Η Παναγία και η Ιατρική - Η προσδοκία του θαύματος

Ο Αύγουστος για τον Ελληνισμό είναι ο μήνας της Παναγίας. Στην Ελληνοχριστιανική παράδοση, το πρόσωπο της Παναγίας συνδέεται στενά με την προσδοκία της ίασης του ανθρώπου από τις παθολογικές καταστάσεις.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης και στην Ελλάδα γιορτάζεται από τη μία άκρη ως την άλλη με ιδιαίτερη λαμπρότητα και ευλάβεια. Χιλιάδες πιστών με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη, προστρέχουν στα αμέτρητα προσκυνήματα, όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας για να μαρτυρήσουν τη πίστη τους στο πρόσωπό της και να την ικετέψουν να μεσολαβήσει στον Υιό της για τη σωτηρία της ψυχής τους, αφού, σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, η Παναγία λίγο πριν τη μετάστασή της στους Ουρανούς υποσχέθηκε ότι δεν θα σταματήσει να φροντίζει για όλο τον κόσμο και θα γίνει η «μεσίτρια» στον Υιό της για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.

Η Παναγία Σουμελά είναι ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του ποντιακού ελληνισμού. Από το έτος ίδρυσής της μέχρι σήμερα την έχουν επισκεφθεί εκατομμύρια πιστοί από όλο τον κόσμο για να ζητήσουν τη χάρη της, ενώ η μεταφορά της εικόνας γίνεται με βυζαντινή κατάνυξη και θεωρείται μία από τις πιο συγκινητικές ακολουθίες.

Η Παναγία της Τήνου: Η εικόνα της Παναγίας της Τήνου βρέθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1823, έπειτα από πολλές προσπάθειες και με την υπόδειξη της Παναγίας στη μοναχή Πελαγία, στην ιστορική Μονή της "Κυράς των Αγγέλων", στο Κεχροβούνι. Ο δρόμος που οδηγεί από το λιμάνι στο ναό του Ευαγγελισμού, όπου βρέθηκε η εικόνα, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της άρρηκτης σχέσης του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Ο δρόμος αυτός αποτελεί το χώρο όπου αμέτρητες χιλιάδες ανθρώπων, κάθε χρόνο, εναποθέτουν τις ελπίδες τους και την πίστη τους ανηφορίζοντας με τα γόνατα για να φτάσουν στο ναό και να προσκυνήσουν τη Χάρης της.

Παναγία της Εκατονταπυλιανής: Ο ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής βρίσκεται στην Παροικία, της Πάρου. Ο Πάνσεπτος ναός της Εκατονταπυλιανής Πάρου αποτελεί το μεγαλύτερο ιερό προσκύνημα όχι μόνο στη περιφέρεια της Ιεράς Μητρόπολης Παροναξίας, που υπάγεται, αλλά και όλου του ελληνικού χώρου, μετά το συγκρότημα του Αγίου Όρους. Η δε ιερή εικόνα της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής που είναι έργο του 17ου αιώνα αποτελεί τη δεύτερη προσκυνηματική εικόνα των Κυκλάδων μετά την ιερή εικόνα της Παναγίας της Τήνου.

Τα φιδάκια στην Κεφαλλονιά Κάθε Δεκαπενταύγουστο μέσα και έξω από το ναό της Παναγίας Λαγκουβάρδας (ή Παναγία η Φιδούσα), κοντά στο χωριό Μαρκόπουλο στην Κεφαλλονιά, εμφανίζονται φίδια, τα οποία οι πιστοί ονομάζουν «φιδάκια της Παναγίας» και τα θεωρούν ιδιαίτερα γούρικα. Σύμφωνα με την παράδοση αν κάποια χρονιά τα φίδια δεν παρουσιασθούν, είναι κακό σημάδι. Αυτό συνέβη το 1940, καθώς και το 1953, οπότε δοκιμάσθηκε το νησί από τους σεισμούς.


Παναγία Αγιασώτισσα. Στην ενδοχώρα της Λέσβου, στην Αγιάσο, ο Δεκαπενταύγουστος αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία για όλους. Η ομώνυμη εικόνα είναι έργο του ευαγγελιστή Λουκά, πλασμένη με κερί και μαστίχα. Πολλοί από τους προσκυνητές, με αφετηρία την πόλη της Μυτιλήνης, περπατούν 25 χιλιόμετρα για να φθάσουν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, όπου διανυκτερεύουν.

Στον Ταΰγετο, η Μονή της Παναγίας της Γιάτρισσας είναι κτισμένη στην κορυφογραμμή σε υψόμετρο 1.000μ. Είναι αφιερωμένη στη Γένεση της Παναγίας και έχει οικοδομηθεί σε ερείπια αρχαίου ναού της Αθηνάς Γιατρίσσης. Στο εσωτερικό της μονής, ακόμα διακρίνονται δομικά στοιχεία από τον αρχαίο ναό.

Στη Σαμοθράκη, υπάρχει η Παναγία Κουφή, επειδή θεωρείται ότι θεραπεύει άτομα με προβλήματα ακοής, και στις Σέρρες η λεχούσα, η οποία πιστεύεται ότι προστατεύει τις λεχώνες.

Παναγία η Γιάτραινα βρίσκεται στο Ιατρικό Μουσείο που βρίσκεται στην πανεπιστημιούπολη Ιωαννίνων. Η εικόνα είναι μια αναπαράσταση 12 ιατρικών θαυμάτων της Παναγίας.
Και υπάρχουν πολλά ακόμα προσκυνήματα της Παναγίας, σε ολόκληρη την Ελλάδα, όπου πιστοί εναποθέτουν τις ελπίδες για την υγεία τους. Επειδή η Παναγία συνδέεται στενά με την προσδοκία της θεραπείας πολλά εκκλησάκια σε χώρους υγείας – νοσοκομεία ιδρύματα είναι αφιερωμένα στην Παναγία, αλλά και πολλά ιδρύματα- κλινικές φέρουν το Ονομά της.

Στις μέρες μας, περίπου 3 - 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πιστεύουν σε μια θεϊκή δύναμη και στην επίδραση της προσευχής για την επίτευξη της θεραπείας. Έχουν καταγραφεί πολλές περιπτώσεις ίασης, οι οποίες αποδίδονται στη Θεϊκή παρέμβαση. Άλλωστε, όλες οι θρησκείες αναγνωρίζουν την ύπαρξη της Θεϊκής παρέμβασης για την αποκατάσταση της υγείας.

Υπάρχουν ασθενείς που θεραπεύονται παρά το γεγονός ότι η επιστήμη δεν τους δίνει καμία ελπίδα ανάρρωσης. Ο Γάλλος γιατρός Πατρίκ Τεγέ, θέσπισε επτά προϋποθέσεις που εφόσον ισχύουν μπορεί να κριθεί η θεραπεία ως θαύμα.

Πρώτον, θα πρέπει η νόσος να είναι γνωστή και καταγεγραμμένη.

Δεύτερον, θα πρέπει να είναι σοβαρή, ικανή να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς.

Τρίτον, να υπάρχουν μετρήσιμες οργανικές και σωματικές βλάβες, απαραίτητο κριτήριο για να αποκλειστεί η περίπτωση ψυχικής νόσου.

Τέταρτον, δεν θα πρέπει να έχει εφαρμοστεί κανένα είδος θεραπείας στο μεσοδιάστημα, που να έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία ίασης.

Πέμπτον (ένα σημείο ιδιαίτερης σημασίας), θα πρέπει η ίαση να έχει προκύψει ξαφνικά, από τη μια στιγμή στην άλλη.

Έκτον, η ίαση θα πρέπει να είναι ολοκληρωτική, όχι μερική, επιτρέποντας στον ασθενή να επιστρέψει στην κατάσταση που ήταν πριν νοσήσει.

Έβδομον, η ίαση θα πρέπει να είναι μόνιμη.

Τα τελευταία χρόνια, είναι αλήθεια ότι όλο και περισσότεροι ειδικοί και μη υποστηρίζουν ότι θα ήταν σκόπιμο να περάσουν στο προσκήνιο και οι ψυχικές - πνευματικές όψεις του ανθρώπου, χωρίς αυτό να οδηγήσει σε οποιαδήποτε μορφή απαξίωσης των κατακτήσεων της σύγχρονης Ιατρικής και Τεχνολογίας.


Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι η προσευχή και ο διαλογισμός είναι δυνατό να συμβάλουν στην αποκατάσταση της υγείας. Ο ασθενής δεν χρειάζεται να γνωρίζει συγκεκριμένες προσευχές, ούτε το κέρδος της προσευχής αφορά μια συγκεκριμένη θρησκεία. Δεν μπορεί να προβλεφθεί εάν κάποτε η επιστημονική έρευνα θα επιτύχει να αναλύσει την πραγματική φύση της ψυχής ή της ψυχικής διάστασης του ανθρώπου. Όμως, ήδη έχει αρχίσει να καταγράφει την επίδραση των πνευματικών διεργασιών στο μυαλό και το σώμα.


πηγή http://www.pronews.gr/thriskeia/704392_i-panagia-kai-i-iatriki-i-prosdokia-toy-thaymatos

Αυτή είναι η πραγματική σημασία της μετάνοιας

Τι σημαίνει μετάνοια; Συνήθως θεωρείται ως θλίψη για την αμαρτία, ένα αίσθημα ενοχής, μια αίσθηση στενοχώριας και τρόμου για τις πληγές που προκαλέσαμε στους άλλους και στον εαυτό μας. Μια τέτοια άποψη όμως είναι επικίνδυνα ατελής.

Η στενοχώρια και ο τρόμος υπάρχουν πράγματι συχνά στη βίωση της μετάνοιας, αλλά δεν είναι ολόκληρη η μετάνοια, δεν αποτελούν καν το σπουδαιότερο τμήμα της. Αν θεωρήσουμε όμως κατά τρόπο κυριολεκτικό τον όρο μετάνοια, τότε θα βρεθούμε πιο κοντά στην καρδιά του ζητήματος.

