώ δεν έχω μάτια και δεν βλέπω φως».

– Κάνεις λάθος! Μιλάς σαν το ζητιάνο, που λέει: «Δεν υπάρχει χρυσάφι στη γη». Μα χρυσάφι ὑπάρχει! Και επάνω στή γη! Καί μέσα στή γη! Αυτός δεν έχει χρυσάφι! Το σωστό θα ήταν να έλεγε: «Εγώ δεν έχω χρυσό»!

– Κάνεις λάθος! Μοιάζεις με τον παλιάνθρωπο που λέει: «Δεν υπάρχει καλωσύνη στόν κόσμο». Ενώ θα έπρεπε να πει: «Εγώ δεν έχω ίχνος καλοσύνης μέσα μου».

Αυτό να του πεις κι εσύ: Συνάδελφε, κάνεις λάθος! Λάθος διακηρύττεις ότι δεν υπάρχει Θεός! Γιατί, όταν κάτι δεν το έχεις εσύ και δεν το γνωρίζεις εσύ, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει πουθενά κι ότι δεν το έχει κανείς!

Ποιός σου έδωσε το δικαίωμα να μιλάς εκ μέρους όλου του κόσμου;

Ποιός σου έδωσε την άδεια να διακηρύττεις,ότι την δική σου αρρώστια την έχουν όλοι; Ότι όλοι έχουν την δική σου πλάνη;

Φωνάζεις ότι δεν υπάρχει Θεός! Το διακηρύττεις σέ όλον τον κόσμο! Πολεμάς την αλήθεια!

Εκείνοι που δεν θέλουν να ζουν με τον Θεό είναι ελάχιστοι. Αλλά και γι’ αυτούς ο Θεός υπάρχει! Τους περιμένει. Μέχρι την τελευταία πνοή σ’ αυτή τη γη!

Και μόνο αν δεν φροντίσουν να μετανοήσουν, έστω στην τελευταία τους στιγμή, μόνο τότε ο Θεός στην άλλη ζωή θα πάψει να υπάρχει γι’ αυτούς. Και θα τους διαγράψει από το βιβλίο της ζωής.

Γι’ αυτό πές του, σε παρακαλώ φίλε μου.

Γιά το καλό της ψυχῆς σου. Για τα επουράνια αγαθά. Για τα δάκρυα που έχυσε ὁ Χριστός και τις πληγές πού δέχθηκε γιά όλους μας. 

Άλλαξε μυαλό! Μετανόησε! Διορθώσου! Καί γύρισε στην Εκκλησία μας!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – Aπό το βιβλίο «Δρόμος χωρίς Θεό δεν αντέχεται», Δάκρυα μετανοίας

πηγή https://www.iellada.gr/thriskeia/ti-na-apantisoyme-otan-kapoios-mas-leei-oti-den-yparhei-theos-1?utm_source=projectagora&utm_medium=contentdiscovery

Στην Βουλή η αποκάλυψη του pronews.gr για Αμερικανούς ελεγκτές-τοποτηρητές στις ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις

Στην Βουλή έφερε την αποκάλυψη του pronews.gr για Αμερικανούς ελεγκτές-τοποτηρητές στις ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις, ο πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής και Πρόεδρος του κόμματος Δύναμη Ελληνισμού, Δημήτρης Καμμένος.

Ο Δ.Καμμένος έκανε την ακόλουθη ερώτηση με βάση το δημοσίευμά μας προς το ΥΠΕΘΑ και την κατέθεσε στην Βουλή:

Ισχύει το δημοσίευμα που αναφέρει ότι οι Αμερικανοί ζήτησαν επίσημα να υπάρχουν μόνιμα ενταγμένα στελέχη των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων στις πλέον αξιόμαχες μονάδες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων; Ποια θα είναι η επίσημη απάντηση του Υπουργείου σε περίπτωση που πραμγατοποιηθεί/έχει πραγματοποιηθεί μια τέτοια πρόταση;

Σε περίπτωση που οι Αμερικανοί αποκτήσουν στελέχη τους στις πλέον αξιόμαχες μονάδες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων πρακτικά θα έχουν πρωτογενή πληροφόρηση για τις κινήσεις των ελληνικών ειδικών δυνάμεων σε περίπτωση ελληνοτουρκικής «θερμής κρίσης».

Ποια είναι η επίσημη θέση του Υπουργείου απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο κατάφωρου ελέγχου σε έναν τόσο ευαίσθητο και νευραλγικό τομέα που αφορά την εθνική άμυνα της χώρας;

Στην συνέχεια ο Δημήτρης Καμμένος απευθύνει ερώτηση στον ίδιο τον ΥΕΘΑ Ε.Αποστολάκη

Κύριε υπουργέ

Σύμφωνα με άρθρο του κ. Γεράσιμου Χουντάλα που δημοσιεύτηκε στις 20 Φεβρουαρίου στο pronews.gr οι ΗΠΑ ζήτησαν επίσημα από την ελληνική κυβέρνηση προϊδεάζοντας για το τι μέλλει γενέσθαι στα ελληνοτουρκικά και όχι μόνο την τοποθέτηση Στρατιωτικών Συνδέσμων (Military Liaison Officers), πρακτικά «κομισάριων-τοποτηρητών» στις κρίσιμες μονάδες ειδικών επιχειρησιακών δραστηριοτήτων τους και την δυνατότητα να γνωρίζουν και τυχόν έκτακτη ανάπτυξή τους.

Δηλαδή στον κορμό της Δύναμης "Δ". Καθόλου τυχαίο: Η Ζ'ΜΑΚ προορίζεται να είναι η πρώτη που θα εμπλακεί σε τυχόν τουρκική ενέργεια κατάληψης ελληνικού νησιωτικού εδάφους, με ειδίκευση την καταστροφή του εχθρού που έχει καταλάβει βραχονησίδες.

Το Ειδικό Τμήμα Αλεξιπτωτιστών (ΕΤΑ), θεωρείται η πιο άρτια και με πολλαπλή «πολιτική» χρήσημονάδα, με καθήκοντα την διείσδυση στην εχθρική ενδοχώρα και την εκτέλεση των κορυφαίων προσώπων της τουρκικής αλυσίδας διοίκησης, αλλά και την καταστροφή τουρκικών στρατηγικών υποδομών.

Η ΔΥΚ είναι προορισμένη να εξαπολυθεί σε αποστολές καταστροφής των τουρκικών παράκτιων αμυντικών εγκαταστάσεων.

Και η 31η ΜΕΕΔ έχει ως αποστολή την διείσδυση στο τουρκικό έδαφος και την περισυλλογή των Ελλήνων πιλότων που θα καταρριφθούν σε επιχειρήσεις εντός της τουρκικής επικράτειας.

Στο δμοσίευμά μας είχαμε επίσης αναφέρει ότι σε αυτές τις μονάδες οι ΗΠΑ ζήτησαν επίσημα να τοποθετήσουν «τοποτηρητές», υπό τον μανδύα του «αναγκαίου κοινού σχεδιασμού και εκπαίδευσης των ειδικών δυνάμεων Ελλάδας και ΗΠΑ» και «Την μεταφορά αιτημάτων από και προς τις εμπλεκόμενες μονάδες, προκειμένου να συντονίζονται καλύτερα οι συνεκπαιδεύσεις»

Μάλιστα υπόσχονται ότι «Θα τοποθετήσουν στελέχη των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων με επαρκή γνώση της ελληνικής γλώσσας» προφανώς για να μην τους «ξεφύγει» τίποτα.

Φυσικά, η ενέργεια δεν περιορίζεται μόνο από την ανάγκη τους να ελέγξουν εκ των έσω και να έχουν πρωτογενή πληροφόρηση για τις κινήσεις των ελληνικών ειδικών δυνάμεων σε περίπτωση ελληνοτουρκικής «θερμής» κρίσης.

Ο πολιτικός έλεγχος - γιατί περί αυτού πρόκειται - εν είδη «κομισάριων» των ελληνικών ειδικών δυνάμεων, υπαγορεύεται από την ανάγκη των ΗΠΑ να ελέγξουν το μοναδικό ετοιμοπόλεμο κομμάτι των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων (πλην των Μοιρών μαχητικών της ΠΑ και ορισμένων ναυτικών μονάδων) οι αξιωματικοί και οι υπαξιωματικοί των οποίων είναι μόνιμοι, ανησυχούν για την παρακμή της χώρας και σε περίπτωση ατυχούς για την Ελλάδα, εξέλιξης μιας ελληνοτουρκικής «θερμής» κρίσης, θα μπορούσαν να αντιδράσουν σε δεύτερη φάση με τρόπο που δεν είναι αυτός που θέλουν οι ΗΠΑ.

πηγή https://www.pronews.gr/elliniki-politiki/alla-kommata/753075_stin-voyli-i-apokalypsi-toy-pronewsgr-gia-amerikanoys-elegktes

Ο μεγάλος μας εχθρός βρίσκεται μέσα μας και λέγεται εγωισμός

Συνήθως φοβόμαστε αυτά που φοβούνται και οι άλλοι γύρω μας ή αυτά που μας λένε κάποιοι ειδικοί ότι πρέπει να φοβόμαστε: τους σεισμούς, τις πυρκαγιές, την ανεργία, τον καρκίνο, το AIDS, τη νόσο των τρελών αγελάδων, και ό,τι άλλο καινούριο μπορεί να προκύψει στις μέρες μας. Φυλαγόμαστε και καλά κάνουμε. 

Όμως δεν είναι σίγουρο ότι ξέρουμε καλά ποιος είναι ο πραγματικός κίνδυνος, η πραγματική απειλή γύρω μας και μέσα μας, τι είναι αυτό που χρειάζεται να στρέψουμε την προσοχή μας, γιατί η απειλή είναι άμεση, καθημερινή και η κατάληξη πραγματικά οδυνηρή. 