 Μετάνοια σημαίνει «αλλαγή του νου»: όχι απλώς λύπη για το παρελθόν, αλλά μια θεμελιώδης μεταμόρφωση της όρασής μας, ένας νέος τρόπος να βλέπουμε τον εαυτό μας, τους άλλους και τον Θεό – σύμφωνα με τον Ποιμένα του Ερμά, είναι «μια μεγάλη κατανόηση». Μια μεγάλη κατανόηση και όχι, αναγκαστικά, μια συναισθηματική κρίση. Η μετάνοια δεν είναι ένας παροξυσμός τύψεων και αυτο-οικτιρμού, αλλά μεταστροφή, επανατοποθέτηση του κέντρου της ζωής μας στην Αγία Τριάδα.

Ως «νέος νους», ως μεταστροφή και επανατοποθέτηση του κέντρου της ζωής, η μετάνοια είναι κάτι το θετικό, και όχι αρνητικό. «Μετάνοιά εστι θυγάτηρ ελπίδος, και άρνησις ανελπιστίας», λέγει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Δεν είναι απελπισία, αλλά σφοδρή αναμονή, δεν είναι το αίσθημα πως κάποιος έφτασε σε αδιέξοδο, αλλά ο τρόπος με τον οποίο θα βγει απ’ αυτό. Δεν είναι αυτομίσος, αλλά επιβεβαίωση του αληθινού μου εαυτού, του δημιουργημένου κατ’ εικόνα Θεού. Μετάνοια σημαίνει πως κοιτάζω, όχι προς τα κάτω, στις δικές μου ελλείψεις, αλλά προς τα πάνω, στην αγάπη του Θεού, όχι προς τα πίσω αυτομεμφόμενος, αλλά προς τα εμπρός με εμπιστοσύνη. Μετάνοια είναι να βλέπω όχι το γιατί απέτυχα να γίνω κάτι, αλλά τι ακόμη μπορώ να γίνω με τη Χάρη του Χριστού.

Όταν η μετάνοια ερμηνευθεί μ’ αυτήν τη θετική έννοια, δεν θεωρείται πλέον μια απλή πράξη, αλλά μια συνεχής στάση. Στην προσωπική εμπειρία κάθε ανθρώπου υπάρχουν αποφασιστικές στιγμές μεταστροφής, στην παρούσα όμως ζωή το έργο της μετάνοιας παραμένει πάντα ανολοκλήρωτο.

Η μεταστροφή ή η επανατοποθέτηση του κέντρου της ζωής μας πρέπει συνεχώς να ανανεώνεται, μέχρι τη στιγμή του θανάτου, όπως το κατανόησε ο αββάς Σισωής, «η αλλαγή του νοός» πρέπει να είναι όλο και πιο ριζική, και η «μεγάλη κατανόηση» όλο και πιο βαθιά. Σύμφωνα με τον άγιο Θεοφάνη τον Έγκλειστο, «η μετάνοια είναι η αφετηρία και ο θεμέλιος λίθος της νέας ζωής μας εν Χριστώ, και πρέπει να είναι παρούσα όχι μόνο στην αρχή αλλά σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας, και να αυξάνεται καθώς μεγαλώνουμε».

Ο θετικός χαρακτήρας της μετάνοιας γίνεται προφανής όταν σκεφτούμε τι προηγείται των λόγων του Χριστού που ήδη αναφέραμε, «μετανοείτε, ήγγικε γάρ η Βασιλεία των Ουρανών».

Στον προηγούμενο στίχο ο ευαγγελιστής παραθέτει τον στίχο 9, 2 του Ησαΐα: «ὁ λαὸς ὁ πορευόμενος ἐν σκότει, ἴδετε φῶς μέγα· οἱ κατοικοῦντες ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου, φῶς λάμψει ἐφ᾿ ὑμᾶς». Αυτό είναι το άμεσο πλαίσιο της εντολής του Κυρίου για μετάνοια: προηγείται η αναφορά στο «μέγα φως» που ανέτειλε γι’ αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι, και ακολουθείται από μια άλλη αναφορά για την εγγύτητα της Βασιλείας του Θεού.

 Η μετάνοια, λοιπόν, είναι μια φώτιση, μια μετάβαση από το σκότος στο φως, μετάνοια σημαίνει να ανοίξουμε τα μάτια μας στη θεϊκή ακτινοβολία, όχι να καθόμαστε θλιμμένοι στο λυκόφως, αλλά να χαιρετούμε την αυγή που έρχεται. Η μετάνοια έχει επίσης εσχατολογικό χαρακτήρα, είναι ένα άνοιγμα προς τα Έσχατα, που δεν βρίσκονται απλώς στο μέλλον, αλλά είναι ήδη παρόντα, το να μετανοούμε σημαίνει να αναγνωρίζουμε πως η Βασιλεία των Ουρανών βρίσκεται εν τω μέσω ημών, και λειτουργεί ανάμεσά μας, και ότι αν αποδεχτούμε τον ερχομό της Βασιλείας, όλα τα πράγματα θα γίνουν καινούρια για μας.

Η σύνδεση της μετάνοιας και της έλευσης του μεγάλου φωτός είναι ιδιαίτερα σημαντική. Μέχρι να δούμε το φως του Χριστού, δεν μπορούμε να δούμε πραγματικά τις αμαρτίες μας.
Όσο ένα δωμάτιο παραμένει σκοτεινό, λέγει ο επίσκοπος Θεοφάνης ο Έγκλειστος, δεν προσέχουμε τη βρωμιά, όταν όμως φέρουμε ένα δυνατό φως στο δωμάτιο – όταν δηλαδή, σταθούμε μπροστά στον Χριστό στην καρδιά μας - μπορούμε να διακρίνουμε κάθε μόριο σκόνης. Το ίδιο συμβαίνει και με τον χώρο της ψυχής μας. Η σειρά δεν είναι να μετανοήσουμε πρώτα και μετά να γνωρίσουμε τον Χριστό, μόνο όταν το φως του Χριστού έχει ήδη εισχωρήσει, ως ένα βαθμό, στη ζωή μας, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε αληθινά την αμαρτωλότητά μας. […]

Αυτή είναι λοιπόν η αρχή της μετανοίας: ένα όραμα ομορφιάς, όχι ασχήμιας: μια συνειδητοποίηση της δόξης του Θεού, και όχι της δικής μου ρυπαρότητας. «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται» (Ματθ. 5, 4), η μετάνοια εκφράζει όχι απλώς το πένθος για τις αμαρτίες μας, αλλά και την «παρηγοριά» ή «παράκληση» που προέρχεται από τη βεβαιότητα της συγχώρεσης του Θεού. Η «μεγάλη κατανόηση» ή «αλλαγή του νοός» που σημαίνει η μετάνοια, συνίσταται ακριβώς σε τούτο: στην αναγνώριση ότι το φως λάμπει στο σκοτάδι, και πως το σκοτάδι δεν καταπίνει το φως (Ιωάν. 1, 5).

Μετάνοια, με άλλα λόγια, είναι η αναγνώριση πως υπάρχει καλό όπως και κακό, αγάπη όπως και μίσος και είναι η βεβαίωση πως το καλό είναι δυνατότερο, είναι η πίστη στην τελική νίκη της αγάπης. Μετανοών είναι εκείνος που δέχεται το θαύμα πως ο Θεός έχει τη δύναμη να συγχωρεί αμαρτίες.

Άπαξ και δεχθούμε τούτο το θαύμα, το παρελθόν δεν αποτελεί πλέον βάρος ανυπόφορο, γιατί πια δεν πιστεύουμε πως το παρελθόν είναι αμετάκλητο. Η θεϊκή συγγνώμη σπάζει την αλυσίδα του αιτίου και αιτιατού και λύνει τους κόμβους στην καρδιά μας, που από μόνοι μας δεν μπορούμε να τους λύσουμε.

Υπάρχουν πολλού που αισθάνονται θλίψη για τις περασμένες πράξεις τους, αλλά ποιοι λένε στην απόγνωσή τους: «δεν μπορώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου για όσα έχω κάνει».
Ανίκανοι να συγχωρήσουν τον εαυτό τους, αδυνατούν να πιστέψουν πως συγχωρήθηκαν από τον Θεό, όπως και από άλλους ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι, παρά την ένταση της αγωνίας τους, δεν έχουν ακόμη μετανοήσει σωστά.

 Δεν έχουν αποκτήσει ακόμη τη «μεγάλη κατανόηση», δια της οποίας ο άνθρωπος γνωρίζει πως στο τέλος η αγάπη θα νικήσει. Δεν έχουν ακόμη υποστεί τη «μεταστροφή του νου», όπως δηλώνεται στη φράση, «είμαι δεκτός από τον Θεό, αυτό που απαιτείται από μένα είναι να δεχθώ το γεγονός πως είμαι δεκτός».

Αυτή είναι η ουσία της μετάνοιας.

*Επίσκοπος Διοκλείας Κάλλιστου Ware, «Η Εντός ημών Βασιλεία»



πηγή http://www.pronews.gr/thriskeia/orthodoxia/704372_ayti-einai-i-pragmatiki-simasia-tis-metanoias

Γνωστή ΜΚΟ: «Η παιδοφιλία είναι απλά μια επιλογή, αποδεχτείτε την»

Ανήκουστο! Απαράδεκτο! Φρικώδες! Κι όμως σε συνέδριο ειπώθηκε πως πρέπει να αποδεχτούμε την παιδοφιλία γιατί αυτός είναι ο σεξουαλικός προσανατολισμός κάποιων και αλλιώς δεν θα είναι ποτέ ελεύθεροι!

Το αδιανόητο επιχείρημα κατατέθηκε σε συνέδριο του προγράμματος TEDx το οποίο λειτουργεί τοπικά και στην χώρα μας.

Η TED είναι μια μη κερδοσκοπική οργάνωση (ΜΚΟ) που κάνει συνέδρια με σκοπό τη διάδοση ιδεών που αξίζουν (Ideas Worth Spreading). Ξεκίνησε το 1984 με ένα συνέδριο με σκοπό να συναντηθούν άνθρωποι της τεχνολογίας, της ψυχαγωγίας και του σχεδίου· από εκεί προέρχεται και η ονομασία TED, Technology, Entertainment, Design.

Από το 2006 οι ομιλίες είναι διαθέσιμες στο διαδίκτυο, με άδειες Creative Commons Αναφορά Δημιουργού – Μη εμπορική χρήση – Όχι παράγωγα έργα. Το Μάιο του 2013, πάνω από 1.500 ομιλίες είναι διαθέσιμες δωρεάν στο διαδίκτυο. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2009 είχαν ειδωθεί από χρήστες 50 εκατομμύρια φορές. Τον Ιούνιο του 2011 είχαν ξεπεράσει τα 500 εκατομμύρια, ενώ στις 13 Νοεμβρίου του 2012 οι θεάσεις των ομιλιών έφτασαν το 1 δισεκατομμύριο.

Το TEDx είναι ένα πρόγραμμα σχεδιασμένο να δίνει σε κοινότητες, οργανισμούς αλλά και άτομα τη δυνατότητα να κάνουν συζητήσεις σε τοπικό επίπεδο. Διοργανώνοντας ανεξάρτητες εκδηλώσεις TEDx. Στην Ελλάδα TEDx έχουν γίνει σε Αθήνα, Χανιά, Ανώγεια, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, Ηράκλειο, Καλαμάτα, Μονεμβασιά, Ρόδο και Σύρο.

Σε ένα, λοιπόν, από αυτά τα συνέδρια (ευτυχώς όχι στην χώρα μας αλλά στο εξωτερικό) η νεαρά δεσποινίδα που βλέπετε στο βίντεο θέλησε να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των παιδόφιλων!!!

Και τώρα όλοι πέφτουν από τα σύννεφα….

Όταν ο Μητροπολίτης Πειραιώς κατά καιρούς επικρίνοντας τα διάφορα νομοθετήματα περί της ομοφυλοφιλίας πήγαινε ένα βήμα παραπέρα λέγοντας πως σε λίγο θα μας πλασάρουν ως φυσική και την παιδιοφιλία ή την κτηνοβασία έπεσαν τα κοράκια του μιντιακού συρφετού να τον κατασπαράξουν και να τον χαρακτηρίσουν εμπαθή, γραφικό και τον λόγο του μεσαιωνικό!

Ο κ. Σεραφείμ το είχε δηλώσει και στο παρελθόν πως «ανθρώπινο και ατομικό δικαίωμα είναι η ανθρώπινη σεξουαλικότητα αλλά όχι οι στρεβλώσεις και οι εκτροπές της όπως η ομοφυλοφιλία, η παιδοφιλία, η κτηνοβασία και όλα αυτά τα φρικώδη και ανόσια»

UGN: Προσπαθούν να μας πείσουν οι σατανιστές της Νέας Τάξης ότι η ελευθερία είναι ταυτόσημη με την ασυδοσία και την ανομία και το ανήθικο με το ηθικό.......

Πηγή: https://www.pentapostagma.gr/2018/08/%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%AE-%CE%BC%CE%BA%CE%BF-%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%AC-%CE%BC%CE%B9.html

Αραχωβίτικα Αχαϊας: Η βίλα του Δημάρχου Πάτρας εμποδίζει την πρόσβαση στην παραλία;

Γράφει ο Έλληνας Πολίτης - 03

Σωρεία αντιδράσεων και δηλώσεων έχει προκαλέσει  η αποκάλυψη του Achaianews.gr για την βίλα του δημάρχου Κ. Πελετίδη που αποκόπτει την πρόσβαση των πολιτών στην παραλία των Αραχωβιτίκων.

Την ίδια ώρα που ο Δήμαρχος Πατρέων δεν βγάζει μιλιά για την ...ταμπακιέρα, δηλαδή για το τι προτίθεται να κάνει ώστε να ελευθερωθεί η δίοδος των πολιτών στην θάλασσα - που όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι είναι αποκομμένη - αιχμηρές δηλώσεις κάνουν βουλευτές, δημοτικοί σύμβουλοι, οικολόγοι ακόμα και ο πρώην Κοινοτάρχης των Αραχωβιτίκων. 

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Achaia News σε απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων, υπάρχουν μόλις δύο κάθετες οδοί που οδηγούν στην παραλία, ενώ όλο το υπόλοιπο τμήμα είναι αποκλεισμένο από βίλες και μεζονέτες, μάντρες και συρματοπλέγματα. Τα εξοχικά και οι μόνιμες κατοικίες φθάνουν μέχρι την θάλασσα, κάτι που έχει προκαλέσει επώνυμες καταγγελίες στις αρμόδιες αρχές εδώ και πολλά χρόνια. Μάλιστα κάποιες καταγγελίες, κάνουν λόγο για καταπάτηση του αιγιαλού και της θάλασσας.

Μια από αυτές τις εξοχικές κατοικίες φέρεται να ανήκει στον κομμουνιστή Δήμαρχο της Πάτρας, Κ. Πελετίδη.

Πηγή: https://achaianews.gr

Κοινά σημεία των Αραχωβίτικων Αχαΐας με το Μάτι Αττικής

Οπότε με βάση τα παραπάνω, μια πιθανή πυρκαγιά στην περιοχή θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τους κατοίκους και παραθεριστές στα Αραχωβίτικα Αχαΐας ως ένα κακό παιχνίδι της μοίρας και μια επανάληψη της τραγωδίας στο Μάτι, απλώς σε άλλο τόπο και χρόνο.

Βέβαια όπως αναμενόταν υπήρξε ανακοίνωση από την τοπική δημοτική αρχή για λογαριασμό του Δημάρχου: «Θορυβημένοι από την αποδοχή και την πλατιά λαϊκή υποστήριξη της Δημοτικής Αρχής οι γνωστές δυνάμεις που έχουν στόχο να αποτρέψουν την επανεκλογή της, προχώρησαν σήμερα σε μια άθλια συκοφαντική επίθεση εναντίον του Δημάρχου Πατρέων, Κώστα Πελετίδη. Με βρώμικα δημοσιεύματα και αναφορές στη «βίλα Πελετίδη» προσπαθούν να χτυπήσουν τον Δήμαρχο»

Πηγή: https://dete.gr/

Εγώ ωστόσο θα έλεγα στον "σύντροφο" Δήμαρχο να αφήσει στην άκρη την συνομωσιολογία με τις γνωστές σκοτεινές δυνάμεις που μάχονται το δήθεν "φωτεινό" ΚΚΕ και να απαντήσει ευθέως και με σαφήνεια, όχι σε μένα, αλλά στους δημότες του, η βίλα του εμποδίζει την πρόσβαση στην θάλασσα, Ναι ή Όχι;

Αν όντως η οικία του έχει αυθαιρεσίες και εμποδίζει την ελεύθερη δίοδο στην παραλία τότε σαφέστατα έχει πολιτική ευθύνη και θα πρέπει – αν έχει την ελάχιστη ευθιξία – να παραιτηθεί. Δεν μπορεί ένας άρχοντας – είτε τοπικός, είτε εθνικής εμβέλειας – να παραβατεί  ή να παρανομεί και παρόλα αυτά να θέλει να παραμένει στον θώκο του. Είναι απαράδεκτο να ζητά το κράτος σεβασμό στους νόμους από τους πολίτες και οι εκλεγμένοι άρχοντες να πρωτοστατούν στις παρανομίες. Αυτό δεν αρμόζει και δεν έχει καμία σχέση με την Δημοκρατία, αλλά μάλλον με την Φαυλοκρατία, την Κομματοκρατία και την Κλεπτοκρατία.

Ίσως η πρόσφατη τραγωδία της Αττικής να αποτελέσει το έναυσμα για μια αλλαγή της νοοτροπίας των πολιτών οι οποίοι θα πρέπει να τηρούν την νομιμότητα σε διάφορους τομείς αλλά και να απαιτούν να τηρείται εξίσου και από τους άλλους πολίτες ή πολιτευτές και αξιωματούχους.

Αναμένω ότι σύντομα θα σκάσουν και άλλες παρόμοιες υποθέσεις αφού σχεδόν σε όλη την χώρα έχει στηθεί τα τελευταία 30-40 χρόνια της μεταπολίτευσης ένα παράνομο αλισβερίσι μεταξύ κατοίκων και κράτους για λόγους ψηφοθηρίας. Θα παρακολουθώ όλες αυτές τις υποθέσεις και θα σας ενημερώνω, όπως θα κάνω αν υπάρξει νεώτερη εξέλιξη με τo ζήτημα του "κόκκινου" Δήμαρχου της Πάτρας.

Οριστική λύση θα υπάρξει στο πρόβλημα;

Πιστεύει κανείς ότι θα λυθεί ένα δύσκολο και σύνθετο πρόβλημα ετών από αυτούς που το δημιούργησαν; Το μόνο που αναμένω είναι ημίμετρα και μπαλώματα μέσα στα πλαίσια ενός επικοινωνιακού show μέχρι να ξεχαστεί η υπόθεση. Μα και αν ακόμη δοθεί προτεραιότητα στο γκρέμισμα αυθαίρετων οικημάτων αυτό θα γίνει κυρίως προς όφελος των διάφορων επενδυτικών funds που καραδοκούν.

Ένα από τα πολλά μεγάλα προβλήματα της χώρας είναι η άναρχη και παράνομη δόμηση σε δασικές εκτάσεις και παραλίες, όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το έλλειμμα δημοκρατίας και ως απόρροια αυτής η απουσία άξιων και φιλολαϊκών εκπροσώπων.

*Ο «Έλληνας Πολίτης - 03»είναι μέλος στο πανελλήνιο κίνημα πολιτών «Α Δ» (Αληθινή Δημοκρατία)

Αμβρόσιος: "Μην γίνετε δότες οργάνων"

Να μην συναινέσουν στην εφαρμογή του νόμου για τη δωρεά οργάνων μέχρι να αποφανθεί η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος καλεί τους ενορίτες της Μητρόπολής του ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος.

Εν τω μεταξύ, με ανακοίνωσή του ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων έχει ανακοινώσει ότι η δωρεά οργάνων από αποβιώσαντες δότες γίνεται και θα γίνεται πάντοτε συναινετικά.
Με την ίδια ανακοίνωση ο ΕΟΜ καθησυχάζει τους πολίτες και διευκρινίζει ότι σε καμία περίπτωση δεν λαμβάνονται μοσχεύματα από αποβιώσαντα δότη, χωρίς τη συναίνεση της οικογένειάς του ή ενάντια στην αρνητική του δήλωση.

Την ίδια ώρα ο Σεβασμιώτατος δημοσιοποίησε στο blog του προτροπή προς τους πιστούς να δηλώσουν στα αρμόδια Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών ότι δεν συναινούν στην εφαρμογή του νόμου.