Tον μεγάλο κίνδυνο τον κουβαλάμε επάνω μας, ο μεγάλος μας εχθρός βρίσκεται μέσα μας και λέγεται εγωισμός. Εγωισμός με όλα του τα παρακλάδια: φιλαυτία, υπερηφάνεια, έπαρση, προβολή κλπ. 

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για τον άνθρωπο και την ψυχή του, δεν υπάρχει χειρότερη ασθένεια, αφού οι συνέπειές της δεν είναι μόνον ισόβιες, καταστροφικές για τον ίδιο «φορέα» του εγωισμού, αλλά και αιώνιες. 

«Αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα…. εν Αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν» (Πράξεις Αποστόλων ιζ΄ 25, 28) 

Αφού χαρούμε, απολαύσουμε και ξοδέψουμε τα μοναδικά δώρα της αγάπης Του, μετά Τον προσπερνάμε, Τον αγνοούμε, Του γυρίζουμε την πλάτη και στήνουμε θεωρίες ότι δεν υπάρχει… ότι δεν υπήρξε ποτέ… 

Την ίδια ώρα που πίνουμε το δροσερό νεράκι Του και εισπνέουμε τον αέρα που μας χαρίζει, εμείς ταΐζουμε τον εγωισμό μας: «Εγώ… εμένα… και μένα… σε μένα… από μένα… δικό μου, εγώ….» Είμαστε πιο ανόητοι και φτωχοί κι από τα ίδια μας τα πιτσιρίκια στο σπίτι… 

Σκέψου το παιδάκι που ταΐζεις και ντύνεις και χαϊδεύεις όλη μέρα, να γυρίσει να σου πει «εγώ… εμένα… δικό μου… και μόνος μου…» Θα γελάσεις, θα πονέσεις, θα συγχωρέσεις, θα μακροθυμήσεις για να του δώσεις την ευκαιρία να μετανοήσει, να ταπεινωθεί, να αναγνωρίσει, να επιστρέψει… 

Γιατί αυτά που λέει και κάνει ο εγωιστής άνθρωπος είναι προκλητικά μα και παράλογα, και το μόνο που μπορεί να περιμένει κανείς με υπομονή και έλεος είναι να τον δει να επιστρέφει στα λογικά του. Να παραδέχεται, να ταπεινώνεται…. 

Αν δεν το κάνει; Ο ίδιος ο Θεός γίνεται αντίπαλος, αντιμαχόμενος, αντιτασσόμενος, και τότε είναι που αρχίζει η τραγωδία για τον άνθρωπο. Διαβάστε όσα αντιγράφουμε πιο κάτω και θα καταλάβετε: 

«Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να βυθίσει αυτό το πλοίο», απάντησε ο αξιωματικός του Τιτανικού σε μια κυρία που στεκόταν με έκπληξη θαυμάζοντας το ολοκαίνουριο υπερωκεάνιο, όταν τον ρώτησε αν ήταν πραγματικά αβύθιστο! 

Δεν μπορεί να το βυθίσει ούτε ο ίδιος ο Θεός…. Χρειάστηκε μόνον ένα παγόβουνο να συρθεί για λίγο επάνω στη ράχη του, για να διαψευσθούν εύκολα αλλά και τραγικά όλοι και όλα γύρω από το μεγαλύτερο και πολυτελέστατο υπερωκεάνιο της εποχής του. 

Ο ίδιος ο ναύαρχος-σχεδιαστής του Τιτανικού Τόμας Άντριους χάθηκε μαζί με το δημιούργημά του στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού. 

Ξαφνικά ακούστηκε ένας παράξενος θόρυβος, σαν κάποιος να έσυρε ένα γιγαντιαίο δάχτυλο στα πλευρά του πλοίου. Δεν ήταν παρά ένα παγόβουνο από τα πολλά που έπλεαν στην περιοχή και που ο πλοίαρχος του Τιτανικού το αγνόησε… 

Η υπεροψία, ο εγωισμός μαζί με την ανοησία είναι βέβαιο ότι σκοτώνουν… Ήδη ετοιμαζόταν ο υγρός τάφος τους… Μερικοί επιβάτες άφησαν τη διασκέδασή τους, τα χαρτιά που έπαιζαν στα σαλόνια και βγήκαν να δουν. 

Ο σκοτεινός όγκος του παγόβουνου απομακρυνόταν στο βάθος και το πλοίο συνέχιζε το ταξίδι του υπερήφανο, μεγαλόπρεπο, αμέριμνο… Ήταν 11.40 μ.μ. της 14ης Απριλίου του 1912. Η ανθρωπότητα ετοιμαζόταν για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Ο πλοίαρχος και μερικοί αξιωματικοί του κατέβηκαν αμέσως στο κύτος του σκάφους. Το ρήγμα που άνοιξε το παγόβουνο είχε μήκος σχεδόν 90 μέτρων. Αμέσως τα νερά της παγωμένης θάλασσας όρμηξαν μέσα στα αμπάρια και άρχισαν να τα πλημμυρίζουν. 

Πέντε από τα στεγανά αμπάρια του Τιτανικού γέμισαν γρήγορα νερά. Αν είχαν πλημμυρίσει μόνο τα τέσσερα, ο Τιτανικός θα έφτανε στη Ν. Υόρκη… Ακολούθησαν σκηνές τραγικές αλλοφροσύνης. Στις 12.05 μεσάνυχτα ο πλοίαρχος διατάζει να εγκαταλειφθεί το σκάφος… 

Στις 12.15 φεύγει το πρώτο SOS… Στις 12.45 οι πρώτες 20 βάρκες κατεβαίνουν στη θάλασσα… Από τους 2.220 επιβάτες επέζησαν μόνον οι 713… Στις 2.20 τα χαράματα την επόμενη μέρα οι 46.328 τόνοι του Τιτανικού χάθηκαν κάτω από την παγωμένη και ήρεμη θάλασσα του Βόρειου Ατλαντικού… 

Ούτε τρικυμία, ούτε θύελλα, ούτε απρόβλεπτη θαλασσοταραχή, κακοκαιρία… Μόνον ο ανόητος εγωισμός, μόνον έπαρση προκλητική ανθρώπινη. «Αυτό το πλοίο ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να το βυθίσει…» 

Ο αβύθιστος Τιτανικός κείτεται πάνω από 85 χρόνια σιωπηλός και νικημένος, στην υγρή και σκοτεινή αγκαλιά του Ατλαντικού, για να μας θυμίζει κάτι πολύ χρήσιμο για τον καθένα μας: 

«Ο εγωισμός είναι ίσως η φονικότερη αρρώστια». Και είναι αρρώστια, αφού αχρηστεύει τον άνθρωπο (και ειδικότερα αυτούς που έχουν κάποιο αξίωμα, πολιτικούς, υπηρεσιακούς υπάλλήλους, Δεσποτάδες, παπάδες κ.α…) όλα προσωρινά, τον γεμίζει με ανόητη φιλαυτία και έπαρση, τον κάνει επικίνδυνο και άμυαλο, του σκοτεινιάζει το νου και την καρδιά, δεν μπορεί ούτε να δει, ούτε να ακούσει, ούτε να αντιληφθεί, ούτε να συναισθανθεί την κατάστασή του. 

Αυτά είναι τα κύρια συμπτώματα της αρρώστιας του εγωισμού και της έπαρσης. Η κατάληξή της; Αν δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα και γρήγορα, σκοτώνει. 

Νικάει τον άνθρωπο και τον σκοτώνει με αιώνιο θάνατο χωρίς τη χάρη και το έλεος του Κυρίου στη ζωή του. Υπάρχει ένα ακόμα σοβαρό σημείο. Πρέπει να τον σκοτώσεις τον εγωισμό σου, γιατί αν δεν τον σκοτώσεις, θα σε σκοτώσει εκείνος. 

Και υπάρχει το σωστό και αποτελεσματικό όπλο που συντρίβει τον εγωισμό, ακριβώς ό,τι χρειάζεται για να μας δεχθεί ο Κύριος και να κάνει Βασίλειό Του την καρδιά μας. Είναι ο σταυρός του Ιησού Χριστού. 

Είναι «φονικό μέσο» ο σταυρός του Ιησού Χριστού. Όταν τον πιστέψεις, όταν τον αγκαλιάσεις με ταπείνωση και γνήσια εκζήτηση, τότε αμέσως ο εγωισμός σωριάζεται στο πάτωμα, γιατί νιώθεις ανάξιος, άχρηστος, ελεεινός αλλά και ελεημένος. 

Οι άνθρωποι της έπαρσης, του εγωισμού, της φιλαυτίας, δεν κατάλαβαν τίποτα από το σταυρό και τον σταυρωμένο Ιησού Χριστό. 

Έστω κι ας μπαινοβγαίνουν σε μια εκκλησία και ας ακούνε κηρύγματα με τα οποία συμφωνούν, εάν δεν συσταυρωθεί ο εγωισμός τους μαζί με τον Ιησού Χριστό, δεν θα συναναστηθούν μαζί Του καινούριοι, λυτρωμένοι, ξαναχτισμένοι, αναγεννημένοι χριστιανοί, πραγματικά παιδιά του Ουράνιου Πατέρα μας. 

Ο εγωισμός θεραπεύεται όταν εντοπισθεί έγκαιρα, όταν διαγνωσθεί σωστά με ειλικρίνεια και απλότητα καρδιάς, όταν αντιμετωπισθεί με ταπείνωση και πίστη μπροστά στο σταυρό και την ανάσταση του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. 

Αν δεν αντιμετωπισθεί έτσι, τότε σκοτώνει και την ψυχή και το σώμα. Ο άνθρωπος της φιλαυτίας και της έπαρσης είναι ένα περιφερόμενο μόλυσμα, είναι επικίνδυνος και δυστυχισμένος, και στις μέρες μας, τις έσχατες, του Τέλους, ο αριθμός τους θα θεριεύει, δυστυχώς και ανάμεσά μας, με απρόβλεπτες προεκτάσεις. 