Ο κ. Αμβρόσιος αναφέρει: «Στη χώρα μας για πρώτη φορά από την 1η Ιουνίου 2013 ενεργοποιείται η περίφημη εικαζόμενη συναίνεση του δότη, αλλά και η συναίνεση των οικείων του, για την δωρεά οργάνων, με την εφαρμογή σε αυτό των σχετικών νόμων ήτοι του Ν. 3984/2011 και Ν.4075/2012.

Η νομοθεσία αυτή έφερε διάφορες σοβαρές αντιδράσεις α) από διάφορους φορείς και από Ιερές Μητροπόλεις, όπως Πειραιώς και Γλυφάδας, οι οποίες με εγκυκλίους, τον κατά τόπους Μητροπολιτών, χαρακτήρισαν την δωρεά οργάνων ως «δολοφονία» και προτρέπουν το πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας στην μη συναίνεση για την εφαρμογή σε αυτών των σχετικών νόμων.

Ο λόγος της μη συναίνεσης στηρίζεται στο εάν και πότε είναι νεκρός ο άνθρωπος, και γεννάται το ερώτημα, είναι σωματικός θάνατος ο εγκεφαλικός θάνατος;

Και η απάντηση δίδεται ότι δεν μπορεί να ταυτιστεί ο σωματικός θάνατος με τον εγκεφαλικό θάνατο και το δικαιολογούν με το ερώτημα:

Γιατί όταν κάποιος είναι εγκεφαλικά νεκρός όταν επιχειρείται αφαίρεση οργάνων χρειάζεται αναισθησιολόγος στο χειρουργείο;
Και β) η συναίνεση είναι κάτι που εκφράζεται με το «μου το παίρνουν, αυτό που μου ανήκει» και όχι με το «δίνω κάτι δικό μου, κάτι που μου ανήκει». Ετσι ηθικά δεν στέκεται η νομοθεσία αυτή.

Αναφορικά λοιπόν με την ηθική των μεταμοσχεύσεων γεννάται ένα βασικό ερώτημα. Πότε ακριβώς επισυμβαίνει ο θάνατος και πότε πρέπει να αφαιρέσουν τα όργανα προς δωρεά;»

πηγή http://www.pronews.gr/thriskeia/704193_amvrosios-min-ginete-dotes-organon

Παναγία Τήνου: Η εικόνα που ανακαλύφθηκε από μια μοναχή - Την προσκύνησαν αμέσως οι Κολοκοτρώνης, Μιαούλης, Νικηταράς

Στη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Τήνου, η Μεγαλόχαρη απεικονίζεται σε στάση προσευχής να προφέρει τα λόγια από ένα ανοιχτό βιβλίο. Απέναντί της είναι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ που κρατάει στα χέρια του έναν κρίνο ο οποίος συμβολίζει την αγνότητα, ενώ το Άγιο Πνεύμα με τη μορφή περιστεριού κατεβαίνει από τον ουρανό.

Τη θεματολογία της εικόνας τη γνωρίζουμε από αντίγραφο, αφού η αυθεντική εικόνα είναι σκεπασμένη από πολύτιμα πετράδια, αφιερώματα που καλύπτουν την παράσταση του Ευαγγελισμού και όχι της Κοιμήσεως, όπως ίσως θεωρούν κάποιοι εξαιτίας της γιορτής τον Δεκαπενταύγουστο.

Η άποψη ότι η Ιερή Εικόνα είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά εδράζεται στην τεχνοτροπία της που θεωρείται παλαιότερη της βυζαντινής περιόδου και ανάγεται στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Αρκετοί εκτιμούν ωστόσο ότι είναι μεταγενέστερη.

 Κάθε χρόνο συρρέουν χιλιάδες πιστοί στον ιερό ναό της Παναγίας της Ευαγγελίστριας
Μπαίνοντας κανείς στον ναό αντικρίζει την εικόνα στα αριστερά σε ένα μαρμάρινο προσκυνητάρι και εντυπωσιάζεται. Την ίδια εντύπωση προκαλούν και τα τάματα των πιστών που μαρτυρούν σε πολλές περιπτώσεις τις παρακλήσεις τους, κυρίως για θέματα υγείας. Αφιερώματα σε πολύτιμα μέταλλα σε σχήματα από καρδίας, ζωτικών οργάνων, άκρων ή οφθαλμών. Καράβια, βάρκες, σπίτια και οτιδήποτε άλλο μπορεί να σκεφτεί ανθρώπου νους.

Το όραμα της Πελαγίας
Οι πιστοί προσβλέπουν σε ένα θαύμα, μια ανώτερη επέμβαση της Μεγαλόχαρης για να πραγματωθεί η ελπίδα τους. Σε ένα θαύμα σαν αυτό που συνέβη το 1823 και εντοπίστηκε η σπάνια εικόνα, μόλις δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης. Η παράδοση θέλει τον εντοπισμό της εικόνας να αποδίδεται στο όραμα μιας μοναχής.

Το 1822 η αδελφή Πελαγία από την Ιερά Μονή Κεχροβουνίου είδε την Παναγία να της ζητά να βρει μια θαυματουργή εικόνα που ήταν χρόνια θαμμένη στη γη. Λέγεται ότι είδε τρεις Κυριακές το ίδιο όνειρο και παρακίνησε τον Μητροπολίτη της Τήνου Γαβριήλ να οργανώσει ανασκαφές στον αγρό του Αντωνίου Δοξαρά, στη Χώρα. Οι πιστοί ανταποκρίθηκαν και στις αρχές Σεπτεμβρίου 1822 ξεκίνησαν οι ανασκαφές κατά τις οποίες ήρθαν στο φως τα ερείπια παλαιού ναού του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.

Εικόνα δεν βρέθηκε και οι εργασίες σταμάτησαν προσωρινά. Όμως άρχισαν και πάλι λίγους μήνες αργότερα και στις 30 Ιανουαρίου 1823 η αξίνα του εργάτη Δημήτριου Βλάσσι από τον Φαλατάδο σπάει στα δύο την εικόνα ανάμεσα στη Θεοτόκο και τον Αρχάγγελο.

Λέγεται ότι η Παναγιά είχε φανερωθεί δύο χρόνια νωρίτερα στον κηπουρό Μιχάλη Πολυζώη και του υπέδειξε το χωράφι του Αντώνιου Δοξαρά, αλλά το εικόνισμα δεν βρέθηκε.
 Η ανακάλυψη της πολύτιμης εικόνας μετά το όραμα της μοναχής θεωρήθηκε μεγάλο θαύμα που συνδέθηκε αναπόφευκτα με την Επανάσταση. Άλλωστε έσπευσαν στο νησί για να την προσκυνήσουν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Ανδρέας Μιαούλης, ο Νικηταράς και ο Ιωάννης Μακρυγιάννης.

Στο σημείο που βρέθηκε η εικόνα οικοδομήθηκε ο μεγαλοπρεπής ναός, που αποτελεί το πρώτο σπουδαίο αρχιτεκτονικό έργο του νεοσυσταθέντος ελληνικού κράτους.

Μεταφέρθηκαν μάρμαρα από τη Δήλο και κάθε φορά που οι εργασίες πάγωναν εξαιτίας του κόστους, έφθανε σαν μάννα εξ ουρανού μια προσφορά από την Τήνο, την υπόλοιπη Ελλάδα ή τους Έλληνες της διασποράς

Έως το 1832 είχε ολοκληρωθεί η ανατολική πτέρυγα και τα τμήματα ανατολικά του καμπαναριού και της κεντρικής εισόδου, ενώ ο ναός περατώθηκε το 1880. Ο ναός συνδέθηκε από την αρχή με τις θαυματουργές ιδιότητες της εικόνας. Χιλιάδες λαού συνέρρεαν από κάθε μέρος της Ελλάδας ή ακόμη και από περιοχές όπως η Μικρασία, που το ελληνικό στοιχείο ήταν κυρίαρχο, αλλά όχι ανεξάρτητο.

Κάθε χρόνο στις 23 Ιουλίου, επέτειο της ημέρας που είδε το όραμα η Πελαγία στο κελί της, η Εικόνα μεταφέρεται στο μοναστήρι της «Κυρίας των Αγγέλων» στη Χώρα και το απόγευμα γίνεται περιφορά της στην πόλη. Ακολουθεί δέηση στην εξέδρα της παραλίας και αργά το βράδυ η Ιερή Εικόνα επιστρέφει στον Ναό.

πηγή http://www.pronews.gr/thriskeia/704048_panagia-tinoy-i-eikona-poy-anakalyfthike-apo-mia-monahi-tin-proskynisan-amesos-oi

Άγιος Παΐσιος: «Χρειάζεται προσοχή, θα γίνει μεγάλο τράνταγμα»

«Σήμερα είναι καιρός να ετοιμαστούν οι ψυχές, γιατί, αν συμβεί κάτι, δεν ξέρω τι θα γίνει» αναφέρεται στις διδαχές που μας άφησε ως πολύτιμη παρακαταθήκη ο Γέροντας Παΐσιος.

Ο Άγιος Παΐσιος μιλώντας σε πιστούς αναφερόταν συχνά στις δυσκολίες της εποχής και στα προβλήματα. 

Έλεγε: «Είθε να μην επιτρέψει ο Θεός να έρθουν δύσκολες μέρες, αλλά αν έρθουν, με έναν μικρό σεισμό, με ένα τράνταγμα, θα σωριάσουν ολόκληρες αδελφότητες, ολόκληρα μοναστήρια, γιατί ο καθένας θα πάει να σώσει τον εαυτό του και θα τραβήξει την πορεία του.

Χρειάζεται πολλή προσοχή, για να μη μας εγκατάλειψη ο Θεός. Οι ψυχές να έχουν κάτι πνευματικό. Αυτό σας τιμάει. Θα γίνει μεγάλο τράνταγμα.

Τόσα σας λέω, τόσο σκληρά έχω μιλήσει! Εμένα κάτι να μου έλεγαν, θα προβληματιζόμουν, θα σκεφτόμουν γιατί μου το είπαν, τι ήθελαν. Για να μην πω βράδια, ένα βράδυ δεν θα κοιμόμουν. Αν δεν έβλεπα τα δύσκολα χρόνια που έρχονται, δεν θα ανησυχούσα τόσο. Αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι αργότερα θα δυσκολευθείτε πολύ. Δεν με καταλαβαίνετε. Τότε θα με καταλάβετε».

– Αν βρεθή, Γέροντα, μόνος του κανείς σε δύσκολα χρόνια, τι θα κάνει;

«Άρχισε τώρα να κάνεις πρώτα υπακοή, να απόκτησης διάκριση, και τότε θα δούμε. Γι’ αυτό είπαμε να κόψουμε τα κουσούρια πρώτα. Αν έχη κανείς κουσούρια, δεν θα τα βγάλει πέρα. Αν τώρα γκρινιάζει για όλα και νομίζει ότι αυτός είναι λεβεντόπαιδο και όλοι οι άλλοι είναι χάλια, τότε…; Κοιτάξτε να διορθωθείτε, για να δικαιούσθε την θεία βοήθεια.

Να στηριχθήτε ακόμη περισσότερο στον Θεό. Θα έχουμε πιο δύσκολα χρόνια. Ακόμη είναι άγουρα τα …; φρούτα· δεν ωρίμασαν. Όταν εσείς θα είστε ώριμες πνευματικά, ξέρετε τι θα είστε; Όχυρο. Όχι μόνο για εδώ, αλλά θα μπορήτε να βοηθάτε και πιο πέρα.

Γιατί, διαφορετικά, θα έχετε και εσείς ανάγκη από ανθρώπινη βοήθεια και προστασία. Καί ξέρετε τι κακό είναι ένα μοναστήρι, με ένα σωρό αδελφές, να έχη ανάγκη από λαικούς;

Σήμερα ο μοναχός πρέπει να ζήση πνευματικά, για να είναι έτοιμος να ξεπεράση μια δυσκολία. Να ετοιμασθή, για να μην τον στενοχωρήση η στέρηση, γιατί μετά μπορεί να φθάση στην άρνηση. Θα έρθη εποχή που θα ξεραθούν τα ποτάμια, όλοι θα διψάσουν, όλοι θα υποφέρουν.

Γιά μας τους μοναχούς δεν είναι τόσο φοβερό· εμείς και να διψάσουμε, πρέπει να διψάσουμε, γιατί εμείς ξεκινήσαμε για κακουχία. 

Ο,τι δεν έκανα εκουσίως ως καλόγερος, θα πω, το κάνω τώρα ακουσίως, για να καταλάβω τι θα πει καλόγερος. Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου!

Αλλά ο καημένος ο κόσμος! Όταν φθάνουν οι άνθρωποι στο σημείο να εφευρίσκουν βόμβες που να σκοτώνονται οι άνθρωποι και να μην καταστρέφονται τα κτίρια, τι να πω; 

Όταν είπε ο Χριστός «μια ψυχή αξίζει όσο ο κόσμος όλος» και αυτοί έχουν τα κτίρια πιο πολύ από όλο τον κόσμο, αυτό είναι φοβερό!»

– Γέροντα, νιώθω αγωνία, φόβο, για ο,τι μας περιμένει.

«Αυτός ο φόβος μας βοηθάει να γαντζωθούμε στον Χριστό. Όχι ότι πρέπει να χαίρεται κανείς γι’ αυτήν την κατάσταση που περιμένουμε, άλλα να χαίρεται, γιατί θα αγωνισθή για τον Χριστό. Δηλαδή δεν θα περάσουμε μια κατοχή ενός Χίτλερ η ενός Μουσολίνι, άλλα θα δώσουμε εξετάσεις για τον Χριστό.

Δεν είναι ότι θα έχουμε εμείς πολυβόλα, ατομικές βόμβες ανώτερες, και θα νικήσουμε. Τώρα ο αγώνας θα είναι πνευματικός. Θα παλέψουμε με τον ίδιο τον διάβολο. Ο διάβολος όμως δεν έχει καμιά εξουσία, αν δεν του δώσουμε εμείς εξουσία.

Τι να φοβηθούμε; Αν ήταν Χίτλερ η Μουσολίνι, ήταν άλλο. Να μην υπάρχει φόβος. Να χαιρόμαστε που η μάχη είναι πνευματική.

Εάν ζήτε μοναχικά, πατερικά, και προσέχετε, θα δικαιούσθε την θεία επέμβαση σε κάθε επίθεση του εχθρού. Αν υπάρχουν άνθρωποι προσευχής, ταπεινοί, που έχουν πόνο και αγάπη, είναι κεφάλαια πνευματικά, είναι βάσεις πνευματικές. Δυό-τρεις ψυχές να υπάρχουν σε ένα μοναστήρι που να σκέφτονται τον πόνο των άλλων και να προσεύχονται, είναι πνευματικό οχυρό».

Πηγή: https://www.pentapostagma.gr/2018/08/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%90%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CE%B8%CE%B1.html

Η φενάκη του Λένιν και η δεδηλωμένη αθεΐα του Αλέξη Τσίπρα

Γράφει ο Α. Ι. Ελευθεριάδης

Αφήνοντας πίσω την άκαιρη εσχατολογική ιαχή του σεβασμιωτάτου Καλαβρύτων Αμβροσίου, ότι η αιτία της θεομηνίας που έπληξε την Ανατολική Αττική εντοπίζεται στην αθεΐα του Πρωθυπουργού και των συνεργατών του αλλά και  την οργίλη αποφορά σε βάρος του γηραιού μητροπολίτη εκ μέρους του νεαρού Διάκου της Καλαμάτας, κρίνεται σκόπιμο να απομακρυνθούμε  από τη μελαγχολική αυτή επικαιρότητα που μόνο κατάθλιψη και απογοήτευση προκαλεί σε όλους.

Είναι καιρός να σκεφτούμε πόσο μικροί είμαστε και ασήμαντοι.

Με αφορμή δε τη δεδηλωμένη αθεΐα του κ. Τσίπρα βρίσκουμε εδώ την ευκαιρία να απλώσουμε σε ορισμένα επίπεδα την εξέταση της προσωπικής δήλωσης του Πρωθυπουργού ότι είναι άθεος. Βέβαια, η αθεΐα δεν εξετάζεται στο παρόν άρθρο από βιβλική ή θεολογική άποψη  αλλά ούτε και από άποψη αριστερής φιλοσοφίας. 

Το θέμα της αθεΐας τοποθετείται στην προοπτική μιας ιδεολογικής προπαγάνδας με διαχειριστή το Κουμουνιστικό Κόμμα κι όλα τα προερχόμενα από διάσπαση της αριστεράς γκρουπούσκουλα, συμπεριλαμβανομένου και του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι γνωστό πως πολλές γενεές νεολαίων της ΚΝΕ και του Ρήγα Φεραίου στην Ελλάδα γαλουχήθηκαν με άξονα τη μαρξιστική θεωρία ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού και γι΄ αυτό η Δικτατορία του Προλεταριάτου έχει έργο και αποστολή να εξαφανίσει από την κοινωνία τη θρησκεία.

Το μότο «ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΙΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» ακουόταν και εξακολουθεί να ακούεται στις φιλοσοφικές μαρξιστικές συνάξεις του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων κουμουνιστογενών κοινοτήτων. Δεν δικαιολογείται σήμερα, λένε, να είσαι καλός αριστερός και να πιστεύεις συγχρόνως  στο Θεό, να δίνεις θρησκευτικό όρκο, να παντρεύεσαι στην Εκκλησία, να βαπτίζεις τα παιδιά σου, να ενταφιάζεσαι με θρησκευτική κηδεία. Δεν γίνεται να είσαι αριστερός και να έχεις θρησκεία, όπως δεν γίνεται να είσαι χριστιανός χωρίς τον Χριστό. 

Όπως χιλιάδες νέοι, έτσι και προφανώς ο μαθητής και έπειτα φοιτητής Αλέξης έμαθε κι αυτός  ότι προοδευτικός σημαίνει άθεος, άθρησκος. Με αυτή τη σημαία του αριστερού μπήκε στην πολιτική, έφτασε μάλιστα στο υψηλότερο σκαλοπάτι της Εξουσίας. Όταν όμως δεν έχεις θεό μέσα σου, δεν αργείς να γίνεις αλαζόνας, να νομίζεις πως είσαι λίγο πιο κάτω από τον Υπεράνθρωπο του Νίτσε.

Κάποτε, όμως, μαθαίνουμε ότι δεν είμαστε παρά ένα Τίποτε μπροστά στην αδήριτη Ανάγκη. Ο πόνος  σού κατεβάζει το κεφάλι στο χώμα. Είμαστε ένα Μεγάλο Μηδέν μπρος στην παντοδυναμία της Φύσης.

Τι  μας λέει λοιπόν ο  Καρλ Μαρξ! «Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Η θρησκεία, δηλαδή η πίστη σε ένα υπέρτατο ον, η τιμή και η λατρεία του Θεού, αυτή η οργανωμένη σχέση του ανθρώπου με το Δημιουργό του Σύμπαντος ή όπως αλλιώς μπορεί να θεωρηθεί ή να οριστεί η Θρησκεία, η οποιαδήποτε θρησκεία, είναι το ναρκωτικό των λαών, το στοιχείο που αποκοιμίζει τον άνθρωπο και τον καθιστά άβουλο εξάρτημα μιας ετεροκατευθυνόμενης παραγωγικής μηχανής στα χέρια των εκμεταλλευτών και του καπιταλισμού.

Η λέξη «όπιο» του μαρξιστικού αποφθέγματος ερμηνεύεται ως εθιστική ουσία, ως παράγοντας αποχαύνωσης, ως ναρκωτικό συνειδήσεως, ως βαρύ ναρκωτικό.

Αυτά όμως διδάσκει ο αληθινός  Μαρξ; 

Προεξαγγελτικά απαντώ στο ανωτέρω ερώτημα: ΟΧΙ. Ο υλιστής φιλόσοφος ποτέ δεν απαξίωσε το ρόλο της Θρησκείας. Ο υλισμός του δεν ξέφυγε από την αξία του Ανθρώπου.