Ας μείνουμε στην απλότητα, την ταπείνωση, την πίστη, την αγάπη στον Κύριό μας. Απ’ αυτά ας είναι γεμάτη η ζωή μας, η ψυχή μας και η μέρα μας. Είναι η μόνη βεβαιότητα, η μόνη σιγουριά και ασφάλεια. (πηγή: συμβουλές – λόγια ζωής) 

Αγαπητοί/ες Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο και να μην πικραίνεσθε λόγω εγωισμού. Η ταπείνωση είναι ασφαλής οδηγός, δεν αφήνει αυτόν που την έχει να προσκρούσει σε υφάλους απροσεξίας και να συντριβεί, αλλά ως οδηγός φωτεινός οδηγεί άπταιστα επί του ασφαλούς. 

Ο εγωισμός είναι το κάκιστο των κακών, αυτός μας δημιουργεί όλα τα σφάλματα, με τους ανυπότακτους λογισμούς. Φοβηθείτε τον και προσπαθείτε να απαλλαγείτε απ’ αυτόν, καθώς όσο μένει μέσα μας αχτύπητος, τόσο θα μας πληγώνει με ανάλογους πόνους. 

Παρακαλώ μην κατακρίνετε ο ένας τον άλλο, διότι είναι πέρα για πέρα εγωισμός, ας δικαιολογεί ο αδελφός του αδελφού το σφάλμα, κι αυτό είναι μαρτυρία ταπεινώσεως και αγάπης. 

Αυτός ο αδελφός που το κάνει αυτό θα βρει πολλή τη χάρη του Θεού, εκείνος όμως που κρίνει και σκανδαλίζει τον πλησίον του, πρέπει να γνωρίζει ότι όχι χάρη δε θα βρει, αλλά και αν κάτι έχει θα το χάσει, για να μάθει το μάθημα της ταπείνωσης διά του παθήματος. 

Φοβηθείτε περισσότερο την εσωτερική κατάκριση, αυτή που γίνεται με τους λογισμούς, κι αυτό, γιατί δεν έρχεται στο φως με τον προφορικό λόγο, που ενδέχεται να διορθωθεί απ’ αυτόν που την ακούει. 

Προσέξτε, λέω, την ένδοθεν κατάκριση, που ανεπαίσθητα μας ενοχοποιεί θανάσιμα και μας στερεί τη ζωή της θείας χάριτος και μας προσφέρει ως ποτό πικρότατο, την ψυχική νέκρωση. 

Πόσα και πόσα δε μας λένε το ιερό Ευαγγέλιο και οι Πατέρες περί κατακρίσεως. Καλύτερα να πέσει από ψηλά, παρά από τη γλώσσα. 

Εύχομαι η αγάπη και η ακατακρισία να βασιλεύουν σε όλες τις εκδηλώσεις μεταξύ σας, ώστε το Άγιο Πνεύμα να αναπαύεται στις ψυχές σας. 

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης 

Αυτό είναι το σχέδιο της Τουρκίας «Γαλάζια Πατρίδα» για Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο

Στις 30 Μαΐου 2014, ο τότε αρχηγός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων (ΤΕΔ) Νετσντέτ Oζέλ, μετά το τέλος της αεροναυτικής άσκησης «Beyaz Firtina ’14», έκανε μια μακροσκελή δήλωση η οποία, σε δύο σημεία, περιείχε μια φράση που, μέχρι πρότινος, δεν δημιουργούσε κάποιο ιδιαίτερο συνειρμό στο ευρύ ελληνικό κοινό.

Πλαισιωμένος από τον τότε αρχηγό του στρατού ξηράς Χουλουσί Ακάρ και τον τότε αρχηγό του τουρκικού ναυτικού Μπουλέντ Μποστάνογλου, ο κ. Οζέλ αναφερόταν δύο φορές στη «Γαλάζια Πατρίδα» (Mavi Vatan). Εναν χρόνο αργότερα, ο κ. Ακάρ τον διαδεχόταν στη θέση του αρχηγού των ΤΕΔ ενώ ο κ. Μποστάνογλου αναλάμβανε να συγγράψει τη ναυτική στρατηγική της Τουρκίας.

Σε αυτήν υπάρχουν διάφορα ενδιαφέροντα στοιχεία. Το πλέον ενδιαφέρον, ωστόσο, εντοπίζεται σε δύο χάρτες. Ο πρώτος απεικονίζει την αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) της Τουρκίας αλλά και της Κυπριακής Δημοκρατίας (όπως την αντιλαμβάνεται η Αγκυρα) και ο δεύτερος τη θαλάσσια περιοχή που έχει παραχωρήσει το υπουργικό συμβούλιο στην τουρκική εταιρεία πετρελαίων (ΤΡΑΟ).

Και οι δύο έχουν ένα δυτικό όριο που λειτουργεί σαν νοητή προειδοποίηση προς την Ελλάδα: τον 28ο μεσημβρινό, ο οποίος βρίσκεται περίπου στο μέσον της Ρόδου και, προφανώς, βρίσκεται πολύ δυτικότερα του Kαστελλόριζου.

Εκεί εντοπίζεται το δυτικό όριο των τουρκικών διεκδικήσεων, με το ανατολικό να φθάνει στον 32ο μεσημβρινό, στα ανοικτά της Πάφου. Το νότιο όριο είναι το μέσον της απόστασης ανάμεσα στην Τουρκία και την Αίγυπτο.

Παρά το γεγονός ότι η έννοια της στενής σύνδεσης της Τουρκίας με τις τρεις θάλασσες που την περιβάλλουν (Αιγαίο, Μεσόγειος, Μαύρη Θάλασσα) δεν είναι νέα και χρονολογείται στα μέσα του 20ού αιώνα, όταν ο γνωστός, στη γειτονική χώρα, Τουρκοκρητικός συγγραφέας Τζεβάτ Σακίρ τόνιζε στα έργα του την άρρηκτη σύνδεση των Τούρκων της Ανατολίας με το απέραντο γαλάζιο, μετά το 2015 ξεκινάει μια συνολική προσπάθεια θωράκισης του 28ου μεσημβρινού.

Διαβάστε:  Δωρεάν διανομή του DVD της ταινίας «Έξοδος 1826» σε σχολεία όλης της χώρας

Ο κ. Μποστάνογλου (στηριγμένος, μεταξύ άλλων, σε μελέτες του απόστρατου ναυάρχου Τσιχάτ Γιαϊτσί, αλλά και του Τσεμ Γκιούρντενιζ) δημιούργησε, πρακτικά, έναν οδικό χάρτη για την ανάπτυξη του τουρκικού ναυτικού.

Στα τριάμισι χρόνια που ακολούθησαν, το τουρκικό ναυπηγικό πρόγραμμα ακολούθησε απαρέγκλιτα το πρόγραμμα της στρατηγικής Μποστάνογλου, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή το ναυτικό της γείτονος να διαθέτει ποικιλία στόλου που δεν περιορίζεται σε πολεμικά, αλλά περιλαμβάνει πλοία για επιστημονικές έρευνες, διάσωσης, ενώ οσονούπω αποκτά και δεύτερο πλωτό γεωτρύπανο.

Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες καθελκύστηκε ένα πλοίο, που πρακτικά αποτελεί πλατφόρμα «R & D», ανάλογο του οποίου διαθέτουν μόνο πολύ μεγάλες χώρες (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα) και συνήθως θεωρείται ακριβή πολυτέλεια, καθώς χρησιμοποιείται για τη δοκιμή και την ανάπτυξη ραντάρ, οπλικών, ηλεκτρονικών και άλλων συστημάτων.

Μπορεί με τις κατάλληλες προσθήκες να μετατραπεί σε αντιτορπιλικό. Επιπλέον, η Τουρκία είναι η μόνη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο που διαθέτει ουσιαστικές δυνατότητες διάσωσης σε περίπτωση μείζονος ατυχήματος σε υποβρύχιο.

Μόλις πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε ότι θα είναι έτοιμο εντός προθεσμίας και το ελικοπτεροφόρο «TCG Anadolu», προσθήκη η οποία θα ενισχύσει έτι περαιτέρω την τουρκική δυνατότητα παρέμβασης σε ολόκληρο το ανατολικό τμήμα της λεκάνης της Μεσογείου.

Ο Μπουλέντ Μποστάνογλου είχε περιγράψει ήδη από το 2015 τη γενική λογική που πρέπει να διέπει το τουρκικό ναυτικό. «Ο τρόπος που μια χώρα χρησιμοποιεί τις ναυτικές δυνάμεις της αποκαλύπτει, επίσης, τα χαρακτηριστικά της εξωτερικής πολιτικής της», ανέφερε ενδεικτικά.

Ηδη από τότε προβλεπόταν με απόλυτη σαφήνεια ότι ανάμεσα στους βασικούς στόχους του τουρκικού ναυτικού περιλαμβάνεται «η ματαίωση παράνομων ερευνών/γεωτρήσεων στις περιοχές ευθύνης μας» και «η υποστήριξη για τις δραστηριότητες έρευνας αλλά και εξόρυξης που έχουν εγκριθεί από την τουρκική κυβέρνηση».

πηγή https://iellada.gr/diplomatia/ayto-einai-shedio-tis-toyrkias-galazia-patrida-gia-aigaio-kai-tin-mesogeio

Οι Κρήτες στην εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου – Κρήτες τοξότες

Οι επίλεκτοι Κρήτες Τοξότες των προχριστιανικών αιώνων, εμφανίζονται συχνά να συνοδεύουν μονάδες Λακεδαιμονίων και αργότερα του Φιλίππου Β΄ και του Αλεξάνδρου. Μία πρώτη περιγραφή τους δίδεται από τον Ξενοφώντα εις την Κύρου Ανάβασις  που περιγράφει τις μικρές ορειχάλκινες κυκλικές τους ασπίδες και τα ισχυρά παλίντοντα τόξα. 