Ποιος όμως μπορεί να εγγυηθεί ένα τέτοιο ανατρεπτικό ΟΧΙ;  Ασφαλώς όχι ο συντάκτης του παρόντος. Είμαι ο ελάχιστος των ελαχίστων για να αποφανθώ έτσι.  Η εκτίμηση ότι διαστράφηκε  το νόημα της ρήσης του Μαρξ και έγινε περαιτέρω φενάκη της Αριστεράς ανήκει σε έναν Έλληνα φιλόσοφο και αγωνιστή, τον αείμνηστο Μιχάλη Ράπτη, τον γνωστό με το όνομα «Πάμπλο» (1911- Φεβρουάριος 1996), μια από τις ηγετικές μορφές του ελληνικού τροτσκιστικού κινήματος, φίλο και συνεργάτη του Ανδρέα Παπανδρέου. 

Τον Πάμπλο είχα την ευτυχία να γνωρίσω προσωπικά και πάνω από δύο ώρες να συνομιλήσω μαζί του, όταν παραθέριζε στην Αγία Άννα του Πηλίου, τον Αύγουστο του 1995.
Όσα λοιπόν κατωτέρω αναφέρω είναι τα λόγια, οι σκέψεις και οι αναμνήσεις του  Πάμπλο με την ανάπτυξή τους:

Ο Μαρξ ποτέ δεν χρησιμοποίησε τη λέξη «όπιο» με την έννοια που οι κομουνιστές του Λένιν αργότερα χρησιμοποίησαν  προκειμένου να καταδιώξουν την Θρησκεία στη Ρωσία, και να εξαφανίσουν την Ορθόδοξη Ρωσική Εκκλησία. 

Τι έκανε ο Λένιν;

Απομόνωσε και αποφλοίωσε τη φράση αυτή από το συγκείμενο, από τα συμφραζόμενα και τη λογική αλληλουχία των προτάσεων του Μαρξ  και μέσω της προπαγάνδας πέρασε στον κόσμο πως ο πατέρας του Ιστορικού Υλισμού πιστεύει ότι η θρησκεία πρέπει να διωχθεί, γιατί είναι δήθεν το όπιο των λαών! Ψέμα. Μεγάλο ψέμα. Φενάκη του Λένιν, φενάκη της Αριστεράς.  

Παραθέτω κατωτέρω αυτούσιο το απόσπασμα του Μαρξ με παραπομπή στην ελληνική απόδοση του αντίστοιχου γερμανικού κειμένου:

«Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεζόμενου πλάσματος, η θαλπωρή ενός άκαρδου κόσμου, είναι το πνεύμα ενός κόσμου απ’ όπου το πνεύμα έχει λείψει. Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού» (Καρλ Marx,  Κριτική της Εγελιανής Φιλοσοφίας του Κράτους και του Δικαίου, εκδ. Παπαζήση, Αθήνα, 1978, σελ. 17)
 Ο απροκατάληπτος αναγνώστης εύκολα παρατηρεί πως ο Μαρξ πριν από την επίδικη φράση χρησιμοποιεί τρεις αυτοτελείς αλλά στον ίδιο νοηματικό άξονα προτάσεις: 

Η πρώτη: «Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεζόμενου πλάσματος». Ποιο είναι το καταπιεζόμενο πλάσμα; Είναι ο λαός, το σύνολο δηλαδή των ανθρώπων που ζουν σε έναν συγκεκριμένο τόπο και σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο της Ιστορίας που καταπιέζονται από τους ισχυρούς της Γης και η θρησκεία τι κάνει; Αφουγκράζεται αυτόν  τον στεναγμό, κοινωνεί με τα δεινοπαθήματα και τα αδιέξοδά τους.

Η Θρησκεία είναι ο αναστεναγμός του ανθρώπινου όντος, σ’ έναν κόσμο χωρίς καρδιά, αλλά και το βάλσαμό του, όχι μόνο απέναντι στην κοινωνική του δυστυχία και αλλοτρίωση, αλλά και απέναντι στα ανεξήγητα υπαρξιακά του προβλήματα.

Αυτή η έντονη συνεισφορά στις κακοπάθειες των ανθρώπων από τη θρησκεία πολύ περισσότερο δε από την πιο εξελιγμένη πνευματική και ανθρωποκεντρική θρησκεία του Χριστού είναι το παυσίπονο φάρμακο που ανακουφίζει τον ταλαιπωρημένο κόσμο (το όπιο είναι το πιο αποτελεσματικό ιατρικό φάρμακο για την ανακούφιση του πόνου.  Αυτό δεν εννοούσε ο Μαρξ;)

Η επόμενη πρόταση λέει τα εξής: «Η Θρησκεία είναι θαλπωρή ενός άκαρδου κόσμου».

Η Θρησκεία είναι η ζεστή αγκαλιά για τον άνθρωπο που ζει σε έναν κόσμο χωρίς καρδιά, χωρίς ανθρωπιά.  Ο χριστιανισμός, η θρησκεία της πανανθρώπινης αγάπης είναι η θαλπωρή, το λιμάνι που δεν το πιάνει ο άνεμος της κακίας, είναι η παρουσία στην ιστορία του Θεού που προστατεύει όλα τα παιδιά Του.

Είναι η «παραμυθία», η παρηγοριά του δυστυχισμένου (Μήπως το όπιο με τη φαρμακευτική του ιδιότητα δεν επιφέρει στον ταλαιπωρημένο άνθρωπο την επιθυμητή έστω προσωρινά γαλήνη;).

Και η τρίτη και τελευταία πρόταση: «Θρησκεία είναι το πνεύμα ενός κόσμου απ’ όπου το πνεύμα έχει λείψει»

Με τη λέξη «πνεύμα» εννοούμε κάτι το διαφορετικό από την ύλη. Το πνεύμα δεν είναι οικονομικό μέγεθος ούτε εργαλείο για να φτιάχνουμε σπίτια και εργοστάσια. Το πνεύμα είναι πάνω και πέρα από όλα ιδέα, μια ανώτερη επιδίωξη και επιλογή για το Καλύτερο τόσο από άποψη αισθητική όσο και από άποψη φιλοσοφική και ηθική.

Πνεύμα είναι ο ανθρωπισμός, ο  σεβασμός, η συμπαράσταση, η αλληλοβοήθεια, η θυσία για τον συνάνθρωπο. 

Το πνεύμα της αληθινής θρησκείας μεταφέρει την ευεργετική του αύρα  απέναντι στην κοινωνική δυστυχία και αλλοτρίωση (μήπως αυτή την εικόνα της συμπαράστασης δεν έδειξε η Ορθόδοξη Εκκλησία μας στην πρόσφατη δοκιμασία των συνανθρώπων μας στην Ανατολική Αττική και αλλαχού της Ελλάδας;). 

Επαγωγικά, λοιπόν, σκεπτόμενοι συμπεραίνουμε ότι πράγματι και αληθινά  η θρησκεία είναι το «όπιο» των καταπιεσμένων μαζών με την αποκλειστική όμως έννοια ως φαρμάκου θεραπείας και ανακούφισης των πολυποίκιλων συμφορών που ταλαιπωρούν σε κάθε εποχή τους ανθρώπους.  

*Ο Αντώνης Ιακώβου Ελευθεριάδης είναι καθηγητής δρ. Φιλολογίας και Θεολόγος

Πηγή: http://www.pronews.gr/opinion-makers/703646_i-fenaki-toy-lenin-kai-i-dedilomeni-atheia-toy-alexi-tsipra

Πως αποκαλούσαν τον Μ.Αλέξανδρο οι Άραβες- Τον θεωρούσαν θεϊκό ον

Με αυτό το όνομα Iskander [=Ισκαντερ] αποκαλούσαν και αποκαλούν όλοι οι Αραβόφωνοι τον Μέγα Αλέξανδρο. 
Όμως η λέξη Iskander είναι η ακριβώς η ίδια λέξη με την λέξη Αλέξανδρος που έχει όμως αλλοιωθεί, κυρίως, λόγω της επαφής των Αραβόφωνων λαών με τους Ρωμαίους που και γι΄αυτούς, ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Μέγας και Θεϊκός!!!!!


Στα Λατινικά η λέξη Αλέξανδρος γίνεται ALEXANDER και στα Αραβικά αποδίδεται ως ISKANDER. Οι δύο τελευταίες όμως συλλαβές και στις δύο αυτές γλωσσολογικές αποδώσεις, δηλαδή η κατάληξη ANDER, όπως βλέπουμε είναι απολύτως ίδιες και εκείνο που αλλάζει στην λέξη είναι η πρώτη συλλαβή.

Πως όμως η Λατινική πρώτη συλλαβη ALEX έγινε ISK;

Στα Αραβικά το άρθρο Ο αποδίδεται ως al. Έτσι οι Άραβες θα έπρεπε να αποκαλούν τον Αλέξανδρο: Al Alexander [=Ο Αλέξανδρος].
Επειδή υπήρξαν έτσι δύο Al το ένα απορόφησε το άλλο και έμεινε μόνο το ένα. Έτσι αντί να λέγουν Al Alexander άρχισαν να λένε Al exander.

Στην λέξη exander το e στα Αραβικά είναι σπάνιο και αποδίδεται κυρίως ως Ι.
Το δεύτερο γράμμα, το Χ δηλαδή δεν υπάρχει στην Αραβική γλώσσα. Το απέδωσαν λοιπόν με διάσπαση ως KS [=ΚΣ] με ταυτόχρονη αντιστροφή λόγω καλύτερης ακουστικότητας σε SK.

Έτσι λοιποίν η λέξη Al EXAHDER έγινε AL ISKANDER και Ο Αλέξανδρος λεγόταν AL ISKANDER και που τελικά με την πάροδο των ετών κατέληξε στο σκέτο ISKANDER!

ISKANDER...... ISKANDER......

Ηταν οι Φωνές προσδοκίας για την επάνοδο του Αλέξανδρου.....

Ο Αλέξανδρος θα ξανάλθει.... Ο Αλέξανδρος θα ξανάλθει.........όπως έλεγαν και στην ταινία από το μυθιστόρημα του Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ : "Ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει Βασιλιάς", με τους Σον Κόννερι και Μάϊκλ Καίην!

Και αν ο Ζευς ο Άνακτας, ο Δωδωναίος, ο Πελασγικός γινότανε σήμερα να ξαναζούσε, σίγουρα θα έλεγε:

Σήκω τώρα Βασιλιά Αλέξανδρε, σήκω Ισκαντέρ τον κόσμο να ξυπνήσεις, τον κόσμο που το λάθος κυβερνά, ελεύθερο ξανά να τον εκάνεις.