Αναφορές από τον Ξενοφώντα 

[4.2.28]

ἄριστοι δὲ καὶ τοξόται ἦσαν· εἶχον δὲ τόξα ἐγγὺς τριπήχη, τὰ δὲ τοξεύματα πλέον ἢ διπήχη· εἷλκον δὲ τὰς νευρὰς ὁπότε τοξεύοιεν πρὸς τὸ κάτω τοῦ τόξου τῷ ἀριστερῷ ποδὶ προσβαίνοντες. τὰ δὲ τοξεύματα ἐχώρει διὰ τῶν ἀσπίδων καὶ διὰ τῶν θωράκων.

 ἐχρῶντο δὲ αὐτοῖς οἱ Ἕλληνες, ἐπεὶ λάβοιεν, ἀκοντίοις ἐναγκυλῶντες. ἐν τούτοις τοῖς χωρίοις οἱ Κρῆτες χρησιμώτατοι ἐγένοντο. ἦρχε δὲ αὐτῶν Στρατοκλῆς Κρής. [4.2.28] 

Ήταν μάλιστα και έξοχοι τοξότες. 

Τα τόξα τους είχαν μάκρος απάνω κάτω τρεις πήχες, και τα βέλη περισσότερο από δυο πήχες. Και κάθε φορά που χτυπούσαν τέντωναν τις χορδές, πατώντας το κάτω μέρος του τόξου με το αριστερό πόδι. 

Έτσι τα βέλη περνούσαν μέσα από τις ασπίδες και τους θώρακες.

 Όταν όμως τα έπιαναν οι Έλληνες, τα χρησιμοποιούσαν σαν ακόντια, προσαρμόζοντας επάνω μια θηλιά. Σ᾽ αυτά τα μέρη οι Κρητικοί πρόσφεραν πολύ μεγάλες υπηρεσίες. Αρχηγός τους ήταν ο συμπατριώτης τους Στρατοκλής. 

Τοξότης εκ Κρήτης Εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ο εικονιζόμενος τοξότης του Λόχου των Κρητών του Αλεξάνδρου ανταποκρίνεται στην «Ελληνιστικής περιόδου» επιτύμβιο στήλη των τοξοτών Πυρρία και Υπερβάλλωνος, από το Κακοδίκι των Λευκών Ορέων (M. Cuarducci: ΙNSCRIPTIONESCRETICAEII, vi. 7), όπου μεταξύ των άλλων απεικονίζονται ο γνωστός έως και την εποχή μας ιδιόμορφος κρητικός μαύρος μάλλινος κεφαλόδεσμος, ο δερμάτινος κλειστός γωρυτός (φαρέτρα), τα βέλη με την κλασσική μεγάλη χαλύβδινη κρητική αιχμή και το μικρό σχετικά δερμάτινο σακίδιο, που πιθανότατα περιέχει διάφορα εξαρτήματα τοξοβολίας, όπως χορδές (οι τένοντες είναι ευαίσθητοι σε αντίξοες καιρικές συνθήκες),  αιχμές και τμήματα τόξου, όπως τα άκρα.

Η μικρή ασπίδα φέρει ως έμβλημα τον αστρίτη, ένα μικρό αλλά εξαιρετικά δηλητηριώδες είδος έχιδνας, το αγαπημένο σύμβολο τοξοτών και σφενδονητών εκείνης της περιόδου, ενώ το κυανωπό χρώμα του χιτώνα (τα χρώματα της στήλης έχουν χαθεί) ανταποκρίνεται στο χρώμα αναλόγου χιτώνα από την μετώπη του τάφου των Λευκαδίων Ημαθίας.

Ο μαύρος κεφαλόδεσμος αναφέρεται από τον Πορφύριο στην δεύτερη φάση της μύησης Πυθαγόρα στους Κουρήτες της Κρήτης και μάλλον αποτελεί διακριτικό τους χαρακτηριστικό, όπου περιγράφει ότι ο φιλόσοφος με μαύρο μάλλινο στέφανο (ο κεφαλόδεσμος) παραμένει επί μία νύχτα ξαπλωμένος με το πρόσωπο στην γη στην παραλία και κατόπιν οδηγείται στο Ιδαίον Άντρο, όπου μετά από τρία ένατα (27 ημέρες), καταλήγει στην τρίτη φάση, την φάση του θρονισμού, με τον θρόνο να εμφανίζεται αρχικά καλυμμένος. 

ΠΥΡΡΙΑΣ : ΠΥΡΡΙΑ  ΥΠΕΡΒΑΛΛΩΝΟΣ :ΜΕΝΕΚΑΡΤΗΝ -Μια  ακριβής αποτύπωσή της στήλης. Ο περίεργος κεφαλόδεσμος που περιγράφεται στο κείμενο επιβιώνει και στην εποχή μας στην Κρήτη, αποτελώντας αναπόσπαστο στοιχείο της τοπικής παραδοσιακής ενδυμασίας και η αναπαράστασή του στην νεκρική στήλη δύο τοξοτών του τέλους IV προχριστιανικού αιώνα (δηλαδή πέντε αιώνες πριν τον Πορφύριο), είναι σχεδόν πανομοιότυπη με τον σύγχρονο. (Διόδωρος: Ιστορική Βιβλιοθήκη VI.77, Τ.3, Loeb, Πορφύριος Βίος Πυθαγόρου, 17 Fragmenta, B.G, Teubner, P. SaintYve: TALISMANS ET RELIQUES TOMBES DY CIEL, Revue des Etudes Ethnographiques et Sociologiques, Paris, 1909, σελίς 1 & Ε.Β Tylor: EARLY HISTORY OF MEN, London, 1911, σελίς 206).  

Η στήλη δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον, καθώς καταλήγει λεία αρχαιοκαπήλων, αλλά διασώζεται το σκαρίφημα με την ακριβή αποτύπωσή της από την Ιταλό αρχαιολόγο M. Cuarducci, όταν διαμένει στην ταβέρνα του Σπύρου Καλαϊτζάκη το 1938 στα Χανιά .   (1)   Στην  Εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ας δούμε τοις Ιστορικές Aναφορές, από το κείμενο του Αρριανού. 1.       Στην μάχη των Θηβών. Στην πολιορκία της Θήβας ο Αρριανός μας δίνει μια πρώτη περιγραφή της συμμετοχής των Κρητών τοξοτών.

« Εκεί λοιπόν στο χαράκωμα ο Περδίκας ενώ προσπαθούσε να εισέλθει σε αυτό με την βία, χτυπήθηκε και μεταφέρθηκε στο μακεδονικό στρατόπεδο σε κακή κατάσταση και με δυσκολία σώθηκε από το τραύμα του. Τους Θηβαίους όμως τους απέκλεισαν στην κοίλη οδό προς τον ναό του Ηρακλή,, όσοι όρμησαν με τον Περδίκκα και με τους Κρητικούς τοξότες, που έστειλε ο Αλέξανδρος στο χαράκωμα.

Κατά το διάστημα που οι Θηβαίοι προχωρούσαν προς το Ηράκλειον, οι Μακεδόνες τους ακολουθούσαν από πίσω. Οι Θηβαίοι στράφηκαν με βοή εναντίοντους και οι Μακεδόνες οπισθοχώρησαν. Εκεί σκοτώθηκαν ο Ευρυβώτας ο αρχηγός των Κρητών τοξοτών και από τους Κρητικούς τοξότες περίπου 70.

Την ίδια στιγμή όταν είδε ο Αλέξανδρος ότι οι δικοί του οπισθοχώρησαν και τράπηκαν σε φυγή, όρμησε εναντίον των Θηβαίων με την φάλαγγα συντεταγμένη και τους απώθησε μέσα στις πύλες της πόλης, οι οποίοι με την σειρά τους τράπηκαν πανικόβλητοι σε άτακτη φυγή και δεν πρόλαβαν να κλείσουν τις πύλες της Θήβας. » (2) 2. Στην μεγάλη μάχη της Ισσού. Πριν την μάχη της Ισσού ο Αλέξανδρος όπως πάντοτε έκανε, εμψυχώνει την ελληνική στρατιά, με ειδικές αναφορές στο κάθε μάχιμο τμήμα της. Τονίζει ακόμη την ιδιαίτερη ελλαδική καταγωγή αυτών των τμημάτων μάχης και τους υπενθυμίζει το ένδοξο ιστορικό τους παρελθόν.

Στο σημείο αυτό αναφέρεται στον Αθηναίο στρατηγό Ξενοφώντα και τους έλληνες  στρατιώτες που ονομάστηκαν Μύριοι, και συμπολέμησαν το 401 π.Χ με τον Πέρση Κύρο κατά του αδελφού του Αρταξέρξη, στον περσικό εμφύλιο πόλεμο.  Συγκρίνοντας την επιτυχή επιστροφή στην Ελλάδα των Μυρίων υπό την ηγεσία του Ξενοφώντα, τους υπενθυμίζει ότι οι πρόγονοί τους αυτοί, καίτοι δεν είχαν την δική τους προετοιμασία και εκπαίδευση, κατάφεραν να επιβιώσουν, παρά το γεγονός ότι δεν διέθεταν Θεσσαλούς ιππείς, ούτε Βοιωτούς ή Πελοποννήσιους ή Θράκες ή Μακεδόνες, ούτε τους περίφημους τοξότες της Κρήτης.

Παρά ταύτα επέστρεψαν από την Μαύρη θάλασσα στην Ελλάδα νικώντας όλους όσους αντιστάθηκαν σε αυτή τους την πορεία προς την πατρίδα.  (3)          

Κατά την παράταξη των αντιπάλων στρατών, πριν από την μεγάλη  μάχη στην Ισσό καταγράφεται στο ιστορικό κείμενο, ο χώρος τάξης στο πεδίο της μάχης στο οποίο τοποθέτησε ο Αλέξανδρος τους Κρητικούς του. Τους τοποθετεί και στην δεξιά πλευρά της ελληνικής παράταξης, αλλά και στην αριστερά.

 Οι Κρήτες τοξότες λειτουργούν σαν ελεύθεροι καταδρομείς του πεζικού, με βάση το σχέδιο μάχης του Αλέξανδρου. Ειδικότερα και σε σχέση με την δεξιά πλευρά στο πλέον ακραίο σημείο της, τοποθετήθηκε ένα μεικτό τμήμα εφόδου μάχης από πρόδρομους ιππείς, που προηγούνταν δηλαδή του κυρίως ιππικού, με Παίονες και Αγριάνες αρχηγοί των οποίων ήταν αντίστοιχα οι Πρωτόμαχος και Αρίστων και Κρήτες τοξότες.

Οι Κρήτες τοξότες και μέρος των ιππέων τάχθηκαν σε σχήμα γωνίας, για να καλύπτουν την βαριά φάλαγγα μάχης που είχε χωρισθεί σε δύο τμήματα – πτέρυγες, ένα στραμμένο προς τον Δαρείο και την κύρια δύναμή του και το άλλο στραμμένο προς τα νώτα τους προς το βουνό αντικριστά με την άλλη δύναμη των Περσών, για να αποφύγουν την περικύκλωση από τους πέρσες, που ήταν πολυπληθέστεροι από τους Έλληνες.

(4) Οι Κρήτες λοιπόν τάχθηκαν Εις Επικαμπήν ή αλλοιώς σε Επικάμπιον Τάξιν, δηλαδή όταν η δεξιά πλευρά στο μέτωπο της μάχης στρέφεται δεξιά και αριστερά σαν σκελίδα, σαν λαβή, και κάμπτεται αρκετά ώστε να σχηματίζει στην πίσω πλευρά του μετώπου άλλο ιδιαίτερο μέτωπο, έτσι ώστε η παράταξη της δεξιάς πτέρυγας να είναι αμφίστομη για να αποφεύγει την περικύκλωση από τους πολυάριθμους Πέρσες. 

Η εφαρμογή της γεωμετρίας στο πεδίο της μάχης, αποκαλύπτει την ιδιοφυΐα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπου η ποιότητα αντιπαρέρχεται την ποσότητα, όπου η στρατηγική αντιμετωπίζει το μέγα πλήθος.

Στο άκρο της αριστερής πτέρυγας ο Αλέξανδρος παρέταξε τους Κρήτες τοξότες και τους Θράκες. Παραπέρα από αυτούς έταξε το ιππικό. Έργο πολεμικό και καθήκον των Κρητών, ήταν η κάλυψη πεζών και ιππικού και οι καταδρομικές δολιοφθορές κατά του εχθρικού πεζικού και ιππικού. Ο απόλυτος συντονισμός, η συνεργασία  με το φίλιο πεζικό και ιππικό και η ακριβής  χρονική εκτέλεση της δράσης των Κρητών, ήταν κρίσιμη γιατί αφορούσε τον διεμβολισμό της εχθρικής παράταξης σε ολόκληρο τον χρόνο που διαρκούσε η μάχη, σε διαρκή πάντοτε επαφή με τον Αλέξανδρο και το επιτελείο του.

Με άλλα λόγια ένα πολυσύνθετο καθήκον μάχης, εξαιρετικά δύσκολο. 

Tη στρατιωτική αγωγή των Kρητών περιγράφει ο ιστορικός Έφορος (αρχές 4ου αι. π.X., – έως 330 π.X.), που μεταξύ άλλων λέγει: «Kαι των δώρων τιμιώτατα αυτοίς είναι τα όπλα». (Kαι από τα δώρα, τα όπλα γι’ αυτούς χαίρουν μεγαλύτερης εκτίμησης). «…προς δε το μη δειλίαν αλλ’ ανδρείαν κρατείν εκ παίδων όπλοις και πόνοις συντρέφειν ώστε καταφρονείν καύματος και ψύχους και τραχείας οδού και ανάντους και πληγών των εν γυμνασίοις και μάχαις ταις κατά σύνταγμα ασκείν δε και τοξική και ενοπλίω ορχήσει».

[Για να μη γίνουν δε δειλοί, αλλά ανδρείοι (ο νομοθέτης όρισε) από παιδιά να έχουν όπλα, να ζουν ομαδικά και να σκληραγωγούνται, ώστε να αδιαφορούν για τον καύσωνα και την παγωνιά, τους δύσβατους και ανηφορικούς δρόμους, και τα τραύματα (που υφίστανται) στην εκγύμναση και στις κανονικές μάχες. Nα ασκούν δε και την τέχνη του τοξεύειν και τον ένοπλο χορό].

3.     Στην Μέμφιδα της Αιγύπτου. Στην Μέμφιδα της Αιγύπτου ο Αλέξανδρος διόρισε νομάρχες, φρούραρχους, δέχθηκε πολλούς πρέσβεις από την Ελλάδα και αναδιοργάνωσε την διοίκηση της Στρατιάς. Στα πλαίσια αυτά διόρισε διοικητή των τοξοτών τον Ομβρίωνα από την Κρήτη.  (5) Συμπληρωματικά σε όλα τα παραπάνω να αναφερθεί, ότι οι 2.000 Κρήτες τοξότες ήταν χωρισμένοι σε 3 λόχους. Οι κρητικοί που έλαβαν μέρος στην εκστρατεία, έλαβαν το όνομα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ,  δηλαδή «Οι Του Αλεξάνδρου», τονίζοντας ότι ήταν οι στρατιώτες του Μεγαλέξανδρου.

Το όνομα αυτό υπάρχει μέχρι και στις ημέρες μας και το επίθετο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, το έχουν πολλοί Κρήτες, και το πιό πρόσφατο ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ, θα πρέπει να κάνει εξαιρετικά υπερήφανους αυτούς τους Πελασγούς Κρήτες, μια και δηλώνει, ότι κάποιος μακρινός τους πρόγονος, ήταν και αυτός εκεί. Ήταν στην εκστρατεία. Οι Κρητικοί αναφέρονται στα διάφορα  recencio, (Ιστορικές Aναφορές ) για την συμμετοχή τους στην εκστρατεία, όπως αναφέρθηκε πριν.

Ο κάθε τοξότης είχε στην φαρέτρα του 20-25 βέλη και η ταχυβολία των τοξοτών, ήταν 4-5 βέλη το λεπτό, με βολή 300-350 μέτρα. Οι 2.000 Κρήτες τοξότες της εκστρατείας, είχαν δυνατότητα να ρίξουν μία βροχή από 15.000 βέλη, μέσα σε διάστημα έξι λεπτών. Το κόστος του κάθε βέλους, ήταν δύο οβολοί περίπου. 

Κρητικός τοξότης Ενδυματολογική έρευνα-εικονογράφηση του Χρήστου Γιαννακόπουλου για τις Εκδόσεις Περισκόπιο- Στη μάχη του Γρανικού ποταμού, οι Kρήτες τοξότες πολέμησαν στο δεξιό της ελληνικής παρατάξεως. Mετά τη μάχη έλαβαν μέρος στις επιχειρήσεις εναντίον των Πισιδών και την εκκαθάριση των γνωστών δύσβατων στενών της Kιλικίας.

Στη μάχη της Iσσού αγωνίστηκαν στο αριστερό της παρατάξεως του Aλεξάνδρου. Mετά τη μάχη έλαβαν μέρος σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στον Aντιλίβανο, όρος της σημερινής Συρίας. Η κάθε εξάλεπτη βολή, είχε κόστος 5.000 δρχ. Σε μία πλήρη βολή 10-15 λεπτών, θα έπεφταν συνολικά 37.500 βέλη, τα οποία είχαν κόστος δύο τάλαντα.

Συγκριτικά αναφέρουμε, ότι οι Πέρσες είχαν απέναντι στους 2.000 Kρήτες, 10.000 δικούς τους τοξότες. Σε μία πλήρη βολή 10-15 λεπτών, οι Κρήτες έριχναν 37.000 βέλη και οι Πέρσες τους έριχναν μία καταιγίδα 750.000 βελών, κόστους 160 ταλάντων. Αναλογία ένα προς είκοσι. Στην εκστρατεία της Ινδίας οι Κρήτες τοξότες αυξήθηκαν και έφτασαν τους 3.000 και η βροχή από βέλη έφτανε σε μία πλήρη βολή 10 – 15 λεπτών, τα 150.000 βέλη, κόστους 8 ταλάντων.

Κάπως έτσι ήταν το στράτευμα που οδήγησε ο Αντίοχος στην μεγάλη εκστρατεία του που αποκαλείται έκτοτε ¨Αντιόχου Ανάβασις». Ο Μακεδόνας βασιλιάς  σύμφωνα πάντα με τις πηγές συγκέντρωσε στρατό 45- 50.000 ανδρών. Αποτελείτο από 10.000 Έλληνες μισθοφόρους, 8.000 αργυράσπιδες, 2.500 Κρήτες τοξότες, 2.000 εταίρους, 1.000 επιλέκτους ιππείς του Αγήματος, καθώς επίσης και σώματα άλλων Ελλήνων και Ασιατών. Όταν κατα την αρχαιότητα  ήθελαν να μιλήσουν για ένα λαό, που είχε την πιο μεγάλη αγάπη για την πατρίδα του, ανέφεραν τους Kρητικούς.