 Και εγώ την άδεια θα σου δώσω τον Γόρδιο Δεσμό με τα χέρια αυτήνε την φορά να τον ελύσεις
 και εγώ την άδεια και πάλι θα σου την δώσω την αυτοκρατορία σου ξανά πιο δυνατή
και πάλι να την φτιάξεις, από τα Δελφικά και της Δωδώνης τα Ιερά μέχρι τα πέρατα της Γης, μέχρι εκεί που ο σεβαστός ο άνθρωπος τελειώνει.......!!!


πηγή http://www.pronews.gr/istoria/703495_pos-apokaloysan-ton-malexandro-oi-araves-ton-
theoroysan-theiko

Η επιχείρηση κρατικής τρομοκρατίας εναντίον των θυμάτων

Γράφει ο Δ. Καζάκης, (Πρόεδρος του ΕΠΑΜ)

Ο απλός πολίτης οφείλει να εθιστεί ότι μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να χάσει τη ζωή του και τα υπάρχοντά του, ότι έχει και δεν έχει, χωρίς να ευθύνεται κανείς. Εκτός βεβαίως από τους γνωστούς εσαεί και εξ ορισμού υπευθύνους: τις ιδιάζουσες καιρικές συνθήκες και φυσικά τα ίδια τα θύματα. Κι ούτε βέβαια θα νοιαστεί κανείς θεσμικός παράγων για να τον προστατεύσει.

Ο απλός πολίτης πρέπει να ζει μέσα στον διαρκή φόβο. Το άγχος της αμφίβολης επιβίωσης πρέπει να συνδυαστεί με τον υποχθόνιο τρόμο του αναπάντεχου θανάτου. Μόνο έτσι μπορεί να πειθαρχήσει στην εξουσία μια ολόκληρη κοινωνία και να αποδεχθεί το μοιραίο, δηλαδή τον βιοποριστικό, κοινωνικό και πολιτικό αφανισμό της.

Με πρότυπο τον Χίτλερ…

Πρώτος διδάξας ο Χίτλερ, ο οποίος έλεγε: «Θα διαδώσω τον τρόμο μέσα από την ξαφνική εφαρμογή όλων των μέσων. Το ξαφνικό σοκ ενός τρομερού φόβου του θανάτου είναι αυτό που έχει σημασία. Γιατί θα πρέπει να ασχοληθώ διαφορετικά με όλους τους 8 πολιτικούς μου αντιπάλους; Αυτές οι λεγόμενες θηριωδίες μου με σώζουν από εκατοντάδες χιλιάδες εξατομικευμένες ενέργειες εναντίον όσων διαδηλώνουν και διαμαρτύρονται. Ο καθένας από αυτούς θα σκεφτεί δύο φορές για να μου αντιταχθεί όταν θα μάθει τι τον περιμένει στο στρατόπεδο συγκέντρωσης»(1)

Το μόνο που έχει αλλάξει σήμερα είναι οι μορφές κατατρομοκράτησης του κόσμου από την εξουσία. Αντί για τις πρωτόγονες μορφές του Χίτλερ με εκτελέσεις και στρατόπεδα συγκέντρωσης, σήμερα έχουμε πιο εκλεπτυσμένες για τους ίδιους ακριβώς σκοπούς, την κατατρομοκράτηση του πολίτη: Τι φυσικές καταστροφές και τη δομική βία με αριθμούς θυμάτων, που μερικές φορές ξεπερνούν ακόμη και τις πιο στυγνές φασιστικές δικτατορίες.

Με τον όρο «δομική βία» εννοούμε την επιβολή ενός καθεστώς όπου ακόμη και τα πιο θεμελιώδη δικαιώματα του απλού πολίτη δεν αναγνωρίζονται από τους κρατούντες, ή βρίσκονται υπό διαρκή αίρεση για λόγους ανωτέρας βίας, όπου το να είσαι έντιμος πολίτης είναι σχεδόν απαγορευτικό προκειμένου να επιβιώσεις και όπου ο ίδιος ο πολίτης είναι σχεδόν αδύνατο να προστατευτεί από το σύστημα αυθαιρεσίας και διαφθοράς της εξουσίας. Είναι δηλαδή έρμαιο της εξουσίας και των σκοπιμοτήτων της.(2)

Αληθινός πόλεμος

Το ύψος του αριθμού των αδικοχαμένων θυμάτων της πυρκαγιάς στην Ανατολική Αττική, αλλά και το γεγονός ότι πάνω από 100 και πλέον άνθρωποι δολοφονήθηκαν σε λιγότερο από 12 ώρες υποδεικνύει ότι δεν πρόκειται για μια απλή «φυσική καταστροφή», αλλά για πόλεμο. Μόνο σε συνθήκες πολέμου έχεις τόσα πολλά θύματα σε τόσο λίγες ώρες.

Κι όπως σε κάθε πόλεμο ο άμαχος πληθυσμός είναι εκτεθειμένος στην πιο άθλια εχθρική προπαγάνδα. Έως και οι ώρες της πυρκαγιάς έχουν μαγειρευτεί, ώστε να εμφανιστεί ότι το μέτωπο της καταστροφής κινείτο με ταχύτητα περίπου του ήχου κι επομένως δεν μπορούσε να κάνει κανείς πολλά πράγματα.

Νέες καταγγελίες από τις παιδικές κατασκηνώσεις του Αγ. Ανδρέα, τόσο από συμβασιούχους εργαζόμενους σ’ αυτές, όσο και γονείς, μιλούν για κινητοποίηση που άρχισε αμέσως μετά το μεσημεριανό. Δόθηκε εντολή στα παιδιά να συγκεντρωθούν γύρω στις 14:00 στο γήπεδο της κατασκήνωσης, όπως προβλέπει το σχέδιο εκκένωσης. Η αιτιολογία που δόθηκε είναι ότι πρόκειται για άσκηση και όχι για αληθινό περιστατικό.

Παρ’ όλα αυτά οι εργαζόμενοι και τα μεγαλύτερα παιδιά που επικοινώνησαν με τους γονείς τους, δήλωσαν ότι η μυρωδιά των καμένων ήταν ήδη διάχυτη στον αέρα της κατασκήνωσης. Μετά από 5 περίπου ώρες αναμονής, τελικά δόθηκε εντολή στα παιδιά και το προσωπικό να κατευθυνθούν στην παραλία, απ’ όπου εκκενώθηκαν αργά τη νύχτα με λεωφορεία. Οι εργαζόμενοι και οι γονείς καταγγέλλουν ότι, όπως τους είπαν, μόνο από τύχη δεν κάηκαν, καθώς την τελευταία στιγμή άλλαξε η διεύθυνση του ανέμου και η φωτιά κατευθύνθηκε αλλού.

Τι σημαίνουν αυτές οι καταγγελίες; Αφενός, πιστοποιούν το γεγονός ότι οι πυρκαγιά είχε ξεσπάσει και έκαιγε ανεξέλεγκτη πολύ πιο νωρίς από τότε που ισχυρίζονται επίσημα ή ανεπίσημα. Και αφετέρου, δεν υπήρξε κανένας συντονισμός, κανένα σχέδιο εκκένωσης, ακόμη και των παιδιών από τις κατασκηνώσεις. Το ότι δεν θρηνούμε και παιδιά από τις κατασκηνώσεις, είναι καθαρά θέμα τύχης κι όχι πρόβλεψης.

Η ομολογία Καμμένου

Οι καταγγελίες αυτές, μαζί με την προειδοποίηση των αλλοδαπών κατοίκων και παραθεριστών από τις οικείες πρεσβείες των χωρών τους, αποδεικνύουν ότι υπήρχε αρκετός χρόνος για να ειδοποιηθούν οι πολίτες και να εκκενώσουν την περιοχή. Αυτό παραδέχθηκε και ο ίδιος ο υπουργός Άμυνας, κ. Καμμένος, ο οποίος σε ερώτηση ξένου δημοσιογράφου γιατί οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις δεν ενέργησαν για την εκκένωση των πολιτών, όπως έκαναν για τους δικούς τους από τις εγκαταστάσεις του Αγ. Ανδρέα, απάντησε: «We are obliged to follow the NATO schedule. We are not allow in the same time to operate with the civil services». https://www.youtu.be/6sDQjHfzndY Μτφ. <<Είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα του ΝΑΤΟ. Δεν μας επιτρέπεται ταυτόχρονα να συνεργαζόμαστε με τις δημόσιες υπηρεσίες>>.

Η δήλωση αυτή του κ. Καμμένου έχει πολλές και διαφορετικές προεκτάσεις. Κι όχι μόνο στο οφθαλμοφανές γεγονός ότι οι ένοπλες δυνάμεις αγνόησαν και εγκατέλειψαν στην τύχη τους τους απλούς πολίτες. Πρόκειται για ομολογία ότι οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας έχουν αλλάξει χέρια, δηλαδή δεν υπηρετούν πια ούτε κατ’ επίφαση τον Έλληνα πολίτη και την εθνική άμυνα, αλλά έχουν τεθεί στην απόλυτη διάθεση του ΝΑΤΟ. Ενός ΝΑΤΟ, το οποίο προετοιμάζεται για ένα νέο γύρο πολεμικής αποσταθεροποίησης των Βαλκανίων.

Ας θυμηθούμε ότι πρόκειται για τον ίδιο υπουργό Άμυνας, ο οποίος πήγε σαν κλέφτης στο Τελ Αβίβ και στις 19 Ιούλιου του 2015 υπέγραψε μια συμφωνία SOFA για τη μόνιμη εγκατάσταση στρατιωτικού προσωπικού του Ισραήλ στην Ελλάδα (www.jpost.com/…/Israel-Greece-sign-status-of-forces-agreeme…). Πρόκειται για μια συμφωνία αντίστοιχη με εκείνη που συνοδεύει τις αμερικανικές και Νατοϊκές βάσεις στην Ελλάδα. Μόνο που μέχρι σήμερα δεν έχει κυρωθεί από την Βουλή, αλλά υλοποιείται.

Και η εισαγγελία τι κάνει;

Μπορεί όποιος θέλει να αμφισβητήσει τις καταγγελίες, τις ώρες κι ότι άλλο θέλει, αλλά ο μόνος τρόπος για να μάθουμε την αλήθεια είναι διαμέσου της δικαιοσύνης. Κι αυτή κωλυσιεργεί παραδειγματικά. Η υποτιθέμενη ανάκριση είναι απλά μια επιχείρηση για το θεαθήναι.