O Mέτελλος (Τέταρτος Μακεδονικός Πόλεμος οι Ρωμαίοι έστειλαν το στρατηγό Κόιντο Καικίλιο Μέτελλο)  πρώτα επιτέθηκε κατά της Kυδωνίας. Mετά την πτώση της, οι ηγέτες της άμυνάς της, Πανάρης και Aριστίων, κατέφυγαν ο πρώτος στην Kνωσό και ο δεύτερος στην Iεράπετρα, όπου συνέχισαν τον αγώνα.Γενναία αντιστάθηκαν και οι πόλεις Λάππα, Eλεύθερνα, Λύττος. Mετά τις Kυνός Kεφαλές 197 π.X., την Πύδνα 168 π.X., την Kόρινθο 146 π.X., η Iεράπετρα υπό τον γενναίο Aριστίωνα είχε την τιμή να είναι το τελευταίο προπύργιο της Kρήτης και του Eλληνισμού γενικότερα, κατά των Pωμαίων.

Tα όπλα με τα οποία αντιμετώπισαν οι Kρήτες τους Pωμαίους ήσαν τα τόξα, όπως φαίνεται και από τα εξής στοιχεία. O Διόδωρος αναφέρει: «…τους Kρήτας εζηλώσθαι την τοξικήν και το τόξον κρητικόν ονομασθήναι…». (Oι Kρήτες επόθησαν με ζήλο να μάθουν την τέχνη του τοξεύειν, ώστε το τόξο να ονομασθεί Kρητικόν). O Διόδωρος (90-20 π.Χ.) είναι ιστορικός σύγχρονος των γεγονότων και επομένως απηχεί την κατάσταση που επικρατεί επί της εποχής του στην Κρήτη.

4. Νέαρχος του Ανδροτίμου ο Κρητικός, ο Αρχιναύαρχος της Στρατιάς. Κρητικός στην καταγωγή, από την Λατώ. Γεννήθηκε στην Κρήτη και σε ηλικία 12 ετών μετακόμισε με τους γονείς του στην Αμφίπολη της Μακεδονίας. Ο πατέρας του υπήρξε ο προσωπικός γιατρός του παππού του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Αμύντα, καθώς και του Φιλίππου. Από τους στενότερους παιδικούς φίλους του Αλεξάνδρου. Μαζί του στην Μίεζα στην σχολή του Αριστοτέλη. Από τα παιδικά χρόνια, έως τον θάνατο του Αλέξανδρου, ήταν δίπλα του. 

Το αρχαίο θέατρο της Μίεζας  Μία από τις πλέον εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής του και πολύτιμος συνεργάτης του Αλεξάνδρου, από τους πλέον έμπιστους και αφοσιωμένους  φίλους του. Αντιπροσωπεύει την προίκα –δώρο της λεβεντογέννας Κρήτης στον θεόσταλτο Αλέξανδρο, στον κοινό αγώνα των Ελλήνων.Στρατιωτικός και θαλασσοπόρος, ερευνητής και συγγραφέας.

Πολύμορφη και πολυτάλαντη προσωπικότητα, με ανησυχίες ταυτόσημες του Αλεξάνδρου, συμμετείχε σε όλες τις εκστρατείες του μεγάλου ηγέτη και αδελφικού φίλου του. 

Ο Αλέξανδρος με την ανάληψη της ηγεσίας, εντάσσει αμέσως τον Νέαρχο, στο σώμα των εταίρων. Κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων ο Νέαρχος διοικεί  περιοχές της Μ .Άσίας,  που εκτείνονται από την έναντι του Καστελόριζου ακτή, μέχρι και την περιοχή των Αδάνων, απέναντι από την Κύπρο.

Στις επιχειρήσεις στο σημερινό βόρειο Αφγανιστάν και νότιο Ουζμπεκιστάν, ο Νέαρχος ενίσχυσε τον στρατό του Αλεξάνδρου και με άλλους  Έλληνες οπλίτες. Με την κατάληψη της Αόρνου Πέτρας στο βορειοανατολικό Πακιστάν ο Νέαρχος προέβη σε αναγνώριση της περιοχής. Με εντολή του Αλεξάνδρου ναυπηγεί νέο στόλο με 2.100 πλοία ειδικού τύπου. Η αυστηρή επιλογή των ναυτών και ο διορισμός διοικητών τριηράρχων, έφεραν την σφραγίδα του μεγάλου άντρα της Κρήτης.

Επί δύο χρόνια ο Νέαρχος και ο Αλέξανδρος εξερεύνησαν τους ποταμούς Ινδό,΄Υφαση,Υδάσπη,Υδραώτη και Ακεσίνη. Ιστορικό κομμάτι διθυραμβικής εκτέλεσης, της παγκόσμιας χαρτογράφησης του πλανήτη γη, συνιστούσε η θαλάσσια πλεύση από τις εκβολές του Ινδού ποταμού στο σημερινό νότιο Πακιστάν, προς τον Ευφράτη ποταμό, κοντά στο σημερινό Κουβέιτ και στα θαλάσσια σύνορα Ιράκ-Σαουδικής Αραβίας και παραπέρα προς την άγνωστη ωκεάνια ναυσιπλοΐα.

Ο Αλέξανδρος ξεκινάει από τα Πάταλα – Δέλτα Ινδού ποταμού, σημερινό Πακιστάν και διασχίζει την έρημο που εκτείνονταν από το Καράτσι του Πακιστάν μέχρι τα στενά του Ορμούζ στο σημερινό Ιράκ, απέναντι από την σημερινή πόλη Ομάν της Σαουδικής Αραβίας, με μαρτυρικές συνθήκες χωρίς νερό και τρόφιμα, σε ένα Γολγοθά δύο μηνών, από τις ακτές του Πακιστάν και του Ιράν, από τον Ινδικό ωκεανό μέχρι τον Περσικό Κόλπο! Φθάνει με εξουθενωμένη στρατιά στα Πούρα στην ενδοχώρα του σημερινού Ιράν και κατευθύνεται στο σημερινό νοτιοδυτικό Ιράν.

Στο αντίστοιχο διάστημα ο Νέαρχος αντιμετωπίζει παρόμοιο ναυτικό Γολγοθά, με όμοια προβλήματα έλλειψης νερού και τροφής, ξεκινώντας τον εκπληκτικό του πλού τον Σεπτέμβριο του 325 π.Χ, διαπλέοντας το δέλτα του Ινδού ποταμού. Στις παραθαλάσσιες ζώνες του σημερινού Πακιστάν και Ιράν πραγματοποιείται ηπρώτη καλημέρα μεταξύ του ανθρώπου και της φάλαινας. Η πρώτη παγκόσμια περιγραφή που μας διασώζει στο ημερολόγιό του ο Νέαρχος είναι εξαιρετικά γλαφυρή. Ας την προσεγγίσουμε: 

[ Eνώ ο στόλος έπλεε στον κόλπο Gwatar(Κατάρ), όπου είναι σήμερα τα σύνορα του Πακιστάν και του Ιράν, παρουσιάστηκε το θέαμα τεράστια κήτη να πλέουν, και να αφήνουν από το σώμα τους να εκτινάσσονται σε αρκετό ύψος, πίδακες αφρισμένου νερού. Επρόκειτο για φάλαινες, τις οποίες οι Ευρωπαίοι ΄Ελληνες (ίσως)  έβλεπαν για πρώτη φορά.  Τα θαλάσσια τέρατα οπλισμένα με καταπληκτική δύναμη μπορούσαν με ένα μόνο κτύπημα της ουράς να συντρίψουν το πλέον γερό σκάφος.

Μπροστά σε αυτόν τον φοβερό και άγνωστο εχθρό, όλοι αμέσως πανικοβλήθηκαν. Ο Νέαρχος πέρασε γρήγορα και διαδοχικά από όλα τα πλοία και έδωσε θάρρος στα πληρώματα. Διέταξε συγκεκριμένα να τεθούν τα πλοία σε παράταξη μάχης, σαν να επρόκειτο για ναυμαχία, με τις πρώρες και τα έμβολα προς την πλευρά των φαλαινών. Με το σύνθημά του, όλοι μαζί με τις σάλπιγκες, τα κουπιά, τις ασπίδες, και οτιδήποτε άλλο μέσο, θα προκαλούσαν δαιμονιώδη θόρυβο.

Έτσι και έγινε. Οι φάλαινες τρομαγμένες εξαφανίστηκαν μέσα στο νερό, για να εμφανιστούν ξανά σε μεγάλη απόσταση από τα πλοία, στο ανοικτό πέλαγος. Για άλλη μία φορά ο μεγάλος Κρητικός, ο Νέαρχος του Ανδροτίμου από την Λατώ της Κρήτης, κέρδισε την εμπιστοσύνη των ανδρών του. ] (7) Το μαρτύριο του Νεάρχου και των γενναίων ναυτών του, διαρκεί ογδόντα περίπου ημέρες.

Στα μέσα Δεκεμβρίου του 325 π.Χ οι δύο παιδικοί φίλοι συναντώνται με τις ακόλουθες συγκλονιστικές συνθήκες, βιώνοντας την θέλησή τους για την εξερεύνηση του αγνώστου. Ο Νέαρχος με τον υποναύαρχό του τον Αρχία που κατάγονταν από την Πέλλα και 6 αξιωματικούς, φεύγει από την πόλη Ομάν της Σαουδικής Αραβίας όπου είχε αγκυροβολήσει, για να βρει το στρατόπεδο του Αλέξανδρου που βρισκόταν σε απόσταση 150 χιλιομέτρων, την ακριβή θέση του οποίου δεν εγνώριζε. Προχωρώντας αρκετά στην ενδοχώρα του σημερινού Ιράν, συναντήθηκαν με έφιππη περιπολία που είχε στείλει ο Αλέξανδρος προς αναζήτησή τους.

Φθάνοντας τελικά στον Αλέξανδρο με αυτή την εμφάνιση, με μακριά και ταλαιπωρημένα μαλλιά, με γένια και ηλιοκαμένα πρόσωπα και κουρέλια αντί στρατιωτικών στολών, εμπεδώθηκε στον Αλέξανδρο η πεποίθηση ότι στόλος είχε καταστραφεί. Δακρύζοντας είπε στον Νέαρχο, ότι αφού σώθηκε αυτός και ο Αρχίας, θα αισθάνεται κάπως ελαφρότερη την συμφορά. Εξίσου συγκινημένος ο Νέαρχος του απήντησε, ότι και ο στρατός και ο στόλος σώθηκαν και αυτοί ήρθαν για να του αναγγείλουν την χαρμόσυνη είδηση.

Κλαίγοντας ο Αλέξανδρος αγκάλιασε τον παιδικό του φίλο από την Κρήτη και φώναξε: αυτή η είδηση μου έφερε μεγαλύτερη χαρά από τις νίκες μου στην Ασία. Ο Νέαρχος και οι συνεργάτες του τιμήθηκαν με πολύτιμα δώρα από τον Αλέξανδρο. Τον Φεβρουάριο του 324 π.Χ στα Σούσα, σε μία λαμπρή τελετή, τιμήθηκε από τον Αλέξανδρο με χρυσό στέφανο γιατί πραγματοποίησε τον περίφημο Περίπλουν του Ινδικού Ωκεανού και την πρώτη παγκόσμια χαρτογράφηση της περιοχής.

Στο τέλος της ζωής του Αθάνατου Αλέξανδρου, ο μεγάλος άνδρας της Κρήτης ο Νέαρχος, ταύτισε το δικό του όνομα και το όνομα της Κρήτης, με τις ενδοξότερες σελίδες της ελληνικής και παγκόσμιας ναυσιπλοΐας, περιγράφοντας τα επικίνδυνα ταξίδια και μάχες στο άγνωστο και την όμορφη δύναμη της φύσης.

Το ισχυρό συγγραφικό ταλέντο του Νεάρχου, επηρέασε για αρκετούς αιώνες τον τρόπο σκέψης και συγγραφής πολλών μεταγενέστερων ερευνητών και συγγραφέων, σε παγκόσμιο επίπεδο. Μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου, προσχώρησε στον Αντίγονο και στον γιό του, Δημήτριο τον πολιορκητή. Το 315 π.Χ  για τελευταία φορά, παρουσιάζεται να ναυπηγεί στόλο στην Φοινίκη για τους Αντιγονίδες.

Πιθανολογείται ότι φονεύθηκε στην μάχη της Ιψούς το 301 π.Χ,  ή, ότι επέστρεψε στην Μακεδονία. Συνέγραψε το:-    «Αμφί Τω Περίπλω», το πρώτο ναυτικό ημερολόγιο της παγκόσμιας ιστορίας, που αποτέλεσε βασική ιστορική πηγή για τον Λεύκιο Φλάβιο Αρριανό. Διεσώθησαν αποσπάσματα  του έργου του, από τον  Muller στη συλλογή Scriptrer Alexandri Magni. (Κ. Μύλλερ- Παρίσι 1846).    Β 

Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ – Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ   

Γράφει ο ΜΙΝΩΣ ΣΟΦΟΥΛΗΣ Το 335 π.Χ. 500 Κρήτες τοξότες, συμπολεμούν με τους Μακεδόνες, εναντίον των Θηβαίων, που -βοηθούμενοι από τους Αθηναίους- είχαν ξεσηκωθεί εναντίον του βασιλιά της Μακεδονίας, μόλις κυκλοφόρησε η φήμη ότι είχε σκοτωθεί ο Αλέξανδρος. Στη σύγκρουση εκείνη έπεσαν 70 τοξότες και… ο αρχηγός τους. «…Και Ευρυβώτας τε ο Κρης πίπτει ο ταξιάρχης και αυτών των τοξοτών ες εβδομήκοντα.

» (Αρριανός). Μα πώς βρέθηκαν οι Κρήτες τοξότες κάτω από τα τείχη της Θήβας πριν αρχίσει η εκστρατεία εναντίον των Περσών υπό την αρχηγία του Αλέξανδρου, όπως είχε συμφωνηθεί στη συνέλευση της Κορίνθου το 336 π.Χ.; Τους Κρητικούς δεν τους ενδιέφερε η απόφαση που πήραν όλες οι ελληνικές πόλεις εκτός της Σπάρτης [αφού οι Σπαρτιάτες απάντησαν πως το έθιμό τους είναι να αρχηγεύουν στον πόλεμο και όχι ν’ ακολουθούν άλλους: «…Ίδιον ημών είναι να άγωμεν και ουχί να αγώμεθα.»] να βοηθήσουν (με βαριά καρδιά!) τον Μακεδόνα στρατηλάτη.

Αυτοί είχαν πάρει την απόφαση να σταθούν δίπλα στους Μακεδόνες πολύ ενωρίτερα και η αιτία ήταν ο πατριώτης τους Νέαρχος. Ο πατέρας του ο Ανδρότιμος, που καταγόταν από τη Λατώ της Κρήτης, έφυγε από το νησί και εγκαταστάθηκε στην Αμφίπολη της Μακεδονίας. Λόγω των ικανοτήτων του βρέθηκε στην αυλή του Φιλίππου και εκεί άρχισε η φιλία του Νεάρχου με τον συνομήλικό του Αλέξανδρο.Μια φιλία που έμεινε αταλάντευτη έως το τέλος του μεγάλου στρατηλάτη.

Τον ακολούθησε στην Ιλλυρία, όπου εξορίστηκε από τον πατέρα του, επειδή αντέδρασε στον δεύτερο γάμο του, κάτι που έβαζε στο περιθώριο τη μητέρα του Ολυμπιάδα. Μετά τη συμφιλίωση Φιλίππου – Αλεξάνδρου, επέστρεψαν και οι δύο από την εξορία αλλά και πάλι ο Νέαρχος εξορίστηκε επειδή ο βασιλιάς δεν τον ήθελε κοντά στον διάδοχο.

Ο ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΤΟΞΟΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Μόλις ο Αλέξανδρος ανέβηκε στον θρόνο ο Νέαρχος γύρισε κοντά στον φίλο του. Με ενέργειες δικές του βρέθηκαν λοιπόν στη Μακεδονία οι Κρήτες τοξότες, που έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην εκστρατεία που ετοιμαζόταν εναντίον των Περσών. Αρχές του 334 π.Χ. πέρασε στην Ασία ο Αλέξανδρος με κύρια δύναμη το Μακεδονικό πεζικό και το Θεσσαλικό ιππικό. Υπήρχε αρχικά και συμμετοχή των ελληνικών πόλεων κατά 20%, χωρίς ποτέ να τις πιέσει, αφού κατά βάθος ήταν εναντίον του και μόλις εύρισκαν ευκαιρία ήταν έτοιμοι για επανάσταση.

Όμως στον περσικό στρατό βρήκε απέναντί του χιλιάδες Έλληνες μισθοφόρους. Στον Γρανικό αναφέρονται 20.000 και στα Γαυγάμηλα 30.000. Απ’ αυτούς πιάστηκαν 2.000 αιχμάλωτοι τους οποίους ο Αλέξανδρος έστειλε στη Μακεδονία να εργάζονται ως δούλοι, επειδή: «.Έλληνες όντες, εναντία τη Ελλάδι, υπέρ των βαρβάρων εμάχοντο.». Αυτοί που έμειναν σταθερά δίπλα στον στρατηλάτη ήταν οι Κρήτες, που εκτός από τοξότες (άριστοι στην αντιμετώπιση δρεπανηφόρων αρμάτων και ελεφάντων) υπήρχαν και αρκετοί πεζοί. Ο ιστορικός Πολύβιος αναφέρει: «.Δια τα ενέδρας, τας επιδρομάς, την σύλληψιν αιχμαλώτων, τας νυκτερινάς περιπόλους, καθ’ όλας τας περιπτώσεις καθ’ ας απαιτείται πονηρία και δράσις μικρού αριθμού ανδρών, κατά γην, όπως και κατά θάλασσαν, οι Κρήτες είναι ακαταγώνιστοι».

Και για τους τοξότες προσθέτει: «…Η ταχυβολία των Κρητών τοξοτών ήταν εκπληκτική…». Οι Κρητικοί θαύμαζαν τον στρατηλάτη αλλά δεν ήθελαν να εκθέσουν και τον πατριώτη τους, για τον οποίο ο ιστορικός Αρριανός γράφει: «…Νέαρχος ο Ανδροτίμου, Κρης, των Αλεξάνδρω τω μεγάλω συστρατευσαμένων, ο διασημότερος…». Ο Αλέξανδρος, εκτιμώντας την προσφορά της Κρήτης, ίδρυσε πόλιν την οποίαν ονόμασε Κρητόπολιν, όπου κατοίκησαν απόστρατοι Κρήτες και άλλοι που ήλθαν από το νησί. Κανέναν άλλο ελληνικό λαό δεν ετίμησε με τέτοια πράξη.

Για την πόλη αυτή ο ιστορικός Διόδωρος γράφει: «.Η αρχαία Κρητόπολις έκειτο επί της οδού της αγούσης από των ακτών της Παμφυλίας, εις Φρυγίαν και εις απόστασιν 5 ωρών προς νότον της Σαλαγούς και 18 προς βορράν της Ατταλείας.». Αντιδραστικές λοιπόν οι Ελληνικές πόλεις αλλά παρ’ όλα αυτά ο Αλέξανδρος δεν έπαυε να λέει ότι ο πόλεμος εναντίον των Περσών ήταν πόλεμος των Ελλήνων και όχι των Μακεδόνων.