Κι ο λόγος είναι απλός. Όπως μας καταγγέλλουν στελέχη της ΕΛΑΣ, όλες οι εντολές και οι επικοινωνίες με τις υπηρεσίες και τους πολίτες, καταγράφονται στα κέντρα επιχειρήσεων τόσο της Πυροσβεστικής, όσο και της αστυνομίας. Οι καταγραφές όμως αυτές σβήνουν κάθε 15 ημέρες. Τι έχει κάνει η εισαγγελία για να πάρει στα χέρια της τις εγγραφές αυτές; Τι έχει κάνει για να διαπιστώσει από τις εγγραφές πότε για πρώτη φορά αναφέρθηκε εστία πυρκαγιάς στην περιοχή;

Πότε επίσης υπήρξαν οι πρώτες κλήσεις πολιτών σε βοήθεια; Πώς ανταποκρίθηκαν οι υπηρεσίες; Τι εντολές δόθηκαν στα κατά τόπους κλιμάκια; Όλα αυτά κι άλλα εξόχως διαφωτιστικά έχουν καταγραφεί, αλλά απ’ όσα ξέρουμε, η εισαγγελία δεν έχει απαιτήσει το συγκεκριμένο υλικό.

Γιατί τέτοια ολιγωρία; Για να δοθεί άραγε άπλετος χρόνος προκειμένου να αλλοιωθεί το υλικό των ηχογραφήσεων από την κυβέρνηση, ή όποιον άλλον έχει συμφέρον να το κάνει; Ή για να σβηστούν εντελώς οι εγγραφές μετά την πάροδο των 15 ημερών; Είμαστε ήδη στην 9η ημέρα μετά τη φονική πυρκαγιά.

Γιατί δεν υπήρξαν αυτόφωρες συλλήψεις υπευθύνων;

Γιατί η εισαγγελία κινείται σαν να μην υπάρχουν καθ’ ύλην και κατά νόμο υπεύθυνοι; Σύμφωνα με το Γενικό Σχέδιο Πολιτικής Προστασίας με τη συνθηματική λέξη «Ξενοκράτης» (ΦΕΚ, 423, τεύχος δεύτερο, 10.3.2003) ορίζονται με σαφήνεια τόσο οι υπεύθυνοι της εκπόνησης, αλλά και της εφαρμογής των σχεδίων Πολιτικής Προστασίας. Γιατί η εισαγγελική αρχή δεν κάνει το καθήκον της;

Αν είχε ξεσπάσει μια φονική πυρκαγιά σε μια επιχείρηση και είχαμε θύματα, τι θα γινόταν; Το πρώτο πράγμα που θα έκαναν οι εισαγγελικές αρχές θα ήταν να προχωρήσουν με αυτόφωρη διαδικασία στη σύλληψη του Προέδρου, ή του διευθύνοντος συμβούλου, αλλά και του υπευθύνου ασφαλείας της επιχείρησης. Διότι απέναντι στο νόμο αυτοί έχουν την πρώτη ευθύνη. Κι ύστερα μέσα από την ανακριτική διαδικασία θα αποδεικνυόταν σε τι και σε ποιόν οφείλεται η πυρκαγιά.

Γιατί δεν ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία και με την φονική πυρκαγιά της Ανατολικής Αττικής, προκειμένου να εξιχνιαστούν οι αληθινές αιτίες των θανάτων; Γιατί δεν συνελήφθησαν με αυτεπάγγελτη και αυτόφωρη διαδικασία οι κατά νόμο υπεύθυνοι της Πολιτικής Προστασίας; Γιατί πρώτα και κύρια δεν συνελήφθη ο Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας, ο οποίος κατά νόμο έχει τη βασική ευθύνη συντονισμού; Γιατί δεν συνελήφθησαν η Περιφερειάρχης με τους αντιπεριφερειάρχες πολιτικής προστασίας; Γιατί τους επιτρέπει η εισαγγελία να κυκλοφορούν ελεύθεροι και να στήνουν επικοινωνιακά τεχνάσματα προκειμένου να ρίξουν την ευθύνη στους «από κάτω»;

Γιατί δεν συνελήφθησαν με αυτόφωρη διαδικασία οι δήμαρχοι και οι αντιδήμαρχοι πολιτικής προστασίας των δύο δήμων, όπου υπήρξαν οι θάνατοι και η καταστροφή; Γιατί τέλος δεν κατάσχεσαν τουλάχιστον το υλικό των καταγεγραμμένων επικοινωνιών από τα κέντρα επιχειρήσεων της πυροσβεστικής και της ΕΛΑΣ, προκειμένου να έχουν από πρώτο χέρι τα συμβάντα; Κι αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει από τη δεύτερη κιόλας ημέρα, για να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητας αλλοίωσης των στοιχείων.

Γιατί η εισαγγελία δεν έπραξε τα αυτονόητα; Γιατί χειρίζεται την όλη υπόθεση λες και ήταν ένα ασήμαντο πταίσμα, ένα τυχαίο και απροσδόκητο συμβάν;

Πολύ φοβάμαι ότι ο χειρισμός αυτός από τις εισαγγελικές αρχές ενδείκνυται για να πειστεί ο πολίτης, ότι δεν έχει να περιμένει τίποτε από τη δικαιοσύνη. Ότι όλες οι πόρτες που θα μπορούσε να απευθυνθεί για να βρουν τα θύματα δικαίωση, είναι κλειστές στον τόπο μας. Κι ότι αυτό που φαίνεται ότι ξεκίνησε ως φυσική καταστροφή εξελίσσεται μέρα με τη μέρα σε ξεκάθαρη επιχείρηση κρατικής τρομοκρατίας.

Ο Τσίπρας ομολογεί τρομοκρατική ενέργεια

Ειδικά μετά την ανάληψη των πολιτικών ευθυνών για την εκατόμβη από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του. Όταν αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη κάποιος για μαζικούς θανάτους, τότε ομολογεί τρομοκρατική ενέργεια. Μιας και τρομοκρατία είναι οι «ποινικές πράξεις που προορίζονται ή σχεδιάζονται να προκαλέσουν μια κατάσταση τρόμου στο ευρύ κοινό, μια ομάδα προσώπων ή συγκεκριμένων προσώπων για πολιτικές σκοπιμότητες και είναι σε κάθε περίπτωση αδικαιολόγητες. Ανεξάρτητα από τις εκτιμήσεις πολιτικού, φιλοσοφικού, ιδεολογικού, φυλετικού, εθνοτικού, θρησκευτικού ή οποιοδήποτε άλλου χαρακτήρα που να επικαλεσθεί κανείς για να τις δικαιολογήσει» (UN General Assembly Resolution, 51/210)

Ο κ. Τσίπρας αναλαμβάνοντας επίσημα τις πολιτικές ευθύνες, ανάγει την κυβέρνησή του σε τρομοκρατική οργάνωση, η οποία για πολιτικούς λόγους ασκεί κρατική τρομοκρατία εναντίον των πολιτών. Και ως κρατική τρομοκρατία ορίζονται οι τρομοκρατικές ενέργειες που διεξάγονται από κυβερνήσεις κατά του λαού με τέσσερα χαρακτηριστικά: 

(1) την απειλή ή τη χρήση βίας· (2) την πολιτική επιβολή· (3) την πρόθεση να εξαπλωθεί ο φόβος με τη διεξαγωγή τρομακτικών δημόσιων πράξεων· (4) η εκ προθέσεως στόχευση πολιτών.

Για να πετύχει αυτή η επιχείρηση κρατικής τρομοκρατίας, η οποία έχει σαν στόχο να θωρακίσει την αυθαιρεσία της εξουσίας εναντίον του πολίτη, έχει δυο προαπαιτούμενα: 

(1) Τον έλεγχο της δικαιοσύνης, έτσι ώστε να γίνει φανερό ότι ο πολίτης έναντι της εξουσίας δεν έχει ποτέ δίκιο, ακόμη κι όταν τον δολοφονούν. 

(2) Τη διαρκή επίθεση της εξουσίας εναντίον των πολιτών, ώστε να ζει ο μέσος πολίτης υπό καθεστώς διαρκούς τρόμου.

Σε διαρκή επίθεση εναντίον των απλών πολιτών εξελίσσεται η διαφαινόμενη εκστρατεία των ηθικών και φυσικών αυτουργών της μαζικής δολοφονίας στην Ανατολική Αττική, εναντίον των αυθαιρέτων. Με τον τρόπο αυτό επιχειρούν να ξεπαστρέψουν οριστικά την μικρή και μεσαία ιδιοκτησία στα καμένα κι έτσι ολόκληρη η περιοχή να έχει την τύχη του Σχοινιά. Να καταλήξει ολόκληρη η ανατολική παραλιακή ζώνη της Αττικής στο ΤΑΙΠΕΔ, ή στα χέρια διεθνών κερδοσκόπων για την «ανοικοδόμηση» με αλλαγή χρήσεων γης.

Και καθώς ο οδοστρωτήρας θα ισοπεδώνει ότι απέμεινε από τις ζωές των επιζώντων προς το συμφέρον των επενδυτικών κεφαλαίων με τη γνωστή ονομασία «γύπες», τόσο ο τρόμος θα κατακλύζει τις καρδιές και τα μυαλά όλων μας. Κάπως έτσι θεωρεί τόσο η κυβέρνηση, όσο και κυρίως οι ξένοι πάτρωνές της, ότι ο ελληνικός λαός θα αποδεχθεί όσα πολύ χειρότερα έρχονται για τον ίδιο και την πατρίδα του.

(1) Gurr, T.R., The Political Origins of State Violence and Terror: A Theoretical Analysis. Michael Stohl and George Lopez (eds.), Government Violence and Repression: An Agenda for Research; New York: Greenwood Press, 1986, 45-71.

(2) Paul Farmer, The Anthropology of Structural Violence, Current Anthropology, Volume 45, Number 3, June 2004. Barbara Rylko-Bauer and Paul Farmer, Structural Violence, Poverty, and Social Suffering. David Brady and Linda M. Burton (eds) The Oxford Handbook of the Social Science of Poverty, 2016.

Πηγή: 

http://dimitriskazakis.blogspot.com/2018/08/blog-post_1.html#more