Αυτό φαίνεται και από την επιγραφή που είχαν οι 300 περσικές πανοπλίες που έστειλε στην Ελλάδα προς τιμήν της θεάς Αθηνάς, μετά τη μάχη του Γρανικού: «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες -πλην Λακεδαιμονίων- από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων». Έστειλε επίσης πίσω όσα λάφυρα είχαν αρπάξει οι Πέρσες κατά την εισβολή τους στην Ελλάδα. Η στρατιά προχωρεί στα βάθη της Ασίας και ο Νέαρχος, πάντα δίπλα στον αρχηγό, κερδίζει, με την αξία του, ύψιστα αξιώματα. Όμως το τέλος της εκστρατείας πλησιάζει, ο Ινδός ποταμός είναι το τέρμα. Ο στρατός δεν αντέχει άλλο και οι προετοιμασίες της επιστροφής αρχίζουν. Στο ποτάμι ναυπηγείται στόλος και όλοι προχωρούν προς τις εκβολές του.  Ο Αλέξανδρος πίστευε πως η θάλασσα, όπου χυνόταν το ποτάμι, ήταν η ίδια που σχηματίζει τον Περσικό κόλπο, οπότε θα υπήρχε θαλάσσιος δρόμος που από τις εκβολές του Ινδού θα πήγαινε στις εκβολές του Ευφράτη.

Αυτό θα διευκόλυνε τις εμπορικές σχέσεις ανάμεσα στις δύο περιοχές και θα έφερνε σε επαφή λαούς με διαφορετικούς πολιτισμούς. Αυτό που έμενε να γίνει ήταν το ταξίδι, με τα πολλά του προβλήματα, όπως ανεπαρκείς ναυτιλιακές γνώσεις, ακατάλληλα για μεγάλες θάλασσες πλοία κ.λπ. Το κυριότερο όμως ήταν ότι οι άνδρες αντιμετώπιζαν με δέος τον άγνωστο ωκεανό. Ποιον θα έβαζε αρχηγό αυτής της προσπάθειας; Ποιος είχε το ανάστημα να κρατήσει την πειθαρχία και να εμψυχώσει τους άνδρες; Ποιος είχε το θάρρος και την ικανότητα να διαλύσει τις προλήψεις των ναυτών;

Ποιος είχε τόση αφοσίωση προς τον Αλέξανδρο, να προσπαθήσει να φέρει σε πέρας μια τέτοια αποστολή; Ο Αλέξανδρος διάλεξε τον πιστό φίλο, τον ατρόμητο Κρητικό, τον Νέαρχο. Ενώ αρχικά, οι αποσπασμένοι στον στόλο στρατιώτες ήταν απρόθυμοι και έντρομοι από την κακοτυχία τους, να ξανοιχτούν στον άγνωστο ωκεανό, μόλις τους μίλησε, ο τόσο κοντά στον στρατηλάτη, ναύαρχος, τον εμπιστεύτηκαν και οι φόβοι διαλύθηκαν. Ο στόλος, 100 πλοίων, με 12.000 πληρώματα και 2.000 διαλεχτούς μαχητές, για ν’ αντιμετωπίζουν τυχόν εξεγέρσεις, φεύγει προς το άγνωστο.

Μεγάλο πρόβλημα ο ανεφοδιασμός σε τρόφιμα και νερό για τόσα άτομα. Για την αντιμετώπισή του, η στρατιά θα προχωρούσε κοντά στην ακτή, όπου θα οργανώνονταν σταθμοί ανεφοδιασμού και το ίδιο θα έκανε και ο στόλος, αν και υπήρχαν αρκετοί κίνδυνοι για τα πλοία να πλησιάζουν κοντά σε άγνωστες παραλίες. Η στρατιά ξεκίνησε τέλη Αυγούστου 325 π.Χ. και προχώρησε αντιμετωπίζοντας όχι μόνο εχθρικές φυλές αλλά και εχθρικό έδαφος, με φοβερές στερήσεις. Ο στόλος ξεκίνησε τέλη Σεπτεμβρίου αλλά είχε πολλές καθυστερήσεις αντιμετωπίζοντας φοβερούς ανέμους και άγριες τρικυμίες. Αρχές Νοεμβρίου έπιασαν σε σημείο ανεφοδιασμού με απώλειες τρία πλοία και αρκετές φθορές, τις οποίες αποκατέστησαν εκεί. Το περιπετειώδες ταξίδι συνεχίστηκε και τελικά έφθασαν στο κατώφλι του Περσικού κόλπου (Στενό του Hormuz). Εκεί κοντά βρισκόταν και η στρατιά και η συνάντηση του Αλεξάνδρου και Νεάρχου έγινε 15 – 20 Δεκεμβρίου.

Ακολούθησαν χαρές και γλέντια, με τους στρατιώτες να τους στεφανώνουν και να τους ραίνουν με άνθη.   ΠΛΟΙΟ ΤΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ Ο Αλέξανδρος έδωσε τις εντολές για την πορεία του γυρισμού. Ο στόλος θ’ ακολουθούσε την ανατολική πλευρά του Περσικού κόλπου, θα έφθανε στις εκβολές του Ευφράτη και θα ανέβαινε το ποτάμι έως τα Σούσα. Φλεβάρη του 324 π.Χ. μπήκε η στρατιά στα Σούσα και χωρίς προβλήματα έφθασε ο στόλος. Εκεί έγιναν μεγάλες γιορτές και παντρολογήματα.

Με παρότρυνση του Αλεξάνδρου, εκατό τιτλούχοι παντρεύτηκαν Περσίδες αρχοντοπούλες. Ακόμα και ο ίδιος, αν και είχε ήδη παντρευτεί τη Ρωξάνη, ξαναπαντρεύτηκε τη Στάτειρα, κόρη του Δαρείου. Έδωσε επίσης προίκα σε όλες τις Περσίδες, που έπαιρναν Έλληνες. Στα Σούσα παντρευόταν συμβολικά η Δύση με την Ανατολή (όπως είναι φυσικό, οι στρατιώτες δεν θα περίμεναν να παντρευτούν Περσίδες, ύστερα από τη διαταγή του Αλεξάνδρου αλλά θα είχαν ήδη ενώσει τη Δύση με την Ανατολή!).

Βέβαια υπήρξαν και αντιδράσεις αλλά με πληρωμένα όλα τα χρέη των στρατιωτών και με πλούσια δώρα σε όσους είχαν διακριθεί στις μάχες, τα πνεύματα ηρέμησαν. Από τα Σούσα, ο Αλέξανδρος πήγε στη Βαβυλώνα, όπου και πέθανε τον Ιούνιο του 323 π.Χ., σε ηλικία μόλις 33 ετών. Οι στρατηγοί μοιράστηκαν την απέραντη αυτοκρατορία και σε λίγο άρχισαν οι μεταξύ τους διαμάχες. Λίγο μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου η Ρωξάνη γέννησε έναν γιο, που χαροποίησε τον στρατό και τον ονόμασαν Αλέξανδρο. Πριν γεννήσει, έφερε στη Βαβυλώνα τη Στάτειρα (με ψεύτικες υποσχέσεις) όπου βρήκε τον θάνατο. Σίγουρα φοβήθηκε μήπως είχε μείνει και αυτή έγκυος, οπότε θα υπήρχαν δύο διάδοχοι!

Το 319 π.Χ. πέθανε ο βασιλιάς της Μακεδονίας Αντίπατρος και τη θέση του πήρε ο Κάσσανδρος. Σε μια περίοδο απουσίας του, οι αντίπαλοί του συμμάχησαν με τον βασιλιά της Ηπείρου, έγιναν κύριοι της κατάστασης και η μητέρα του Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδα, επέστρεψε από την Ήπειρο, όπου βρισκόταν, έχοντας υπό την προστασία της τη Ρωξάνη και τον διάδοχο. Οι Μακεδόνες τους υποδέχθηκαν με χαρά αλλά η Ολυμπιάδα -που ήταν σκληρή γυναίκα- άρχισε τις αντεκδικήσεις προκαλώντας την αντιπάθεια του λαού. Ο Κάσσανδρος επιστρέφει νικητής, θανατώνει την Ολυμπιάδα και περιορίζει τη Ρωξάνη και τον διάδοχο (6ετή) στην Αμφίπολη. Και ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των επιγόνων συνεχίζεται!

Τελικά το 311 π.Χ. τα βρίσκουν μεταξύ τους.    ΚΑΣΣΑΝΔΡΟΣ Ο Κάσσανδρος ορίζεται στρατηγός της Ευρώπης, μέχρι ενηλικιώσεως του διαδόχου. Όμως δεν κράτησε τον λόγο του και σκότωσε τη μητέρα και τον 12ετή Αλέξανδρο. Έτσι έκλεισε ο κύκλος της οικογένειας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ποιο όμως το τέλος του δικού μας Νεάρχου; Αυτός βρέθηκε στην αυλή του Αντίγονου, ο οποίος εκτιμώντας τα προτερήματά του, τον έκανε κύριο σύμβουλο του γιου του.

«.Παρακατέστησε δε αυτώ (στον γιο του Δημήτριο τον πολιορκητή) και σύμβουλον, Νέαρχόν τε τον Κρήτα, άνδρα πρεσβύτερον και συναστρατευκότα τω Αλεξάνδρω πάσαν την στρατειάν…». Ο Νέαρχος υπηρέτησε το ίδιο πιστά, όπως και τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Αντίγονο και τον γιο του, εκτελώντας με αφοσίωση τα καθήκοντα που του είχαν ανατεθεί. Το 312 π.Χ. ο Δημήτριος ηττήθηκε από τον Πτολεμαίο και εκεί πιστεύεται ότι σκοτώθηκε ο μεγάλος Κρητικός. 

περισσότερες  φωτογραφίες στην πηγή

πηγή https://www.iellada.gr/istoria/oi-krites-stin-ekstrateia-toy-m-alexandroy-krites-toxotes